ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ;

Για την ιστορία του πράγματος.Όσο υπάρχει ιστορία, δηλαδή, όσο καταγράφεται…
Αν καταγράφεται.
Γυρίζεις στο παρελθόν ψάχνεις, αναγνωρίζεις φωνές χαμένες, πρόσωπα αγαπημένα, μουσικές οικείες, βασανιστικές.
Ποτέ δε φτάνεις στην αρχή του λαβύρινθου, δε θέλεις ή δεν μπορείς.
Σύρεσαι σε σταθμούς επόμενους, σε κρύες αίθουσες αναμονής…
Αρχίζεις να συνηθίζεις στην έννοια του απρόβλεπτου.
Οπλισμένος με μάταια γιατροσόφια, ευχές, ικεσίες, ιδεολογίες και υπέρτατα όντα ετοιμάζεσαι για τη μεγάλη διαδρομή…
Η μυρωδιά του κάρβουνου σου καίει τον οισοφάγο, το άρωμα της καραμέλας σε επιστρέφει σε ιδρωμένα μέτωπα και χωματόδρομους με μαργαρίτες…
Έτσι γίνεται πάντα.
Επιστροφή που ακινητοποιείται σ’ ένα σημείο που ούτε αφετηρία είναι, ούτε απόληξη…
Κι από κει και πέρα την απόλυτη σιωπή υποπτεύεσαι, την πλήρη ανυπαρξία νοητικής διεργασίας.
Σε διαβάζω ιστορία στα χέρια μου, στους γερασμένους δρόμους, στους στιλπνούς υαλοπίνακες των ουρανοξυστών, στις αραχνιασμένες βιτρίνες των νεκρών παντοπωλείων…Κι είναι σα να χάνεται το σήμερα στο χθες, το αύριο στο παρελθόν των ιδεών και των χρωμάτων.
Χριστούγεννα 2006…
Ξεκρεμάς τον καθρέφτη του μέλλοντος και μένουν να χάσκουν στον τοίχο τα ίχνη του πλαισίου, η ανεξίτηλη διαδρομή ανάμεσα στους αγρούς με τη ηλιοτρόπια, η διαφυγή στο πλάι του ποταμού, η μακρά αναμονή στο ενδιαίτημα των αισθήσεων.
Σε λίγες μέρες ξαναγυρίζουν οι μέρες της βροχής, επιστρέφουν οι προσδοκίες της σιωπής, ενταφιάζονται οι ήχοι της πανηγύρεως.
Για την ιστορία του πράγματος, λοιπόν…
Όσο υπάρχει πράγμα, παρόν, παρελθόν, μέλλον…
Πόσες φορές δεν αναρωτήθηκες, πόσες δεν αμφέβαλες και πόσες δεν υποκρίθηκες…
Δεν είναι που δε γνωρίζεις, είναι που αρνείσαι να συμβιβαστείς με τον καλπασμό των αλόγων, με την ορμή του ανέμου, με το θάνατο της βροχής στα πάνω στα ξερά φύλλα του καλαμποκιού.
Είναι που κατανοείς, εντέλει, το μάταιο της ιστορίας, με τον τρόπο που την κατανοείς, με τον τρόπο που την αντιλαμβάνεσαι. Σε λίγες μέρες θάνατος και ζωή θα ξανασμίξουν σε μέρα γιορτασμού, σε πανηγύρι χαράς και απορίας κι ο χρόνος, στιγμιαίος και διαρκής, θα εισχωρήσει στο μέλλον και στο παρελθόν, θα διεισδύσει στη σκοτεινή γραμμή των προγόνων και θα εκραγεί, σκότους διάχυση, στων επιγόνων τη θορυβώδη συνάθροιση.
Έτος ιστορίας 2007…
Ας είναι κι έτσι…
Ούτως ή άλλως τίποτα δεν μπορούμε να αλλάξουμε…
Τα πάντα ρέουν πέραν της δικής μας θελήσεως, του μάταιου της παρέμβασής μας…
Κι η ιστορία των ιδεολογιών τι απέγινε, θα ρωτήσεις;
Νικήσαμε τα πάντα και μας νίκησε ο φόβος;
Κατανοήσαμε τα ακατανόητα και αιχμαλωτιστήκαμε στην έννοια του τυχαίου;
Τίποτα απ’ όλα όσα συνέβησαν δεν έχουν συμβεί. Η δική μας αιώνια πλάνη κατασκεύασε τα παρελθόντα και τα επερχόμενα…
Δική μας υπόθεση και η ιστορία των πραγμάτων επί της ιστορίας του πράγματος…
Έτος ιστορίας 2007!
Χρόνια Πολλά;

32 π.Χ.

