Καμίνης: Ενα υπερ-τιμημένο προϊόν της δεκάρας!

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Αλήθεια, πόσο… μπουμπούνας πρέπει να είναι ένας τύπος που υποδύεται τον δήμαρχο ευρωπαϊκής πρωτεύουσας και δεν μπορεί να λειτουργήσει έναν τροχό λούνα παρκ από αυτούς που μοντάρουν στο πι και φι οι πανηγυρτζήδες στις αλάνες της περιφέρειας;
Και πόσο ανόητος, για να πιστεύει ότι αυτός ο «τροχός παρατήρησης», που δεν είναι ακριβώς το… London Eye, θα αλλάξει την εορταστική φυσιογνωμία της Αθήνας και θα κάνει τους ιθαγενείς δημότες να καμαρώνουν περήφανοι;

Ε, λοιπόν, αυτή η λυόμενη υπερκατασκευή, που έρχεται στα ίσια της με καμιά δεκαριά παλέτες, ούτε χρειαζόταν ούτε προσθέτει κάτι στη γιορτινή ατμόσφαιρα. Μια πρόχειρη μαϊμουδιά είναι, που προσπαθεί να μιμηθεί με τρόπο ακαλαίσθητο και παρακμιακό ανάλογες εγκαταστάσεις ψυχαγωγίας στην Ευρώπη με ιστορία ετών.

Και το ωραίο είναι ότι τώρα πρέπει να αποσυναρμολογηθεί, γιατί -απ’ ό,τι- φαίνεται ούτε στο κρύο αντέχει…

Φανταστείτε, λοιπόν, πώς αν αυτός ο «άμπαλος», που δεν μπορεί να μοντάρει μία ρόδα λούνα παρκ της προκοπής, ασκεί τα καθήκοντά του στη φροντίδα μιας ολόκληρης μητρόπολης.

Είναι τραγική περίπτωση ο Καμίνης και, αν αυτό δεν έχει φανεί στην πραγματική διάστασή του έως τώρα, οφείλεται στα διαπλεκόμενα μέσα που τον ανέδειξαν και εξακολουθούν σκανδαλωδώς να τον προστατεύουν.
Οφείλεται, επίσης, τουλάχιστον ως προς τη δεύτερη θητεία του, στο ότι η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς φρόντισαν να κατεβάσουν υποψήφιο ένα άλλο… νούμερο, που -μεταξύ μας- μάλλον θα τα πήγαινε καλύτερα στα… ψυχαγωγικά, αν κρίνουμε και από τις επιδόσεις του Ψινάκη στον Μαραθώνα.

Το ερώτημα είναι, βέβαια, γιατί οι Αθηναίοι είναι υποχρεωμένοι να ανέχονται μια απόλυτη μετριότητα που δεν έχει να επιδείξει τίποτε πέρα από τις παρδαλές παρελάσεις και την «αλληλεγγύη» προς τους θαμώνες των απανταχού hot spots.

Ενα υπερτιμημένο προϊόν της δεκάρας είναι ο Καμίνης, που αναδείχτηκε μέσα από το ευρωλαγνικό κατεστημένο του ελληνικού «πασοκο-εκσυγχρονισμού». Από αυτούς που περιμένουν να εισπράξουν διαπιστευτήρια «πολυπολιτισμικότητας» από διεφθαρμένους Γερμαναράδες «ανθρωπιστές» και τις περιφερόμενες μπεκροκανάτες των Βρυξελλών.

Και προφανώς περνάει για ηλίθιους τους Αθηναίους, νομίζοντας ότι θα απολαύσουν ρεβεγιόν σκαρφαλωμένοι στους πυλώνες της «μαρμαρωμένης ρόδας».
Υπερθέαμα ευρωπαϊκών προδιαγραφών, πράγματι…

olympiada