1
Πολύ ενδιαφέρον αποκτά το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας…
Παρατήρηση πρώτη: Πέρσι ο Σαμαράς ήταν απομονωμένος γιατί είχε αρνηθεί να ψηφίσει το Μνημόνιο.
Κι όταν πρότεινε δικό του εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου (πέρσι τον Ιούλιο), αρχικά τον αγνόησαν και στη συνέχεια τον χτύπησαν κατακέφαλα διαστρεβλώνοντας τις προτάσεις του. Σε δύο σημεία: Στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην ανάγκη και δυνατότητα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού (μηδενικού ελλείμματος).
Σήμερα προσπαθούν να υιοθετήσουν και τα δύο αυτά στοιχεία, που ως πριν λίγο τα χλεύαζαν…
Κανείς δεν του ζήταγε συναίνεση τότε. Κανείς δεν έδινε σημασία στις προτάσεις του, παρά μόνον για να τις γελοιοποιήσουν…
Μόλις ένα χρόνο αργότερα (για την ακρίβεια, λιγότερο από ένα χρόνο) τα πράγματα έχουν γυρίσει ανάποδα:
Σήμερα όλο το πολιτικό σύστημα τον… παρακαλά για συναίνεση!
Ακόμα κι από το εξωτερικό του το ζητούν, άλλοτε με το καλό, άλλοτε με… απειλές!
Σήμερα όλοι συζητούν τις προτάσεις του. Για την ακρίβεια περισσότερη δημόσια συζήτηση γίνεται τώρα για το Ζάππειο-ΙΙ παρά για το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της Κυβέρνησης.
Για την ακρίβεια, η Κυβέρνηση άλλοτε προσπαθεί να απορρίψει τις προτάσεις Σαμαρά λέγοντας ότι «αυξάνουν το έλλειμμα», κι άλλοτε προσπαθεί να πείσει ότι είναι έτοιμη να δεχθεί τις… μισές προτάσεις Σαμαρά ή τα δύο τρίτα και τα τρία τέταρτα ή και ολόκληρο το πακέτο, αν το δεχθεί η Τρόϊκα!
Εκεί που πήγαιναν να τον περιθωριοποιήσουν και να τον απαξιώσουν πλήρως, όχι μόνο τον έχουν βάλει μέσα στον παιγνίδι, αλλά τον έχουν καταστήσει κέντρο του παιγνιδιού.
Πότε άλλοτε το κατάφερε αυτό κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα ή οπουδήποτε; Ποτέ!
Πολύ περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν ενάμιση χρόνο η Νέα Δημοκρατία υπέστη μια συντριπτική ήττα και πέρασε, στη συνέχεια, μια σοβαρά εσωτερική κρίση. Ποιος να το ’λεγε πριν ένα χρόνο…
Δεύτερη παρατήρηση: Όταν αναγκάστηκαν να τον αποδεχθούν και τον ανέδειξαν σε «κεντρικό παίκτη» προσπάθησαν στη συνέχεια να τον παγιδέψουν. Κι εκεί του έθεσαν το δίλημμα της «συναίνεσης». Που ήταν εξ αρχής παγίδα! Για να τον βάλουν στο «κάδρο» της αποτυχίας και να κερδίσουν χρόνο…
Το παγιδευτικό δίλημμα που του έθεσαν είναι ολοφάνερο:
– Αν έλεγε ναι στη «συναίνεση», να του δημιουργήσουν εσωτερικό πρόβλημα και να τον αχρηστεύσουν, καθώς θα έχανε μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης που άρχισε να τον παρατηρεί με ενδιαφέρον, καθώς δικαιωνόταν η μέχρι τώρα στάση του. Αν ο Σαμαρά συναινούσε θα ακύρωνε όλα το κεφάλαιο που είχε δημιουργήσει από πέρσι με την αντιμνημονιακή του τοποθέτηση, ίσα-ίσα τη στιγμή που θα άρχισε το κεφάλαιο αυτό να «αποδιδει»…
– Αν έλεγε όχι στη «συναίνεση», τότε θα τον κατήγγελλαν ότι είναι «η αιτία που η Ελλάδα μπορεί να χάσει την 5η δόση», ότι είναι υπεύθυνος για τον πανικό που δημιουργείται στο κοινό…
Αυτή ήταν η παγίδα που του έστησαν.
Όμως τους το γύρισε: Τους είπε το απλό: όχι συναίνεση στο λάθος, ναι στη συναίνεση για αλλαγή πολιτικής. Για Επαναδιαπραγμάτευση…
Κι έτσι μετά το αίτημα Επανεκκίνησης της Οικονομίας που ανέδειξε στο Ζάππειο-ΙΙ τώρα αναδεικνύει και το αίτημα Επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου.
Αυτή τη στιγμή, όλοι συζητούν δύο πράγματα:
Επανεκκίνηση (της Οικονομίας) και Επαναδιαπραγμάτευση (του Μνημονίου)! Δηλαδή ολόκληρη την πλατφόρμα του Ζαππείου-ΙΙ, ολόκληρη την πλατφόρμα της Αντώνη Σαμαρά…
Για πρώτη φορά αρχηγός της Αντιπολίτευση έβαλε ολόκληρη την ατζέντα! Και την επέβαλε…
Τώρα το δίλημμα μπαίνει ακριβώς αντίστροφα – στο ΓΑΠ:
– Αν ο Παπανδρέου αρνηθεί την Επαναδιαπραγμάτευση (γιατί δε θέλει η Τρόϊκα) και επιβάλλει νέους φόρους, τότε στέλνει όλη την κοινωνία στο Σαμαρά. Γιατί μόνοι τους φρόντισαν να αναδείξουν το Σαμαρά ως το μόνο που αντιστάθηκε στην επιβολή μεγαλύτερων φόρων και ζήτησε μετ’ επιτάσεως, να μειωθούν οι φόροι!
– Κι αν ο Παπανδρέου αποδεχόταν την Επαναδιαπραγμάτευση (συμπεριλαμβάνοντας τη μείωση των φόρων), τότε για πρώτη φορά η Ελλάδα θα πήγαινε να διαπραγματευθεί με την Τρόϊκα. Γιατί μέχρι τώρα υπέγραφε ό,τι της έδιναν…
Ουσιαστικά αν ξεκινήσει η διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης, πέφτει στο τραπέζι το Plan B για την Ελλάδα!
Διότι το Plan A (το Μνημόνιο) δεν βγαίνει, και το αντιλαμβάνονται πλέον όλοι. Και εναλλακτικό σχέδιο ως τώρα δεν υπήρχε. Τώρα υπάρχει…
Την ύπαρξη του Σχεδίου Β την πιστώνεται απόλυτα ο Σαμαράς. Ταυτόχρονα το Plan B αποτελεί μοναδικό πλεονέκτημα, γιατί αν αρχίσει η Επαναδιαπραγμάτευση, θα εκφράζει όλη την Ελλάδα απέναντι στην Τρόϊκα.
Ό,τι κερδηθεί θα είναι προς συμφέρον της Ελλάδας και θα το πιστώνεται ο Σαμαράς. Κι ό,τι δεν κερδηθεί, θα το χρεώνεται η κυβέρνηση και η Τρόϊκα.
Σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. όλο και περισσότερο η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μετατρέπεται σε άχρηστο «παρακολούθημα», χωρίς βαρύτητα και χωρίς ρόλο. Όπως τα «τιμητικά αγήματα» παρελάσεων που δεν παίζουν κανένα επιχειρησιακό ρόλο σε ένα στρατό.
Παρατήρηση τρίτη: ο Σαμαράς κατάφερε να αναδείξει τη σημασία του φορολογικού. Γιατί στην Ελλάδα (αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει σε άλλες καπιταλιστικές χώρες) η μείωση των φόρων δεν αφορά τις λίγες μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτές δεν πολύ-νοιάζονται για τους φόρους που θα πληρώσουν, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι κρατικοδίαιτες.
Εκείνους που αφορούν οι φόροι, είναι οι μεσαίοι και μικροί επιχειρηματίες. Αλλά και οι αυτό-απασχολούμενοι. Δηλαδή το σύνολο της Μεσαίας τήξης!
