Την παγωμένη κοιλάδα των δακρύων
διέρχομαι…
Διαπορεύομαι την πεπρωμένη ιστορίατου χρόνου
των πραγμάτων το νόημα.
Πλανόδιος και ιδεατός
περιτρέχωτην αμμωδία της εγκαρτέρησης
το τέναγος της ομοδοξίας
πέρα από κάθε φόβοπέρα από κάθε ελπίδα.
Μαίανδροι συλλογισμών
μνήμες συνήθειεςκαι παρορμήσεις
με συνοδεύουν
ήχοι ψαλμωδών με ακολουθούν
και οσμές θανάτων με απελαύνουν.
Διαρκής και επίμονος
ο οξύφωνος ήχος του τυμπάνου
εισχωρεί ύμνος τρισάγιος
άρτος και οίνος
ιδέα και νόημα σοφιστικού συλλογισμού
παρόρμηση και ένστικτο σιγής Σφιγγός
που εκκολάπτεται και αναγεννάται
ζωή μετακόσμιος
παλαιογενής εφηβεία
θάλλουσα απολεύκανσις οροθεσίου παραμονής
εις το ενδιαίτημα των αισθήσεων
Την παγωμένη κοιλάδα των δακρύων
διέρχομαι.
Διαπορεύομαι
την πεπρωμένη ιστορίατου χρόνου
των πραγμάτων το νόημα
και ως μέγας ήχος εσχάτης βλασφημίας
εκρήγνυμαι, δονώ, συναρπάζω
και διαχέομαιμικρού λόγου άξιος
συμφορά κοινή και αδιαίρετος αλήθεια.
Την αφετηρία μετενσαρκώνομαι
βίος ασαγήνευτος
εμπειρία και απόρροια λόγου χολωμένου
Χρόνου αντίστιξη
υπερουσία οδός μακαρίας μέθης
παραλήρημα και διαλογισμός
σιγή νεκρική στο λυκόφως της συνειδήσεως…
Την παγωμένη κοιλάδα των δακρύων διέρχομαι.
Διαπορεύομαι την πεπρωμένη ιστορίατου χρόνου
των πραγμάτων το νόημα.
Παρακάμπτω οδούς αυτοπαρηγορούμενος
με τον ενθουσιασμό των παραληρούντων
διαψεύδομαι
με τη μουσική και του χορού την μαγεία
διαφεύγω γοητευτής.
Ρέω με των ναρκωτικών την διαφυγή
και τη σαγήνη της ύπνωσης
και επιστρέφω αναχωρητής
ψυχή περίλυπος
θρηνολογία δόξης προγονικής
άδεικτος και ανεπιφανής…
Μετέωρο τέχνασμα
στην συμπαιγνία του Σύμπαντος…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου