Πολύ αργά για δάκρυα και μετάνοιες…Βαγγέλη

Του Γιώργου Χαρβαλιά

Φρούδες ελπίδες θρέφει ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος, αν νομίζει ότι θα διασωθεί στα μάτια της κοινής γνώμης, επικρίνοντας εκ των προτέρων τα ανάλγητα μέτρα λιτότητας, τα οποία ασφαλώς και πρόκειται να ψηφίσει !
Γιατί μην έχετε καμία αμφιβολία πώς ότι και να περιλαμβάνουν τα μέτρα, ακόμη και τον εξανδραποδισμό των συνταξιούχων, που λέει ο λόγος, ο Βαγγέλης θα τα ψηφίσει. Είναι τέτοιες οι πιέσεις που ασκούνται από το εγχώριο σύστημα διαπλοκής, αλλά και από τα ξένα κέντρα που θεωρούν ότι για να…εξιλεωθεί η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στο μεσαίωνα,  ώστε καμία πολιτική δύναμη του λεγόμενου «αστικού χώρου» δεν είναι σε θέση να τις αγνοήσει.
Με μια διαφορά. Ο Αντώνης Σαμαράς, αγνοώντας πλήρως το πολιτικό κόστος, πιστεύει(και κατα βάθος…ελπίζει) ότι αυτό θα είναι το τελευταίο πικρό ποτήρι που θα κληθεί να πιεί η ελληνική κοινωνία, μέχρι να ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση της ανάκαμψης. Πιστεύει ακόμη ότι αυτός είναι ο αναπότρεπτος δρόμος που θα σφραγίσει την παραμονή μας στο ευρώ.
Ο πρωθυπουργός δηλαδή, προτάσσει την στρατηγική από την τακτική και τους τακτικισμούς. Υπηρετεί συγκεκριμένο στόχο και μένει να φανεί  αν έχει κάνει σωστούς υπολογισμούς. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι προθέσεις του σήμερα, είναι  ξεκάθαρες.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ αντιθέτως, αναλώνεται διαρκώς σε μικροτακτικισμούς. Και διασύρεται καθημερινά με την θεατρινίστικη πλειοδοσία σε… «δάκρυα και μετάνοιες» για τα βάσανα του κόσμου, για τις θυσίες με τις οριζόντιες περικοπές και για το δράμα των συνταξιούχων.
Φαινομενικά, η στάση του κυρίου Βενιζέλου δεν υπακούει στη λογική. Γιατί πώς μπορεί ο άνθρωπος που υπηρέτησε ακόμη και απο το μετερίζι του υπουργού οικονομικών το μνημόνιο και τη δεύτερη δανειακή σύμβαση να επικρίνει τώρα τα μέτρα που προβλέπονται σε αυτή; Πώς είναι δυνατόν δηλαδή ο, κατα πολλούς, «αρχιτέκτονας» του δεύτερου μνημονίου, να διαχωρίζει τη θέση του από μέτρα τα οποία ο ίδιος έχει συνομολογήσει;
Και εν τέλει πώς είναι δυνατόν, ο αρμόδιος χειριστής της αθλιότερης πράξης εξωδικαστικού συμβιβασμού που υπέγραψε  το ελληνικό δημόσιο να εγκαλεί  τον Σαμαρά για…διαπραγματευτικό έλλειμμα στις συζητήσεις με τους δανειστές;
Γιατί το μπαλάκι ευθυνών γύρω από την επερχόμενη μνημονιακή λαίλαπα, είναι εύκολο να χαθεί στο δρόμο. Την ευθύνη όμως για την επαίσχυντη και πασιφανώς συμφέρουσα για την γερμανική πλευρά συμφωνία με την Ζήμενς, φέρει ακέραιη ο Βαγγέλης Βενιζέλος.
Αυτή η ακριβώς η συμφωνία, για την οποία έφτασε να επαίρεται(!) θα στιγματίζει τον πολιτικό του βίο και θα ταυτίζει την πορεία του με τις επιλογές του μνημονίου και τη βούληση του ξένου παράγοντα. Γιατί δεν νομίζω να υπάρχει Ελληνας που να πιστεύει ότι ο αισχρός, επαναλαμβάνω, συμβιβασμός με τη Ζήμενς, δεν έγινε κατόπιν υποδείξων των δανειστών…
Επομένως ο κυρίος Βενιζέλος, προκαλεί, στη καλύτερη περίπτωση, χαμόγελα συγκατάβασης όταν ξεσπαθώνει εναντίον των «ισοπεδωτικών» μέτρων, τα οποία ο ίδιος προσυπέγραψε, όπως για παράδειγμα τα ειδικά μισθολόγια, η κατάργηση των οποίων προβλέπεται στο δεύτερο μνημόνιο.
Ασφαλώς ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δεν είναι αφελής. Ευφυέστατος είναι. Και στο ερώτημα γιατί επιμένει να διασύρεται, αφού κατά πάσα βεβαιότητα θα συνομολήσει στα μέτρα, μία είναι η απάντηση: Με τον τρόπο αυτό θεωρεί ότι «χτίζει θέση» για την επόμενη μέρα της ψήφισης. Είτε για να «εκβιάσει» την συμμετοχή του στη κυβέρνηση με το αξίωμα, μάλιστα του αντιπροέδρου, είτε για να δικαιολογήσει την…εσπευσμένη φυγή του και να κρατήσει πλέον αποστάσεις από το κυβερνητικό σχήμα, νομίζοντας ότι θα διασωθεί από την μήνι της κοινωνίας.
Προσωπικά, θα συνιστούσα στον πρωθυπουργό να δώσει τέλος στα διλήμματα και τις υπαρξιακές αγωνίες του κ. Βενιζέλου, προσφέροντας του, από κοινού με τον κ. Κουβέλη, την θέση της αντιπροεδρίας. Κι ο Βαγγέλης έτσι θα ησυχάσει, κι εμείς με την σειρά μας, θα πάψουμε να βλέπουμε αυτή την κακόγουστη κωμωδία…
(δημοσιεύεται στον Τύπο της Κυριακής)