Και είναι έτσι και δεν είναι έτσι, Χάρρυ. Ασφαλώς τα "πακέτα" καλπάζουν. Όμως τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο ποτέ δεν ήταν το πραγματικό, το πραγματικό δίλημμα ήταν υποτέλεια-εθνική κυριαρχία. Το Μνημόνιο υπήρξε ο φορέας κατάλυσης της κυριαρχίας και μόνιμης υποτέλειας της χώρας. Το Αντιμνημόνιο ενσάρκωσε όλες τις προσδοκίες του πατριωτικού μπλοκ. Πέρα από την οικονομία, είχαμε την πεποίθηση ότι στο Αντιμνημόνιο αγωνιζόμαστε για την χώρα μας, για την πατρίδα μας.
Αυτό άλλαξε σταδιακά μετά τις 17-6-2012. Η μνημονιακή διαχείριση του Σαμαρά δεν έχει καμία σχέση με τη μνημονιακή διαχείριση Παπανδρέου-Παπαδήμου. Ο Παπανδρέου χειρίστηκε την κατάσταση με μίσος για την Ελλάδα, ηδονιζόταν να συκοφαντεί τη χώρα και να πέφτει αυτή από το κακό στο χειρότερο, εξυψώνοντας το ποταπό του εγώ πιο πάνω από τη χώρα. Η αδιάφορη τυχοδιωκτική μετριότητα Παπαδήμος ούτε μπορούσε ούτε ήθελε να κάνει το παραμικρό.
Ήρθε μετά ο Σαμαράς, που εγώ καταψήφισα με τα δυο χέρια και στις 6-5 και στις 17-6, και τα πράγματα σιγά-σιγά άλλαξαν. Ο Σαμαράς τήρησε "σωστά" το Μνημόνιο και ανέκοψε την περαιτέρω καταβαράθρωση της χώρας. Σίγουρα είναι αρκετή ως όνειδος η καταβαράθρωση του Μνημονίου 3, αλλά μην ξεχνούμε ότι αυτά είναι μέτρα που είχαν ψηφιστεί ήδη για το PSI στις αρχές του 2012. Τα μέτρα αυτά φέρνουν τώρα πια, έστω, κάποιο αποτέλεσμα σε επίπεδο αριθμών. Πολύ καλό αποτέλεσμα. Έχει σημασία αυτό, ακόμη και εάν οι άνθρωποι δυστυχούν: Η χώρα βγει σύντομα στις αγορές και τότε το Μνημόνιο θα πάψει να ισχύει. Αυτή η στιγμή του να μην υπάρχει πια κανένας λόγος για Μνημόνιο, είναι πολύ πιο κοντά από όσο αφήνεται να εννοηθεί. Αυτό είναι έργο Σαμαρά, που εφάρμοσε τις εξοντωτικές, πράγματι, προβλέψεις με τρόπο επωφελή τουλάχιστον για τους αριθμούς. Ενώ οι προηγούμενοι ούτε τους αριθμούς δεν βελτίωσαν.
Σταμάτησε η βουβουζέλα "χρεωκοπίας" της χώρας. Αυτό και μόνον δείχνει ότι ο άνθρωπος αυτός αγαπάει την χώρα του και την πατρίδα του. Δεν την μισεί όπως ο Παπανδρέου, ούτε αδιαφορεί όπως ο Παπαδήμος με την Ολλανδή σύζυγο. Η αγορά αρχίζει να κινείται, έστω και πολύ διστακτικά. Τα Μνημονιακά κέντρα προσπαθούν όσο γίνεται να αποτρέψουν να γίνει κοινή συνείδηση η μεγάλη βελτίωση της οικονομίας, είτε για να κρατήσουν την χώρα στα γόνατα, είτε για το πλιάτσικο των "αποκρατικοποιήσεων", είτε για να πάρουν θέσεις στο χρηματιστήριο. Αλλά σύντομα η αλλαγή του κλίματος θα είναι εκρηκτική.
Έτσι, η λογική και το ένστικτο πολλών λέει ότι η τήρηση του Μνημονίου είναι αυτή τη στιγμή είναι ο συντομότερος δρόμος απαλλαγής από αυτό. Αυτό είναι πολιτικό επίτευγμα Σαμαρά. Αυτή ήταν και η συνταγή του Λούλα στην Βραζιλία: Η αρχική πιστή τήρηση του δικού τους Μνημονίου.