Φανταστείτε τον Aντώνιο να λέει στην Kλεοπάτρα την παραμονή της πρωτοχρονιάς: Πως περνάει ο καιρός αγάπη μου… Σε μισή ώρα θάναι 32 π. X.

ΚΡΙΤΙΚΗ

Που τελειώνει, άραγε ο τρόπος, από που αρχίζει το ταξίδι της μικροαστικής μας υποκρισίας, η ανελευθερία της σκέψης και της συνείδησής μας;
Γιατί ακολουθούμε τυφλά; Γιατί στριμωχνόμαστε κάτω από την κλειστή ομπρέλα του εγκλεισμού και της ματαιοδοξίας; Τι μας καθοδηγεί, τι μας προστάζει;
Η νύχτα δε λέει να τελειώσει… Την απλώνουν λευκό σεντόνι μπρος στα μάτια μας… Την τεμαχίζουν και την κονσερβοποιούν… Την αραδιάζουν στα ράφια… Κι εμείς την αγοράζουμε την καταναλώνουμε και υποκρινόμαστε ότι γνωρίσαμε το φως… Τον ανηφορικό κατήφορο του χρόνου που αποκαλύπτεται πίσω από την κλειστή μας πόρτα… Απ’ τα σφαλιστά μάτια μας… Τα δεμένα μας χέρια…
Οι καθοδηγητές γνωρίζουν το παιχνίδι, δεν υπάρχει καμία έκπληξη γι αυτούς… Για ’μας παραμένει ο υποκριτικός θαυμασμός, η άρνησή μας να διακηρύξουμε αυτό που δε μας συγκινεί, αυτό που δε μας αντιπροσωπεύει…
Είτε τέχνη λέγεται, λοιπόν, είτε σχέση, είτε πολιτική, είτε απλώς άποψη… Είτε μας εκφράζει είτε όχι, γίνεται συμπεριφορά, ιδεολογία!
Ακολουθήστε το στρατήγημα, αυτό που δε γνωρίζετε, αυτό που αρνείσθε να απορρίψετε…
Διασχίστε βιαστικά τους αποπνικτικούς διαδρόμους του παρελθόντος…
Στην έξοδο μας περιμένει ο εκδορέας ντυμένος στα λευκά… Θα μας πάρει από το χέρι και θα μας οδηγήσει σε δρόμους και μονοπάτια παραδοχής που μάταια προσπαθεί να εξαλείψει από το μυαλό του…
Χωρίς εμάς τίποτα απολύτως δε θα υπήρχε…Για ’μας στήθηκε η παράσταση… Για ‘κείνους τα νεκρώσιμα τρόπαια, η παραπλάνηση, ο εξακολουθητικός αυτοχειριασμός… Η μοναχική διαδρομή στην πορφύρα του χιονιού, στη λευκότητα της νύχτας…
Ακολουθήστε, παραδεχτείτε, θαυμάστε, υποκλιθείτε…
Οι βιτρίνες των συναισθημάτων μας είναι φορτωμένες με πλαστικά άνθη, με τα λάφυρα της δόξας τους, με εκατοντάδες φόβους, χιλιάδες αγωνίες, αρνήσεις και παραδοχές που εισχωρούν βαθιά στου λαβυρίνθους του μυαλού μας για να μας ετοιμάσουν ακέραιους και ελκυστικούς, επιδόρπιο στο επόμενό τους γεύμα…
Καλή θέαση…

ΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Αναζητώ μια αλήθεια προσπελάσιμη, ελκυστική, έστω και συμβατική, ευπαρουσίαστη με άλλα λόγια. Παρ’ όλα αυτά παραμένω κλινήρης εις το διηνεκές και γονυπετής στο έλεος των blogers και των «επαγγελματιών» της δημοσιογραφίας που αποπατούν από τηλεοράσεως και εφημερίδων… Κάτι μεταξύ μουσικού CD ή DVD σκληρού πορνό και αγγελιών μασάζ σε ενήλικες κυρίες από συντάκτες και διευθυντές ημερήσιου και περιοδικού τύπου.
“Παρ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το” που λέει η παροιμία και ολοκληρώνει ο Μάκης στο ALTER περί μαύρου χρήματος και λευκού θανάτου, κίτρινου πυρετού, γαλάζιων παιδιών, πράσινων ρεβανσιστών και κόκκινων παρελθοντολόγων.
Έτσι κι αλλιώς η ζωή τραβάει την ανηφόρα μαζί με καφέ, τυρί, ρύζι, γάλα, Καμπά… Τώρα θα μου πείτε όλοι κάτι αναζητούν… Ζητάνε πολλά;
«Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα», κραυγάζει ο Μήτσος, ενώ παλιότερα ο Περπινιάδης, καλή του η ώρα, έτρωγε τη γη να την αναζητάει!Φάγαμε κι εμείς τα νιάτα μας στην ιδεολογική αιώρα του σοσιαλισμού και τι μας απέμεινε; Μια Παπαρήγα κι ένας Άκης!!!Προς τι λοιπόν η αναζήτηση της αλήθειας σε χρόνους μάλιστα παρωχημένους και χαλεπούς; Μήπως θα ήταν προτιμότερο να συμβουλεύομε τους νεωτέρους πως να ψεύδονται, πώς να εξαπατούν, πώς να επιβιώνουν εν τέλει, βρε αδελφέ;
Δεν τα ’πε, μάλλον όλα ο Μαρξ, «κάτι παρέλειψε», όπως ισχυρίζεται ο περιπτεράς της γειτονιάς μου που κάθε Κυριακή ψέλνει και στην Εκκλησία του Αγίου Ιωάννη…«Με δυο δουλειές κι ούτε που τα βγάζω πέρα. κ. Χάρρυ»Και ποιος τα βγάζει πέρα σήμερα; Ούτε αυτοί που τα βγάζουν στη φόρα δεν τα βγάζουν πέρα. Πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές. Έτσι δε λέει και το παραδοσιακόν άσμα; Που σημαίνει, «των φρονίμων τα παιδιά πριν μαγειρέψουνε πεινάνε…»
Τελικά ζούμε σε μια χώρα που αντί της αλήθειας κυριαρχεί πλην της πενίας και η πείνα. Συνταξιούχοι πεινάνε… Εργάτες πεινάνε…Ανειδίκευτοι πεινάνε… Συμβασιούχοι πεινάνε… Ωρομίσθιοι πεινάνε… Πείνα για δόξα, πείνα για προβολή, πείνα για πλούτη… Βιολογική πείνα, σεξουαλική πείνα… και πάει λέγοντας…
«Πάει και πίσω δε γυρίζει», που λέει κι ο σοφός λαός όπως πήγε κι ακόμα να γυρίσει ο υπαρκτός σοσιαλισμός, ο νεοφιλελευθερισμός, ο παλαιοσυντηρητισμός, ο τρίτος δρόμος προς το σοσιαλισμό, ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά… Όποιος προλάβει και γράψει τον άλλον, δηλαδή…Αυτή ουσιαστικά δεν είναι η αλήθεια που ψάχνουμε;
Αφού τη ζούμε καθημερινά… Την αναγνωρίζουμε στις πράξεις μας… Την προγραμματίζουμε ανάλογα με τις ανάγκες μας… Την επιβάλουμε σε σχέση πάντα με τα συμφέροντά μας…
Ω, αλήθειαΌραμα ΘείοΜίγμα εκρηκτικόΝίτρου και γλυκερίνηςΥποκατάστατο ζωής ανέσπερηςΑρχή, τέλος και προέκταση του εαυτού μου…
Νομίζω ότι κάλυψα τόσο το θέμα όσο και την απόπειρα εντοπισμού του θέματος χωρίς φόβο και πάθος γι αυτό και εγκαταλείπω τα θνησιγενή εγκόσμια και κόμματα με πλήρη γνώση όλων των ανοησιών που αναφέρονται σ’ εκείνους που υποστηρίζουν ή απορρίπτουν τόσο την έννοια, όσο και την αλήθεια αυτή καθεαυτή…
Αποσυνδέστε με από τον αναπνευστήρα, ολοκληρώθηκα ως γυναίκα! (Άντρας είμαι, αλλά σέβομαι την καταγωγή του αποφθέγματος που προέρχεται από γυναίκα, την κυρία Λιάνη συγκεκριμένως…)

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

Είπαμε ακρίβεια, αλλά το πράμα τείνει να πάρει διαστάσεις επιστημονικής φαντασίας!Διάβασα τις προάλλες μια μικρή αγγελία στην εφημερίδα και τρελάθηκα: Ανάπηρος από το δεξί πόδι ζητά γνωριμία με ανάπηρο από το αριστερό για αμοιβαία αγορά ζεύγους υποδημάτων!!!