Δεν υπάρχει περίπτωση, να υπάρχει
Έλληνας που να μην έχει ακούσει από τα ΜΜΕ ή το διαδίκτυο, για τη
διαβοήτη «δήλωση Κίσινγκερ». Ο Ιός της Ελευθεροτυπίας, έγραψε, στις
1/4/2001, ένα σχετικό άρθρο.
Σε αυτό, ο Ιός αναφέρθηκε στην «οφθαλμοφανή πλαστότητα» της «δήλωσης
Κίσινγκερ», δίνοντας έμφαση στην αδυναμία όσων την εμφανίζουν, να
παρουσιάσουν την ίδια παραπομπή. Δεν προχώρησε, όμως, ούτε στο να
αποκαλύψει τον πλαστογράφο, ούτε στο να καταδείξει τις πιθανές πηγές
του. Μετά από επισταμένη βιβλιογραφική έρευνα, θεωρώ ότι μπορώ να
υποδείξω μια πιθανή πηγή.
Πριν όμως περάσω σε αυτό, θα ήθελα να κάνω μια ιστορική αναδρομή. Στις Αρχές του 20ου Αιώνα, εμφανίστηκε στην Τσαρική Ρωσσία, ένα βιβλίο που ονομάζονταν: "Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών". Υποτίθεται ότι ήταν τα κατασχεθέντα από τη διαβόητη Τσαρική Μυστική Αστυνομία "Οχράνα", πρακτικά μιας μυστικής σύσκεψης εβραίων που σκοπό είχε την εβραϊκή κατάληψη του κόσμου. Τα κείμενα αυτά αποτέλεσαν δικαιολογία για τα "πογκρόμ", δηλαδή τις σφαγές των εβραίων από το τσαρικό καθεστώς. Μετά την επανάσταση του 1917, τα κείμενα αυτά μεταφράστηκαν στη Δύση, από "λευκούς" ρώσσους που κατέφυγαν εκεί, και προσπαθούσαν να εμφανίσουν το καθεστώς του Λένιν, ως εβραϊκή συνωμοσία. Την αποθέωσή τους, όμως, τα "Πρωτόκολλα" τη γνώρισαν από το Χίτλερ που τα χρησιμοποίησε ως θεωρητικό υπόβαθρο του Ολοκαυτώματος, αφού τα συμπεριέλαβε από το βιβλίο του "Ο Αγών μου" μέχρι σχολικά βιβλία! Κι όλα αυτά, ενώ ήδη από το 1921 είχε ήδη αποδειχτεί ότι τα κείμενα ήταν αποτέλεσμα παραποίησης ενός άσχετου γαλλικού βιβλίου πολιτικής σάτιρας, του Μωρίς Ζολύ, "Ο Διάλογος Μακιαβέλι-Μοντεσκιέ στην Κόλαση" που είχε εκδοθεί περίπου 40 χρόνια πριν την εμφάνιση των "Πρωτοκόλλων".
Με βάση το προηγούμενο, θεώρησα πολύ πιθανό πως ο εμπνευστής της «δήλωσης Κίσινγκερ» ακολούθησε μια πορεία παράλληλη με αυτή των «Πρωτοκόλλων», δηλαδή βρήκε κάποιο κείμενο που μετά από τη σχετική μετασκευή, το παρουσίασε ως πραγματικό. Έψαξα λοιπόν αρκετά να βρω κείμενα που να μοιάζουν με τη «δήλωση Κίσινγκερ», όπως αυτή παρουσιάστηκε στον «Ιό»:
«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι το πιο κοντινό κείμενο βρίσκεται στην πιο φημισμένη παράγραφο από «Το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης», ενός αντικομμουνιστικού λιβελογραφήματος του Μίλαν Κούντερα των τελών της δεκαετίας του 1970, που εμφάνιζε τους Τσέχους Κομμουνιστές ως πλαστογράφους της Ιστορίας, ενώ αυτοί που ανέκαθεν πλαστογραφούσαν την Ιστορία ήταν οι Αστοί. Δείτε και μόνοι ότι η παρακάτω παράγραφος είναι πρακτικά η ίδια με το πρώτο μισό της «δήλωσης Κίσινγκερ»:
«Το πρώτο βήμα στην εξόντωση ενός λαού», είπε ο Χουμπλ, «είναι να διαγραψείς τη μνήμη του. Κατάστρεψε τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά βάλε κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα κουλτούρα, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Σύντομα το έθνος θα αρχίσει να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο κόσμος γύρω του θα ξεχάσει ακόμα γρηγορότερα».
