ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΒΡΩ ΣΤΟ… ΔΝΤ

Κοιτούσα τις προάλλες κάτι παλιά άλμπουμ. Την έχω αυτήν την βασανιστική συνήθεια.

Ήμουν σε μια «σύναξη» με κάτι παλιούς συντρόφους. Στην πρώτη μόστρα εμείς, με ύφος εξόχως επαναστατικό και πίσω στον τοίχο η γνωστή αφίσα του Τσε

παρέα με τον ο Μαρξ και τον Λένιν να μας επιτηρούν.

Εμείς με την γροθιά υψωμένη χαμογελούσαμε αξύριστοι, χωμένοι μέσα στην στρατιωτικές μας πατατούκες.

Εποχές αγώνα και αντίστασης ενάντια στην εξουσία των πλουτοκρατών, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην μπουρζουαζία… Εκείνη την εποχή σε όλα τα του δυτικού τύπου ήμασταν «ενάντια». Τότε το πρότυπό μας ήταν Σοβιετική Ένωση και το «μέγα πρόβλημά μας» αν ωριμάσαμε αρκετά για να περάσουμε από τον σοσιαλισμό στον κομουνισμό. Θέλαμε να γίνουμε κι εμείς σαν κι εκείνους, να τους μοιάσουμε…

« Δες οι άλλοι έχουν κινήσει κι έχει η πλάση κοκκινίσει… », μας προέτρεπε ο ποιητής.

Ο Μήτσος, που μόλις είχε γυρίσει από το Φεστιβάλ νεολαιών της Μόσχας, ήταν ενθουσιασμένος. Μας έλεγε πως τον υποδέχτηκαν οι σύντροφοι... Πως τον κοιτούσε η ξανθιά καθοδηγήτρια με τα γαλανά μάτια... Πως, στα πλαίσια της διεθνούς πάλης των τάξεων, την στρίμωξε στο  δυαράκι της και τρεις μέρες παλεύανε πάνω στο κρεβάτι ενάντια στον διεθνή καπιταλισμό…

Ωραίες μέρες…

Προχθές διάβασα ότι το ΗΠΑ-Ρωσία αποφάσισαν να συνεργαστούν  στη δημιουργία αντιπυραυλικής ασπίδας ενόψη των απειλών, που προέρχονται, κυρίως από το Ιράν.

Συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσία!!!

Δεν το χωνεύεις όσο και να προσπαθήσεις, όσες κόκα κόλες και να πιεις, αλλά έτσι είναι, οι εποχές αλλάξανε. Και δεν είναι μονάχα που αλλάξανε οι εποχές. Μαζί με τις εποχές αλλάξαμε κι εμείς.

Που είναι το στρατιωτικό αμπέχονο; Που είναι τα γένια και η μαλλούρα που ανέμιζε και έφτανε μέχρι τους ώμους μας;

Που είναι η Μαρία η τροτσκίστρια, ο Γιώργος ο αριστεριστής, η Δέσποινα της ΚΝΕ με το βυζί που έβγαζε μάτι.

Όλοι την κοιτούσαμε τότε και  ονειρευόμαστε  μια νύχτα καθοδήγησης μαζί της.

Την είδα τις προάλλες στο Κολωνάκι, έπινε φρέντο στο «Ντα Κάπο»

Τα χρόνια πέρασαν, το βυζί, όμως, παρέμεινε, όπως ήταν. Η επιστήμη στην εποχή μας κάνει  θαύματα!

Όμως, δεν είναι πλέον κομουνίστρια η Δέσποινα, είναι διαφημίστρια.

Βγαίνει και σε παράθυρα στην τηλεόραση και έχει άποψη επί παντός επιστητού. Η Δέσποινα που δεν άφηνε κανέναν να μιλήσει αγωνίζεται τώρα για να μπορεί ο κάθε λεχρίτης να λέει ελεύθερα την άποψή του, ακόμα κι όταν δεν έχει άποψη!

Ο Γιώργος ο αριστεριστής μένει στην Σκουφά, στο νεοκλασικό που είχαμε κάνει κατάληψη το ’78. Ας είναι καλά οι  φούσκες της Σοφοκλέους.

Η Μαρία παντρεύτηκε βιομήχανο για να μπορέσει να πολεμήσει από μέσα το σύστημα. Κοντεύει να φαλιρίσει τον φουκαρά τον βιομήχανο. Ίσαμε δέκα  περιουσίες του έχει φάει στα καζίνο από Ξάνθη μέχρι Ρόδο.

Συναντιόμαστε καμιά φορά τυχαία. Κοιταζόμαστε και είναι σα να βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη.

Όλοι γύρω στο Κολωνάκι. Από τα Εξάρχεια δεν περνά κανένας πια.

Δε θέλουμε να θυμόμαστε τα κουτούκια με τις σπασμένες καρέκλες και τις καφετέριες.

Το «Φλοράλ» έγινε μοδάτο, άλλαξε όνομα.

Κι εμείς αλλάξαμε, πολύ αλλάξαμε…

Είδα τον Πάγκαλο στην τηλεόραση που τα έβαλε με τα «σκατόπαιδα» του ΣΥΡΙΖΑ. Ηρέμησε, Θεόδωρε δεν είναι τίποτα, θα τους περάσει. Κι εμείς έτσι ήμασταν. Μας πέρασε...

Μπήκαμε στον ντορβά.  Όλα περνάνε σε αυτόν τον τόπο.

Το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε φουριόζικο κίνημα, ανατρεπτικό, επαναστατικό και τώρα, μετά από τριάντα χρόνια, χαλάρωσε… Ο Τζέφρυ που είναι και πρόεδρος της  σοσιαλιστικής διεθνούς και προεκλογικά μοίραζε τα λεφτά με τη σέσουλα, ανακάλυψε ότι χρωστάμε τη μάνα και τον πατέρα μας και ότι λεφτά υπάρχουν μέχρι τέλη του μήνα και πρέπει πάση θυσία να πάρουμε την πέμπτη δόση

για να αποπληρώσουμε το δάνειο, κάτι δις,  που πήρε το πατέρας του το 1981 με επιτόκιο 17%...
Και ξαφνικά ανακαλύψαμε κι εμείς ότι χρωστάμε της Παναγιάς τα μάτια και ότι ο Καραμανλής που θα επανίδρυε το κράτος άφηνε τους κουμπάρους, τους φούφουτους και τους ξεσκούφουτους, τους κολλητούς και τους παραδίπλα να τρώνε και να πίνουν εις υγείαν ημών των κορόιδων, που πρέπει να κάνουμε τώρα το σκατό μας παξιμάδι για να ξεπληρώσουμε τα τσατσιλίκια του κινέζου του Σημίτη, του καθηγητή στην άρπα, των νταβατζήδων, των αρπακτικών της πολιτικής και του κάθε μπατίρη πασοκοκερατά που βρομούσαν τα χνώτα του από την πείνα και τώρα το παίζει άνετος με καταθέσεις στην Ελβετία, εξοχικό στη Μύκονο, σκάφος δεκαπεντάμετρο, Χάμερ 6000 κυβικών και τρία κιλά ματόχαντρο!

Κοιτάω τις φωτογραφίες του παρελθόντος και με πιάνει κλαυσίγελος.

Με βλέπει η Χαρίκλεια και μου βάζει τις φωνές, «Χάρρυ, μην κοιτάζεις, σε παρακαλώ, συνέχεια αυτά τα άλμπουμ, αφού το ξέρεις ότι σε στενοχωρούν»

Έχει δίκιο, έχουμε και κάποια ηλικία, πρέπει να προσέχουμε.

Το γράφει εξάλλου και στο εξώφυλλο: ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΕΙ.

Η ΜΝΗΜΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

…………………………………………………

Από την απέναντι γκαρσονιέρα ο Ντίνος ο φοιτητής από την Καβάλα με το πορτοκαλί μαλλί και το σκουλαρίκι έχει βάλει τον Μαργαρίτη στο σι ντι.

Δε με νοιάζει, μη σε νοιάζει

Οι δρόμοι που τραβάνε

Κι ο δικός μου κι ο δικό σου

Στο πουθενά μας πάνε…

Κι, όμως, κάποτε ο δρόμος είχε την δική του ιστορία, κάποιοι  την έγραψαν στον τοίχο με μπογιά...

Τώρα οι τοίχοι πρέπει να καθαριστούν, να φρεσκαριστούν, να ευπρεπιστούν…
Τώρα πρέπει να βάλουμε το κεφάλι κάτω ποιος ξέρει για πόσα χρόνια... Τώρα πρέπει να γίνουμε σύγχρονο κράτος… Τώρα πρέπει να δουλεύουμε όπως δε μάθαμε να δουλεύουμε… Τώρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με 550 ευρώ όταν είμαστε νέοι και 600 ευρώ το μήνα όταν γεράσουμε… Αν προλάβουμε να πιάσουμε το «προσδόκιμο ζωής»… Τώρα έρχεται το μνημόνιο Νο 2…  Κι αργότερα το μνημόνιο 3 και βλέπουμε…

Καληνύχτα, σύντροφοι…