Το Αντιμνημόνιο ξεφουσκώνει και λόγω απογοήτευσης των πραγματικών αντιμνημονιακών από τις κωλοτούμπες Τσίπρα: Πέρα από ευχολόγια, σήμερα δεν υπάρχει πραγματικός αντιμνημονιακός φορέας - με την πιθανή εξαίρεση ΚΚΕ και Χ.Α., που για διαφορετικούς λόγους, δεν αποτελούν επιλογές. Ο δε Καμμένος ήταν εξαρχής φανερό ότι επρόκειτο για τυχοδιώκτη, ακόμη και πολλοί που τον ψηφίσαμε κατά βάθος ελπίζαμε στην φαινομενική, τότε, αντιμνημονιακή ειλικρίνεια του Τσίπρα.
Έτσι, το Αντιμνημόνιο ξεφουσκώνει, ενώ στο πραγματικό δίλημμα υποτέλεια-εθνική κυριαρχία, ο Σαμαράς αυτή τη στιγμή δίνει καλύτερα εχέγγυα. Έστω και μέσα από το Μνημόνιο, από το "ναι σε όλα" στους δανειστές, παίζοντας με τους κανόνες του εχθρού, ανακτά σπιθαμή προς σπιθαμή την εθνική κυριαρχία.
Αυτή, Χάρρυ, αυτή είναι η ειλικρινής μου άποψη και εξήγηση για το ξεφούσκωμα του Αντιμνημονίου. Σίγουρα υπάρχουν και "πακέτα", όμως εγώ ξέρω ότι εγώ δεν πήρα κανένα πακέτο και είμαι τόσο σίγουρος ότι δεν πήρα, όσο σίγουρος είμαι ότι δεν πήρες ούτε εσύ. Πιστεύω ότι οι πολλοί έντιμοι μένουν στο Αντιμνημόνιο, όπως εσύ, μένουν από κεκτημένη ταχύτητα και από ελλιπή ενημέρωση περί του πόσο καλά πηγαίνει σήμερα η δημόσια οικονομία - πολύ καλύτερα από ό,τι λέει ο Κώνστας ή ο Μπάμπης.
Και είναι έτσι και δεν είναι έτσι, Χάρρυ. Ασφαλώς τα "πακέτα" καλπάζουν. Όμως τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο. Το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο ποτέ δεν ήταν το πραγματικό, το πραγματικό δίλημμα ήταν υποτέλεια-εθνική κυριαρχία. Το Μνημόνιο υπήρξε ο φορέας κατάλυσης της κυριαρχίας και μόνιμης υποτέλειας της χώρας. Το Αντιμνημόνιο ενσάρκωσε όλες τις προσδοκίες του πατριωτικού μπλοκ. Πέρα από την οικονομία, είχαμε την πεποίθηση ότι στο Αντιμνημόνιο αγωνιζόμαστε για την χώρα μας, για την πατρίδα μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό άλλαξε σταδιακά μετά τις 17-6-2012. Η μνημονιακή διαχείριση του Σαμαρά δεν έχει καμία σχέση με τη μνημονιακή διαχείριση Παπανδρέου-Παπαδήμου. Ο Παπανδρέου χειρίστηκε την κατάσταση με μίσος για την Ελλάδα, ηδονιζόταν να συκοφαντεί τη χώρα και να πέφτει αυτή από το κακό στο χειρότερο, εξυψώνοντας το ποταπό του εγώ πιο πάνω από τη χώρα. Η αδιάφορη τυχοδιωκτική μετριότητα Παπαδήμος ούτε μπορούσε ούτε ήθελε να κάνει το παραμικρό.