Κι όσο ανεβαίνουν ή παραμένουν υψηλοί οι φόροι, οι περισσότεροι δεν μπορούν να επιβιώσουν, και οι πιο ανταγωνιστικοί δεν μπορούν να αναπτυχθούν και κλείνουν, φεύγουν ή γίνονται κι αυτοί κρατικοδίαιτοι…
Επίσης, οι υψηλοί συντελεστές που σπρώχνουν πρόσωπα και επιχειρήσεις στα όρια της επιβίωσης, εξαναγκάζουν πια τους πάντες στη φοροδιαφυγή! Κι όταν φοροδιαφεύγουν όλοι, τότε δεν μπορεί να πιαστεί κανείς…
Οπότε, όταν ο Σαμαράς τους λέει, ελάτε να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές – με μορφή σοκ – για να πιάσουμε τη φοροδιαφυγή, τους αποκαλύπτει τον τρόπο για να χτυπηθεί η πιο βαθιά ριζωμένη παθογένεια, και τους ανοίγει το δρόμο να βρεθεί η πιο ουσιαστική πηγή εσόδων και να μειωθεί το έλλειμμα.
Ουσιαστικά τους λέει: μειώστε τους φορολογικούς συντελεστές για να σταματήσει η ύφεση, για να υποκινηθεί Ανάκαμψη, για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή και να αρχίσουν να μειώνονται τα ελλείμματα. Όσο συνεχίζετε τη βαριά φορολογία – και μάλιστα την ανεβάζετε κι άλλο – δεν επιβάλλετε βαρύτερες θυσίες, παραλύετε κάτι που ήδη δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Και θα εισπράξετε λιγότερα…
Παρατήρηση τέταρτη: Η ανάδειξη του φορολογικού δεν σημαίνει ότι τον απασχολεί μόνο το φορολογικό! Αν ξεκινήσει η συζήτηση για τους φορολογικούς συντελεστές, τότε όλες οι άλλες πτυχές του Ζάππειου-ΙΙ γίνονται άμεσα απαραίτητες και απόλυτα εφικτές.
Ουσιαστικά η αποδοχή του φορολογικού ξεμπλοκάρει και τα μέτρα ρευστότητας, και τα «ανταποδοτικά μέτρα» ενίσχυσης της αγοράς, και την αξιοποίηση της περιουσίας, και τον επαναπατρισμό κεφαλαίων.
Και πάνω απ’ όλα, τα μέτρα για τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων! Γιατί η ανάκαμψη που θα υποκινηθεί με όλα τα άλλα θα φέρει στο δημόσιο ταμείο έσοδα πολλαπλάσια από αυτά που χρειάζονται για την αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων…
Παρατήρηση πέμπτη: Ο Σαμαράς έδειξε ότι δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς. Θυμάστε που έλεγαν, αν δεν προσυπογράψει η Αντιπολίτευση το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα «δεν έχει 5η δόση»;
Δεν το προσυπέγραψε, τους είπε ότι θα το καταψηφίσει έτσι κι αλλιώς, και… πήραν πίσω των εκβιασμό!
Μερικοί πάνε να μπλέξουν τη στήριξη στα «επί μέρους». Μα κάποια από τα επί μέρους περιλαμβάνονται στο Ζάππειο-ΙΙ. Κι αν έμπαιναν ως ξεχωριστά άρθρα, η Νέα Δημοκρατία θα τα ψήφιζε, έτσι κι αλλιώς.
Αλλά επί της αρχής δεν θα τα ψηφίσει στο σύνολό τους.
Συνολική στήριξη του ζητούσαν. Υπερψήφιση και επί της αρχής του απαιτούσαν και πίεζαν να αποσπάσουν.
