Άχρηστοι, ηλίθιοι…

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου

Το βράδυ της 9ης Μαΐου ήταν εφιαλτικό για τους εντεταλμένους της διαπλοκής και του πολιτικού της προσωπικού, που απεργάζονταν μέχρι την τελευταία στιγμή σχέδια αποσταθεροποίησης…

Η απόφαση του Eurogroup να κλείσει την αξιολόγηση και να ανοίξει το δρόμο για την απομείωση του χρέους – αυτό ντε που Σαμαράς Βενιζέλος θεωρούσαν βιώσιμο – ήταν στην πραγματικότητα προδιαγεγραμμένη…

Ο φόβος του Brexit, η καταλυτική για την ευστάθεια της Ευρώπης έξαρση του προσφυγικού, η κλιμακούμενη δυναμική του αντιευρωπαϊκού ρεύματος, η απομάκρυνση Νταβούτογλου που θεωρούνταν ως πιο φιλοευρωπαϊστής σε συνδυασμό με την αντιευρωπαϊκή υστερία του Ερντογάν, οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις στην Ισπανία αλλά και οι επικείμενες αμερικανικές εκλογές, συνέτειναν σε μια αναγκαιότητα άκρως ωφέλιμη για όλους: Καμία εκκρεμότητα με την Ελλάδα και καμία κίνηση που θα μπορούσε να προκαλέσει ανησυχία, αταξία και ανασφάλεια…

Η ελληνική πλευρά πιο ώριμη αυτή τη φορά, μετά τα παθήματα της πρώτης φάσης, κατάφερε με μεθοδικότητα, νομικές επεξεργασίες για κάθε λεπτομέρεια και στρατηγική να αξιοποιήσει στο έπακρο την ευνοϊκή συγκυρία και να διαπραγματευτεί από πλεονεκτική θέση…

Η αλλαγή του χάρτη σκοπιμοτήτων, προϊόν πολιτικής απόφασης, ήταν το τελευταίο διάστημα ορατή δια γυμνού οφθαλμού από όλους πλην της ελληνικής πέμπτης φάλαγγας του Σόιμπλε και του ΔΝΤ…

Παραδομένη στις απελπισμένες και ανεδαφικές, όπως αποδείχθηκε, επιταγές των «σκληρών» και παρασυρμένη από τα πρωτοσέλιδα της διαπλοκής, λειτούργησε ως τάγμα άχρηστων ηλιθίων, που δεν κατάφεραν να διαβάσουν εγκαίρως και επαρκώς τις διαφαινόμενες εξελίξεις …

Ο Κυριάκος με… σκονάκια από τον Ψυχάρη ζητούσε μέχρι και την τελευταία στιγμή εκλογές, η Φώφη έβγαινε πιο δεξιά και από τον Κυριάκο, ο Σταύροςθλιβερός όπως πάντα αναζητούσε στηρίγματα όπου να ‘ναι και ο Λεβέντης έπαιζε μονότονα την ίδια κασέτα που του φύτεψαν από την πρώτη στιγμή που τον έβγαλαν στο κουρμπέτι, για κυβέρνηση τεχνοκρατών…

«Όπου να ‘ναι πέφτει» διακινούσαν με κάθε τρόπο οι παπαγάλοι όλων των αποχρώσεων , καταφέρνοντας – μέχρις ενός σημείου είναι αλήθεια – να διαποτίσουν με το δηλητήριο της ηττοπάθειας ένα μεγάλο μέρος του ακροατηρίου του ΣΥΡΙΖΑ…

Βυθισμένοι σε μια διαρκή παραισθητική κατάσταση, πίστευαν ότι ζούμε στο 2015, άκουγαν μέχρι και την τελευταία στιγμή τον ήχο του ελικοπτέρου και ονειρεύονταν τον εφιάλτη της χώρας…

Ξύπνησαν με τον απόηχο της συμφωνίας και αναρωτιούνται ενεοί αν φταίει η αγωγιμότητα η ο αγωγός για την κατάντια τους…