10
Ιουνίου 2010, λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση του “μηχανισμού
στήριξης”, πρώτοι αποκαλύπταμε το εθνικό έγκλημα. Πρώτοι και μόνοι. Ούτε
τα κανάλια της διαπλοκης, ούτε οι περισπούδαστοι ινστρούχτορες μίλησαν
γι’ αυτή την προδοτική συμφωνία, που όπως είχαμε περιγράψει θα
αποτελούσε μοχλό εκβιασμού εις το διηνεκές, μέχρι την στιγμή της πλήρους
αφαίμαξης των Εθνικών πόρων.
Όταν τα σεντούκια των Ελλήνων θα άδειαζαν, όταν η κατάρρευση της
πραγματικής οικονομίας λόγω των άθλιων μέτρων του μνημονίου θα οδηγούσε
σε αναγκαστική στάση πληρωμών, θα ερχόταν η στιγμή που περιγράφει σήμερα στο πρωτοσέλιδο της η εφημερίδα “Ελλάδα”.
Στο μεσοδιάστημα, όλοι επέμεναν: Μας έλεγαν “συνωμοσιολόγους”,
διέψευδαν (ακόμα και ο ανεκδιήγητος Παπαδήμος) τα περί Βρετανικού
δικαίου, έκρυβαν το ότι τα ομόλογα των Vulture Funds του ΔΝΤ
πληρωνόντουσαν ακριβώς επειδή δεν μπορούσαμε να αρνηθούμε λόγων του
Βρετανικού δικαίου, ΔΗΜΕΥΑΝ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΟΟΜΟΛΟΓΙΟΥΧΩΝ ΜΕ ΑΝΕΣΗ
ακριβώς επειδή ήταν στο Ελληνικό δίκαιο.
Και όμως υπάρχει ακόμα λύση. Και ξεκινά από την παραδειγματική
καταδίκη του Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ για να υπάρξει το νομικό έρεισμα της
ανατροπής. Ας σταθούν στο ύψος τους οι δικαστές, όπως στάθηκε και ο
Πεπόνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου