Αφήστε το ΠΑΣΟΚ και το ΛΑΟΣ νά αλληλοσφαχθούν γιά μιά χούφτα δολλάρια εξουσίας

  factorx

 

Η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι μεταβατική κυβέρνηση μέ συγκεκριμένο σκοπό.
Ο Α. Σαμαράς στηρίζει τήν κυβέρνηση Παπαδήμου γιά αυτό καί μόνο τόν σκοπό. Αυτό δήλωσε. Αυτό κάνει.
Συνεπέστατη στάση από τότε πού είναι αρχηγός τής Ν.Δ. σέ όλα τά θέματα.
Πρίν τό μνημόνιο έβλεπε τήν λαίλαπα πού θά ακολουθούσε.  «Ξεκολλήστε» ήταν η δημόσια προτροπή του στήν βουλή. Η Ν.Δ. έβαλε πλάτη στό ΠΑΣΟΚ νά πάρει μέτρα, ώστε νά αποφύγουμε τήν κρίση δανεισμού. Δέν έγινε απολύτως τίποτα. Άς θυμηθούν μερικοί τίς προτροπές τών ευρωκρατών καί τίς απειλές των νά πάρει η κυβέρνηση τίς στοιχειώδεις προφυλάξεις υπό τήν μορφή κάποιων μέτρων λιτότητας καί τήν παντελή άρνηση καί απροθυμία τού Γιωργάκη καί τού Παπακωνσταντίνου νά κουνήσουν, έστω λίγο, τό μικρό τους δακτυλάκι.
Όταν η κατάσταση έφθασε εκεί πού «έπρεπε» νά φτάσει, ο Σαμαράς ἐπραξε τό μόνο σωστό πού τού απόμεινε νά κάνει. Όχι στό μνημόνιο, εξήγηση γιά τήν στάση του καί προτάσεις μέτρων εξόδου από τήν μνημονιακή παράνεια.
Τό εξήγησε στήν ομιλία του στήν βουλή. Η Ν.Δ. είπε όχι στό μνημόνιο γιατί η συγκεκριμένη επιβολή συνταγής ήταν λάθος καί θά οδηγούσε αναπόφευκτα εδώ πού φτάσαμε καί ότι δέν μπορεί νά αφήσει τήν χώρα χωρίς θεσμική λύση. Λίγοι τό πρόσεξαν καί ακόμα λιγότεροι εμπέδωσαν τήν βαρύτητα τής θέσης του περί θεσμικής λύσης.
Σήμερα γίνεται πιό κατανοητό τί εννοούσε καί τί προέβλεπε ότι θά γίνει.
Γιά πρώτη φορά κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, μέ αρχηγό μή αποδεκτό από τούς κορυφαίους παράγοντες τού δικού του κόμματος, όχι μόνον άρθρωσε αντιπολιτευτικό λόγο, αλλά έκανε προτάσεις διακυβέρνησης σαφείς καί στοχευμένες. Όπως: Αλλαγή φορολογικού συστήματος μέ flat rate συντελεστή φορολόγησης γιά όλες τίς επιχειρήσεις 15%. Επανεκκίνηση τής οικονομίας μέ άμεσα μέτρα μηδενικού κόστους. Αξιοποίηση τής δημόσιας περιουσίας. Μικρότερους συντελεστές ΦΠΑ. Εφεδρεία στό δημόσιο, κ.λ.π.
Γιά πρώτη φορά επίσης μιά χυδαία κυβέρνηση περίμενε τήν κάθε πρόταση τού αρχηγού τής αξιωματικής αντιπολίτευσης, νά τήν περάσει στό συνθηματολόγιό της, νά τήν διαστρέψει καί μέ τήν συγχορδία ολων τών μέσων ΜΜΕ νά τήν ιδιοποιηθεί στήν στρεβλή της διάσταση, καθυβρίζοντας βιαιότατα τόν προτείνοντα κάνοντας τό άσπρο μαύρο. Προτάσεις όπως επανεκκίνηση τής οικονομίας, εφεδρεία, ελπίδα, κ.λ.π. πέρασαν στό παπανδρεϊκό στρατόπεδο, εκτελέστηκαν καί τά πτώματα τών εννοιών τους περιφέρθηκαν στά στημένα παράθυρα τής διαπλοκής μέ στόχο νά τά συνδιάσει ο κόσμος μέ τήν κυβερνητική ύβρι, ώστε απαξιώνοντάς τα νά τά χρησιμοποιήσουν στήν στρεβλωτική τους εκδοχή καί νά ρίξουν καί τό κρίμα τής ύβρεως στόν Σαμαρά. Τό μεγαλείο τού απόλυτου θράσους καί τής απόλυτης ανηθικότητας σέ όλη του τήν διάσταση.
Τί είπε ο Σαμαράς από τήν αρχή; Μέ τούς στόχους τού μνημονίου συμφωνούμε. Μέ τήν πολιτική επίτευξης τών στόχων, όπως τό μνημόνιο επιβάλλει διαφωνούμε ριζικά. Η προτεινόμενη μνημονιακή πολιτική θά επιφέρει τά τελείως αντίθετα αποτελέσματα. Καί έτσι ακριβώς έγινε.
 Ο πολιτικός χρόνος καί οι κοινωνικές συνέπειες πού αυτός προκαλεί τρέχει. Ο Δεκέμβριος τού 2011 δέν είναι ο Μάϊος τού 2010. Η κοινωνία έχει μεταμορφωθεί καί οι συνέπειες τής μνημονιακής πολιτικής είναι πιά δεδομένες.
Τό παιχνίδι Παπανδρέου μέ τήν πτώχευση τής χώρας (κατ’εμέ προσχεδιασμένο καί άριστα εκτελεσμένο) καί τό τελειωτικό της χτύπημα μέ ανεξέλεγκτη χρεωκοπία (εκεί σκόπευε ο «πατριώτης» Παπανδρέου μέ τό δημοψήφισμα.) καί οικειοθελή έξοδο τής χώρας από τήν ευρωζώνη. Σενάρια πού κάηκαν (δημοσιεύματα Spiegel-online, δημόσια παρέμβαση Δαμανάκη καί ένα σωρό άλλα) δείχνουν ακριβώς τόν στόχο πού επιδίωκαν. Τό τελικό αποτέλεσμα θά ήταν η αποπομπή τής χώρας από τήν ΕΕ, πρός χαράν καί βρώσιν περιφερειακών αρπακτικών (Ερντογκάν, Γκρουέφσκι, Μπερίσια κ.λ.π.) .
Δέν τό πέτυχε γιατί αντέδρασε τό σύστημα πού τόν στήριζε καί γιατί ο Σαμαράς δέν είναι τό ντοραδάκι τής εξουσίας, πού μέ κάθε τρόπο καί μέσο προσπαθεί νά γίνει πρωθυπουργός εκμεταλευόμενος μιά νέα μικρασιατική οικονομική καταστροφή, ώστε νά γίνει ένας ακόμα πρωθυπουργός νεκροθάπτης 3.000 χρόνων ιστορίας.
Τό διεθνές τραπεζικό χρήμα έχει τίς δικές του προτεραιότητες, σκοπιμότητες καί νέους στόχους καί νέα θύματα. Ένα βαριά πληγωμένο θήραμα όπως η Ελλάδα δέν έχει τήν πολυτέλεια νά τρέξει νά ανέβει στό βουνό αποφεύγοντας τόν διεθνή θηρευτή. Πρέπει νά προσπαθήσει νά επιβιώσει κρυμμένο στόν άσημο θάμνο τής μεσογείου καί νά γιάνει τίς πληγές του γιά νά μπορέσει νά ελπίζει στό αύριο. Δέν χρειάζεται τίς οιμωγές καί τά παρακαλητά μουγγανίσματα τών οικείων του πού τό καλούν νά τρέξει νά σωθεί. Η ηρωϊκή φυγή πρός τό βουνό σημαίνει καί τόν σίγουρο θάνατό του.
Τό ένστικτο επιβάλλει νά κάνει αυτό πού πρέπει. «Παίξε χαμηλά μπάλλα» πού έλεγε καί ο λοχαγός μου στόν στρατό. Είχε δίκιο.
Αυτοί πού σήμερα ουρλιάζουν γιατί ο Σαμαράς στηρίζει τήν κυβέρνηση Παπαδήμου είναι οι ίδιοι πού τόν βρίζανε καί χλευάζανε γιατί δέν ζητούσε ο Σαμαράς εκλογές. Εκλογές γιατί καί πρός τί; Νά τού πούνε μερικοί μπράβο καί νά πάει σάν παλληκάρι στόν χαμό;
Ο Σαμαράς ήρθε γιά νά μείνει. Η εξουσία γιά τόν Σαμαρά καί τόν κόσμο πού σέ αυτόν πιστεύει καί όχι στό κόμμα πού ηγείται δέν είναι αυτοσκοπός. Άν ο Σαμαράς ηγηθεί τών λιγούριδων τής δεξιάς μέ μοναδικό στόχο τήν εξουσία γιά τήν εξουσία, θά έχει αποτύχει. Θά έχει όμως μαζί του θαφτεί καί η τελευταία ελπίδα τού λαού γιά λίγο φώς στήν θολούρα τής καθημερινότητάς του.
Πολύ κακώς μερικά «λαϊκά» σταγονίδια πιέζουν καί υβρίζουν τόν Σαμαρά σάν μία από τά ίδια καί σάν κωλοτούμπα. Κάνει αυτό πού πρέπει στόν καιρό πού πρέπει καί μάλιστα μέ εκπληκτική καθαρότητα θέσεων καί προθέσεων.
Η επιστολή του στούς δανειστές, όπως εστάλη, πότε, σέ ποιούς καί μέ ποιό περιεχόμενο δείχνουν άνθρωπο μέ στρατηγική σκέψη καί πολιτικό ήθος.
Τό ίδιο καί η στήριξη τής κυβέρνησης Παπαδήμου.
Πότε, κάτω από ποιές συνθήκες, μέ τί προϋποθέσεις καί γιά ποιό σκοπό. Απεφάσισε δέ στό τέλος νά ελέγξει καί δύο υπουργεία. Καί προσέξτε. Δέν τού δόθηκαν. Τά πήρε μέ τήν διαπραγματευτική μαγκιά του. Διαχώρισε τήν θέση του από τήν τρέχουσα οικονομική πολιτική τής καταστροφής, στηρίζει καί κάνει πολύ καλά μέ τίς τρέχουσες σταθερές τήν κυβέρνηση Παπαδήμου. Αφήνει τόν υπουργικό συμφερτό τού ΠΑΣΟΚ, αλλά καί τού ΛΑΟΣ,νά αλληλοσφαχθούν γιά μιά χούφτα δολλάρια εξουσίας, μήν παίρνοντας έξοχα θέση στόν σοσιαλιστικό αλληλοσπαραγμό. Ελέγχει ταυτόχρονα τά δύο μείζονα υπουργεία, αποφεύγοντας έτσι τίς κακοτοπιές (φαίνονται ήδη) τής επόμενης μέρας. Τό υπουργείο Αμύνης καί τό υπουργείο Εξωτερικών ( Η απόφαση τής Χάγης είναι καθ’οδόν).
Στέλνοντας τό μήνυμα πού πρέπει, εκεί πού πρέπει.
Ιαπετός