Pages

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Ανασχηματισμός...Βενιζέλου

του Γιώργου Δελαστίκ

Ώδινεν όρος και έτεκε μυν, τελικά. Από εκεί που την Τετάρτη και την Πέμπτη η πολιτική σκηνή συγκλονιζόταν από εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που είχαν κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας, από την περικύκλωση της Βουλής, από την υποτιθέμενη καταρχήν συμφωνία Παπανδρέου - Σαμαρά για τον σχηματισμό κυβέρνησης κοινής αποδοχής ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, από την ακόμη πιο υποτιθέμενη "παραίτηση" του Γ. Παπανδρέου από το πρωθυπουργικό αξίωμα, καταλήξαμε σε έναν ασήμαντο ανασχηματισμό περιφοράς μερικών υπουργών σε άλλα υπουργεία.
Αντί για τη διαφημιζόμενη "οικουμενική" κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ οδηγήθηκε ο Γ. Παπανδρέου σε μια κυβέρνηση... "οικουμενική πασών των φραξιών και πτερύγων του ΠΑΣΟΚ". Δείγμα αποδυνάμωσης του πρωθυπουργού.
Σφραγίδα Βενιζέλου έχει αυτός ο ανασχηματισμός. Για "δαχτυλίδι διαδοχής" κάνουν λόγο μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Υπερβάλλουν ως συνήθως. Αναμφισβήτητα όμως ο Β. Βενιζέλος είναι ο νέος "σούπερ σταρ" αυτής της κυβέρνησης Παπανδρέου. Με αυτόν ασχολούνται από την Παρασκευή όλα τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Η θέση του υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας στις σημερινές συνθήκες είναι σχεδόν σημαντικότερη και από εκείνη του... πρωθυπουργού.
Οι Ευρωπαίοι περιμένουν να δουν πώς θα πολιτευθεί στην πράξη ο νέος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Γνωρίζουν φυσικά πως κατά τη διάρκεια υπουργικού συμβουλίου ο Β. Βενιζέλος είχε πρόσφατα δηλώσει ότι η χώρα βρίσκεται υπό "δημοσιονομική κατοχή". Αν όντως το πιστεύει, λογικό και αναμενόμενο είναι να επιδείξει πολύ μεγαλύτερη μαχητικότητα από τον προκάτοχό του στο υπουργείο Οικονομικών όταν θα διαπραγματεύεται με τους Ευρωπαίους.
Και φυσικά η διαπραγμάτευση αυτή απαιτεί πολιτικές ικανότητες και όχι... Νομπέλ Οικονομίας. Η ζωή θα δείξει πάντως αν τα περί "δημοσιονομικής κατοχής" ήταν έπεα πτερόεντα εγχώριας κατανάλωσης.
Ψυχόδραμα το ΠΑΣΟΚ. Θέατρο του παραλόγου. Την Πέμπτη βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έβγαιναν στις τηλεοράσεις και κατηγορούσαν άλλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ως... "αποστάτες" που ετοιμάζουν "νέα Ιουλιανά του 2011 σαν εκείνα του 1965" και είχαν δήθεν ως στόχο την ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου την ίδια μέρα!!! Στους δημοσιογράφους που κάνουν κυβερνητικό ρεπορτάζ μάλιστα πηγές του Μεγάρου Μαξίμου διοχέτευαν την υποβολιμαία "πληροφορία" -την οποία πολλοί έλεγαν και σε τηλεοπτικά κανάλια- ότι δήθεν αρχηγός των επίδοξων αποστατών ήταν ο... Βαγγέλης Βενιζέλος! Ο οποίος την Παρασκευή το πρωί ήταν "νούμερο δύο" στην κυβέρνηση Παπανδρέου!
Αποδυναμώθηκε ο πρωθυπουργός το κρίσιμο διήμερο Τετάρτης - Πέμπτης. Οταν με δική του ευθύνη άφησε την Ελλάδα επί μισή μέρα να τον θεωρεί παραιτημένο και όλα τα τηλεοπτικά κανάλια να συζητούν ποιος τραπεζίτης θα τον αντικαταστήσει, η μείωση του προσωπικού του κύρους είναι σοβαρότατη. Δεν θα συνέλθει ποτέ από αυτό το πλήγμα. Ακριβώς αυτή η αποδυνάμωση του Γ. Παπανδρέου την Τετάρτη οδήγησε στο χάος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ την Πέμπτη.
Απόπειρα ανατροπής του Γ. Παπανδρέου δεν υπήρξε. Ολοι οι επίδοξοι δελφίνοι όμως αισθάνθηκαν την ανάγκη να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με οποιονδήποτε τρόπο έκρινε κατάλληλο ο καθένας, εγγράφοντας υποθήκες για τη μεταπαπανδρεϊκή εποχή, την οποία όλη βλέπουν να έρχεται. Αυτή ακριβώς είναι η αιτία που προκάλεσε τον ανελέητο αλληλοσπαραγμό των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μέσα σε ένα εξαιρετικά αρνητικό περιβάλλον για το κυβερνών κόμμα, εν γνώσει και του γεγονότος ότι σε περίπτωση εκλογών το ΠΑΣΟΚ θα βρεθεί με τους μισούς βουλευτές.
Απαίτησαν και πέτυχαν από τον αποδυναμωμένο πρωθυπουργό όλες οι πτέρυγες του ΠΑΣΟΚ να εκπροσωπηθούν σε κάποιο βαθμό στη νέα κυβέρνηση, καθώς αυτή είναι η τελευταία τους ευκαιρία. Ετσι η εσωκομματική διαπάλη οδηγήθηκε σε ραγδαία εκτόνωση. Τον λογαριασμό τον πλήρωσε το πρωθυπουργικό περιβάλλον. Κάποιοι από την παρέα του Γ. Παπανδρέου απομακρύνθηκαν, άλλοι υποβαθμίστηκαν.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ όμως δεν είναι ούτε οι ενδοκομματικές συγκρούσεις ούτε η αντιπολίτευση. Είναι οι εκατοντάδες χιλιάδες των αγανακτισμένων που έχουν περάσει από την πλατεία Συντάγματος και τις άλλες πλατείες της χώρας. Αυτοί αδιαφορούν παντελώς για τον ανασχηματισμό. Στην κοινωνική κρίση δεν εκτονώθηκε απολύτως τίποτα.
Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» στις 18/6/2011.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου