ΑΡΤΟΘΕΑΜΑΤΑ

Eίναι επιστημονικώς, αλλά και ιστορικώς αποδεδειγμένο ότι η εν γένει διατροφή του Έλληνος, εδώ και 3.000 χρόνια περίπου αποτελείται κυρίως από άρτο και θεάματα, εν αντιθέσει με τον Αγγλικό λαό του οποίου η βασική διατροφή είναι τα φις εντ τσιπς και η λαχανόσουπα, του Γερμανικού που είναι οι κάθε είδους πατάτες και τα βραστά λουκάνικα τύπου βουρστ και του Αμερικανικού που είναι κυρίως τα χοτ ντογκς, τα τσιπς , η κόκα και η κόλα…
Γι’ αυτόν, ακριβώς, τον λόγο υπάρχουν και τόσο σημαντικές βιολογικές διαφορές μεταξύ των προαναφερθέντων λαών, ιδιαιτέρως στο παράστημα, στο χρώμα των οφθαλμών και της κόμης, στη θέση της κάτω γνάθου, στον αριθμόν των οδόντων, στο ύψος του σκελετού και κυρίως, στο βάρος του εγκεφάλου τους.
Δοθέντος ότι το θέαμα, εν αντιθέσει με τον άρτο, έχει άμεση σχέση με την αύξηση του βάρους του εγκεφάλου ( Das dahtirdi und das humanen engefalen - Franch Bekenbauer Berlin 1926 ) ο εγκέφαλος του Έλληνος, ο οποίος αφομοίωσε θεάματα αιώνων, είναι βαρύτερος κατά πολύ του εγκεφάλου των άλλων λαών με αποτέλεσμα την μόνιμη κλίση της κεφαλής του προς το έδαφος, ιδιομορφία που χαρακτηρίστηκε από ανθέλληνες μελετητές ως τάση δουλείας και έμφυτης καχυποψίας.
Επειδή, όμως, οι αντικειμενικοί γνώστες αυτής της ιδιομορφίας του Έλληνος (που κατά σύμπτωση και μόνο ανήκουν σχεδόν πάντα στην τάξη των κρατούντων) γνώριζαν και εξακολουθούν να γνωρίζουν καλώς ότι η ιδιομορφία αυτή αποτελεί και το κύριο προσόν της φυλής η οποία επιβίωσε δια μέσου των αιώνων (τη στιγμήν κατά την οποίαν άλλες πανάρχαιες φυλές εξαφανίστηκαν μόνο και μόνο επειδή κρατούσαν το κεφάλι τους ψηλά) φρόντισαν, ορμώμενοι από ανιδιοτελή αισθήματα και για λόγους καθαρά εθνικής υπάρξεως, ώστε η παροχή άρτου και θεάματος να συνεχισθεί αμείωτη μέχρι των ημερών μας.
Σήμερα, βεβαίως, ο άρτος και το θέαμα είναι σε τέτοιο βαθμό αλληλένδετα, ώστε και στην αφελέστατη ακόμα ερώτηση: Γιατί μαμά; Να μη μπορεί κανείς, πλην ασφαλώς των άμεσα ενδιαφερομένων, να απαντήσει ευθέως και μετά βεβαιότητος.
Και τούτο, διότι ο άρτος και το θέαμα στην σύγχρονη Eλληνική υπερκαταναλωτική εποχή, λόγω της μαζικής και ποικίλης παραγωγής των και της αυξανομένης συνεχώς ζητήσεως εκ μέρους του κοινού, έχουν χάσει την πρωταρχική απλοϊκή έννοιά τους, με αποτέλεσμα άρτος να καλείται όχι μόνο η φραντζόλα τύπου 70%, αλλά και το σατομπριάν, ο φασιανός σαλμί, το προσούτο και ο μπεκρή μεζές.
Mε την ίδια πάντα λογική, θέαμα δεν αποκαλείται πλέον μόνο ο Kαραγκιόζης, ο γύρος του θανάτου, το μαλλί της γριάς, ο Απόστολος Σουγκλάκος, ο Γκουσγκούνης και ο γραφικός παπατζής, αλλά και τα δελτία ειδήσεων της TV, οι δηλώσεις και οι λόγοι των πολιτικών, οι κηδείες δημοφιλών προσώπων, οι συνεδριάσεις της Βουλής, οι ερμηνείες των λαϊκών ειδώλων στα in σκυλοχωροκωλοπηδάδικα και οι ανά την επικράτεια επιχορηγούμενες πολιτιστικές εκδηλώσεις από Διδυμοτείχου μέχρι Iεραπέτρας.
Υπάρχει, βεβαίως, πάντα σοβαρός ο κίνδυνος, λόγω των ανωτέρων πληθωριστικών τάσεων και της αλογίστου καταναλώσεως εκ μέρους του κοινού των αρτοθεαμάτων, να αμβλυνθούν πέραν του δέοντος, εις τον εισέτι αμβλυνθέντα εγκέφαλο του Έλληνος, οι έννοιες του άρτου και του θεάματος και να περιέλθουμε σε τέτοιο βαθμό σύγχυσης ώστε να να τρώμε τον τον Νότη Σφακιανάκη και την Δέσποινα Βανδή και να χειροκροτούμε πέντε κιλά παϊδάκια και δύο μερίδες πατατοκεφτέδες!
Ενώπιον της κρισίμου αυτής καταστάσεως και γι’ αυτήν ακόμα την ύπαρξη του
Έθνους, των « Νέων » και της « Ελεύθερης ώρας » και ενώ όλα έδειχναν ότι μετά από την πλήρη ένταξή μας εις την Ε.Ε. το τέλος του δόγματος “ άρτος και θέαμα “ πλησίαζε, εμφανίστηκε ως σανίδα σωτηρίας η ποιοτική αναμέτρηση της ουσίας των πραγμάτων μέσα στο ίδιο τους το είναι, που επανατοποθετεί τις αξίες στο αρχικό τους ιδεολογικό περίγραμμα και οδηγεί τις συντεταγμένες της βιολογικής και πνευματικής ανάγκης στο δίαυλο της μετάλλαξης των πρωταρχικών εννοιών ή πιο απλά, αυτό που ο ανίδεος κόσμος ονομάζει περιφρονητικά επικράτηση της μαζικής κουλτούρας.
H κουλτούρα επί το γενικότερο, μαχόμενη και μη, εμφανίστηκε αρχικά αυτοφυής. Αργότερα καλλιεργήθηκε σε κομματικά αγροτεμάχια και επί των ημερών μας παράγεται σε αξιοθαύμαστες ποικιλίες μέσα από τις εφημερίδες, τα περιοδικά life style, τα ηλεκτρονικά μέσα μαζικής επικοινωνίας ( κρατικά και ιδιωτικά ) τις αξιοθαύμαστες μουσικές παραγωγές των δισκογραφικών εταιρειών, τις αγορεύσεις των πολιτικών από των μπαλκονίων και του βήματος της Βουλής, τις οικονομικές αναλύσεις των ειδικών, τους δείκτες των χρηματιστηρίων, κλπ, κλπ...
Εικάζεται ότι η εποχή της σύγχρονης κουλτούρας ( κατά το εποχή της μαστούρας ) θα διαρκέσει μέχρις ότου ο εγκέφαλος του Έλληνος αφομοιώσει πλήρως τα ποιοτικώς ταξινομημένα πλέον πολλαπλά αρτοθεάματα, οδηγώντας έτσι τον εγκέφαλό του στο αξιοθαύμαστο βάρος των 6 κιλών και 400 γραμμαρίων!!!
Εκτός, βεβαίως, και εάν το εκσυγχρονισμένο εκπαιδευτικό μας σύστημα παραμείνει ως έχει, η οικογένεια εξακολουθεί να διέπεται από τις ίδιες αξίες και δημοκρατικές αρχές, η γυναίκα εξακολουθεί να είναι σε πλήρη ισοτιμία με τον άνδρα, οι διανοούμενοι εξακολουθούν να δείχνουν την ίδια ευαισθησία στα προβλήματα του λαού, οι πολιτικοί άνδρες εξακολουθούν να μάχονται για τα δίκαια των εργαζομένων, για την ηθική και την αλήθεια, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας εξακολουθούν να μας ενημερώνουν, να μας διαφωτίζουν, να μας επιμορφώνουν και να μας ψυχαγωγούν...
... Οπότε υπάρχει, μικρή έστω η πιθανότητα, να μπουχτίσει νωρίτερα ο λαός, να σηκώσει επιτέλους το κεφάλι του ( παρά το βάρος του εγκεφάλου του ) και να τους στείλει όλους μαζί από ’κεί που ήρθαν...
Αμήν και πότε…