Πριν όμως περάσω σε αυτό, θα ήθελα να κάνω μια ιστορική αναδρομή. Στις Αρχές του 20ου Αιώνα, εμφανίστηκε στην Τσαρική Ρωσσία, ένα βιβλίο που ονομάζονταν: "Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών". Υποτίθεται ότι ήταν τα κατασχεθέντα από τη διαβόητη Τσαρική Μυστική Αστυνομία "Οχράνα", πρακτικά μιας μυστικής σύσκεψης εβραίων που σκοπό είχε την εβραϊκή κατάληψη του κόσμου. Τα κείμενα αυτά αποτέλεσαν δικαιολογία για τα "πογκρόμ", δηλαδή τις σφαγές των εβραίων από το τσαρικό καθεστώς. Μετά την επανάσταση του 1917, τα κείμενα αυτά μεταφράστηκαν στη Δύση, από "λευκούς" ρώσσους που κατέφυγαν εκεί, και προσπαθούσαν να εμφανίσουν το καθεστώς του Λένιν, ως εβραϊκή συνωμοσία. Την αποθέωσή τους, όμως, τα "Πρωτόκολλα" τη γνώρισαν από το Χίτλερ που τα χρησιμοποίησε ως θεωρητικό υπόβαθρο του Ολοκαυτώματος, αφού τα συμπεριέλαβε από το βιβλίο του "Ο Αγών μου" μέχρι σχολικά βιβλία! Κι όλα αυτά, ενώ ήδη από το 1921 είχε ήδη αποδειχτεί ότι τα κείμενα ήταν αποτέλεσμα παραποίησης ενός άσχετου γαλλικού βιβλίου πολιτικής σάτιρας, του Μωρίς Ζολύ, "Ο Διάλογος Μακιαβέλι-Μοντεσκιέ στην Κόλαση" που είχε εκδοθεί περίπου 40 χρόνια πριν την εμφάνιση των "Πρωτοκόλλων".
Με βάση το προηγούμενο, θεώρησα πολύ πιθανό πως ο εμπνευστής της «δήλωσης Κίσινγκερ» ακολούθησε μια πορεία παράλληλη με αυτή των «Πρωτοκόλλων», δηλαδή βρήκε κάποιο κείμενο που μετά από τη σχετική μετασκευή, το παρουσίασε ως πραγματικό. Έψαξα λοιπόν αρκετά να βρω κείμενα που να μοιάζουν με τη «δήλωση Κίσινγκερ», όπως αυτή παρουσιάστηκε στον «Ιό»:
«Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ».
Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι το πιο κοντινό κείμενο βρίσκεται στην πιο φημισμένη παράγραφο από «Το Βιβλίο του Γέλιου και της Λήθης», ενός αντικομμουνιστικού λιβελογραφήματος του Μίλαν Κούντερα των τελών της δεκαετίας του 1970, που εμφάνιζε τους Τσέχους Κομμουνιστές ως πλαστογράφους της Ιστορίας, ενώ αυτοί που ανέκαθεν πλαστογραφούσαν την Ιστορία ήταν οι Αστοί. Δείτε και μόνοι ότι η παρακάτω παράγραφος είναι πρακτικά η ίδια με το πρώτο μισό της «δήλωσης Κίσινγκερ»:
«Το πρώτο βήμα στην εξόντωση ενός λαού», είπε ο Χουμπλ, «είναι να διαγραψείς τη μνήμη του. Κατάστρεψε τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά βάλε κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα κουλτούρα, να επινοήσει μια νέα ιστορία. Σύντομα το έθνος θα αρχίσει να ξεχνά ποιο είναι και ποιο ήταν. Ο κόσμος γύρω του θα ξεχάσει ακόμα γρηγορότερα».
