Μια αντιπολίτευση ό,τι νάναι.... νεοφιλελεύθεροι δεξιοί και ορθόδοξοι αριστεροί σε παράκρουση

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*

Ένα ζήτημα που κάνει φοβερή εντύπωση τελευταία είναι οι παλινωδίες της αντιπολίτευσης δεξιάς και αριστερής απέναντι στις μεταρρυθμιστικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης. 

Οι "μεταρρυθμιστές" της δεξιάς έχουν ξεχειλώσει τον λαϊκισμό τους. Αρνούνται τα πάντα, προβλέπουν καταστροφές και αποτυχίες και όταν πασιφανώς τα γεγονότα τους διαψεύδουν καταγγέλλουν την κυβέρνηση ότι δεν πέτυχε αρκετά.... 

Οι "ασυμβίβαστοι" αριστεροί δεν αναγνωρίζουν καμιά αλλαγή και κανένα όφελος από τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις και καταγγέλλουν πριν καλά καλά εφαρμοστούν ότι είναι συμβιβαστικές με το παλιό κατεστημένο και ανοίγουν τον δρόμο στην διαπλοκή και το κομματικό κράτος της κυβερνώσας αριστεράς...

Και οι μεν και οι δε έχουν μεταβληθεί σε προφήτες ενώ η δουλειά τους, η θεσμική τους υποχρέωση καλύτερα είναι να ελέγχουν το κυβερνητικό έργο. 

Η χώρα συνεχίζει με μιαν αριστερά που εφαρμόζει βήμα το βήμα τον απαραίτητο αστικό εκσυγχρονισμό που η μεταπρατική αστική τάξη εγκατέλειψε αδιαφορώντας για την δημιουργία ενός ευρωπαϊκού θεσμικού κράτους ήδη από τον εμφύλιο και μετά, έχοντας όλη της την προσοχή της στην μίζα, την αντιπροσώπευση και τις κρατικοδίαιτες αρπαχτές σε βάρος της αμερικάνικης και ευρωπαϊκής μετέπειτα βοήθειας. 

Οι ηττημένοι του εμφυλίου αποκαθιστούν σήμερα το κράτος δικαίου, τους θεσμούς και την συνταγματική τάξη και ασχολούνται με την ενδογενή παραγωγική ανασυγκρότηση με την επιχειρηματικότητα σε υγιές πλαίσιο. Καταπολεμούν τα καρτέλ, την μηντιακή διαπλοκή, την εξόφθαλμη διαφθορά μέσω offshore και τραπεζικής συμβολής στην μεγάλη φοροδιαφυγή, το κράτος κομματικό υποχείριο, την αναξιοκρατία, τα παραδικαστικά κυκλώματα, την καταστροφή της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας... 

Αν κάποιος μπορεί να χρησιμοποιήσει την χιλιομεταχειρισμένη φράση "κληρονομήσαμε καμμένη γη" αυτός είναι η αριστερά. 

Κι όμως οι εξωνημένοι του παλαιού πολιτικού συστήματος και τα παπαγαλάκια τους καθημερινά κάνουν το μαύρο άσπρο: παρακολουθούμε ένα απύθμενο θράσος από τους ελεγχόμενους για διαφθορά να αντεπιτίθενται και να καταλογίζουν στην κυβέρνηση της κάθαρσης τις δικές τους προθέσεις. Και ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων αυτογελοιοποιούνται καθημερινά στα κομματικά τους ΜΜΕ τύπου Σκάι, ως άλλοι προπαγανδιστές σταλινικών καθεστώτων με πλήρη ανατροπή της αλήθειας και παρουσίαση μιας πραγματικότητας που σχεδιάζεται στις γιάφκες της διαπλοκής.

Δημοσιογράφοι έχουν μετατραπεί σε παπαγαλάκια της διαπλοκής έναντι διατήρησης της εργασίας τους, καναλάρχες έχουν μετατρέψει τα κανάλια τους σε ...δεξιό Ριζοσπάστη, το ψέμα εκφωνείται χωρίς ανάσα πρωί μεσημέρι βράδυ σε μια πρωτόγνωρη διαδικασία να πέσει ο αντίπαλος με οποιοδήποτε μέσο. Κανείς τους δεν νοιάζεται για την χώρα, την επιβίωσή της (όσο χειρότερα τόσο καλύτερα), κανείς τους δεν προσφέρει την παραμικρή συναίνεση ακόμη και σε εντελώς θεσμικές λειτουργίες όπως την συγκρότηση του ΕΣΡ επιτρέποντας στην διαπλοκή να καθυστερεί την τιμωρία της και να ελπίζει ακόμη στην ανατροπή...

