Να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Τα στοιχεία σοκάρουν. Η ανεργία στη χώρα «τρέχει» με δαιμονιώδεις ρυθμούς, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Εχουμε κατακτήσει την πρωτιά στην Ευρώπη, ξεπερνώντας προ πολλού την Ισπανία, ενώ βρισκόμαστε ήδη στη 13η χειρότερη θέση παγκοσμίως όσον αφορά την ανεργία και στην 1η θέση όσον αφορά το...

λόγο του χρέους της χώρας προς το ΑΕΠ.

Μέσα σε μόλις τρία χρόνια, μια ευρωπαϊκή χώρα του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης μετατράπηκε σε «τριτοκοσμική», χάνοντας αμέτρητο κρατικό πλούτο, εισοδήματα, δημόσια αγαθά, δουλειές, ποιότητα ζωής αλλά και δημοκρατίας.

Η Ελλάδα μεταμορφώνεται σε μια αγνώριστη κοινωνία, όπου οι άνθρωποί της δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας. Μια κοινωνία με σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα, με κοινωνικά δικαιώματα χωρίς αντίκρισμα και με ατομικά δικαιώματα που εφαρμόζονται αλά καρτ.

Η ευθύνη για την οικονομική και κοινωνική κρίση ανήκει σε μεγάλο βαθμό στην πολιτική τάξη της χώρας. Αποψη που υιοθετεί, σύμφωνα με δημοσκόπηση της «Ελευθεροτυπίας», η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης (87%), με τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο να ακολουθούν (49%).

Δέσμιο των πελατειακών δομών που καλλιέργησε αλλά και των προνομιακών σχέσεων που ανέπτυξε με την παρασιτική οικονομική εξουσία, το εγχώριο πολιτικό προσωπικό αποδείχθηκε ανίκανο να κατανοήσει και να προλάβει τις αρνητικές εξελίξεις. Υπακούοντας πιστά στις εντολές της ευρωπαϊκής ελίτ, επιχειρεί όλο αυτό το διάστημα του μνημονιακού μονόδρομου να πείσει για την ορθότητα των επιλογών του, μεταθέτοντας σε άλλους, κυρίως στους πολίτες, τη δική του απαράγραπτη υπαιτιότητα.

Χαρακτηριστική είναι η αντιφατική, στα όρια της κοροϊδίας, συμπεριφορά των εκπροσώπων της παλιάς πολιτικής εξουσίας, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Ετσι οι απομακρύνσεις 35.000 δημοσίων υπαλλήλων αποκαλούνται «εφεδρεία, διαθεσιμότητα, κινητικότητα». Οι πολιτικοί αρχηγοί θλίβονται δήθεν για το μέγεθος της ανεργίας και της ύφεσης που απειλούν την κοινωνική συνοχή, αλλά συνεχίζουν απτόητοι την ίδια πολιτική που τη διογκώνει! Δεν είναι καν σε θέση να «αξιοποιήσουν» θετικά την κυνική ομολογία «λάθους» από το ΔΝΤ. Ομως επιμένουν πως αυτή είναι η οδός της σωτηρίας μας.

Η ανικανότητα γίνεται εδώ το απόλυτο «άλλοθι» για την πιο επικίνδυνη συνειδητή επιλογή. Αυτό που προέχει, ωστόσο, την κρίσιμη τούτη ώρα, είναι η προστασία της καταρρέουσας κοινωνίας. Και πρέπει να την προστατεύσουν αυτοί που ευθύνονται για το κατάντημά της. Οι πολιτικοί.

Πηγή:  enet.gr