«ΜΕΡΚΟΥΡΕΙΑ» ΚΑΙ ΑΛΛΑ...

Στις ένδοξες προκαταστροφικές εποχές της Πασοκικής ρεμούλας, της ασυδοσίας και της αθλιότητας,  σε κάθε νέο Θέατρο που εγκαινίαζαν οι υποτακτικοί Πασοκικοί Δήμοι, δίνανε, πανηγυρικώ τω τρόπω, το όνομα της αείμνηστης ηθοποιού και υπουργού Μελίνας Μερκούρη, προφανώς για να φανούν αρεστοί στην εξουσία και όχι, ασφαλώς, για να τιμήσουν την υποκριτική άξια και τη συνεισφορά της αείμνηστης υπουργού...
Κι έτσι ξυπνήσαμε ένα πρωί με θέατρα, πνευματικά κέντρα και πολιτιστικά ιδρύματα ανά την επικράτεια, ων ουκ έστιν αριθμός

«Μερκούρειες» εκδηλώσεις, ιδρύματα, θέατρα, πνευματικά κέντρα κλπ... κλπ... σε κάθε χωριό, σε κάθε πόλη!
Τιμή στην ηθοποιό ή αποκορύφωμα νεοελληνικής δουλικότητας, συμφεροντολογισμού και πελατειακής ξευτίλας;
Το πλέον, όμως, λυπηρό της υποθέσεως είναι ότι η αείμνηστη Μελίνα μετά χαράς αποδέχτηκε τον μεταθανάτιο «διασυρμό» της... Κρίμα...
Ο Δήμος Καλαμαριάς (διαθέτει κι αυτός Θέατρο «Μελίνα Μερκούρη») Τσοχατζοπούλειο προπύργιο και σημείο ακραιφνούς Πασοκικής αναφοράς στην ευρύτερη Θεσσαλονίκη υπερέβη τα εσκαμμένα. Στο μεγαλύτερο πάρκο της πόλης που βρίσκεται στην καρδιά της προσφυγικής γειτονιάς της Νέας Κρήνης, δόθηκε, κατόπιν Τσοχατζοπούλειας προτροπής (δες εντολής) το όνομα «ΠΑΡΚΟ ΟΥΛΟΦ ΠΑΛΜΕ!!!» (Αμφιβάλω, βέβαια, αν στη Σουηδία, πατρίδα του δολοφονηθέντα πρωθυπουργού και προσωπικού φίλου του Αντρέα Παπανδρέου, υπάρχει πάρκο που φέρει το όνομά του...)