Τι άνθρωποι είναι αυτοί; Καλά τον Μητσοτάκη και την οικογένειά του την γνωρίζουμε διαχρονικά ως ανάλγητο κρατικοδίαιτο νεοφιλελεύθερο λόμπι ικανό για όλα προκειμένου να έχει τρεις συντάξεις και μεγιστοποιημένες προσόδους από το ελληνικό δημόσιο... 

Αλλά η Γεννηματά η "κόρη μου η σοσιαλίστρια"; 

Η πρώην ΔΗΜΑΡ που συνεργάζεται με το νεοφιλελεύθερο δεξιό ΠΑΣΟΚ; 

Ο Θεοδωράκης που το έπαιζε η ελπίδα των μεταρρυθμίσεων; 

Ο Κουτσούμπας ο αριστερός;

Ολόκληρο το παλιό πολιτικό προσωπικό είναι εμφανέστατα "ληγμένο". Κατώτερο των περιστάσεων και των επειγουσών αναγκών της χώρας. Μοιραίο, εγωιστικό, χωρίς εθνική συνείδηση. Η κομματική σκοπιμότητα και το συμφέρον και τίποτε άλλο.

Τα έχουμε δει όλα. Ζητείται επειγόντως αντιπολίτευση. Είναι αναγκαία για την δημοκρατική ισορροπία, τον κοινοβουλευτικό έλεγχο, την διόρθωση της κυβερνητικής πολιτικής όπου τυχόν κάνει σοβαρά λάθη, την απαραίτητη συναίνεση σε εθνικούς στόχους, τον κοινωνικό διάλογο. 

Αυτή η χώρα έπασχε πάντοτε από εμφυλίους που την άφηναν στην ζώνη της υπανάπτυξης και κατέστρεφαν το ανθρώπινο δυναμικό της και τις παραγωγικές της δυνατότητες και προοπτικές. Σε αυτό ευθυνόταν μέχρι πρόσφατα και η αριστερά - τώρα όμως που εκείνη ανέλαβε το έργο της εθνικής συμφιλίωσης, του αστικού εκσυγχρονισμού, της κάθαρσης και της ανασυγκρότησης με δικαιοσύνη και αποκατάσταση της θεσμικότητας, είναι τραγική ιστορική ασέβεια και πολιτική αστοχία, η αντιπολίτευση να παίζει τον ρόλο του Εφιάλτη. 

Χρόνια και χρόνια οι μεταρρυθμιστές ανέμεναν την μεταστροφή της αριστεράς και του ριζοσπαστισμού της στον ρεαλισμό. 

Χρόνια και χρόνια οι αναγκαίες προοδευτικές και θεσμικές μεταρρυθμίσεις ανέμεναν φορέα να τις πραγματοποιήσει. 

Χρόνια και χρόνια η έννοια της μεταρρύθμισης κακοποιήθηκε από τους απορρυθμιστές του νεοφιλελευθερισμού και την κρατικοδίαιτη "επιχειρηματικότητα" των κομματικών φίλων. 

Τώρα για πρώτη φορά οι μεταρρυθμίσεις πραγματοποιούνται από την ανανεωμένη ρεαλιστική κυβερνώσα αριστερά. 

Και απέναντί τους βρίσκεται η ιερή συμμαχία των οπισθοδρομικών της νεοφιλελεύθερης δεξιάς της ΝΔ και των συνιστωσών της ΠΑΣΟΚ και Ποταμιού αλλά και της μονολιθικής κομμουνιστικής ορθοδοξίας. 

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι υπέρμαχοι του χθες είναι ότι το πολιτικό τοπίο θα αναμορφωθεί υποχρεωτικά, σύντομα και ολοκληρωτικά. Κι ας κοιτάζονται στον καθρέφτη τους (Σκάι, Ριζοσπάστη κλπ κομματικά ΜΜΕ) και νοιώθουν επαρκώς "φιλελεύθεροι" ή "αριστεροί"... 

 Παρά τους τόνους του ψέματος που διανέμουν καθημερινά, δεν πείθουν: η απόστασή τους από τις ανάγκες των καιρών είναι πια απόλυτα και καθημερινά εμφανής.
Πηγή