Ήρθε μετά ο Σαμαράς, που εγώ καταψήφισα με τα δυο χέρια και στις 6-5 και στις 17-6, και τα πράγματα σιγά-σιγά άλλαξαν. Ο Σαμαράς τήρησε "σωστά" το Μνημόνιο και ανέκοψε την περαιτέρω καταβαράθρωση της χώρας. Σίγουρα είναι αρκετή ως όνειδος η καταβαράθρωση του Μνημονίου 3, αλλά μην ξεχνούμε ότι αυτά είναι μέτρα που είχαν ψηφιστεί ήδη για το PSI στις αρχές του 2012. Τα μέτρα αυτά φέρνουν τώρα πια, έστω, κάποιο αποτέλεσμα σε επίπεδο αριθμών. Πολύ καλό αποτέλεσμα. Έχει σημασία αυτό, ακόμη και εάν οι άνθρωποι δυστυχούν: Η χώρα βγει σύντομα στις αγορές και τότε το Μνημόνιο θα πάψει να ισχύει. Αυτή η στιγμή του να μην υπάρχει πια κανένας λόγος για Μνημόνιο, είναι πολύ πιο κοντά από όσο αφήνεται να εννοηθεί. Αυτό είναι έργο Σαμαρά, που εφάρμοσε τις εξοντωτικές, πράγματι, προβλέψεις με τρόπο επωφελή τουλάχιστον για τους αριθμούς. Ενώ οι προηγούμενοι ούτε τους αριθμούς δεν βελτίωσαν.
Σταμάτησε η βουβουζέλα "χρεωκοπίας" της χώρας. Αυτό και μόνον δείχνει ότι ο άνθρωπος αυτός αγαπάει την χώρα του και την πατρίδα του. Δεν την μισεί όπως ο Παπανδρέου, ούτε αδιαφορεί όπως ο Παπαδήμος με την Ολλανδή σύζυγο. Η αγορά αρχίζει να κινείται, έστω και πολύ διστακτικά. Τα Μνημονιακά κέντρα προσπαθούν όσο γίνεται να αποτρέψουν να γίνει κοινή συνείδηση η μεγάλη βελτίωση της οικονομίας, είτε για να κρατήσουν την χώρα στα γόνατα, είτε για το πλιάτσικο των "αποκρατικοποιήσεων", είτε για να πάρουν θέσεις στο χρηματιστήριο. Αλλά σύντομα η αλλαγή του κλίματος θα είναι εκρηκτική.
Έτσι, η λογική και το ένστικτο πολλών λέει ότι η τήρηση του Μνημονίου είναι αυτή τη στιγμή είναι ο συντομότερος δρόμος απαλλαγής από αυτό. Αυτό είναι πολιτικό επίτευγμα Σαμαρά. Αυτή ήταν και η συνταγή του Λούλα στην Βραζιλία: Η αρχική πιστή τήρηση του δικού τους Μνημονίου.
Το Αντιμνημόνιο ξεφουσκώνει και λόγω απογοήτευσης των πραγματικών αντιμνημονιακών από τις κωλοτούμπες Τσίπρα: Πέρα από ευχολόγια, σήμερα δεν υπάρχει πραγματικός αντιμνημονιακός φορέας - με την πιθανή εξαίρεση ΚΚΕ και Χ.Α., που για διαφορετικούς λόγους, δεν αποτελούν επιλογές. Ο δε Καμμένος ήταν εξαρχής φανερό ότι επρόκειτο για τυχοδιώκτη, ακόμη και πολλοί που τον ψηφίσαμε κατά βάθος ελπίζαμε στην φαινομενική, τότε, αντιμνημονιακή ειλικρίνεια του Τσίπρα.
Έτσι, το Αντιμνημόνιο ξεφουσκώνει, ενώ στο πραγματικό δίλημμα υποτέλεια-εθνική κυριαρχία, ο Σαμαράς αυτή τη στιγμή δίνει καλύτερα εχέγγυα. Έστω και μέσα από το Μνημόνιο, από το "ναι σε όλα" στους δανειστές, παίζοντας με τους κανόνες του εχθρού, ανακτά σπιθαμή προς σπιθαμή την εθνική κυριαρχία.
Αυτή, Χάρρυ, αυτή είναι η ειλικρινής μου άποψη και εξήγηση για το ξεφούσκωμα του Αντιμνημονίου. Σίγουρα υπάρχουν και "πακέτα", όμως εγώ ξέρω ότι εγώ δεν πήρα κανένα πακέτο και είμαι τόσο σίγουρος ότι δεν πήρα, όσο σίγουρος είμαι ότι δεν πήρες ούτε εσύ. Πιστεύω ότι οι πολλοί έντιμοι μένουν στο Αντιμνημόνιο, όπως εσύ, μένουν από κεκτημένη ταχύτητα και από ελλιπή ενημέρωση περί του πόσο καλά πηγαίνει σήμερα η δημόσια οικονομία - πολύ καλύτερα από ό,τι λέει ο Κώνστας ή ο Μπάμπης.