Σαμαράς: Αλλάξαμε την εικόνα της Ελλάδας

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος 
 
Πρέπει να ονομάζεσαι Σαμαράς, να ηγείσαι μιας πολιτικής συμμορίας που η δράση της κινείται στα όρια έρευνας ποινικού περιεχομένου, να αναμένεις ως πιστό σκυλί έξωθεν της μεγάλης πύλης του τοκογλυφικού ιερατείου για εντολές, τις οποίες μετασχηματίζεις σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και να κυβερνάς κατά «δόσεις», για να........
διαθέτεις την αναισχυντία προβολής δηλώσεων ως αυτή: 

 «Αλλάξαμε την εικόνα της Ελλάδας!!» 

 Μαζί και τα φώτα του λαού, που όσο και αν επιχειρείς να το αποκρύψεις, η κόλαση μέσα στην οποία τον υποχρέωσες εν ονόματι της ολιγαρχίας να ζεί, έσβησε από τον βιολογικό χάρτη τα όρια μεταξύ φωτός και σκότους, ζωής και θανάτου, τόσο, που αυτός ο ολοζώντανος και ως εκ τούτου πορφυρόχρωμος στην ψυχή του λαός, τα υπερβαίνει δίχως τον παραμικρό δισταγμό. 


Επειδή πλέον δεν τα ξεχωρίζει.. 

Αν έχεις έστω και μερικά χιλιοστά ηθικού αναστήματος, αναφέρσου στους αυτόχειρες, στους εν δυνάμει αυτόχειρες, στους εξαθλιωμένους Έλληνες και στους μέσω της πολιτικής βαρβαρότητάς σου νεομεταναστεύσαντες στην αλλοδαπή, δια του ισχυρισμού αυτού, για να λάβεις τα δέοντα.

 Την απάντηση που σου αξίζει. 

Δεν αποπειράσαι ούτε να το σκιαγραφήσεις όχι να το πράξεις και ο λόγος είναι προφανής. Πως όταν δια του θράσους χιλίων πολιτικών πιθήκων κομπάζεις για τα έργα που εντέλλεσαι να διεκπεραιώσεις, είσαι απολύτως ειλικρινής πλην μιας ειδοποιούς διαφοράς. 

Τον αποδέκτη τους. 

Μετάλλαξες πράγματι, από κοινού μετά της συμμορίας σου και των πολιτικών ανιόντων σας, τόσο ως προς το περιεχόμενο όσο και ως προς την βιτρίνα της την εικόνα της χώρας. 

Την διαμόρφωσες σε «χώρο» δράσης της διεθνούς οικονομικής μαφίας με ευκαιριακό θύμα τον λαό της.. Την τοκογλυφική μαφία στην οποία λογοδοτείς.. 

Γιατί κι εσύ οι συνεργοί σου από αυτήν εξαρτάτε την πολιτική σας παρουσία. 

Άξιος ωστόσο Σαμαρά. 

Επειδή δηλώσεις ως αυτές πέραν της αηδιαστικής αντιστροφής της λειτουργίας του πεπτικού μας συστήματος, ανελκύουν από τα βάθη του νου το διαχρονικό μήνυμα από τον Θούριο του Βελεστινλή. 

Την αναγκαία σπίθα για να αρπάξουν όλα φωτιά.