Οι Γερμανοί δεν θέλουν την υπογραφή του Σαμαρά, αλλά την υποταγή του!

 factorx

 

του Κώστα Ροδινού


Η επιμονή των Γερμανών να υπογράψει ο κ. Σαμαράς, μια δήλωση που εξευτελίζει την χώρα και θρυματίζει την αξιοπρέπεια μας, είναι προκλητική. Συνιστά  δε και ευθεία ανάμειξη στις εσωτερικές μας υποθέσεις, γεγονός που αντίκειται όχι μόνο στις ιδρυτικές συνθήκες της ΕΕ, αλλά και στο διεθνές δίκαιο.
Κατ’ αρχήν, όλοι ενθυμούμεθα, αμέσως μετά τις αποφάσεις της 26^ης Οκτωβρίου, την κ. Λαγκάρντ  και τους  αρμοδίους  του Eurogroup, να ανακοινώνουν την αποδέσμευση της 6^ης δόσης. Άνευ άλλων όρων, ανταλλαγμάτων και προϋποθέσεων.
Βέβαια, μεσολάβησε η καταστροφική  απόφαση του πρώην Πρωθυπουργού  για το δημοψήφισμα. Δίκαιη η αγανάκτηση γιατί  ο Γ. Παπανδρέου  έδειξε να θέτει εν αμφιβόλλω  μια απόφαση στην οποία κατέληξαν με δυσκολία μεγάλη.  Όμως, από τότε έτρεξε πολύ νερό στ’ αυλάκι:
-Ο Γ. Παπανδρέου αποχώρησε από την πρωθυπουργία.
-Η Ελλάδα έχει πλέον Πρωθυπουργό έναν άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του Ευρωπαϊκού (και όχι μόνο)  κατεστημένου.
-Η Κυβέρνησή του στηρίζεται και από τη Ν.Δ.
-Ο Α. Σαμαράς διαβεβαίωσε  ότι θα ψηφίσει  τη δανειακή σύμβαση που προέκυψε από την συμφωνία της 26^ης Οκτωβρίου.
Δεν είναι αυτά αρκετά; Προς τι οι …υπεύθυνες δηλώσεις;
 Το παιχνίδι της Μέρκελ
Πρόσφατα  το ΔΝΤ ξεκαθάρισε ό,τι δεν απαιτεί γραπτές εγγυήσεις για την εκταμίευση της 6^ης δόσης  εκ μέρους του Α. Σαμαρά, ενώ κάτι παρόμοιο άφησε σαφώς να διαφανεί και ο κ. Γιούνκερ.
Όμως, η κ. Μέρκελ και το επιτελείο της προσβλέπουν στην επόμενη ημέρα.  Προφανώς θεωρούν τον κ. Σαμαρά ως τον επόμενο πρωθυπουργό, διαφορετικά δεν έχει  νόημα η επιμονή τους. Γιατί δεν επέμειναν να υπογράψει το πρώτο μνημόνιο ή έστω την απόφαση της 21^ης Ιουλίου;
Η γερμανική πλευρά δεν επιθυμεί μια ισχυρή αντιμνημονιακή φωνή που   αμφισβητεί την πολιτική που  μεθοδικά προωθεί για τον ασφυκτικό πολιτικό και οικονομικό έλεγχο της Ευρωζώνης. Τώρα μάλιστα, που και ο Πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, μετά τη συνάντηση του με την κ. Μέρκελ την περασμένη Τετάρτη, έδειξε να συμμορφώνεται «προς τα υποδείξεις».
Αν ο κ. Σαμαράς …υπογράψει, τότε ακυρώνεται, τύποις και ουσία,  η στρατηγική  του. Το γεγονός αυτό πιθανότατα θα επηρεάσει αρνητικά την εκλογική του επίδοση, οπότε θα μειωθούν οι πιθανότητες σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης. Επομένως, διά της επιστολής η κ. Μέρκελ θέλει να βάλει στην ίδια κατηγορία τους Παπανδρέου-Παπαδήμο Καρατζαφέρη και Σαμαρά! Λες και πήρε γραμμή από την Αλέκα: όλοι ίδιοι είναι! Η ίδια άποψη επιχειρείται να περάσει ως μήνυμα και στην κοινή γνώμη!
Αν πάλι, ο κ. Σαμαράς, παρά την υπογραφή, καταφέρει να εκλεγεί πρωθυπουργός της Ελλάδος, τότε η κ. Μέρκελ θα κραδαίνει την δήλωση υποταγής για να  υπαγορεύει την πολιτική του. Θα καταστεί όμηρος! Αν συμμορφώνεται, θα είναι υπάκουος! Αν διαφωνεί,  θα χαρακτηρίζεται ασυνεπής και αναξιόπιστος! Η κ. Μέρκελ στήνει ένα παίχνιο  win-win! Σε κάθε περίπτωση οι Γερμανοί θέλουν να καταστήσουν σαφές ότι αυτοί αποφασίζουν και κουβέντα δεν σηκώνουν!
 Επιμονή και αβεβαιότητα
Η γερμανική επιμονή συντηρεί την αβεβαιότητα και  απαξιώνει το πολιτικό σύστημα της χώρας μας. Εκτός και άν….
Πρώτον, δεν θέλει την εκταμίευση της 6^ης δόσης! Στην περίπτωση αυτή χρεώνει τα πάντα στην αδιαλλαξία Σαμαρά!
Δεύτερον, απαξιώνοντας τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, διευκολύνει τον …κ. Παπαδήμο! Ήδη, ο κ. Μόντι θα κυβερνήσει επί διετία! Να μην κάνει το ίδιο και ο κ. Παπαδήμος;
Τρίτον, η κ. Μέρκελ αναζητά ένα πολύ καλό άλλοθι!
Μοιραία, ωστόσο, έρχεται το ερώτημα: αν το διακύβευμα είναι η εκταμίευση της 6^ης δόσης, ο κ. Σαμαράς τι κάνει;
Πιθανότατα,  θ’ αναζητηθούν  κάποιες  συμβιβαστικές λύσεις. Άλλωστε  επί του θέματος δεν έχει μιλήσει προσωπικώς η Μέρκελ, αλλά οι αντ’ αυτής! Ίσως, έτσι δοκιμάζει και τις αντοχές του κ. Σαμαρά.
Δεύτερον, η άρνηση του κ. Σαμαρά θα αποτελέσει την αφορμή  να διαπιστώσουμε  μέχρι που είναι διατεθειμένη να το τραβήξει η Γερμανία και σε ποιό βαθμό είναι αποφασισμένοι οι άλλοι εμπλεκόμενοι να της επιτρέψουν να υπαγορεύει τις απόψεις της.
Τρίτον, θα είναι και ένα πρώτο stress test  για τις διαπραγματευτικές δυνατότητες του κ. Παπαδήμου, οι οποίες έχουν εξιδανικευτεί, να ξεπεράσει το πρόβλημα. Οψόμεθα!
 Η κ. Μέρκελ θα υπέγραφε;
Θεωρώ, ότι  η επιμονή της  Γερμανίας προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία στον κ. Σαμαρά να ανακτήσει τις όποιες απώλειες είχε με τη στήριξη της λύσης  Παπαδήμου. Την υπέρβασή του την έκανε. Υπευθυνότητα επέδειξε. Ουδείς λόγος συντρέχει να υπογράψει και μια δήλωση που  δεν προσθέτει τίποτα παραπάνω;
Είναι δυνατόν να ζητείται από τον επικεφαλής  της αντιπολίτευσης να δεσμευτεί, από τώρα, για την πολιτική που θ’  ακολουθήσει σε βάθος χρόνου; Μόλις προσφάτως, η κ. Μέρκελ ομολόγησε δημοσίως ότι η (σωτήρια) απόφαση της 21^ης Ιουλίου στηρίχθηκε σε λάθος εκτιμήσεις και στοιχεία.
Μπορεί   η κ. Μέρκελ να δεσμευτεί  εγγράφως,  ό,τι  οι  αποφάσεις της είναι ορθές  και ότι οι πολιτικές που απορρέουν εξ αυτών θα μας βγάλουν από την κρίση;  Προφανώς και δεν μπορεί! Τότε, πως  επιμένει να δεσμεύει τον κ. Σαμαρά  να τις εφαρμόσει; Όταν μάλιστα η συνταγή αυτή, έως τώρα, έχει αποδειχθεί καταστροφική;
Και αν μεν η κ. Μέρκελ πέσει έξω, τι είχε, τι έχασε! Αν ο κ. Σαμαράς ακολουθήσει μια λάθος πολιτική, καταστρέφει τη χώρα του! Η διαφορά είναι τεράστια!
 Συμπερασματικά: Ως φαίνεται η  άρνηση του κ. Σαμαρά να υπογράψει τη δήλωση που του υπαγορεύουν δεν είναι μια απλή άσκηση αδιαλλαξίας. Είναι μια πράξη ευθύνης και συνέπειας. Και μια έσχατη γραμμή άμυνας για την αξιοπρέπεια της χώρας!