ΑΝΕΥ ΑΠΟΧΡΩΝΤΟΣ ΛΟΓΟΥ...

Ένας θεός να μας φυλάει και ένας διάολος να μας φτύνει...
Τί στον κόρακα πέρα από ξερόλες, κυβερνητικούς τηλεορασόπληκτους , δεξιομαντρόσκυλους, αριστεροκαρεκλο-lovers, σταρχιδιστές, πολιτικομεροκαματιάρηδες, καρπαζοφιλελέδες, απολιτικούς γυρολόγους, φαντασιόπληκτους φασιστοπεριπατητές, κομμουνιστομεταλλαγμένους  κλπ… κλπ… παράγει αυτή η γη του μηδενός και του ελαχίστου; Τούτη η γη που την πατούμε κι όλοι μέσα θε να μπούμε;
Να δω την αυγή του σκότους κι ας χαθώ κάπου μεταξύ Γιώργου Κουμουτσάκου και Ζωής Κωνσταντοπούλου!
Ίσως η παλίρροια των ιδεών μου με εκβράσει στις παρυφές της νέας στέγης της νέας Νέας Δημοκρατίας του Νέου Αρχηγού, που τέτοια τύχη θα μου πείτε, ίσως πάλι, όμως,  επιτύχω το ακατόρθωτο. Γιατί να αυτοαποκλειστώ και να το αυτοαποκλείσω; 
Έπαινος της αγορά το ακατόρθωτο: Βαρύς ύπνος σε στρώμα ελαφρύ και «συνακροδεξιονιστής αριστερής εκκίνησης » ακόμα, συγκάτοικος στην αρχηγική τρέλα της κυρίας Γεννηματά, παρέα με τους σοσιαλομερκελιστές σκλαβοευρωπαϊστές, Μητσοτακοαυλικάριους του νέου ΠΑΣΟΚ, κάποιους αριστούχους ποταμοσημιτομπόμπολους και άλλα Λεβέντικα παραδίσεια πτηνά του πολιτικού γίγνεσθαι που παραδίδουν μαθήματα «περί ολοκληρώσεως του ανθρώπου» περί αρετής και κακίας, περί τούτου και επί τούτου, περίπου και περί αυτού κι όπου μας βγάλει η άκρη...
Εν τάσει και εν περιλήψει και «ναι σε όλα» με χέρια και με πόδια! 
Τουτέστιν ουδείς εξ ημών και υμών εντέλλεται να αποτελέσει τη διαφορά, δεδομένου ότι ούτε διαφορά υφίσταται, αλλά ούτε και  επαναφορά.
Έλλειψη ιδεολογίας θα μου πείτε.
Έλλειψη συνείδησης θα σας πω και πάλι στα ίδια θα είμαστε!
Απ’ τη μια τα καραφασισταριά που μια ζωή θα μας πίνουν το αίμα και από την άλλη το ανώνυμο πλήθος των επαγγελματιών ψηφοφόρων και των υπολοίπων αχθοφόρων  που θα ενέχεται και θα ανέχεται.
Συμπέρασμα ζωής ανοήτου και ανωφελούς: Όσο θα υπάρχουν Σαμαροβενιζέλοι και Βενιζελοσαμαράδες, Μπόμπολες, Ψυχάρηδες, Βγελόπουλοι, Αφραγκούζοι κλπ... κλπ… η αξία της ζωής και της «συμμετοχικότητας» όπου οι πολίτες θα είναι αυτεξούσια μέλη και θα αποφασίζουν για την τύχη τους, δε θα είναι τίποτε άλλο από μια ευφάνταστη «φαντασίωση» όπως λέει και ο αδιανοήτως διανοητής Ιωάννης Πρετεντέρης ο Α’... Δεύτερο αποκλείεται να βγάλει η Ελλάς… Γελάς… Αγελάς!
Αλλά τι να φταίει και το παιδί θα μου πείτε και θα συμφωνήσω. Ορφανός ιδεών και ιδεογραμμάτων μεγάλωσε, όπως όλοι μας, άλλωστε, πλην ελαχίστων κωλόφαρδων που είδαν και έζησαν  το μέγα θαύμα της μεταμόρφωσης των προδοτών σε εθνικούς ήρωες και των ταγματασφαλιτών σε άξιους κυβερνήτες!
Και η ζωή τραβάει την ανηφόρα με 1.000.000 ανέργους, με 50.000 αυτοχειριασθέντες, με 2.500.000 συμπατριώτες μας κάτω από τα όρια της φτώχειας, με υποσιτισμένα παιδιά, με παγωμένα σχολεία, με 
άστεγους, με γευματοσκουπιδοσυλλέκτες, νεομετανάστες, απελπισμένους, αγανακτισμένους, με συμβιβασμένους καταθλιπτικούς και ασυμβίβαστους μανιοκαταθλιπτικούς...
Γέμισε η ζωή μας γυφτοάσματα, εμβάσματα, ελάσματα, αποβράσματα και όπως η μηχανή του κιμά όλα τ’ αλέθει και όπως η εξ ύψους  παρηγορία έρχεται και απέρχεται, η δια βοής καταδίκη μας υπό την έννοια του αμείλικτου του χρόνου σπεύδει να επιβεβαιώσει το «κοινό» μας μέλλον, άμελλο, άχρονο και αμείλικτο!
Έτσι θαρρώ  πως πρέπει να τελειώνει κάθε έννοια κριτικής, κάθε απόπειρα επανασύνδεσης των φαντασιώσεών μας με την οδυνηρή  πραγματικότητα.
Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ότι αυτοί είναι τα κουμάντα και τα κομάντα, μακαριότεροι δε οι πλούσιοι, τα λαμόγια, οι νταβατζήδες, οι καναλάρχες, οι Μουμουετζήδες, οι δημοσκόποι, οι εθνικοί εργολάβοι, οι μιζαδόροι, το golden boys, οι αρπάχτρες... Μακαριότατοι δε όλων οι μάκαρες, οι μάσκαρες και οι μασκαράδες του πολιτικού λόγου, του ψεύδους, της εκμετάλλευσης και της απάτης. Τα Α και το Ω του τέλους των Ελλήνων... Όπου Α κλέφτες και όπου Ω κλεπταποδόχοι…
Ούτως ή άλλως, τετέλεσται θα μου πείτε, ποιος ο λόγος να πελαγοδρομούμε; Θα συμφωνήσω, αλλά ίσως πάλι αποπειραθώ να δώσω «απάντησιν απροσδόκητον»: Άνευ αποχρώντος λόγου...

Χάρρυ Κλυνν