ΠΟΤΕ ΔΕ ΜΠΟΡΕΣΑ

Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω τους Έλληνες…
Ξοδεύουν χρήματα που δεν έχουν και αγοράζουν πράγματα που δεν χρειάζονται για να κάνουν εντύπωση σ’ αυτούς που δεν εκτιμούν!

ΚΥΛΩΠΕΣ ΚΑΙ ΛΩΤΟΦΑΓΟΙ

Μόνο έτσι μπορεί να γίνει τάχα, αλλιώς δε γίνεται;
Η δικαίωση που ήρθε απ’ το πουθενά, ή η πράξη που θέλησε να γίνει όραμα και αυτοκτόνησε πριν ακόμα καταντήσει δικαιοσύνη…
Πώς να την καλοδεχτείς, πώς να την απορρίψεις;
Αφού και τα μέτρα σου λείπουν και τα σταθμά…
Κυρίως όμως σου λείπει η έννοια της απολογίας που αίφνης και ως δια μαγείας μετετράπη σε νικητήριο σάλπισμα.
Άλλα όνειρα είχαν αυτοί για σένα, μεγάλες πορείες φανταζόσουνα εσύ για τον εαυτό σου, μα αλλού οδηγείσαι τώρα…
Στην αρχή δεν υποτάσσεσαι, δε σ’ αρέσει το παιχνίδι…
Μόλις σου μοιράσουν, όμως, τα «καλά χαρτιά» και πάρεις δυο-τρεις παρτίδες αρχίζει να σ’ αρέσει!
Κι εκεί που πάει να σε κυριεύσει ένας παγκοσμιοποιημένος ενθουσιασμός σε προλαβαίνουν οι αστρολόγοι, οι χαρτομάντες, οι μεσίστιες σημαίες των καναλιών και οι επιτάφιοι λόγοι των εφημερίδων…
Τώρα και μέσα είσαι και έξω!
Έτσι σε θέλουνε, παρόντα απόντα….

Τρίτος όροφος, φτηνά αλουμίνια, βρώμικα τζάμια, ξεβαμμένοι τοίχοι και νωθρές Αξιωματικίνες υπηρεσίας που το παίζουν τυπικές και άμεμπτες επειδή λέει θέλουν και νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν «καριέρα»…
Χωρίς λόγο και αιτία συνειρμού μου ‘ρχεται στο νου εκείνο το ξερό, «όνομα, επίθετο, επάγγελμα» του ανακριτή στο «Ζ» του Γαβρά.

«Σκόνταψες κι έφαγες τη μούρη σου στο πεζοδρόμιο, ρε μάγκα;»

«Περαστικός ήμουνα και πέσανε πάνω μου τέσσερις με πολιτικά και με βαράγανε, κλωτσιές, μπουνιές… Φοβόμουν πως είχα εσωτερική αιμορραγία… Πως… Να… Έτσι… Κύπριος είμαι φώναζα, γιατί με βαράτε; Είχα ραντεβού μ’ ένα φίλο μου… Φώναζα βοήθεια συνέχεια, αλλά εκείνοι συνέχιζαν να με χτυπάνε και να με κλωτσάνε…»

Τι σημασία έχουν τα λόγια, πόσοι στις μέρες μας τα καταλαβαίνουν;
Ο ένας έρχεται από τη μια κατεύθυνση κι ο άλλος από την αντίθετη….
Η ταχύτητα μαζεύει γρήγορα το χρόνο κι ένα «μπαμ» είναι αρκετό να τον στείλει στην αφετηρία μια άλλης αιώνιας διαδρομής που δε γνωρίσαμε ποτέ…
Το παράδοξο είναι πως ούτε και τη διαδρομή που γνωρίσαμε δεν έχουμε καταλάβει ακόμα!

«Η μετωπική σύγκρουσις ήταν, δυστυχώς, αναπόφευκτη,… Έχουμε εφτά νεκρούς, άπαντες επιβάτες των συγκρουσθέντων οχημάτων…»

Αυτή είναι η συνειδητοποιημένη έννοια της ιδεολογικής διαδρομής μιας «εξαρτώμενης ουτοπιστικής νεολαίας» και μιας «υπό συνδικαλιστή αιχμαλωσία» βιοποριστικής αστυνομίας;
Βίοι παράλληλοι που συναντώνται σ’ ένα πεζοδρόμιο, σε μια κολώνα, σε μια ζαρτινιέρα, σε μια κακή στιγμή…
…Σε μια καφετέρια, σ’ ένα σαλόνι, σ’ έναν καναπέ με μια «Plasma», σε μια χώρα easy listening Κυκλώπων και Λωτοφάγων…

Άπαντες επιβάτες συγκρουσθέντων οχημάτων

ΣΥΜΜΑΧΕΙΣΤΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ

Μου ’ρχεται να βάλω τα γέλια όταν βλέπω την αμερικανική στρατιωτική μηχανή να συνεχίζει να μάχεται τους Ταλιμπάν τους οποίους υποτίθεται ότι είχε εξουδετερώσει προ τετραετίας!
Εμείς, απλώς, στείλαμε παρατηρητές επειδή είμαστε, λέει, σύμμαχοι των Αμερικανών που πολεμούν τους Ταλιμπάν, που πριν ήταν σύμμαχοι των Αμερικανών και πολεμούσανε τους Ρώσους, που τώρα είναι σύμμαχοι των Αμερικανών…
Τι είπατε;

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Δεν αντιστέκεται ο χρόνος στο χρόνο!Δεν τα καταφέρνει, υποτάσσεται, υποδουλώνεται…Συμβαδίζουν χέρι-χέρι ο χρόνος της νεότητάς μας με το χρόνο της αριστεράς…Πλάι-πλάι η εξέγερση με το χρόνο των μπιχλιμπιδάτων σούπερ μάρκετ και το life style με την γκλαμουριά των ριάλιτι και την ανέχεια της πιστωτικής κάρτας…Να διαφύγει; Αδύνατo! Ούτε μπροστά, ούτε πίσω…Και σ΄όλο αυτό το μεσαιωνικό ταξίδι στάσεις αναγκαστικές, οι επέτειοι:25η Μαρτίου… 28η Οκτωβρίου… Όσοι βαρύ το χάλκεον χέρι του φόβου αισθάνονται κλπ… κλπ…Γι αυτούς που γνωρίζουν τα κλπ… κλπ… Καϋμένε Κάλβε… Που να φανταστείς ότι Θα ξεχνούσαμε περισσότερα απ’ όσα γνωρίζαμε!17 Νοέμβρη… Εδώ χάνεται, σχεδόν εξαϋλώνεται ο χρόνος της εξέγερσης και μετατρέπεται σε χρόνο νεκρό… Στο επάνω πάτωμα ο γάμος, στο κάτω η κηδεία και η ζωή συνεχίζεται«Ζωή του κλώτσου και του μπάτσου για ένα τριάρι κι ένα Ντάτσου» που λέει κι ένα φίλος μου…Καληνύχτα Πολυτεχνείο…Απ’ τους εχθρούς σου προφυλάχτηκες, από τους φίλους σου να δω πως θα γλυτώσεις…Αν γλυτώσεις…

ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

Έτσι γίνεται πάντα στην Ελλάδα… Άλλοι φυλάνε Θερμοπύλες… και άλλοι φιλάνε κατουρημένες ποδιές!

ΥΨΗΛΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Aυτές οι πολυδιαφημισμένες κουλτουριάρικες ταινίες μου δίνουν στα νεύρα. Τις προάλλες πήγαμε με την γυναίκα μου στον κινηματογράφο και επί μισή ώρα βλέπαμε ένα άδειο διαμέρισμα… Λες και θα το νοικιάζαμε!

Ο,ΤΙ ΓΛΥΤΩΣΕΙΣ

Στην Ελλάδα είσαι ό,τι γλιτώσεις…

Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ

Η τηλεόραση αποδεικνύει ότι όλα όσα ακούμε στο ραδιόφωνο είναι εξίσου άσχημα και οπτικά