ΚΑΤΑΛΕΥΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ

Μας χωρίζουν oι ώρες που ρέουν
οι βαλτώδεις κοιλάδες της σιωπής
των θολών ουρανών οι άνυδροι κήποι
οι απόηχοι των κραυγών και των θρήνων
που στροβιλίζονται κατάλευκο κόκκινο
επερχόμενου σκότους
στον παγωμένο αέρα των υπογείων λαβυρίνθων
με τους ηλεκτροφόρους συρμούς
και τις εκτυφλωτικές επιγραφές
του μέλλοντός μας…

Έπαυσα από καιρό να σε αναζητώ…

Πέρασαν εκατομμύρια χρόνια
για να καταλάβω ότι δεν υπήρξες ποτέ
και μια ολόκληρη στιγμή
να συνειδητοποιήσω ότι σ’ έχασαγια πάντα…