Η αξιοπιστία είναι «μεγάλο πράγμα». Οπως και η «σωτηρία της ψυχής»... Δικαίως την επικαλούνται ως ηθική αρχή οι Ευρωπαίοι, ειδικά μετά την εγκληματική φωτοβολίδα του Γ. Παπανδρέου για Δημοψήφισμα. Οταν, όμως, μιλούν για αξιοπιστία -και θέλουν να την «κατοχυρώσουν» με ταπεινωτικά τελεσίγραφα και υπογραφές- οι κατ' εξοχήν αναξιόπιστοι, τότε...
δημιουργείται ένα θέμα...
Αναξιόπιστοι οι Ευρωπαίοι; Ασφαλώς! Και κατώτεροι των περιστάσεων. Και αβέλτεροι. Και τοκογλύφοι. Και διεφθαρμένοι (όσο και οι Ελληνες)... Αλήθεια, για ποια αξιοπιστία μιλούν εκείνοι που δέχθηκαν να μπει μια χώρα στην ευρωζώνη με ψεύτικα στοιχεία και με απόλυτη επίγνωση ότι η οικονομία της πάσχει δομικά;
Μήπως αυτοί δεν είναι που εκθείαζαν τον δικό μας θλιβερό (Σημίτη) για τις... επιτυχίες του στην οικονομία, ενώ ήξεραν ότι όλα αυτά ήταν ψέματα; Και ότι έβαλαν την Ελλάδα στην ευρωζώνη για άλλους -πολιτικούς και ιδιοτελείς- λόγους; Αλλά έτσι είναι: ενώ ομολογούν αναίσχυντα ότι υπήρξαν ψεύτες -ή έστω ολίγιστοι- σ' ένα μείζον θέμα και ότι κορόιδευαν τους Ελληνες επί τόσα χρόνια, ξέρουν ότι είναι αδύνατον μια μικρή, χρεωκοπημένη χώρα να τους υπενθυμίσει το έγκλημά τους. Κι έτσι, ασύστολοι και προκλητικοί, απαιτούν ταπεινωτικές δηλώσεις πλήρους υποταγής...
Αλήθεια, για ποια αξιοπιστία μιλούν οι Ευρωπαίοι, όταν οι ίδιοι (μαζί και το ΔΝΤ) παραδέχονται εκ των υστέρων ότι ήταν ολέθρια η συνταγή του Μνημονίου και ότι χρειάζεται βελτιώσεις; Και εν ονόματι ποιας αξιοπιστίας μιλούν, όταν συνεχίζουν την ίδια πολιτική, παρά την όψιμη ομολογία τους περί λανθασμένης συνταγής;
Αλήθεια, για ποια αξιοπιστία και για ποια αλληλεγγύη μιλούν εκείνοι που δάνεισαν με τοκογλυφικό επιτόκιο μια χρεωμένη χώρα και τη βύθισαν οριστικά στην απελπισία; Για ποια αξιοπιστία και για ποιον σεβασμό στα θέσμια μιλούν οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν έναν λαό ως δούλο, καταπατώντας ώς και τα δημοκρατικά στοιχειώδη;... Αλλά έτσι. Οι θύτες δεν αρκούνται στο έγκλημα. Ζητούν και τα ρέστα.
Από: enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου