Ο Γιώργος Παπανδρέου, γεύεται προσωπικά τις τελευταίες μέρες, τι σημαίνει διασυρμός!

Γράφει ο Σπύρος Σουρμελίδης *

  

Ο διασυρμός της χώρας στοιχίζει περισσότερο απο 350 δις ευρώ

Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, έλεγαν οι παλιοί, κυρίως βεβαίως αυτοί που δεν τα είχαν.  Τα (κλεμμένα) λεφτά μας οδήγησαν στην κρίση, δεν ήταν όμως μόνο τα λεφτά που μας οδήγησαν στον διασυρμό εντός και εκτός Ευρώπης. Η πολιτική και οικονομική ελίτ της χώρας, φρόντισε τα τελευταία χρόνια να διασύρει ένα ολόκληρο λαό, τους έλληνες, προκειμένου να δικαιολογήσει τις δικές της εγκληματικές ευθύνες, Ο διασυρμός των ελλήνων στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, κάνει ακόμα δυσκολότερη την προσπάθεια της επίλυσης του οικονομικού προβλήματος.

Ο έλληνας πρωθυπουργός, ο Γιώργος Παπανδρέου, γεύεται προσωπικά τις τελευταίες μέρες, τι σημαίνει διασυρμός.

  Κάτω από τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου στο Ντέβιν στα σύνορα Αυστρίας, Σλοβακίας, Ουγγαρίας, εκεί που ο ποταμός Μοράβα πέφτει στον Δούναβη, λίγο έξω από την Βιέννη και δίπλα στην Μπρατισλάβα, μια πολυεθνική παρέα παλιών φίλων, δημοσιογράφων, συναντήθηκε πριν λίγες μέρες, για να θυμηθεί τα παλιά και να μιλήσει για τα μελλούμενα. Η Ελλάδα και οι έλληνες που τα τελευταία 40 χρόνια ήταν οι πλέον συμπαθείς, είναι αυτοί που σήμερα συγκεντρώνουν την μήνη των άλλων ευρωπαίων.

Είναι οι έλληνες που δεν εργάζονται, που βγαίνουν στην σύνταξη στα 52, που ζουν με τα λεφτά των άλλων. Είναι οι ψεύτες της Ευρώπης, είναι αυτοί (οι μόνοι) που μπήκαν με κόλπο στην ευρωπαϊκή παρέα, που δεν ανήκουν σ αυτή την ομάδα των λαών, γιατί δεν το αξίζουν. Και είναι αυτοί που θα εκδιωχθούν, πληρώνοντας σκληρά, τα όσα διέπραξαν σε βάρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν είναι φυσικά αναγκαίο να πάει κάποιος στο Ντέβιν, για να καταλάβει τι ακριβώς συζητούν οι ευρωπαίοι για την Ελλάδα. Ο ευρωπαϊκός Τύπος γράφει κάθε μέρα, με τρόπο απαξιωτικό για την χώρα μας.  Όταν όμως κάτσει σε τέτοιες συναντήσεις, συνειδητοποιεί το μέγεθος της φθοράς. Μαθαίνει τι είναι αυτό που ξέρουν, (ή νομίζουν ότι ξέρουν ) οι άλλοι, και κυρίως ποιος τους  έπεισε ότι τα πράγματα είναι έτσι όπως πιστεύουν. 

Ε, λοιπόν αυτοί που τους έπεισαν, είναι και πάλι  έλληνες. Είναι οι έλληνες πολιτικοί.

Από την απογραφή του Αλογοσκούφη στην ειλικρίνεια του Γιώργου.

Οι συζητήσεις στα γραφεία των πολιτικών και των Τραπεζών, δεν απηχούν συνήθως  τις απόψεις της κοινωνίας. Τα όσα γράφουν οι εφημερίδες και λένε οι τηλεοράσεις δεν γίνονται αυτομάτως πιστευτά, ειδικά σήμερα σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Στην περίπτωση της Ελλάδας όμως, η άποψη των ευρωπαϊκών κοινωνιών είναι πολύ χειρότερη από αυτήν που έχουν πολιτικοί και τραπεζίτες. Ειδικά στη μέση Ευρώπη, στην περιοχή όπου η γερμανική άποψη είναι κυρίαρχη, η εικόνα της Ελλάδας δεν ήταν ποτέ χειρότερη. Είναι η χώρα συνώνυμο της «απάτης», είναι ο λαός «απάτη». Ο λαϊκισμός δεν ευδοκιμεί  μόνο στην Ελλάδα, η απόδοση ευθυνών σε ομάδες, σε λαούς, σε  έθνη, σε κοινωνίες, είναι ότι ευκολότερο μπορεί να κάνουν οι διάφορες ελίτ για δικούς τους λόγους.

Αν και οξύμορο, ευκολότερα λέγεται «αυτοί οι έλληνες κάνουν το α ή το β» παρά ότι «η κυβέρνηση του τάδε Έλληνα έπραξε το α ή το β». 

Η γερμανική πολιτική και οικονομική ελίτ, πολύ εύκολα πέτυχε να πείσει τους λαούς στον βορά και στην μέση Ευρώπη για τους «απατεώνες» έλληνες ή και τους άλλους νότιους. Το έκανε για να κρύψει τις δικές της ευθύνες και κυρίως για να μην επωμισθεί μερίδιο της κρίσης επιστρέφοντας μέρος των κολοσσιαίων κερδών που έχει αποκομίσει τις προηγούμενες δεκαετίες, από τους νότιους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.   Η γερμανική ηγεσία προσπαθεί να ξεχαστεί γρήγορα το γεγονός, ότι πίσω από κάθε μεγάλο σκάνδαλο στην Ελλάδα, βρίσκεται μια γερμανική εταιρία η οποία λάδωνε για να παίρνει έργα.

Ο Ζ.Κ. Γιούνκερ άλλωστε μας αποκάλυψε τον περασμένο Οκτώβριο ότι όλοι ήξεραν τα δεδομένα και την πορεία της ελληνικής οικονομίας, το συζητούσαν μεταξύ τους, όμως δεν έλεγαν τίποτα δημοσίως και κυρίως δεν έκαναν, γιατί το θέμα ήταν …ευαίσθητο για το τραπεζικό σύστημα στην Γαλλία και στην Γερμανία.

Η γερμανική ελίτ (όπως και άλλων οικονομικά ισχυρών κρατών) είχαν όμως ισχυρά επιχειρήματα από τους έλληνες ομολόγους τους.

Η απογραφή του Αλογοσκούφη αν και ήταν υποχρέωση της χώρας έναντι της ΕΕ (όπως επανειλημμένα έχουμε γράψει), δεν παρουσίασε το αληθινό πρόβλημα, τις πραγματικές αιτίες της κρίσης της ελληνικής οικονομίας. Περιορίστηκε στο «ψέμα» του ΠΑΣΟΚ. Ήδη οι ευρωπαίοι είχαν καταλάβει ότι μπορούν να κρύψουν τις δικές τους ευθύνες, πίσω από τον τσακωμό των ελληνικών κομμάτων, τα οποία άλλωστε κρύβουν την αλήθεια και τις ευθύνες τους, από τον ελληνικό λαό.

Πριν ακόμα έρθει στην εξουσία ο Γ. Παπανδρέου έκανε …ειλικρινείς συζητήσεις με τους ευρωπαίους συνομιλητές του. Εκ των υστέρων  οι συνομιλητές του, μας αποκάλυψαν  ότι και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μιλούσε για τους έλληνες που δεν πληρώνουν φόρους, που δεν δουλεύουν, που κλέβουν κλπ, κλπ. Το «όλοι ( η σχεδόν όλοι) μαζί τα φάγαμε», μπορεί να το είπε ο Θ. Πάγκαλος, αλλά το πιστεύει συλλήβδην όλο το πολιτικό σύστημα.  

Σήμερα όμως (και μάλιστα μετά το Μνημόνιο), η ελληνική ηγεσία γεύεται προσωπικά η ίδια,  τις ειλικρινείς συζητήσεις με την καλή κοινωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Η καλή αυτή κοινωνία, κατηγορεί με τρόπο ειρωνικό και ενίοτε υβριστικό, τους έλληνες πολιτικούς, τον ίδιο των πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος είχε επίσης ειλικρινείς συζητήσεις εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια.

Με ψεύτικες διαπιστώσεις δεν λύνονται αληθινές ασκήσεις.

 Δεν  έπρεπε η κυβέρνηση να μιλήσει ειλικρινά με τους ευρωπαίους;  Φυσικά ναι, φυσικά μόνο η αλήθεια οδηγεί στην λύτρωση. Όμως για ποια αλήθεια μιλάμε;

Δέκα εκατομμύρια έλληνες αποφάσισαν αν θα γίνει η όχι swap χρέους μέσω της Goldman Sachs;

Εκατομμύρια πολίτες γενικώς, ψηφίζουν νόμους, τροπολογίες, εγκυκλίους κλπ, κλπ., δημιουργώντας χάος στο δημόσιο;

Οι έλληνες γενικώς έφτιαξαν πολεοδομική νομοθεσία σε 20.000 σελίδες;

Οι έλληνες γενικώς ψηφίζουν εξαιρέσεις επί εξαιρέσεων σε κάθε νόμο και κάθε διάταξη;

Οι έλληνες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα βγαίνουν στην σύνταξη στα 49 και στα 52;

Οι έλληνες (όλοι μαζί) αποφάσισαν για τις προμήθειες, για τα έργα, για τον μαθηματικό τύπο προμηθειών, ή για κάθε άλλο σύστημα που ζήσαμε αυτά τα χρόνια;

Οι έλληνες παρήγγειλαν πολεμικά υποβρύχια ή μηχανήματα για τον ΟΠΑΠ;

Είναι λίγα 70 ή 80 δις ευρώ το χρόνο από φορολογικά έσοδα; Πόσα θέλουν για να λειτουργήσει ένα κράτος 11 εκατομμύριων ανθρώπων; 

Η εύκολη δικαιολογία των ελλήνων πολιτικών (φταίει ο λαός) προς τους ευρωπαίους, στρέφεται ήδη και εναντίον τους. Γιατί όλες αυτές οι εύκολες διαπιστώσεις εκ μέρους των ελλήνων πολιτικών, δεν μπορεί να οδηγήσουν σε λύσεις. Με εύκολες διαπιστώσεις δεν επιλύονται αληθινές ασκήσεις.

Όμως το κακό έχει γίνει. Η χώρα διασύρθηκε, ο ελληνικός λαός χαρακτηρίσθηκε.

Η ζημιά στοιχίζει πολύ περισσότερο από 350 δις ευρώ.

του Σπύρου Σουρμελίδη

Δημοσιεύεται στο περιοδικό "Επίκαιρα", μέσω "ΔιαΔίχτυ"