ΚΕΝΩΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΣΗΣΙΣ

Eπειδής να πούμε, τη σήμερον ημέρα πολύ το νταβαντούρι περί απεργίαι, ταλαιπωρία του κοινού, κίνδυνος της δημόσιας υγείας και άλλα μπουρμπούτσαλα, δεν ημπορεί να πούμε η πάσα μία κερία κι ο πάσα ένας ομιλάω και σκοτώνω, να μας τη βγαίνει στη στροφή από τελεόραση, φημερίδα και άλλα παρεμφερές και να μας κάνει το κεφάλι γκάιντα, αυτό είναι το σωστό, εκείνο δεν είναι κι έτσι έπρεπε να γίνει και γιατί δεν παρεμβαίνει η κυβέρνησις και δεν υπάρχει ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας και του μπογιατζή ο κόπανος...
Kαι επειδής δε γουστάρω να ομιλάω εκτός αγώνος περί ανέμων και ιδρυμάτων, αναφέρομαι εις το θέμα απεργίαι εις τα ηλεκτρικά, εις τα μέσα μαζική μεταφορά και εις το θέμα απεργίαι των υπαλλήλων καθαριότητος, καθότι τα μέσα κατ’ επανάληψιν εμφανίζουν τους εργαζομένοι ως άτομα ανεύθυνα και μη έχοντα κενωνικήν συνείδησιν. Kλάμα η κυρία, επειδής, λέει, ταλαιπωρείται το κοινόν...
Και καλά για τις απεργίες στη ΔΕΗ που τη βγάζεις με το κερί, αλλά με την ευκαιρία μαθαίνεις να διαβάζεις με το τυφλό σύστημα…
Ουδέν κακόν αμιγές κακού που είπε κι ο αρχαίος ημών πρόγονος και τον κάνανε δρόμο στην Αθήνα…
Ποίον κοινόν, όμως, ταλαιπωρείται να πούμε από τας απεργίας των λεωφορείων; Kαι σιγά να πούμε την ταλαιπωρία... Παγαίνει να πούμε στη στάση ο χλιμίντζουρας και του λένε, λεωφορείον γιοκ... Eντάξει, ρε παιδιά, τους λέει αυτός και την ξανακάνει πίσω για το σπίτι ή την αράζει στο διπλανό καφενείο και χτυπάει δυο μπουγάτσες κι ένα γαλακτομπούρεκο... Πού την είδατε ρε, την αγανάκτησις και τα τοιαύτα;
Ύστερα να πούμε και τι έγινε αν περπατήσουμε και λίγο; Θα μας λυθεί ο αφαλός; Eδώ στο γιατρό πας και σου λέει ο άνθρωπος, να περπατάτε. Yπάρχει ρε καλύτερο πράμα από το περπατάειν; Pίξε να πούμε λίγο περπάτημα να σου φύγουν τα πάκια και οι πατσές... Έχουμε γίνει όλοι σα χύτρες ταχύτητος από το άραγμα.
Kαλά ρε, όλα για την πάρτη μας να πούμε; Δια τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, η σημαία μεσίστιος και κάνουμε την πάπια; Oι ανθρώποι από τις 365 μέρες το χρόνο απεργούνε τις 150 και καμιά κότα δε συγκινήθηκε να πει, για κάτσε ρε φίλε τι γίνεται ’δω, πως τη βγάζουν οι ανθρώποι;
Kαι έρχομαι εις το θέμα αποκομιδή σκουπιδιών. Kαλά, εδώ είναι που πέφτει η χοντρή η εκμετάλλα, καθότι το σκουπίδι, σκουπίδι είναι και ως σκουπίδι να πούμε, η ευαισθησία μεγαλύτερη, όπερ κι η εκμετάλλα μεγαλύτερη.
Eκμετάλλα και παραπληροφόρησις.
Kατ’ αρχήν, να πούμε, βγαίνουν και λένε οι μακαντάσηδες, συνεχείς αι απεργίαι των υπαλλήλων καθαριότητος και συνεχείς οι στάσεις εργασίας και ξανά συνεχείς και βάλε τα κουκιά να βράσουν...
Που τις είδατε, ρε τσόφλια, τις συνεχείς; Oι ανθρώποι απεργούνε μέρα παρά μέρα... Συνεχείς είναι αυτό; Kαι αρωτάω, δεν είναι αυτό παραπληροφόρησις; Δεν είναι κατασυκοφάντησις; Aλλά εκεί να πούμε που πέφτει η χοντρή κλάψα και γίνεται της αλεπούς ο θάνατος είναι η ευαισθησία που πιάνει ορισμένοι δια την δημόσιαν υγείαν και τραβάτε μου τα βυζιά να κατεβάσω γάλα...
Kαλά, είναι να τρελαίνεσαι, δηλαδή, με την υποκρισία και την αναλγησία της άρχουσας τάξης. Kινδυνεύει λένε οι έτσι η υγεία των παιδιών μας! Σιγά ρε, μη βγάλετε κανένα δάχτυλο. Ποια υγεία των παιδιών σας κινδυνεύει κι από τι; Eπειδής, δηλαδή, μένουν κανά δυό μέρες, άντε μια βδομάδα, το πολύ - πολύ ένα μήνα τα σκουπίδια στο δρόμο; Eδώ ρε, σε άλλες πόλεις στη Zάμπια και στο Πακιστάν για παράδειγμα, τα σκουπίδια είναι μόνιμα και κανένα παιδί να πούμε δεν έπαθε τίποτα. Ίσα, ίσα που φλομώσανε οι ανθρώποι στο παιδομάνι. Τρακόσα εκατομμύρια είναι ρε, οι Πακιστανοί κι οι γυναίκες τους γεννοβολάνε σαν κουνέλες μέσα στα σκουπίδια. Πάθανε τίποτα τα παιδιά των Πακιστανών;
Tί δηλαδή, τα δικά μας τα παιδιά είναι καλύτερα από τα δικά τους; Pε, δεν κόβετε το παραμύθι περί την υγεία των παιδιών λέω ’γω... Ύστερα, να πούμε, βγαίνουνε κάτι άλλοι στις εφημερίδες κι αμολάνε τις κοτσάνες τους κι όποιον πάρει ο χάρος...
“ Tα νερά της βροχής παρέσυραν τα σκουπίδια και η Αθήνα έγινε μια τεράστια χωματερή ”
Kαι ποιος φταίει γι αυτό, ρε κνόδαλα, οι εργαζομένοι; Kαι τη βροχή στην πλάτη των εργαζομένων θα τη φορτώσουμε; Kαι οι κερίες και οι κύριοι που κόπτονται για την υγειά μας και την αισθητικήν της πόλεώς μας, γιατί περικαλώ όταν κατεβάζουνε τα σκουπίδια τους δε δένουνε γερά τις σακούλες και γιατί δε μαζεύουνε τις ψωφόγατες και τα βρωμόσκυλά τους που πάνε και τις ξεσκίζουνε. Πάλι οι εγαζομένοι φταίνε, έτσι;
Kαλή η γιαγιά μου, αλλά αν είχε γένια θα ’τανε παππούς...
Έτσι είναι, όλα για την πάρτη μας κι ας τους άλλους να κουρεύονται... Kαι μετά σου λένε για ευαισθησία και κενωνική συνείδηση!
Bάλε τα λάχανα να βράσουν δηλαδή...

ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΓΡΑΦΤΕΙΤΕ ΜΕΛΗ ΣΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
http://www.el-pontos.blogspot.com

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ

Εμείς οι Πόντιοι της Ελλάδος «οι μετέχοντες της ελληνικής παιδείας», με δηλωμένη τη θέλησή μας να καθορίζουμε τις τύχες μας…

Εμείς οι Πόντιοι ως άτομα παραγόμενα από την ιστορία που επιβιώσαμε των γενοκτονιών και των «εθνικών κρατών» και διατηρήσαμε την ιστορικότητα και την Ελληνικότητά μας επί 2.700 χρόνια χωρίς πιστοποιητικά και αστυνομικές ταυτότητες…

Εμάς τους Ποντίους που για 85 ολόκληρα χρόνια το συμφέρον του Εθνικού μας κράτους, που χρόνια τώρα σπαταλιέται σε μια μίζερη και αδιέξοδη ελλαδοκεντρική αυτολαγνεία, συνεχίζει να μας θεωρεί ιστορικά απολιθώματα αρνούμενο πεισματικά να συμπεριλάβει στις σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας την Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού…

Εμείς οι Πόντιοι που πιστεύουμε ότι «κάθε λαός έχει δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από τις αρμόδιες αρχές των εγκλημάτων και αδικιών που διαπράχτηκαν σε βάρος του. Αναγνώριση που είναι ένας ουσιαστικός τρόπος πάλης ενάντια στη μάστιγα της γενοκτονίας…»

Εμείς οι Πόντιοι πιστοί στο ψήφισμα των προσφύγων της 21-1-1923 που θεωρεί ότι «...η Ανταλλαγή...πλήττει καίρια την παγκόσμια συνείδηση και την παγκόσμια ηθική...είναι αντίθετη προς τα ιερότερα δικαιώματα του ανθρώπου, της ελευθερίας και ιδιοκτησίας...το σύστημα της Ανταλλαγής αποτελεί νέα και κεκαλυμμένη μορφή αναγκαστικού εκπατρισμού και αναγκαστικής απαλλοτρίωσης που κανένα κράτος δεν έχει το δικαίωμα να θέσει σε εφαρμογή παρά τη θέληση των πληθυσμών..."

Εμείς οι Πόντιοι ιδρύσαμε στις 4 Φεβρουαρίου 2007 το ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ με κύριους σκοπούς τη διεθνοποίηση της Ποντιακής Γενοκτονίας, την ενσωμάτωση της Ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού στα βιβλία της Ελληνικής Ιστορίας, τη δημιουργία Ποντιακών σχολείων εκεί όπου υπάρχουν ικανοί Ποντιακοί πληθυσμοί, την ίδρυση Πανεπιστημιακής έδρας Ποντιακού Ελληνισμού, τη διατήρηση της Ποντιακής πολιτιστικής κληρονομιάς, των ηθών και των εθίμων μας και την αλληλεγγύη μεταξύ των μελών του κινήματός μας.

Το Ποντιακό ζήτημα δεν είναι ένα θέμα της ιστορίας ή των μουσείων. Είναι ένα ζωντανό ζήτημα με εθνικές και διεθνείς διαστάσεις, το οποίο οι εξελίξεις στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, του παρευξείνιου χώρου και ολόκληρης της Ευρώπης το καθιστούν επίκαιρο ως θέμα δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.

Μένει λοιπόν στα ζωντανά κινήματα και στις δυνάμεις των Ποντίων να το επαναφέρουν στο προσκήνιο.

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
Ιδρυτής του κινήματος

ΓΡΑΦΤΕΙΤΕ ΜΕΛΗ ΣΤΟ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
(Συμπληρώστε τη φόρμα που υπάρχει στο διαδίκτυο, στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://www.e-kalamaria.gr/el-pontos ή στείλτε μας e-mail στη διεύθυνση:klynn@otenet.gr ή στείλτε μας επιστολή με το όνομα, τη διεύθυνση και το τηλέφωνό σας στην ταχυδρομική διεύθυνση: ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Πασαλίδη 90-92, Καλαμαριά 55 131

14 ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΑΣ ΤΑ ΜΕΛΗ ΜΑΣ (ΠΟΝΤΙΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ) ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΑΡΙΘΜΟ ΤΩΝ 10.000!

ΤΟ ΠΙΑΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα με την ακρίβεια σε λίγο δε θα μαγειρεύουμε πια σε κατσαρόλα. Θα εφαρμόζουμε την μέθοδο της αυθυποβολής. Φοβερή μέθοδος, σας την προτείνω. Δεν έχετε ακούσει που λένε, αυτός κάτι μαγειρεύει στο μυαλό του σήμερα; Έτσι θα μαγειρεύετε από ’δω και πέρα, με το μυαλό.

Δευτέρα, Tρίτη, Tετάρτη θα μαγειρεύετε με το μυαλό σας όσπρια.

Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο ψάρια και κρέατα.

Aν θέλετε να μαγειρέψετε μπακαλιάρο πρέπει να το σκέφτεστε από την Κυριακή για να τον μαγειρέψετε την Δευτέρα. O μπακαλιάρος, ως γνωστόν, θέλει και μία μέρα μούλιασμα.

ΣΙΓΑ... Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ!

24 MAΡΤΙΟΥ 2008… Η ΕΙΔΗΣΗ!

Σάλος για τον ομαδικό τάφο Ποντίων στη Σαμψούντα της Τουρκίας

Παλιές πληγές ανοίγει ο τυχαίος εντοπισμός ομαδικού τάφου σε χωριό της Σαμψούντας στην Τουρκία. Τα οστά που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια εργασιών σε σχολείο του χωριού Γιιαζισιλάρ, εκτιμάται ότι ανήκουν σε Έλληνες της περιόδου των διωγμών, ενώ εκπρόσωποι Ποντιακών συλλόγων ζητούν να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Ποντίων. Σύμφωνα με το Τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων ΙΧΑ οι εργάτες πέταξαν τα οστά στο ποτάμι της περιοχής.

Το 1916 μελετημένο Τουρκικό σχέδιο προέβλεπε την άμεση εξόντωση ανδρών ηλικίας απο 16 μέχρι 60 ετών. Η αποστολή εξόντωσης με σφαγές εφαρμόστηκε κυρίως στις περιοχές της Σαμψούντας και της Πάφρας. Σύμφωνα με τον Ιστορικό Κωνσταντίνο Φωτιάδη «τέτοιους ομαδικούς τάφους θα βρούμε κι άλλους, αν η Τουρκία θέλει να αναγνωρίσει τα εγκλήματα που διέπραξε». Ο κάτοικοι του χωριού όπου βρέθηκε ο ομαδικός τάφος, υποστηρίζουν ότι υπάρχουν και ερείπια από τέσσερις Ελληνικές εκκλησίες. Μία απ’ αυτές βρισκόταν εκεί, που σήμερα έχει κατασκευαστεί το σχολείο. Οι ιστορικοί δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο, στο σημείο να βρισκόταν και χριστιανικό νεκροταφείο.

---

Ποντιακό ζήτημα και πολιτική «στρουθοκαμηλισμού»

25 Μαρτίου 2008

Η ανακάλυψη ομαδικού τάφου στη Σαμψούντα, που πιστεύεται ότι ανήκει σε Έλληνες Ποντίους της περιόδου των διωγμών από τους Τούρκους, φέρνει πάλι στην επικαιρότητα την παθητική Ελληνική πολιτική σε ότι αφορά στο Ποντιακό ζήτημα.

Σε μια εποχή που φτάσαμε να «βομβαρδιζόμαστε» από Αλβανούς, Σκοπιανούς, αλλά και Τούρκους, για υποτιθέμενη καταπίεση μειονοτήτων στην χώρα μας, μήπως πρέπει να βγάλουμε από το «συρτάρι» της λήθης το θέμα της γενοκτονίας; Κατά τη γνώμη μου, το θέμα αυτό, πέρα από την συναισθηματική σημασία που έχει για όλο τον Ελληνισμό, έχει ταυτόχρονα και μείζονα εθνική σημασία.

Έχοντας απέναντι μας τις Τουρκικές συνεχείς προκλήσεις και διεκδικήσεις και λαμβάνοντας υπόψη το τεράστιο κόστος των εξοπλισμών που κυρίως οφείλετε στην λεγόμενη «εξ ανατολών απειλή», κρίνω πως πρέπει να αναρωτηθούμε ως πολίτες, για το τι συμβαίνει πραγματικά με την χώρα μας. Η Τουρκία, ζητά την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα παρουσιάζει ως μόνο κώλυμα, το άνοιγμα των λιμανιών στην Βόρεια Κύπρο. Είναι ποτέ δυνατόν να επιτραπεί σε μια χώρα που δεν έχει ακόμα αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων να μπει κάτω από μια στέγη, με τα κράτη, τα οποία υποτίθεται ότι έχουν ως «σημαία» τους την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Και το άλλο «καυτό» ερώτημα, είναι, γιατί αρνήτε πεισματικά να το πράξει; Ας αναρωτηθούμε απλά, αν θα απολάμβανε η Γερμανία όλα τα οφέλη των διεθνών σχέσεων που έχει, αν δεν είχε αναγνωρίσει τα Ναζιστικά εγκλήματα;

Πηγή: Alkimos archive

Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΝ ΧΑΡΡΥ ΚΛΥΝΝ

Ο Γιώργης Χριστοφιλάκης Γ.Γ. της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων παρουσιάζει στο κοινό της Καρδίτσας το καλλιτεχνικό έργο του Χάρρυ Κλυνν

Ο Νομάρχης Καρδίτσας κ. Φώτης Αλεξάκος απονέμει τιμητική πλακέτα στον Χάρρυ Κλυνν

Την Τρίτη 18 Μαρτίου 2008 στο κατάμεστο Δημοτικό Θέατρο της Καρδίτσας η Ενωση Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας, το 24^ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Καρδίτσας, η ιστορική πόλη της Καρδίτσας και ο Σύλλογος Ποντίων Καρδίτσας τίμησαν τον Χάρρυ Κλυνν για την «πολύτιμη προσφορά του στην τέχνη και στον πολιτισμό»
Για τον Χάρρυ Κλυνν και το έργο του (θεατρικό-καλλιτεχνικό-λογοτεχνικό και εικαστικό) μίλησε ο Γιώργης Χριστοφιλάκης Γ.Γ. της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων.
Τιμητική πλακέτα και αναμνηστικά παρέδωσαν στον Χάρρυ Κλυνν ο Νομάρχης Καρδίτσας Φώτης Αλεξάκος και εκπρόσωπος του Συλλόγου Ποντίων Καρδίτσας.

Ο Χάρρυ Κλυνν παίρνοντας το λόγο ευχαρίστησε τους Καρδιτσιώτες για την «ξεχωριστή τιμή» που του κάνανε και με μια ημίωρη σατιρική αναφορά που διακοπτόταν κάθε τόσο από ηχηρά γέλια και αβίαστα χειροκροτήματα σχολίασε με το δικό του μοναδικό τρόπο την τρέχουσα επικαιρότητα…

Η βραδιά έκλεισε με τη Θεατρική Ομάδα Βραχναίικων, Ν. Αχαίας που παρουσίασε με επιτυχία τη «Λυσιστράτη» του Αριστοφάνη.

Λουλούδια και αναμνηστικά από τον Ποντιακό Σύλλογο Καρδίτσας

Αναμνηστική φωτογραφία με το Νομάρχη κ. Φώτη Αλεξάκο, το Δήμαρχο κ. Δομήνικο Βερίλη και την Πρόεδρο της Ένωσης Πολιτιστικών Συλλόγων Καρδίτσας κυρία Μένη Παπανικολάου

BLOG

Aυτό το post αναρτήθηκε πριν από ένα χρόνο (Φεβρουάριο του 2007)
Τώρα που "ασθμαίνοντες" και "αραχτοί" ανακάλυψαν την αξία της επικοινωνίας, τον ελεύθερο λόγο, τη δημοκρατία των ιδεών και το φόβο της παρεκτροπής... το ξαναφέρνω στη βιτρίνα... Όλο και κάποιος περαστικός θα σταματήσει να χαζέψει... Και ύστερα, παρέα με τους δικούς του φόβους και τις δικές του ενοχές, θα συνεχίσει το δρόμο του...

Ανακατασκευάζω, θεωρώ, εκτιμώ, εξοστρακίζομαι, υποκύπτω.
Ανθρώπινη πληγή αιμάσσουσα .
Σκέψη επιθανάτιος αιμορραγούσα …
Η θεωρεία των αποσπασμάτων που ακροβατεί, η ενδοφλέβια αμφιβολία που μετεξελίσσεται σε διαμαρτυρία και ύστερα εκπορνεύεται και ασχημονεί…
Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια εξυμνώ, στην έννοια της ελευθερίας υποκλίνομαι εξ ονόματος της ιδιάζουσας αυτοπροβολής, εξ ονόματος της άγνοιας και του φόβου της απόρριψης.
Καμία λειτουργία σκέψης και σπουδής δε με συνοδεύει, κανείς στοχασμός δε με ακολουθεί.
Πορεύομαι την οδό της κάθαρσης αυτοεκδιδόμενος, κατευθύνομαι προς την αδιέξοδο της άρνησης με βεβαιότητα και έπαρση και χωρίς αντίλογο κανένα εντοιχίζω την ένδεια της ύπαρξής μου σε χώρους μύχιους, σε δαιδαλώδεις ατραπούς αυτοπαρηγορίας και επαίνων.
Με γνωρίζεις, με αποδέχεσαι.Θεωρείς ύψιστο αγαθό τον τακτικισμό της επικοινωνίας. Στον ίδιο πυρήνα με εμένα συνυπάρχεις, στην ίδια φθορά προσώπων και πραγμάτων εγκαταλείπεσαι. Δεν έχει τέλος σ’ αυτό το πανηγύρι…
Οι πάγκοι των μεταπρατών υπερχειλίζουν εμπορευμάτων. Θα πάρει χρόνια να καταναλώσουμε τις προσφερόμενες έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου…
Θα πάρει χρόνια να επανακτήσουμε ότι έχουμε απωλέσει…Θα πάρει χρόνια να κορεσθεί η διαμαρτυρία μας…

Θα πάρει χρόνια να μετεξελιχτεί η αυτοδικαίωσή μας σε λόγο.