Επί μέρους, όπου συμφωνούσε, ψήφισε και πέρσι…
Έδειξε, λοιπόν, ότι δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς. Έδειξε ακόμα ότι διαθέτει και τακτική ευελιξία. Δεν λέει ένα ξερό «όχι», και κάθεται να τον «πετροβολούν». Τους λέει όχι, και τους «γυρίζει» το εκβιαστικό δίλημμα τούμπα…
Μπορεί οι μισοί να τον επικρίνουν ως «αδιάλλακτο» και οι άλλοι μισοί να φωνάζουν ότι… «έκανε πίσω», αλλά όλοι ξέρουν ότι το ΟΧΙ που τους είπε παραμένει και το αίτημα για Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου κερδίζει συνεχώς έδαφος. Εξ αιτίας του Σαμαρά…
Όταν οι αντίπαλοί σου δεν ξέρουν πια γιατί να σε κατηγορήσουν (και σε κατηγορούν για αντίθετα πράγματα), τότε χάνουν την παρτίδα…
Πέρσι ο Σαμαράς βρισκόταν σε άμυνα. Και οι αντίπαλοί του σε επίθεση, προσπαθώντας να τον εξολοθρέψουν…
Σήμερα, μετά την αποτυχία του Μνημονίου και την απήχηση του Ζάππειου-ΙΙ, οι αντίπαλοί του βρίσκονται ήδη σε άμυνα. Και κάνουν ό,τι κάνουν πάντα οι αμυνόμενοι, προσπαθούν να παγιδέψουν την προέλαση του αντιπάλου τους.
Αλλά τώρα αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν:
Δεν μπορούν να τον βάλουν στο «κάδρο» της αποτυχίας.
Εκείνος τους βάζει στο «κάδρο» της επαναδιαπραγμάτευσης, που θα είναι πλήρης ομολογία αποτυχίας εκ μέρους τους.
– Αν η επαναδιαπραγμάτευση με την Τρόϊκα πετύχαινε, αυτό θα ήταν πλήρης δικαίωση Σαμαρά που επέμεινε ως το τέλος.
– Αν δεν επιτύχει, η χρεοκοπία του Μνημονίου εξακολουθεί να βαραίνει την Κυβέρνηση και ο Σαμαράς εξακολουθεί να βρίσκεται έξω από το «κάδρο» της αποτυχίας.
Και στην τελική, ο Σαμαρά μπορεί να περιμένει. Όλοι οι άλλοι έχουν τις μεγάλες φούριες: Η κυβέρνηση γιατί κοντεύει να διαλύσει το ίδιο το κόμμα της. Η Τρόϊκα γιατί το πρόγραμμά της δεν βγαίνει κι όσο το ζορίζουν τόσο αποκλίνει ακόμα περισσότερο από τους στόχους του.
Αν δεν δεχθούν επαναδιαπράγματευση σήμερα, θα αναγκαστούν να τη δεχθούν αύριο ή μεθαύριο.
Και η αποτυχία θα βρίσκεται πια στα χέρια τους και θα τη φορτωθεί αποκλειστικά η κυβέρνηση…
Ήδη οι φήμες για μείωση του ΦΠΑ καταγράφονται ως «νίκη Σαμαρά». Αν δεν επέμενε για το φορολογικό, είχαν εξαγγείλει αύξηση του ΦΠΑ! Αυτός τους πίεσε…
Ό,τι καλό προκύπτει στη φορολογία πια, ο Σαμαράς θα το πιστώνεται στο εξής…
Κι αν δεν επαληθευθούν οι σχετικές φήμες, αποδεικνύεται ότι η Τρόϊκα δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην κυβέρνηση, και η Επαναδιαπραγμάτευση γίνεται ακόμα πιο επείγουσα, ακόμα πιο επιτακτική…
Από την στιγμή που τέθηκε στην ημερήσια διάταξη το αίτημα της Επαναδιαπραγμάτευσης, ο πολιτικός χρόνος άρχισε να κυλάει αντίστροφα για την Κυβέρνηση.
Συναίνεση ήθελαν; Τώρα η συναίνεση για το λάθος απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων και μετατράπηκε σε αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση.
Που είναι loose-loose για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Τώρα σύντομα θα πέσουν οι ίδιοι στην παγίδα που έστησαν…
Εκτός από στρατηγική υπεροχή τώρα αποδεικνύεται ότι ο Σαμαράς διαθέτει και τακτική ευελιξία.
Δεν ξέρει μόνο να σουτάρει.
Ξέρει και να ντριμπλάρει…
Τηλέμαχος
Πολύ ενδιαφέρον αποκτά το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας…
Παρατήρηση πρώτη: Πέρσι ο Σαμαράς ήταν απομονωμένος γιατί είχε αρνηθεί να ψηφίσει το Μνημόνιο.
