Τώρα τελευταία, όλο και περισσότεροι βάλθηκαν να καταγγέλλουν το… λαϊκισμό!
Το πράγμα θα μπορούσε να είναι πολύ ευοίωνο, αλλά όπως φαίνεται δεν είναι και τόσο «αθώο»…
Γιατί αυτοί που σήμερα στρέφονται κατά του λαϊκισμού, έχουν δύο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά:
– Πρώτον, οι ίδιοι έχουν διακριθεί στο σπορ, επί δεκαετίες. Έχουν καταγράψει και παγκόσμια ρεκόρ λαϊκισμού!
– Δεύτερον, ακόμα λαϊκίζουν. Ασύστολα μάλιστα…
Παλιές καραβάνες της «μικροπολιτικής», αξιοθρήνητοι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος που τώρα σέρνεται στα ερείπια του και μαζεύει τα κουρέλια του, θυμήθηκαν να ξιφουλκήσουν εναντίον αυτού που με τόση συνέπεια υπηρέτησαν!
Κι εξ αιτίας του οποίου εκείνοι έκαναν αστραφτερές καριέρες και ο τόπος υπέστη τόσα δεινά…
Θα ’λεγε κανείς ότι τουλάχιστον «ξύπνησαν», έστω κι αργά.
Μακάρι να ήταν αυτό. Αλλά δεν είναι…
Δυστυχώς και τώρα είναι το ίδιο άθλιοι λαϊκιστές όπως ήταν πάντα.
Τι είναι λαϊκισμός, λοιπόν;
Πριν απ’ όλα, είναι η δημαγωγία, που ασκείται στο όνομα «του λαού», αλλά υπέρ του συμφέροντος όσων προσπαθούν να τον χειραγωγήσουν.
Δεν είναι οποιαδήποτε δημαγωγία…
Είναι μια τεχνική προπαγάνδας, που βάζει το λαό από τη μια πλευρά, εξαπατώντας τον, και σπιλώνει τους αντιπάλους της ως «εχθρούς του λαού», επιδιώκοντας να τους απομονώσει.
Δεν προτείνει λύσεις – ούτε «εφικτές», ούτε «οραματικές». Κραυγάζει συνθήματα, με πλήρη επίγνωση ότι είναι απατηλά και επικίνδυνα.
– Το ΠΑΣΟΚ όταν κραύγαζε «λεφτά υπάρχουν», στις παραμονές των εκλογών του 2009 έκανε χονδροειδή λαϊκισμό!
Τότε «εχθρός του λαού», ήταν, υποτίθεται, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που έπαιρνε μέτρα «λιτότητας», ασύγκριτα πιο… ήπια απ’ αυτά που εφάρμοσε λίγο αργότερα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση!
– Το ΠΑΣΟΚ όταν λέει σήμερα ότι η Νέα Δημοκρατία «έκρυβε τα δημοσιονομική στοιχεία» ή έδινε «ψεύτικα στοιχεία», κάνει χυδαίο λαϊκισμό!
Διότι το 2009, όταν χτύπησε η διεθνής κρίση την Ευρώπη, όλες οι κυβερνήσεις της αναθεώρησαν πολλές φορές τα στοιχεία για το έλλειμμά τους.
Η Γερμανία υπολόγιζε στην αρχή έλλειμμα 0,5% και της προέκυψε (μετά από 5 αναθεωρήσεις) έλλειμμα κοντά στο 6%!
Η Γαλλία υπολόγιζε έλλειμμα 1,7% και έκλεισε τελικά με έλλειμμα σχεδόν 8%.
Όλες οι χώρες τότε έχασαν τον έλεγχο, λόγω της πρωτοφανούς διεθνούς κρίσης. Την επόμενη χρονιά, όμως, όλες το… μάζεψαν το μαγαζί τους.
Το ΠΑΣΟΚ, όμως, τα έκανε μούσκεμα το 2010, και μάλιστα σε συνθήκες διεθνούς ανάκαμψης, όχι κρίσης διεθνώς!
Υπέγραψε ένα Μνημόνιο πρωτοφανούς λιτότητας, με περιοριστικά μέτρα πάνω από 9%. Ύστερα πήρε πρόσθετα μέτρα, κι έφτασε την «προσαρμογή» του στο 11%! Όμως τελικά, παρά το κολοσσιαίο αυτό πετσόκομμα, το έλλειμμα, μαζί με τις καθυστερημένες πληρωμές του Δημοσίου, δεν έπεσε από την περασμένη χρονιά!
Ή έπεσε ελάχιστα. Και γι’ αυτό φταίει, τάχα, η… «προηγούμενη κυβέρνηση»!
Το έλλειμμα τώρα μας το φτάνουν στο 10,6% (11% και κάτι το υπολόγιζε αρχικά η Eurostat). Αλλά προσθέστε και τις καθυστερήσεις πληρωμών του Δημοσίου μόνο για το 2010: Ξεπερνάει το 12,3% κατά τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς (κατά τη Eurostat το σύνολο αγγίζει το 14%! Άλλωστε ο «μνημονιακός» Αλέκος Παπαδόπουλος το υπολόγισε κι αυτός πάνω από 13%…)
Το περσινό έλλειμμα το «έφτασαν στο 15,4%. Αλλά είχαν κάνει και λογιστικές μαϊμουδιές που έφταναν το 3,7%: Μόλις ανέλαβε το ΠΑΣΟΚ, αρχές Οκτωβρίου του 2009, μετέθεσε εισπράξεις του 2009 στο 2010 και πληρωμές του Δημοσίου από το 2010 στο 2009! Τους είπε τότε ο Σαμαράς στο Βουλή. Κάτι πήγαν να ψελλίσουν για απάντηση, αλλά ύστερα το έκαναν γαργάρα…
Άρα το πραγματικό έλλειμμα του 2009, ακόμα και μαζί με τις αναθεωρήσεις που έγιναν αργότερα, αλλά αφού αφαιρεθούν οι λογιστικές μαϊμουδιές, δεν πρέπει να ξεπερνούσε το (15,4-3,7=)11,7%!
Καταλαβαίνει κανείς;
Μια με δύο μονάδες του ΑΕΠ μεγαλύτερο έλλειμμα!
Αυτό είναι το «κατόρθωμά» τους…
Τέτοιο «επίτευγμα» δημοσιονομικής πολιτικής, να «σφίξεις τα ζωνάρια» κατά 11% του ΑΕΠ και το έλλειμμα να ανέβει ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι παγκόσμιο ρεκόρ αποτυχίας!
– Το ΠΑΣΟΚ και τα «εξαπτέρυγά» του διακήρυσσαν ότι «δεν υπήρχε άλλη λύση». Αποδείχθηκε ότι η «μοναδική λύση» είναι χειρότερη από το αρχικό πρόβλημα.
Διότι τώρα έχουμε χρέος πολύ μεγαλύτερο από το 2009: Από το 120 στο 145%!
Και θα ανέβει κι άλλο το χρέος με το Μνημόνιο, θα φτάσει στο 160% τουλάχιστον.
– Έλεγαν τα «εξαπτέρυγα» του Μνημονίου πέρσι ότι όσοι διαφωνούν με την πολιτική της ατέλειωτης συρρίκνωσης και των λουκέτων, «κερδοσκοπούν πάνω στην χρεοκοπία της χώρας». Και σήμερα όλοι ομολογούν ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει, εξ αρχής δεν έβγαινε, και οδηγεί το ίδιο στη χρεοκοπία.
(Το έγραψε προχθές και το περιοδικό Economist, προκαλώντας πανικό στους «μνημονιακούς» πολιτικούς της Ελλάδας)
– Διακήρυσσαν «εξαπτέρυγα» και κυβέρνηση ότι η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας ήταν «μαγική λύση». Και τώρα σπεύδουν να την αποδεχθούν, με ένα χρόνο καθυστέρηση και στη χειρότερη εκδοχή της: την εκποίηση!
– Διακήρυσσαν, «εξαπτέρυγα» και κυβέρνηση και πάσης φύσεως «παπαγάλοι» του Μνημονίου, ότι ο μηδενισμός του ελλείμματος – δηλαδή ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός – μέσα σε δύο χρόνια είναι «αδιανόητος»…
Και τώρα υπογράφουν ότι θα βγάλουν όχι απλώς μηδενικά ελλείμματα αλλά πλεονάσματα για είκοσι χρόνια! Γιατί αυτό προβλέπει, μεταξύ άλλων, το «σύμφωνο για το ευρώ» που προσυπέγραψαν προχθές στις Βρυξέλλες.
Κι όχι μόνον αυτά, αλλά έχουν το θράσος να καταδικάζουν ως «λαϊκιστή» όποιον διαφωνεί μαζί τους (κι αποδεικνύεται ότι έχει δίκιο), όποιον προτείνει κάτι διαφορετικό (και αποδεικνύεται επίσης ότι έχει δίκιο), όποιον διαφωνεί με τις προβλέψεις τους (και αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι έχει δίκιο).
Στα 35 χρόνια της μεταπολίτευσης, αν υπήρξε μια φορά που αρχηγός κόμματος εξουσίας άσκησε ΜΗ λαϊκιστική πολιτική, είναι ο Σαμαράς τον τελευταίο χρόνο:
– Τόλμησε να πει «όχι» (όταν θα ήταν πολύ ευκολότερο να πει «ναι») σε μια αδιέξοδη καταστροφική πολιτική.
–Τόλμησε να προτείνει εναλλακτική λύση και να υποστεί διαστρεβλωτική κριτική (όταν θα ήταν πολύ ευκολότερο απλά να περιμένει να καταρρεύσει το Μνημόνιο).
– Τόλμησε να αναζητήσει συμμάχους στην Ευρώπη για μια διαφορετική πολιτική (όταν θα ήταν ευκολότερο να καθίσει σιωπηλός και να περιμένει να βουλιάξουν οι επίδοξοι «σωτήρες»).
Έκανε τα δύσκολα και παρ’ όλα αυτά κατάφερε να μείνει όρθιος.
Δεν έχει ανάγκη να λαϊκίζει! Γιατί εκφράζει τα αληθινά συμφέροντα του λαού.
Δεν έχει ανάγκη να λέει ψέματα. Γιατί επιβεβαιώνουν τη «δύσκολη» πολιτική του τα ίδια τα γεγονότα.
Δεν φοβάται την «απομόνωση» που απεργάζονται οι αντίπαλοί του. Γιατί μόνοι τους απομονώνονται από το λαό με τα φαιδρά καμώματά τους.
Και δεν έχει ανάγκη να προσφεύγει σε «επικοινωνιακά τεχνάσματα» για να κερδίσει το λαό. Διότι του τον… «χαρίζουν» οι αντίπαλοί του με τον αυτοδιασυρμό τους.
Σίγουρα έχει δρόμο ακόμα μπροστά του για να επιτύχει και πολλά εμπόδια να ξεπεράσει για να δικαιώσει τις προσδοκίες που επενδύονται στο πρόσωπό του…
Πρέπει να αντισταθεί στον πειρασμό του «ώριμου φρούτου»! Αυτό το ξέρει ο ίδιος καλά, αλλά οι πειρασμοί είναι πάντα οι πειρασμοί, ο «κατηραμένος όφις» πάντα καραδοκεί κι έχει πολλά κεφάλια στην περίπτωσή μας.
Αλλά ο λαϊκισμός έκανε τον κύκλο του. Ξεκίνησε ως νικηφόρα επέλαση ψευδών «εκπροσώπων» του λαού και κατέληξε ως καταρρέουσα προπαγάνδα ενός ετερόκλητου εσμού τυραννίσκων, που προσπαθούν να διασωθούν διαγκωνιζόμενοι σε ανυπόφορη υποκρισία, αλλεπάλληλες κωλοτούμπες, παράτερες συμμαχίες, αντιαισθητικούς θεατρινισμούς και ανυπόφορα ψέματα.
Ο Λαϊκισμός ξέφτισε από ύαινα, σε…λαγό!
Από την τραγωδία στη φαιδρότητα…
Και δεν εννοώ μόνο το γνωστό «σούπερ σταρ» των δελτίων των οκτώ, πρώην «ακραίο», πρώην «πατριδοκάπηλο» και νυν «εκλεκτό» των καναλιών και του Τύπο της διαπλοκής…
Ο οποίος από την ώρα που εισέπραξε τον νέο απαξιωτικό χαρακτηρισμό του Σαμαρά στη Βουλή («λαγό του ΠΑΣΟΚ» τον απεκάλεσε!) λούφαξε για την ώρα…
Εννοώ κυρίως κάποιες «σοβαρές στήλες» κάποιων σοβαροφανών εντύπων, που θεωρούν ότι η «αντιμνημονιακή πολιτική» είναι… Λαϊκισμός!
Έφτασαν οι θαυμαστές και άτυποι ατζέντηδες του κ. Λαγού, να μας ψέγουν για… «Λαϊκισμό». Παίξτε παρακάτω, ρε παιδιά…
Ε λοιπόν, υπάρχουν και σοβαρότερα έντυπα, όπως το Economist.
Υπάρχουν και σοβαρότερες στήλες, όπως του Martin Wolf στους Financial Times.
Που το λένε ξεκάθαρα πια: ότι το Μνημόνιο δεν βγαίνει!
Ότι οδηγεί σε χρέος μη βιώσιμο χώρες όπως η Ελλάδα.
Κι ότι ακόμα και μετά τη Συμφωνία των Βρυξελλών (που τόσο πανηγύρισαν οι «σοβαροφανείς» της Ελλάδας) οι ευρωπαϊκές χώρες με πρόβλημα δε σώζονται! Βουλιάζουν ταχύτερα…
Τώρα λοιπόν, υπάρχει ένας νέου τύπου Λαϊκισμός:
Από το Λαϊκισμό του «δώστα όλα» (Ανδρέας Παπανδρέου, 1989)
και του «λεφτά υπάρχουν» (Γιώργος Παπανδρέου, 2009),
περάσαμε στο λαϊκισμό του «πάρτε τους τα όλα»
και «θα σας λιώσουμε για το…καλό σας»!
Ο Λαϊκισμός είναι κάτι παραπάνω από μια μορφή δημαγωγίας και μια μορφή προπαγάνδας. Είναι μια συνολική πολιτική που:
συγκροτεί το «λαό» (και τον διασπά ταυτόχρονα),
πάνω σε ψεύτικες «αντιθέσεις» (συγκαλύπτοντας τις πραγματικές)
και σφυρηλατεί μια ψευδεπίγραφη «ενότητα του λαού»,
όχι για να χειραφετήσει πολιτικά τις λαϊκές τάξεις,
αλλά για να τις χειραγωγήσει αποτελεσματικά.
Παλαιότερα δημιουργούσε ένα πελατειακό κράτος και προσπαθούσε να απομονώσει όσους αντιστέκονταν σε αυτό.
Τώρα διαλύει την κοινωνία και προσπαθεί να απομονώσει όσους αντιστέκονται σε αυτό.
Παλαιότερα υπερασπιζόταν το «έθνος» για ιδιοτελέστατους λόγους. Σήμερα το καταλύει ανοικτά. Μαζί με την εθνική αξιοπρέπεια και την εθνική κυριαρχία που είναι συνταγματικά κατοχυρωμένα θεμέλια της δημοκρατίας, όχι… «λαϊκιστικές κορώνες»)
Παλαιότερα θεωρούσε τους αντιπάλους του «εχθρούς του λαού». Σήμερα πολιτεύεται ως «εχθρός του λαού» και καταγγέλλει όσους αντιστέκονται ως …«λαϊκιστές»!
Παλαιότερα παρίστανε το στυλοβάτη της Δημοκρατίας (θυμάστε εκείνο το «ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις κατά της επαράτου Δεξιάς;». Σήμερα αμφισβητεί την εθνική λαϊκή ενότητα ως θεμελιώδη προϋπόθεση δημοκρατίας.
Παλαιότερα ήταν πράσινος (όπως η Τζαμαχαρίγια του «αδελφού Καντάφι»). Τώρα είναι φαιοπράσινος! Και εμφανώς ολοκληρωτικής νοοτροπίας.
Παλαιότερα οι «λαϊκιστές» αλυχτούσαν και δάγκωναν σαν τα τσακάλια και σαν τις ύαινες…
Τώρα διαβρώνουν σαν τους κοριούς και σαν τις ψείρες. Χτυπάνε πιο ύπουλα, πιο διαβρωτικά από τα «πλάγια», από «μέσα»…
Γι’ αυτό σήμερα είναι πιο επικίνδυνοι οι νέοι λαϊκιστές απ’ ό,τι ήταν οι παλαιότεροι. Γιατί τα θηρία τα «πιάνει» στο σπαθί μας. Αλλά όχι τις ψείρες και τους κοριούς…
Μόνο που τώρα οι σάρκες μας έχουν σκληρύνει. Και έχουμε πια τα μέσα να τους …ψεκάσουμε: Με το διαδίκτυο!
Δεν θα διαβρώσουν αυτοί εμάς. Η κρίση διαβρώνει ένα-ένα τα προπύργιά της δύναμής τους (ΜΜΕ, διαπλοκή, τραπεζικό καρτέλ)
Κι ο λαός που αφυπνίζεται, για διάφορους λόγους (όχι πάντα «πολιτικώς ορθούς») κι από διάφορους δρόμους (καμιά φορά αδιέξοδος), διαβρώνει κάθε μέρα την επιρροή τους, την πειστικότητά τους, την απήχησή τους, τα ψέματά τους, τα προσχήματά τους, τα επικοινωνιακά τεχνάσματά τους…
Σήμερα η κρίση και η κοινωνική δυσφορία λειτουργούν ως μια θάλασσα …εντομοκτόνου, μέσα στην οποία όλοι κολυμπάμε, και η οποία εξοντώνει τα διαβρωτικά ζωύφια. Αν και κινδυνεύει να δηλητηριάσει όλη την κοινωνία.
Γι’ αυτό και πρέπει να τελειώνουμε μαζί τους τα ταχύτερο.
Παλιός και νέος λαϊκισμός θα τελειώσουν…
Το πρόβλημα είναι να μείνουμε εμείς όρθιοι.
Όπλο τους παλιά ήταν οι ψευδαισθήσεις που καλλιεργούσαν.
Σήμερα που ξέφτισαν οι ψευδαισθήσεις, όπλο τους είναι ο φόβος που διαχέουν.
Να θυμάστε όμως, ότι οι ψευδαισθήσεις αντέχουν πολύ, όσο συντηρούνται. Αλλά ο φόβος δεν κρατά πολύ.
Κι όταν οι κοινωνίες ξεπερνούν το φόβο, τότε αληθινά αφυπνίζονται.
Ο φόβος παραλύει τα πάντα, αλλά για λίγο.
Κι όταν ξεπερνάς το φόβο, δεν σε σταματάει τίποτε.
Από τον λαϊκισμό των ψευδαισθήσεων στο λαϊκισμό του Φόβου.
Να το θυμάστε:
Αν αντέξουμε, το επόμενο βήμα είναι η Πολιτική χειραφέτηση και η Ελευθερία.
Να το ξέρουν:
Εμείς θα αντέξουμε…
ΝΖ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου