Πασίγνωστη στους Ελληνες η παροιμία «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση». Πασίγνωστη και... σοσιαλιστική! Αυτό τουλάχιστον συνάγεται από την πυρετώδη συνεδριακή δραστηριότητα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου. Μπορεί τα σοσιαλιστικά κόμματα να εκδιώκονται σωρηδόν (ενίοτε και... κλωτσηδόν!) από την εξουσία, καθώς πλέον από τα 162 κόμματα που....
ανήκουν σ' αυτήν μόλις καμιά τριανταριά έχουν απομείνει που απολαμβάνουν κάποιας μορφής συμμετοχή στην εξουσία. Στις χώρες της Ευρωζώνης μάλιστα πουθενά πλέον δεν κυβερνούν οι σοσιαλιστές μόνοι τους παρά μόνο σε συνεργασία με τη Δεξιά κι αυτό σε πέντε όλες κι όλες χώρες (Ελλάδα, Βέλγιο, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία).
Τα προπύργια της σοσιαλδημοκρατίας, που προ δεκαετίας ακόμη κυριαρχούσε στην Ευρώπη, έχουν πλέον προωθηθεί στην άλλη άκρη της Γης, στη Λατινική Αμερική, και κυρίως στη Μαύρη Αφρική. Κάτω δηλαδή από τη Σαχάρα, γιατί κάποιοι κορυφαίοι «σοσιαλιστές» που βρίσκονταν πιο κοντά μας, στην απέναντι ακτή της Μεσογείου, όπως ο... Χόσνι Μπουμπάρακ ή ο Μπεν Αλί της Τυνησίας, έπεσαν θύματα της πολιτικής αχαριστίας των λαών τους τη χρονιά που πέρασε!
Οχι, δεν αστειευόμαστε, ήταν όντως μέλη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τα κόμματά τους μέχρι τη στιγμή της ανατροπής τους από τις αιματηρές λαϊκές εξεγέρσεις! Ο Γ. Παπανδρέου δεν είναι βεβαίως ο κατάλληλος πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς για να προσφέρει πολιτική γραμμή διεξόδου προς την εξουσία στους περίπου 130 σοσιαλιστές ηγέτες που έχουν πληγεί από την καλπάζουσα «κυβερνητική ανεργία», αλλά τουλάχιστον τους προσφέρει χαλάρωση και κλεφτές, σύντομες στιγμές πολυτέλειας. Τους έχει μεταβάλει σε... περιοδεύοντα θίασο που συνεδριάζει ασταμάτητα στα καλύτερα τουριστικά κέντρα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης!
Τώρα στην εξωτική Κόστα Ρίκα, τις προάλλες στο Μεξικό, στη Βραζιλία, στην Κολομβία, στις Φιλιππίνες, στη Μογγολία, στο Καζακστάν! Οπου βάλει ο νους του ανθρώπου, σε μέρη που δεν θα πήγαιναν ποτέ και όλα αυτά με τα πάντα πληρωμένα, τα πάντα δωρεάν για τους συμμετέχοντες. Σοσιαλισμός, όχι αστεία!
Εκεί τα στελέχη της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατίας αγναντεύουν απλανώς το πέλαγος ή παρατηρούν την οργιώδη κίνηση στις πλαζ και τις παραλίες και εφευρίσκουν διαρκώς νέους τρόπους οικοδόμησης του σοσιαλισμού - σαν αυτόν με το ΔΝΤ, την ΕΕ και την τρόικα που εφάρμοσε πάνω μας ο Γ. Παπανδρέου...
Αυτή η παρατεταμένη φάση αποχής από τα κυβερνητικά καθήκοντα και ο παραθαλάσσιος συνήθως διαλογισμός δεν μειώνει όμως την ακατάβλητη μαχητικότητα της σοσιαλδημοκρατίας, ούτε καν της ευρωπαϊκής, που είναι παραδοσιακά και η πιο πλαδαρή. Τρανή απόδειξη περί αυτού, το απαράμιλλο σθένος με το οποίο ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, απείλησε τους πάντες στην Ελλάδα ότι θα γίνει «μακελειό» στη χώρα αν τολμήσει οποιοσδήποτε να στραφεί έστω και δικαστικά κατά του Γιώργου Παπανδρέου για την υπόθεση της παραχάραξης των στατιστικών στοιχείων της ελληνικής οικονομίας, προκειμένου να οδηγηθεί η Ελλάδα υπό καθεστώς Μνημονίου και επομένως συρρίκνωσης της οικονομικής και πολιτικής κυριαρχίας της.
Πρόκειται για τίμια και γενναία υπεράσπιση του Γ. Παπανδρέου από τον Α. Λοβέρδο, αν και για να κατανοήσουμε το βάθος της πρέπει να παραβλέψουμε δύο ασήμαντα γεγονότα. Πρώτον ότι αυτές τις μέρες μόνο μέσω... Ιντερπόλ μπορεί να στραφεί κανείς κατά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αφού αυτός παρεπιδημεί στην Κόστα Ρίκα.
Δεύτερον, τη συνέντευξη που έδωσε προχθές στο «Βήμα» ο Α. Λοβέρδος και όπου τονίζει ότι «τώρα η παράταξη πρέπει να αλλάξει ηγεσία» και ότι με τον νέο ηγέτη, όποιος κι αν είναι αυτός, το ΠΑΣΟΚ θα πάει καλύτερα στις εκλογές παρά με αρχηγό τον Γ. Παπανδρέου.
Σωστά, άλλο πράγμα να σε «τρώνε» οι δικοί σου άνθρωποι, οι κομματικοί σου σύντροφοι, και άλλο να σε πειράζουν οι πολιτικοί αντίπαλοί σου από άλλα κόμματα. Η πολιτική υποκρισία στην αποθέωσή της...
ΔΙΕΘΝΗΣ
Νέα αποτυχία της σοσιαλδημοκρατίας
ΠΑΤΑΓΩΔΩΣ απέτυχε η επάνοδος στην εξουσία των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της Ευρώπης στις αρχές του 21ου αιώνα, μετά από υπερδεκαετή ή και μεγαλύτερη απομάκρυνσή τους από τα κυβερνητικά καθήκοντα στις περισσότερες χώρες της Γηραιάς Ηπείρου. Η διακυβέρνηση που άσκησαν τα τελευταία χρόνια υπήρξε αντιλαϊκή και νεοφιλελεύθερη σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε είχε βαρύτατες πολιτικές συνέπειες. Οι σοσιαλδημοκράτες όχι μόνο σαρώθηκαν από τις κυβερνήσεις σχεδόν παντού όπου έγιναν εκλογές, αλλά και επήλθε βαθύτατη ρήξη ιστορικών διαστάσεων με τα κοινωνικά στρώματα που παραδοσιακά εξέφραζαν ακριβώς λόγω της πολιτικής που εφάρμοσαν. Ρήξη τόσο σοβαρή, ώστε να απειλεί ακόμη και τη συνέχιση της ύπαρξης της σοσιαλδημοκρατίας ως πολιτικού ρεύματος.
Από: ethnos.gr
Επειδή χρόνια τώρα, ειδικότερα μετά την κατάρρευση της πρώην ΕΣΣΔ, πιπιλάνε όλοι την καραμέλα περί κατάρρευσης υπαρκτού σοσιαλισμού και σήμερα ζούμε την κατάρρευση του υπαρκτού καπιταλισμού, καλό θα ήταν να σκεφτόμαστε και να εκφραζόμαστε με περισσότερο σκεπτικισμό και περισσότερη σοβαρότητα για αυτό που έρχεται. Δεν φταίει ο Χριστιανισμός για την Ιερά Εξέταση ούτε ο Ισλαμισμός για τους Ταλιμπάν. Όλες οι κοσμοθεωρίες είναι από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Από τη στιγμή που μπαίνει το προσωπικό συμφέρον και το "πατάω επί πτωμάτων", όσο καλύτερο κι αν είναι ένα σύστημα, μια κοσμοθεωρία είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει αφού κάνει τον κύκλο του. Μόνο αν κάποια στιγμή αρχίσει ο άνθρωπος να σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον από το οποίο προέρχεται και μέσα στο οποίο ζει, τότε μόνο τότε θα αλλάξουν όλα προς το καλύτερο. Το να κολλάμε μια ταμπέλα το ίδιο αυθαίρετα όσο αυθαίρετα κι ο ίδιος που τη χρησιμοποιεί, για να φτιάξουμε στρατόπεδα και να έχουμε πιο χειροπιαστούς και εύκολους στόχους να πυροβολούμε, δεν οδηγεί παρά σε φαύλους κύκλους. Δρυός πεσούσης... Μπορούμε να ξυπνήσουμε και να αρχίσουμε επιτέλους να δημιουργούμε για το καλό αυτού του τόπου και των κατοίκων του; Να φτιάξουμε το δικό μας μοντέλο με γνώμονα το κοινό καλό κι όχι το ιμιτασιόν του όποιου άλλου μοντέλου με ολίγον έως πολύ από κατάλοιπα της τουρκοκρατίας; Όσοι γνωρίζουν ας δώσουν αλήθεια, όσοι δικάζουν να αποδίδουν δικαιοσύνη. Ζούμε σε ευλογημένο τόπο και όμως έχουμε ζήσει τις μεγαλύτερες προδοσίες και τη μεγαλύτερη αχαριστία για όσα κληρονομήσαμε και σε πνευματικό και σε υλικό επίπεδο. Ότι φύεται σε Αμερική, Ιαπωνία, Ρωσία και όπου αλλού, δεν σημαίνει ότι φύεται και ευδοκιμεί και εδώ. Καιρός να ορίσουμε εμείς το που θέλουμε να πάμε κι όχι να μας κάνουν κοπάδια με τα αντίστοιχα ενώτια του κάθε τσέλιγκα... Εδώ χρειάζεται η σκέψη και ο αγώνας και η αγωνία για να αλλάξουμε επί της ουσίας αυτά που πρέπει και να είστε σίγουροι πως πάλι θα τους δώσουμε τα φώτα, μόνο που αυτή τη φορά δεν θα μας αλλάξουν τα "φώτα"...
ΑπάντησηΔιαγραφή