ΟΤΑΝ ΠΑΙΡΝΩ ΦΟΡΑ…

Στους δυο μήνες που είναι στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας ο  πλαδαρός τραπεζίτης, ακούσατε καμιά νέα ιδέα, καμιά ενδιαφέρουσα πρόταση, κανένα σχέδιο τέλος πάντων που θα μας επιτρέψει να αισιοδοξούμε ότι θα βγούμε από την κρίση;
Πολιτική «ξεπατικούρα» της καταστροφικής πολιτικής του «ψωνιοσαλταρισμένου» ψηλού παιδιού από τη Μινεσότα που τον είχε η Τρόικα σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε.
Αφού είναι έτσι τα πράγματα τι στο διάολο τον κρατάμε τον κατασκηνωμένο;
Το σχέδιο «και αύριο μέρα είναι» μια χαρά προχωρεί και τα προβλήματα αντί να λύνονται οξύνονται. Όσο δε για τους εταίρους της συγκυβέρνησης, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν!
Οι πασόκοι το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα παραμείνουν όσο γίνεται περισσότερο χρόνο στην εξουσία και πως θα τη βγάλουν καθαρή. Το ίδιο κι ο νεραϊδοχτυπημένος που το θέμα Ειδικό Δικαστήριο άρχισε αυτή τη φορά να τον απασχολεί σοβαρά…
Όσον άφορα στον Αντώνη Σαμαρά και στα άλλα «παλικάρια» της ΝΔ, το σύνδρομο του looser χτυπάει πιένες, λες και διαγωνίζονται ποιος θα απογοητεύσει περισσότερο αυτούς που τους πιστέψανε!
Για δε τον τρίτο της παρέας τα πράγματα άρχισαν να γίνονται σοβαρά… Παπαδήμοι, Πούτιν, Τρόικες, μόικες, επιστολές, διακηρύξεις, συμβουλές, νουθεσίες, όλα ένα κουβάρι και από πάνω οι παραβολές, οι εξυπναδούλες και τα αστειάκια για τη γροθιά με το σηκωμένο δάχτυλο και κατεβασμένα παντελόνια…
Όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα κι ο Θεός ο ίδιος δε με σταματά… Έτσι δε λέει το τραγουδάκι;