Κι όταν πρότεινε δικό του εναλλακτικό σχέδιο διεξόδου (πέρσι τον Ιούλιο), αρχικά τον αγνόησαν και στη συνέχεια τον χτύπησαν κατακέφαλα διαστρεβλώνοντας τις προτάσεις του. Σε δύο σημεία: Στην αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας και στην ανάγκη και δυνατότητα ισοσκελισμού του προϋπολογισμού (μηδενικού ελλείμματος).
Σήμερα προσπαθούν να υιοθετήσουν και τα δύο αυτά στοιχεία, που ως πριν λίγο τα χλεύαζαν…
Κανείς δεν του ζήταγε συναίνεση τότε. Κανείς δεν έδινε σημασία στις προτάσεις του, παρά μόνον για να τις γελοιοποιήσουν…
Μόλις ένα χρόνο αργότερα (για την ακρίβεια, λιγότερο από ένα χρόνο) τα πράγματα έχουν γυρίσει ανάποδα:
Σήμερα όλο το πολιτικό σύστημα τον… παρακαλά για συναίνεση!
Ακόμα κι από το εξωτερικό του το ζητούν, άλλοτε με το καλό, άλλοτε με… απειλές!
Σήμερα όλοι συζητούν τις προτάσεις του. Για την ακρίβεια περισσότερη δημόσια συζήτηση γίνεται τώρα για το Ζάππειο-ΙΙ παρά για το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της Κυβέρνησης.
Για την ακρίβεια, η Κυβέρνηση άλλοτε προσπαθεί να απορρίψει τις προτάσεις Σαμαρά λέγοντας ότι «αυξάνουν το έλλειμμα», κι άλλοτε προσπαθεί να πείσει ότι είναι έτοιμη να δεχθεί τις… μισές προτάσεις Σαμαρά ή τα δύο τρίτα και τα τρία τέταρτα ή και ολόκληρο το πακέτο, αν το δεχθεί η Τρόϊκα!
Εκεί που πήγαιναν να τον περιθωριοποιήσουν και να τον απαξιώσουν πλήρως, όχι μόνο τον έχουν βάλει μέσα στον παιγνίδι, αλλά τον έχουν καταστήσει κέντρο του παιγνιδιού.
Πότε άλλοτε το κατάφερε αυτό κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης στην Ελλάδα ή οπουδήποτε; Ποτέ!
Πολύ περισσότερο, αν αναλογιστεί κανείς ότι πριν ενάμιση χρόνο η Νέα Δημοκρατία υπέστη μια συντριπτική ήττα και πέρασε, στη συνέχεια, μια σοβαρά εσωτερική κρίση. Ποιος να το ’λεγε πριν ένα χρόνο…
Δεύτερη παρατήρηση: Όταν αναγκάστηκαν να τον αποδεχθούν και τον ανέδειξαν σε «κεντρικό παίκτη» προσπάθησαν στη συνέχεια να τον παγιδέψουν. Κι εκεί του έθεσαν το δίλημμα της «συναίνεσης». Που ήταν εξ αρχής παγίδα! Για να τον βάλουν στο «κάδρο» της αποτυχίας και να κερδίσουν χρόνο…
Το παγιδευτικό δίλημμα που του έθεσαν είναι ολοφάνερο:
– Αν έλεγε ναι στη «συναίνεση», να του δημιουργήσουν εσωτερικό πρόβλημα και να τον αχρηστεύσουν, καθώς θα έχανε μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης που άρχισε να τον παρατηρεί με ενδιαφέρον, καθώς δικαιωνόταν η μέχρι τώρα στάση του. Αν ο Σαμαρά συναινούσε θα ακύρωνε όλα το κεφάλαιο που είχε δημιουργήσει από πέρσι με την αντιμνημονιακή του τοποθέτηση, ίσα-ίσα τη στιγμή που θα άρχισε το κεφάλαιο αυτό να «αποδιδει»…
– Αν έλεγε όχι στη «συναίνεση», τότε θα τον κατήγγελλαν ότι είναι «η αιτία που η Ελλάδα μπορεί να χάσει την 5η δόση», ότι είναι υπεύθυνος για τον πανικό που δημιουργείται στο κοινό…
Αυτή ήταν η παγίδα που του έστησαν.
Όμως τους το γύρισε: Τους είπε το απλό: όχι συναίνεση στο λάθος, ναι στη συναίνεση για αλλαγή πολιτικής. Για Επαναδιαπραγμάτευση…
Κι έτσι μετά το αίτημα Επανεκκίνησης της Οικονομίας που ανέδειξε στο Ζάππειο-ΙΙ τώρα αναδεικνύει και το αίτημα Επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου.
Αυτή τη στιγμή, όλοι συζητούν δύο πράγματα:
Επανεκκίνηση (της Οικονομίας) και Επαναδιαπραγμάτευση (του Μνημονίου)! Δηλαδή ολόκληρη την πλατφόρμα του Ζαππείου-ΙΙ, ολόκληρη την πλατφόρμα της Αντώνη Σαμαρά…
Για πρώτη φορά αρχηγός της Αντιπολίτευση έβαλε ολόκληρη την ατζέντα! Και την επέβαλε…
Τώρα το δίλημμα μπαίνει ακριβώς αντίστροφα – στο ΓΑΠ:
– Αν ο Παπανδρέου αρνηθεί την Επαναδιαπραγμάτευση (γιατί δε θέλει η Τρόϊκα) και επιβάλλει νέους φόρους, τότε στέλνει όλη την κοινωνία στο Σαμαρά. Γιατί μόνοι τους φρόντισαν να αναδείξουν το Σαμαρά ως το μόνο που αντιστάθηκε στην επιβολή μεγαλύτερων φόρων και ζήτησε μετ’ επιτάσεως, να μειωθούν οι φόροι!
– Κι αν ο Παπανδρέου αποδεχόταν την Επαναδιαπραγμάτευση (συμπεριλαμβάνοντας τη μείωση των φόρων), τότε για πρώτη φορά η Ελλάδα θα πήγαινε να διαπραγματευθεί με την Τρόϊκα. Γιατί μέχρι τώρα υπέγραφε ό,τι της έδιναν…
Ουσιαστικά αν ξεκινήσει η διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης, πέφτει στο τραπέζι το Plan B για την Ελλάδα!
Διότι το Plan A (το Μνημόνιο) δεν βγαίνει, και το αντιλαμβάνονται πλέον όλοι. Και εναλλακτικό σχέδιο ως τώρα δεν υπήρχε. Τώρα υπάρχει…
Την ύπαρξη του Σχεδίου Β την πιστώνεται απόλυτα ο Σαμαράς. Ταυτόχρονα το Plan B αποτελεί μοναδικό πλεονέκτημα, γιατί αν αρχίσει η Επαναδιαπραγμάτευση, θα εκφράζει όλη την Ελλάδα απέναντι στην Τρόϊκα.
Ό,τι κερδηθεί θα είναι προς συμφέρον της Ελλάδας και θα το πιστώνεται ο Σαμαράς. Κι ό,τι δεν κερδηθεί, θα το χρεώνεται η κυβέρνηση και η Τρόϊκα.
Σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης. όλο και περισσότερο η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μετατρέπεται σε άχρηστο «παρακολούθημα», χωρίς βαρύτητα και χωρίς ρόλο. Όπως τα «τιμητικά αγήματα» παρελάσεων που δεν παίζουν κανένα επιχειρησιακό ρόλο σε ένα στρατό.
Παρατήρηση τρίτη: ο Σαμαράς κατάφερε να αναδείξει τη σημασία του φορολογικού. Γιατί στην Ελλάδα (αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει σε άλλες καπιταλιστικές χώρες) η μείωση των φόρων δεν αφορά τις λίγες μεγάλες και πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτές δεν πολύ-νοιάζονται για τους φόρους που θα πληρώσουν, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι κρατικοδίαιτες.
Εκείνους που αφορούν οι φόροι, είναι οι μεσαίοι και μικροί επιχειρηματίες. Αλλά και οι αυτό-απασχολούμενοι. Δηλαδή το σύνολο της Μεσαίας τήξης!
Κι όσο ανεβαίνουν ή παραμένουν υψηλοί οι φόροι, οι περισσότεροι δεν μπορούν να επιβιώσουν, και οι πιο ανταγωνιστικοί δεν μπορούν να αναπτυχθούν και κλείνουν, φεύγουν ή γίνονται κι αυτοί κρατικοδίαιτοι…
Επίσης, οι υψηλοί συντελεστές που σπρώχνουν πρόσωπα και επιχειρήσεις στα όρια της επιβίωσης, εξαναγκάζουν πια τους πάντες στη φοροδιαφυγή! Κι όταν φοροδιαφεύγουν όλοι, τότε δεν μπορεί να πιαστεί κανείς…
Οπότε, όταν ο Σαμαράς τους λέει, ελάτε να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές – με μορφή σοκ – για να πιάσουμε τη φοροδιαφυγή, τους αποκαλύπτει τον τρόπο για να χτυπηθεί η πιο βαθιά ριζωμένη παθογένεια, και τους ανοίγει το δρόμο να βρεθεί η πιο ουσιαστική πηγή εσόδων και να μειωθεί το έλλειμμα.
Ουσιαστικά τους λέει: μειώστε τους φορολογικούς συντελεστές για να σταματήσει η ύφεση, για να υποκινηθεί Ανάκαμψη, για να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή και να αρχίσουν να μειώνονται τα ελλείμματα. Όσο συνεχίζετε τη βαριά φορολογία – και μάλιστα την ανεβάζετε κι άλλο – δεν επιβάλλετε βαρύτερες θυσίες, παραλύετε κάτι που ήδη δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του. Και θα εισπράξετε λιγότερα…
Παρατήρηση τέταρτη: Η ανάδειξη του φορολογικού δεν σημαίνει ότι τον απασχολεί μόνο το φορολογικό! Αν ξεκινήσει η συζήτηση για τους φορολογικούς συντελεστές, τότε όλες οι άλλες πτυχές του Ζάππειου-ΙΙ γίνονται άμεσα απαραίτητες και απόλυτα εφικτές.
Ουσιαστικά η αποδοχή του φορολογικού ξεμπλοκάρει και τα μέτρα ρευστότητας, και τα «ανταποδοτικά μέτρα» ενίσχυσης της αγοράς, και την αξιοποίηση της περιουσίας, και τον επαναπατρισμό κεφαλαίων.
Και πάνω απ’ όλα, τα μέτρα για τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων! Γιατί η ανάκαμψη που θα υποκινηθεί με όλα τα άλλα θα φέρει στο δημόσιο ταμείο έσοδα πολλαπλάσια από αυτά που χρειάζονται για την αποκατάσταση των χαμηλών συντάξεων…
Παρατήρηση πέμπτη: Ο Σαμαράς έδειξε ότι δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς. Θυμάστε που έλεγαν, αν δεν προσυπογράψει η Αντιπολίτευση το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα «δεν έχει 5η δόση»;
Δεν το προσυπέγραψε, τους είπε ότι θα το καταψηφίσει έτσι κι αλλιώς, και… πήραν πίσω των εκβιασμό!
Μερικοί πάνε να μπλέξουν τη στήριξη στα «επί μέρους». Μα κάποια από τα επί μέρους περιλαμβάνονται στο Ζάππειο-ΙΙ. Κι αν έμπαιναν ως ξεχωριστά άρθρα, η Νέα Δημοκρατία θα τα ψήφιζε, έτσι κι αλλιώς.
Αλλά επί της αρχής δεν θα τα ψηφίσει στο σύνολό τους.
Συνολική στήριξη του ζητούσαν. Υπερψήφιση και επί της αρχής του απαιτούσαν και πίεζαν να αποσπάσουν.
Επί μέρους, όπου συμφωνούσε, ψήφισε και πέρσι…
Έδειξε, λοιπόν, ότι δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς. Έδειξε ακόμα ότι διαθέτει και τακτική ευελιξία. Δεν λέει ένα ξερό «όχι», και κάθεται να τον «πετροβολούν». Τους λέει όχι, και τους «γυρίζει» το εκβιαστικό δίλημμα τούμπα…
Μπορεί οι μισοί να τον επικρίνουν ως «αδιάλλακτο» και οι άλλοι μισοί να φωνάζουν ότι… «έκανε πίσω», αλλά όλοι ξέρουν ότι το ΟΧΙ που τους είπε παραμένει και το αίτημα για Επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου κερδίζει συνεχώς έδαφος. Εξ αιτίας του Σαμαρά…
Όταν οι αντίπαλοί σου δεν ξέρουν πια γιατί να σε κατηγορήσουν (και σε κατηγορούν για αντίθετα πράγματα), τότε χάνουν την παρτίδα…
Πέρσι ο Σαμαράς βρισκόταν σε άμυνα. Και οι αντίπαλοί του σε επίθεση, προσπαθώντας να τον εξολοθρέψουν…
Σήμερα, μετά την αποτυχία του Μνημονίου και την απήχηση του Ζάππειου-ΙΙ, οι αντίπαλοί του βρίσκονται ήδη σε άμυνα. Και κάνουν ό,τι κάνουν πάντα οι αμυνόμενοι, προσπαθούν να παγιδέψουν την προέλαση του αντιπάλου τους.
Αλλά τώρα αποδεικνύεται ότι δεν μπορούν:
Δεν μπορούν να τον βάλουν στο «κάδρο» της αποτυχίας.
Εκείνος τους βάζει στο «κάδρο» της επαναδιαπραγμάτευσης, που θα είναι πλήρης ομολογία αποτυχίας εκ μέρους τους.
– Αν η επαναδιαπραγμάτευση με την Τρόϊκα πετύχαινε, αυτό θα ήταν πλήρης δικαίωση Σαμαρά που επέμεινε ως το τέλος.
– Αν δεν επιτύχει, η χρεοκοπία του Μνημονίου εξακολουθεί να βαραίνει την Κυβέρνηση και ο Σαμαράς εξακολουθεί να βρίσκεται έξω από το «κάδρο» της αποτυχίας.
Και στην τελική, ο Σαμαρά μπορεί να περιμένει. Όλοι οι άλλοι έχουν τις μεγάλες φούριες: Η κυβέρνηση γιατί κοντεύει να διαλύσει το ίδιο το κόμμα της. Η Τρόϊκα γιατί το πρόγραμμά της δεν βγαίνει κι όσο το ζορίζουν τόσο αποκλίνει ακόμα περισσότερο από τους στόχους του.
Αν δεν δεχθούν επαναδιαπράγματευση σήμερα, θα αναγκαστούν να τη δεχθούν αύριο ή μεθαύριο.
Και η αποτυχία θα βρίσκεται πια στα χέρια τους και θα τη φορτωθεί αποκλειστικά η κυβέρνηση…
Ήδη οι φήμες για μείωση του ΦΠΑ καταγράφονται ως «νίκη Σαμαρά». Αν δεν επέμενε για το φορολογικό, είχαν εξαγγείλει αύξηση του ΦΠΑ! Αυτός τους πίεσε…
Ό,τι καλό προκύπτει στη φορολογία πια, ο Σαμαράς θα το πιστώνεται στο εξής…
Κι αν δεν επαληθευθούν οι σχετικές φήμες, αποδεικνύεται ότι η Τρόϊκα δεν αφήνει κανένα περιθώριο στην κυβέρνηση, και η Επαναδιαπραγμάτευση γίνεται ακόμα πιο επείγουσα, ακόμα πιο επιτακτική…
Από την στιγμή που τέθηκε στην ημερήσια διάταξη το αίτημα της Επαναδιαπραγμάτευσης, ο πολιτικός χρόνος άρχισε να κυλάει αντίστροφα για την Κυβέρνηση.
Συναίνεση ήθελαν; Τώρα η συναίνεση για το λάθος απορρίφθηκε μετά πολλών επαίνων και μετατράπηκε σε αίτημα για επαναδιαπραγμάτευση.
Που είναι loose-loose για την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Τώρα σύντομα θα πέσουν οι ίδιοι στην παγίδα που έστησαν…
Εκτός από στρατηγική υπεροχή τώρα αποδεικνύεται ότι ο Σαμαράς διαθέτει και τακτική ευελιξία.
Δεν ξέρει μόνο να σουτάρει.
Ξέρει και να ντριμπλάρει…
Τηλέμαχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου