Ο Αλέξης Τσίπρας
Ξεχάστε επιτέλους την αριστερή παρένθεση
Τρέμουν
στην ιδέα ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα καταφέρει. Διότι αν
τα καταφέρει και κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, τα μαγαζάκια
τους κινδυνεύουν από την εκλογική ύφεση"
Το να ζητάς την παραίτηση μιας νεοεκλεγμένης κυβέρνησης τρεις μόλις μήνες μετά την επανεκλογή της και την εντολή των πολιτών είναι ασφαλώς υπερβολή. Το να την ζητάς ακόμα και εν μέσω μιας σκληρής και παρατεταμένης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της χώρας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αφροσύνη. Δυστυχώς η Ν.Δ. δεν αισθάνεται καλά ως αξιωματική αντιπολίτευση. Ένα στερητικό σύνδρομο για την εξουσία την σπρώχνει στις υπερβολές. Υπερβολές επικίνδυνες για τα συμφέροντα του τόπου, τουλάχιστον τούτη τη στιγμή, πριν δηλαδή η κυβέρνηση καταφέρει στο δεύτερο εξάμηνο του 2016 να σταθεροποιήσει την οικονομία. Η Ν.Δ. όμως είναι το μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που διεκδικεί την εξουσία και ακόμα και έτσι θα μπορούσε να βρει δικαιολογίες. Έχει, λέει ο νέος πρόεδρος, συνταγή ανάπτυξης πολύ καλύτερη από αυτήν της κυβέρνησης. Στην δική του συνταγή δεν θα χρειάζονται τόσοι φόροι, διότι οι φόροι είναι -λέει- αναπτυξιακό φρένο.
ΑΠΟ πού όμως θα εξοικονομούσε τα ποσά που δεν θα προέρχονται από φόρους; Στο σημείο αυτό η συνταγή γίνεται μυστική, διότι δεν συμφέρει να πεις ότι θα πέσει μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις, παρ' ότι τα προηγούμενα μαχαίρια των κυβερνήσεων που υπηρέτησε ο κ. Μητσοτάκης δεν δημιούργησαν καμιά αναπτυξιακή δυναμική. Το αντίθετο μάλιστα. Βάθυναν την ύφεση και περιόρισαν δραματικά τη ζήτηση. Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη, οι παραγωγικές τάξεις δεν αντιλαμβάνονται τη βιασύνη του για την εξουσία και συχνά δεν κρύβουν την αντίθεσή τους με τη φανατική προσέγγιση στα θέματα της οικονομίας και της πολιτικής, ενός κόμματος που σε μεγάλο βαθμό στήριζαν.
ΚΑΙ καλά η Ν.Δ., που είναι ακόμα κόμμα εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ γιατί ακολουθεί; Τι έχει να κερδίσει από την πτώση της κυβέρνησης; Θα σιγοντάρει πάλι τη Ν.Δ. υπό τον νεοφιλελεύθερο πρόεδρό της; Δεν έμαθε τίποτα από την καταστροφή που υπέστη από την προηγούμενη σχέση μαζί της; Θα μπορούσε από θέσεις αρχών να επιστρέψει στις ιδρυτικές αξίες και να συνεργαστεί με την αριστερή κυβέρνηση όπως επιμένουν τα ευρωπαϊκά κέντρα της σοσιαλδημοκρατίας; Θα μπορούσε, αν υπήρχαν δυνατότητες σοβαρής ανανέωσης στον κομματικό και κοινοβουλευτικό μηχανισμό. Με την ομάδα Βενιζέλου να ελέγχει τα πάντα και να απαγορεύει επαφές με την Αριστερά, σε συνδυασμό με τη δειλία της κ. Γεννηματά, που δείχνει μετέωρη και ελεγχόμενη από το εναπομείναν κομματικό κατεστημένο, δεν προκύπτει καμία σαφής ένδειξη για νέες αναζητήσεις. Γι' αυτό άλλωστε και όλες οι μέχρι σήμερα προσπάθειες διευρύνσεων δεν καρποφορούν.
ΑΝ η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ και της νέας ηγεσίας είναι να επανέλθει ως μικρός εταίρος σε κυβερνητικό σχήμα με τη Ν.Δ., φοβάμαι πως θα χάσει και άλλη από την ήδη μικρή εκλογική του δύναμη και αυτό φαίνεται από τις έως τώρα δημοσκοπήσεις.
Δικό τους πρόβλημα. Με τους άλλους που δεν έχουν κυβερνητικές βλέψεις αλλά ούτε και κυβερνητικό πρόγραμμα, τι γίνεται; Παρακάμπτουμε το μαγαζί του Σταύρου που αναζητεί αγοραστή και το κόμμα Λεβέντη. Γιατί, για παράδειγμα, το ΚΚΕ να θέλει την παραίτηση της κυβέρνησης; Γιατί ο Π. Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχουν κηρύξει ιερό αγώνα για την ανατροπή της, απειλώντας τον Αλ. Τσίπρα με πρωτοφανή πολιτική αγριότητα, μέχρι και με ειδικά δικαστήρια; Όταν συσκέπτονται μεταξύ τους όλα αυτά τα στελέχη (που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι συνταξιούχοι του Δημοσίου ή αμειβόμενοι από κομματικά ταμεία), αναλογίζονται την επόμενη μέρα; Ρίχνουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Ποια είναι μετά η εναλλακτική κυβερνητική λύση; Ρωτάει κανείς; Να αναλάβουν και πάλι την κυβέρνηση οι καταδικασθέντες από τη λαϊκή ετυμηγορία;
ΠΟΙΑ λοιπόν είναι η στρατηγική στην πανσπερμία της Αριστεράς για την επόμενη μέρα και μετά τον απαγχονισμό (!) του πρωθυπουργού; Δεν έχουν και ούτε πρόκειται να ενδιαφερθούν να κατασκευάσουν στρατηγική. Το οξυγόνο για την ύπαρξή τους είναι η αναταραχή, ως θαυμάσια κατάσταση για επαναστατική γυμναστική. Κατά βάθος όμως, τρέμουν στην ιδέα ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα καταφέρει. Διότι αν τα καταφέρει και κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, τα μικρά μαγαζάκια τους θα χρεοκοπήσουν πολιτικά από τη μείωση της πελατείας τους. Αυτός είναι και ο φόβος της Ν.Δ. Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς τα καταφέρει και η ελληνική οικονομία μπει στον δρόμο της ανάπτυξης, η πιθανότητα της εξουσίας πάει πολύ μακριά. Και ο Κυριάκος βιάζεται, διότι αν η πιθανότητα της εξουσίας πάει πολύ μακριά, δεν θα είναι αυτός που όταν έρθει η ώρα θα τη διεκδικήσει.
ΟΜΩΣ η χώρα σήμερα δεν έχει τις πολυτέλειες του παρελθόντος, όπου ο δικομματισμός έμπαινε και έβγαινε και καζανάκι δεν τράβαγε, όπως έλεγε προφητικά και ο μεγάλος Χάρρυ Κλυνν στη δεκαετία του 1980. Σήμερα περισσότερο από ποτέ η πολιτική σταθερότητα και ενότητα δράσεων είναι κάτι σαν εθνική υποχρέωση για να ξεχρεώσουμε και να ανακτήσουμε πραγματικά την ανεξαρτησία μας ως χώρα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτούνται συντονισμένες συνεργασίες και νέες ιδέες για την παραγωγή εθνικού πλούτου. Ξεχάστε επιτέλους την αριστερή παρένθεση. Και όπως είπε από την Αθήνα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κλ. Γιούνκερ: “Αυτή είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να γίνει αυτό που είναι σωστό για την Ελλάδα”.
avgi.gr
Το να ζητάς την παραίτηση μιας νεοεκλεγμένης κυβέρνησης τρεις μόλις μήνες μετά την επανεκλογή της και την εντολή των πολιτών είναι ασφαλώς υπερβολή. Το να την ζητάς ακόμα και εν μέσω μιας σκληρής και παρατεταμένης διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της χώρας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αφροσύνη. Δυστυχώς η Ν.Δ. δεν αισθάνεται καλά ως αξιωματική αντιπολίτευση. Ένα στερητικό σύνδρομο για την εξουσία την σπρώχνει στις υπερβολές. Υπερβολές επικίνδυνες για τα συμφέροντα του τόπου, τουλάχιστον τούτη τη στιγμή, πριν δηλαδή η κυβέρνηση καταφέρει στο δεύτερο εξάμηνο του 2016 να σταθεροποιήσει την οικονομία. Η Ν.Δ. όμως είναι το μόνο κόμμα της αντιπολίτευσης που διεκδικεί την εξουσία και ακόμα και έτσι θα μπορούσε να βρει δικαιολογίες. Έχει, λέει ο νέος πρόεδρος, συνταγή ανάπτυξης πολύ καλύτερη από αυτήν της κυβέρνησης. Στην δική του συνταγή δεν θα χρειάζονται τόσοι φόροι, διότι οι φόροι είναι -λέει- αναπτυξιακό φρένο.
ΑΠΟ πού όμως θα εξοικονομούσε τα ποσά που δεν θα προέρχονται από φόρους; Στο σημείο αυτό η συνταγή γίνεται μυστική, διότι δεν συμφέρει να πεις ότι θα πέσει μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις, παρ' ότι τα προηγούμενα μαχαίρια των κυβερνήσεων που υπηρέτησε ο κ. Μητσοτάκης δεν δημιούργησαν καμιά αναπτυξιακή δυναμική. Το αντίθετο μάλιστα. Βάθυναν την ύφεση και περιόρισαν δραματικά τη ζήτηση. Δυστυχώς για τον κ. Μητσοτάκη, οι παραγωγικές τάξεις δεν αντιλαμβάνονται τη βιασύνη του για την εξουσία και συχνά δεν κρύβουν την αντίθεσή τους με τη φανατική προσέγγιση στα θέματα της οικονομίας και της πολιτικής, ενός κόμματος που σε μεγάλο βαθμό στήριζαν.
ΚΑΙ καλά η Ν.Δ., που είναι ακόμα κόμμα εξουσίας. Το ΠΑΣΟΚ γιατί ακολουθεί; Τι έχει να κερδίσει από την πτώση της κυβέρνησης; Θα σιγοντάρει πάλι τη Ν.Δ. υπό τον νεοφιλελεύθερο πρόεδρό της; Δεν έμαθε τίποτα από την καταστροφή που υπέστη από την προηγούμενη σχέση μαζί της; Θα μπορούσε από θέσεις αρχών να επιστρέψει στις ιδρυτικές αξίες και να συνεργαστεί με την αριστερή κυβέρνηση όπως επιμένουν τα ευρωπαϊκά κέντρα της σοσιαλδημοκρατίας; Θα μπορούσε, αν υπήρχαν δυνατότητες σοβαρής ανανέωσης στον κομματικό και κοινοβουλευτικό μηχανισμό. Με την ομάδα Βενιζέλου να ελέγχει τα πάντα και να απαγορεύει επαφές με την Αριστερά, σε συνδυασμό με τη δειλία της κ. Γεννηματά, που δείχνει μετέωρη και ελεγχόμενη από το εναπομείναν κομματικό κατεστημένο, δεν προκύπτει καμία σαφής ένδειξη για νέες αναζητήσεις. Γι' αυτό άλλωστε και όλες οι μέχρι σήμερα προσπάθειες διευρύνσεων δεν καρποφορούν.
ΑΝ η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ και της νέας ηγεσίας είναι να επανέλθει ως μικρός εταίρος σε κυβερνητικό σχήμα με τη Ν.Δ., φοβάμαι πως θα χάσει και άλλη από την ήδη μικρή εκλογική του δύναμη και αυτό φαίνεται από τις έως τώρα δημοσκοπήσεις.
Δικό τους πρόβλημα. Με τους άλλους που δεν έχουν κυβερνητικές βλέψεις αλλά ούτε και κυβερνητικό πρόγραμμα, τι γίνεται; Παρακάμπτουμε το μαγαζί του Σταύρου που αναζητεί αγοραστή και το κόμμα Λεβέντη. Γιατί, για παράδειγμα, το ΚΚΕ να θέλει την παραίτηση της κυβέρνησης; Γιατί ο Π. Λαφαζάνης και η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχουν κηρύξει ιερό αγώνα για την ανατροπή της, απειλώντας τον Αλ. Τσίπρα με πρωτοφανή πολιτική αγριότητα, μέχρι και με ειδικά δικαστήρια; Όταν συσκέπτονται μεταξύ τους όλα αυτά τα στελέχη (που στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι συνταξιούχοι του Δημοσίου ή αμειβόμενοι από κομματικά ταμεία), αναλογίζονται την επόμενη μέρα; Ρίχνουμε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Ποια είναι μετά η εναλλακτική κυβερνητική λύση; Ρωτάει κανείς; Να αναλάβουν και πάλι την κυβέρνηση οι καταδικασθέντες από τη λαϊκή ετυμηγορία;
ΠΟΙΑ λοιπόν είναι η στρατηγική στην πανσπερμία της Αριστεράς για την επόμενη μέρα και μετά τον απαγχονισμό (!) του πρωθυπουργού; Δεν έχουν και ούτε πρόκειται να ενδιαφερθούν να κατασκευάσουν στρατηγική. Το οξυγόνο για την ύπαρξή τους είναι η αναταραχή, ως θαυμάσια κατάσταση για επαναστατική γυμναστική. Κατά βάθος όμως, τρέμουν στην ιδέα ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να τα καταφέρει. Διότι αν τα καταφέρει και κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας, τα μικρά μαγαζάκια τους θα χρεοκοπήσουν πολιτικά από τη μείωση της πελατείας τους. Αυτός είναι και ο φόβος της Ν.Δ. Αν η κυβέρνηση της Αριστεράς τα καταφέρει και η ελληνική οικονομία μπει στον δρόμο της ανάπτυξης, η πιθανότητα της εξουσίας πάει πολύ μακριά. Και ο Κυριάκος βιάζεται, διότι αν η πιθανότητα της εξουσίας πάει πολύ μακριά, δεν θα είναι αυτός που όταν έρθει η ώρα θα τη διεκδικήσει.
ΟΜΩΣ η χώρα σήμερα δεν έχει τις πολυτέλειες του παρελθόντος, όπου ο δικομματισμός έμπαινε και έβγαινε και καζανάκι δεν τράβαγε, όπως έλεγε προφητικά και ο μεγάλος Χάρρυ Κλυνν στη δεκαετία του 1980. Σήμερα περισσότερο από ποτέ η πολιτική σταθερότητα και ενότητα δράσεων είναι κάτι σαν εθνική υποχρέωση για να ξεχρεώσουμε και να ανακτήσουμε πραγματικά την ανεξαρτησία μας ως χώρα. Σήμερα περισσότερο από ποτέ απαιτούνται συντονισμένες συνεργασίες και νέες ιδέες για την παραγωγή εθνικού πλούτου. Ξεχάστε επιτέλους την αριστερή παρένθεση. Και όπως είπε από την Αθήνα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κλ. Γιούνκερ: “Αυτή είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία να γίνει αυτό που είναι σωστό για την Ελλάδα”.
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου