Niko Ago: Όταν εξαφανίστηκαν οι «αρουραίοι»

Του Niko Ago

Και ξαφνικά, ένα πρωί, διαπιστώνεις ότι κάτω από το άρθρο σου, δεν υπάρχουν πια «βόθροι» που το βρομίζουν. Δεν υπάρχουν «επαγγελματίες» σχολιαστές, που βγάζουν μεροκάματο βρίζοντας και στοχοποιώντας αρθρογράφους, χυδαιολογώντας εναντίον τους χωρίς αιδώ, ρίχνοντας αβέρτα λάσπη, χωρίς τον φόβο ότι θα λογοδοτήσουν κάπου. Και νιώθεις μια ανακούφιση. Μπαίνεις στα άρθρα, χωρίς την ανάγκη να κρατάς τη μύτη σου από τη μπόχα που αναδύεται από τα σκ@τ@ των πληρωμένων «σχολιαστών» ή απλώς κατεστραμμένων τύπων, που κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία, βρίσκουν νόημα στη ζωή(;) τους, μόνο στην επίθεση εναντίων εκείνων που δεν γουστάρει το αφεντικό τους.
Ήταν τελικά τόσο εύκολο; Χρειάστηκε απλώς μια τεχνική αλλαγή στον τρόπο σχολιασμού στα άρθρα – επιτρέπει πλέον να σχολιάζουν μόνο σε όσους έχουν προφίλ στο facebook, άρα ξέρουμε και ποιοι είναι- για να εξαφανιστούν αυτόματα τα πληρωμένα (ή και απλήρωτα) ακροδεξιά (αλλά και «αριστερά» βλήματα), οι «επαγγελματίες» σχολιαστές που βρόμιζαν κυριολεκτικά τα άρθρα μας, για πολλά χρόνια. Και αμέσως διαπιστώνεις (με ευχαρίστηση) πως με τα ονόματά τους, ουδείς από τους πρώην «επαγγελματίες βόθρους» θαμώνες σχολιάζει. Κατανοητό. Οι «βόθροι» που σχολιάζουν, πάντα είναι ανώνυμοι γιατί γνωρίζουν ότι η λάσπη, οι απειλές, ο ρατσισμός, η ακροδεξιά θρασυδειλία και φασιστική προπαγάνδα, κάποτε έχουν κόστος. Και το αφεντικό τους, το τελευταίο που θα κάνει, είναι να πληρώσει τις μ@λ@κίες τους. Τους βλέπεις και τους έχει απλώς ως αναλώσιμη ύλη. Αριθμοί στον υπολογιστή.
Το έχουν θίξει και αρκετοί άλλοι αρθρογράφοι- έχουν γίνει και εξαιρετικές έρευνες, με ενδιαφέροντα ευρήματα πάνω στο θέμα- το φαινόμενο των «επαγγελματιών» σχολιαστών. Εξάλλου, νομίζω δεν υπάρχει αρθρογράφος που δεν έχει ένα «στρατό» τέτοιων που ξημεροβραδιάζουν στα άρθρα του. Είναι απειροελάχιστοι σε αριθμό, οι κανονικοί άνθρωποι που διαβάζουν ένα άρθρο και μετά κάθονται και σχολιάζουν. Λίγοι είναι σε ποσότητα και οι «επαγγελματίες» σχολιαστές. Αλλά κυριαρχούν στα σχόλια ακριβώς επειδή είναι εριστικοί, θρασύδειλοι, υβριστές, λασπολόγοι, ρατσιστές. Άρα, οι έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι ποθ σχολιάζουν εποικοδομητικά, παραιτούνται και παύουν να σχολιάζουν. Δεν αφορά μόνο το site μας αυτό. Μια «βόλτα’ σε οποιοδήποτε site που επιτρέπει τα σχόλια, αρκεί να το διαπιστώσεις εύκολα.
Ο περιορισμός των σχολιαστών, μόνο σε αυτούς που δηλώνουν το profil τους, είναι από τα πιο δίκαια μέτρα που θα μπορούσε να λάβει το site μας. Η ανωνυμία είναι κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμα αλλά μόνο όταν δεν χρησιμοποιείται για επίθεση προς τους άλλους, με τον πιο άθλιο και ποταπό τρόπο που συμβαίνει στα site. Η κουβέντα πρέπει να γίνεται επί ίσοις όροις. Όπως ισχύει στην καθημερινή ζωή, έτσι πρέπει να συμβαίνει κι εδώ. Ο αρθρογράφος βάζει την υπογραφή του κάτω από το κείμενο και ελάχιστη απαίτηση δική του αλλά και ένδειξη σεβασμού για τη δουλειά του, (πρέπει να) είναι να τον σχολιάζουν – ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά- πραγματικοί άνθρωποι. Με το ονοματεπώνυμό τους. Τίμια. Με γνώμονα πως αν υπερβούν τα εσκαμμένα, θα υποστούν και τις συνέπειες. Όπως ακριβώς ισχύει και για τον αρθρογράφο. Αυτό είναι λοιπόν ένα… fair play. Τα σχόλια των «αρουραίων» και των θρασύδειλων, απλώς δεν μας ενδιαφέρουν. Τελεία.