Η Ελληνική κυβέρνηση κατάφερε μια συντριπτική ήττα στο ‘στρατόπεδο Σόιμπλε’! Δεν το λέμε εμείς, ο κ. Βέργος το λέει, στο… Liberal!

 

Του Κωνσταντίνου Βέργου*

Η Ελληνική κυβέρνηση τις προηγούμενες ημέρες κατάφερε μια συντριπτική ήττα στο ‘στρατόπεδο Σόιμπλε’, καθώς η Γερμανία ‘έκανε πίσω’ στην ανακοίνωση της κυβέρνησης για το δώρο στους συνταξιούχους και τη μη επιβολή ΦΠΑ στα νησιά που επλήγησαν στο προσφυγικό. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτό είναι τυχαίο, όμως δεν είναι!

Η εποχή που ο χερ Σοιμπλε ‘με ένα νεύμα’ ρύθμιζε τις αποφάσεις στην Ευρωζώνη, φαίνεται ότι βρίσκεται προς το τέλος της. Όπως θυμόμαστε, πριν λίγες μέρες, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε μέτρα για την ενίσχυση των συνταξιούχων και τη μείωση του ΦΠΑ στα νησιά, εξ αρχής μη επαναλήψιμα, όμως συνάντησαν τη σφοδρότατη αντίθεση του χερ Σόιμπλε. Με απότομες δηλώσεις, που διοχετεύονταν στον τύπο είτε από τον διορισμένο από τον Σόιμπλε διοικητή του ESM, είτε από τον ίδιο τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ δηλώθηκε ότι ‘οι εξαγγελίες Τσίπρα είναι ενάντια στη δανειακή σύμβαση’, ενώ λίγο μετά ακολούθησε η ανακοίνωση του κυρίου Ντάισελμπλουμ, του Ολλανδού υπουργού οικονομικών και προέδρου του ‘Συμβουλίου Κυβερνητών του ESM (που ως γνωστόν έχει επιστημονική ειδίκευση στις… σοσιαλιστικές… φάρμες ζώων) ότι παγώνουν τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος! Ακολούθησε πανικός, καθώς για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια, που έμενε χωρίς αμφισβήτηση το δίδυμο Ντάισελμπλουμ – Σόιμπλε, τουλάχιστον τέσσερις υπουργοί Οικονομικών ήταν αντίθετοι με τις εξαγγελίες Ντάισελμπλουμ και με άμεση αντίδραση, μάλιστα, τριών (!) από τις 5 ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου που διαθέτουν την πλειοψηφία ακόμη και στις περισσότερες ομοσπονδίες της… Γερμανίας!

Υπάρχουν 3 λόγοι για τους οποίους η εποχή Σόιμπλε βαδίζει προς το τέλος της, αλλά όχι άμεσα!

Πρώτον έχει πάθει συντριπτική ήττα όχι μόνο διότι αποχώρησε ένα κράτος μέλος, μετά την απόφαση από την Αγγλία να φύγει από την ΕΕ, αλλά και επειδή στο διάστημα των τελευταίων μηνών τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία, όσο και οι πολίτες τους (συντριπτικό ΟΧΙ στο ιταλικό δημοψήφισμα) έχουν αντιληφθεί ότι η στρατηγική Σόιμπλε οδηγεί Ιταλία και Γαλλία στην υπαγωγή (με πρόσχημα τα κριτήρια σταθερότητας της ΕΥΡΩζώνης) σε διαδικασία ‘επιτήρησης’, στη φτωχοποίηση και έμμεσου έλεγχου τους από τη Γερμανία (!) καθώς έχουν ΄αποκλίνει’ από τους εξωπραγματικούς στόχους, ενώ επίσης δεν υπάρχει πλέον συμφωνία ούτε καν για διευθέτηση για καυτά ζητήματα, όπως το θέμα των ιταλικών τραπεζών. Δεν είναι τυχαία η εν μέρει αλλαγή πλεύσης των χωρών αυτών, αλλά και το ύφος από την ανακοίνωση του επιτρόπου Οικονομικών της ΕΕ, Πιερ Μοσκοβισί. Ο κύριος Μοσκοβισί, που είναι ουσιαστικά ο εκπρόσωπος της ΕΕ, με την επιστολή του, σε ύφος πολεμικής, έδειξε ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν θα είναι πλέον διατεθειμένη να δεχτεί τη στρατηγική Σόιμπλε. Δεύτερον, ο κύριος Σόιμπλε στο επόμενο διάστημα, καθώς η Γερμανία οδεύει σε εκλογές, θα αντιμετωπίσει αντίθεση και από τα υπόλοιπα Γερμανικά κόμματα που, ούτως ή άλλως, έχουν σοβαρές ενστάσεις ή για το ‘αναπτυξιακό μοντέλο του’ ή για τον ρόλο της Γερμανίας στην ΕΕ!

Τρίτον, με βάση την αντίθεση Γαλλίας και Ιταλίας από εδώ και στο εξής η Γερμανία θα τα βρει δύσκολα να περνάει ή και να μπλοκάρει αποφάσεις στο ESM, παρότι αναμφισβήτητα έχει το σημαντικότερο ‘κέντρο βάρους’, καθώς ΔΕΝ έχει την καταστατική πλειοψηφία ΟΥΤΕ στο ESM, καθώς για να μπλοκαριστούν βασικές αποφάσεις, με τακτική διαδικασία, απαιτείται το 33,5% και το 1/3 των μελών του ESM και της Ευρωζώνης. Μόνο οι έκτακτες αποφάσεις μπορούν να μπλοκαριστούν στο ESM, αλλά όχι μόνο από τη Γερμανία, αλλά από έκαστη εκ των 3 μεγάλων χωρών (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, που κατέχουν πάνω από 15%, καθώς κατέχουν 27%, 20,2% και 17% αντιστοίχως), κάτι που σημαίνει ότι όχι μόνο η Γερμανία, αλλά και Γαλλία και Ιταλία, που ήδη είναι σε φάση σύγκρουσης, τουλάχιστον προς το παρόν, μπορούν να μπλοκάρουν έκτακτες αποφάσεις! Στα παραπάνω προστίθενται και ένα τέταρτο, που ενισχύει τη θέση της Ελλάδος προσωρινά! Ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδος από την ΕΥΡΩ ζώνη, την οποία απειλεί ο Σόιμπλε, θα μεταθέσει το προσφυγικό πρόβλημα, που είναι η ΄καυτή πατάτα’ των Γερμανικών εκλογών, μέσα στην Γερμανία, με τεράστιο πολιτικό κόστος, που μπορεί να στοιχίσει την εκλογή στον Σόιμπλε και την Μέρκελ! Το πολιτικό αδιέξοδο λογικά φέρνει την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης μέχρι τον Μάρτιο, καθώς συνηγορούν εκλογές στην Ολλανδία και Γαλλία, και κρίση σε Ιταλία που κορυφώνεται. Η κυβέρνηση επομένως, έχει ‘περιθώρια’ ευελιξίας που ΚΟΡΥΦΩΝΟΝΤΑΙ ως Φεβρουάριο – Μάρτιο, που όμως καλό είναι να συνδυαστούν από επίδειξη αποφασιστικότητας σε θέματα ιδιωτικοποιήσεων.

Το ‘μεγάλο’ σχέδιο του κυρίου Σόιμπλε, είναι η διατήρηση μεγάλου ύψους χρέους στο 2018 και το 2019, ώστε η Ελλάδα να συρθεί στο 2019 με απόλυτη ήττα, όταν και ενδεχόμενη ένταξη μελλοντικών αναγκών στην προληπτική πιστωτική γραμμή «ECCL+» που πλέον ρίχνει το 70%-80% του βάρους στο κράτος που δανείζεται, ενώ ο ESM θα ασφαλίζει μόνο 20%-30%, κάτι που η Ελλάδα δεν πρέπει να δεχτεί και να επιδιώξει λύση τώρα. Άρα η κυβέρνηση έχει δυνατότητα να πιέσει τόσο για απόφαση για διαγραφή/αναδιάρθρωση χρέους πριν τον Μάρτιο, άλλως ακόμη και η τακτική ρήξης μέσω δημοψηφίσματος (το 84% των Ελλήνων πολιτών, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Public Issue είναι κατά των μνημονίων) και χρεοκοπίας ή αλλαγής νομίσματος, είναι κάτι που δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί. Αυτή είναι όμως η μια πλευρά. Οποιαδήποτε λύση προβάλλει η χώρα πρέπει να παρέχει ένα δυνατό σημείο (ιδιωτικοποιήσεις, αναδιαρθρώσεις κόστους δημοσίου) αλλά και να ωθήσει σε άμεση απάντηση, οπωσδήποτε ως τέλη Φεβρουαρίου, αλλιώς, θα συρθεί σε ήττα το καλοκαίρι λόγω έλλειψης πόρων που απαιτούνται για τις τότε δανειακές πληρωμές, επαναλαμβάνοντας την γκάφα του καλοκαιριού 2015!

* Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

 olympiada