Milan Kundera, The Book of Laughter and Forgetting, trans. Michael Henry Heim (New. York: Alfred A Knopf, Inc., 1980), p. 159.
Αν δεχτούμε ότι αφού δεν παρατίθεται στοιχειοθετημένη παραπομπή (όπως πχ αυτή που παραθέτω εγώ για την παράγραφο του βιβλίου), η «δήλωση Κίσινγκερ» είναι προϊόν πλαστογράφου, τότε, το γεγονός ότι στις πολιτισμικές ρίζες του ελληνικού λαού, ο πλαστογράφος συμπεριέλαβε εκτός από τη γλώσσα, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, και τη θρησκεία του, μάλλον προδίδει και τις πολιτικές του τοποθετήσεις. Προσπαθώντας να ανασυνθέσουμε την πορεία της πλαστογραφίας, μπορούμε εύκολα να φασταστούμε πώς το βιβλίο που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1990, δηλαδή 4 χρόνια πριν την πρώτη εμφάνιση της «δήλωσης Κίσινγκερ», στα ΜΜΕ, έπεσε στα χέρια ενός φασιστοειδούς τύπου Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών, ο οποίος μέσα από τη συγκεκριμένη παράγραφο που αποτελεί και το βασικό άξονα όλου του βιβλίου, βρήκε μια θαυμάσια ευκαιρεία να επαναλάβει ό,τι οι Ρώσσοι αντισημίτες ένα αιώνα νωρίτερα. Πρόσθεσε και το "θρησκεία", κόλησε μετά και τα περί "επικράτησης στη Μεσόγειο" (γιατί προφανώς, ως εθνικιστής, αυτό τον απασχολούσε), το έβαλε και στο στόμα ενός μισητού ανθέλληνα και το κείμενο πια ήταν έτοιμο να αποτελέσει ιδεολογικό εφόδιο για κάθε λογής φασίστα!
apelatis.blogspot.gr
Αν δεχτούμε ότι αφού δεν παρατίθεται στοιχειοθετημένη παραπομπή (όπως πχ αυτή που παραθέτω εγώ για την παράγραφο του βιβλίου), η «δήλωση Κίσινγκερ» είναι προϊόν πλαστογράφου, τότε, το γεγονός ότι στις πολιτισμικές ρίζες του ελληνικού λαού, ο πλαστογράφος συμπεριέλαβε εκτός από τη γλώσσα, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, και τη θρησκεία του, μάλλον προδίδει και τις πολιτικές του τοποθετήσεις. Προσπαθώντας να ανασυνθέσουμε την πορεία της πλαστογραφίας, μπορούμε εύκολα να φασταστούμε πώς το βιβλίο που κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 1990, δηλαδή 4 χρόνια πριν την πρώτη εμφάνιση της «δήλωσης Κίσινγκερ», στα ΜΜΕ, έπεσε στα χέρια ενός φασιστοειδούς τύπου Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών, ο οποίος μέσα από τη συγκεκριμένη παράγραφο που αποτελεί και το βασικό άξονα όλου του βιβλίου, βρήκε μια θαυμάσια ευκαιρεία να επαναλάβει ό,τι οι Ρώσσοι αντισημίτες ένα αιώνα νωρίτερα. Πρόσθεσε και το "θρησκεία", κόλησε μετά και τα περί "επικράτησης στη Μεσόγειο" (γιατί προφανώς, ως εθνικιστής, αυτό τον απασχολούσε), το έβαλε και στο στόμα ενός μισητού ανθέλληνα και το κείμενο πια ήταν έτοιμο να αποτελέσει ιδεολογικό εφόδιο για κάθε λογής φασίστα!
apelatis.blogspot.gr