Το κινέζικο χαρτί....

Του Γιάννη Τριάντη

Η επίσκεψη Σαμαρά στην Κίνα διαφορίζεται από ανάλογες επισκέψεις Ελλήνων πρωθυπουργών κατά το παρελθόν, στο εξής κρίσιμο σημείο: ο κ. Σαμαράς πήγε μ' ένα μάτσο πωλητήρια στην τσέπη. Είχε κατά νου δουλειές απολύτως συμβατές προς την ιδεολογία του, αλλά και ευθυγραμμισμένες με τις επιλογές της Ενωσης και τις...

επιταγές του Μνημονίου. Η Αριστερά μιλάει για εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Οι καθεστωτικοί βλέπουν μεγάλη ευκαιρία για επενδύσεις και, συνακόλουθα, ανάταξη της οικονομίας. Η χαώδης διαφορά στις εκτιμήσεις δεν αίρει το προφανές. Οτι ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν πήγε στο Πεκίνο για τουρνέ όπως έγραψε η «Αυγή», αλλά με συγκεκριμένο στόχο.

Στην ατζέντα του Σαμαρά υπήρχαν κι άλλα θέματα εξαιρετικού ενδιαφέροντος, πέρα από λιμάνια, αεροδρόμια και τρένα, για τα οποία ενδιαφέρεται άμεσα η Κίνα. Ηταν η ανάπτυξη των τουριστικών σχέσεων -κατ' ουσίαν: η αύξηση της εισροής Κινέζων τουριστών στη χώρα μας-, ο προσανατολισμός των Ελλήνων εφοπλιστών για ναυπήγηση πλοίων στην Κίνα και όχι στη Ν. Κορέα ή την Ιαπωνία (αυτό ενδιαφέρει την Κίνα, αλλά συγχρόνως ενισχύει τους εταιρικούς δεσμούς μεταξύ των δύο χωρών) και, βέβαια, η ενίσχυση της εξαγωγικής δυναμικής ελληνικών (κυρίως γεωργικών) προϊόντων προς τη μεγάλη αγορά της Κίνας.

Ομως, πόσο υπηρετήθηκε αυτός ο στόχος; Υπήρξε επαρκής προετοιμασία; Υπήρχαν έτοιμες λύσεις ή τουλάχιστον επεξεργασμένες προτάσεις για συγκεκριμένες εκκρεμότητες ή για την άρση δυσκολιών; Προηγήθηκαν συναντήσεις των αρμόδιων υπουργείων με Ελληνες παραγωγούς-εξαγωγείς γεωργικών προϊόντων ή με επίδοξους επενδυτές, ώστε να χαρτογραφηθούν τα προβλήματα, να συζητηθούν οι προτεινόμενες λύσεις και να είναι έτοιμη η ελληνική αποστολή στο Πεκίνο να υπογράψει σοβαρές συμφωνίες ή να τις αναγγείλουν επισήμως και οι δύο πλευρές;

Φαίνεται -από τις υπάρχουσες πληροφορίες και όχι από την αποθήκη της προπαγάνδας- ότι έγινε σοβαρή δουλειά στα υπουργεία Ανάπτυξης και Γεωργίας. Μένει να αποδειχτεί κατά πόσον η ελληνική πλευρά, δηλαδή η παροιμιώδης ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους -κυβερνήσεων και Διοικήσεως- θα είναι συνεπής προς τον κακό εαυτό της και θα αφήσει στη μέση κάτι ευοίωνο και ελπιδοφόρο.

Πάντως στο πεδίο του Τουρισμού ούτε το θέμα της βίζας έχει διευθετηθεί (γι' αυτό αναγκάστηκε να το υπενθυμίσει ο Κινέζος πρωθυπουργός) ούτε για τις απ' ευθείας πτήσεις από την Κίνα ανακοινώθηκε κάτι επίσημα.

Αλλά και στο κατ' εξοχήν ζήτημα που ενδιέφερε την ελληνική κυβέρνηση, την προσέλκυση επενδύσεων κατά τον πρωθυπουργό -την εκποίηση δημόσιας περιουσίας κατά την αντιπολίτευση- τα πράγματα δεν φαίνονται ρόδινα. Η εύλογη, για τα συμφέροντά της, επιθυμία της Κίνας για παράκαμψη των χρονοβόρων διαγωνισμών, προσκρούει στο τείχος των θεσμικών αντιρρήσεων της Ενωσης (ανάλογο τείχος είχε υψωθεί και με το Κατάρ). Πώς θα το αντιμετωπίσει αυτό η ελληνική πλευρά; Η απάντηση είναι άγνωστη. Αλλά το αποτέλεσμα προφανές. Αρνητικό. Εκτός και αν οι Κινέζοι κρίνουν ότι έστω κι έτσι -με αρκετή καθυστέρηση, δηλαδή- είναι προς το συμφέρον τους να περιμένουν όσο χρειαστεί.

Η Κίνα, όπως και η Ρωσία άλλωστε, δεν είναι φιλόπτωχο ταμείο. Πρόκειται για μια οικονομία επιθετικού καπιταλισμού που δεν προσφέρει δώρα, αλλά αξιολογεί σοβαρά τις προσφερόμενες ευκαιρίες και δρα αναλόγως. Κατά τούτο, η περίπτωση της Ελλάδος ως πύλης για την Ευρώπη την ενδιαφέρει άμεσα. Επομένως, η μικρή χώρα μας είχε και διατηρεί ένα σημαντικό προνόμιο στις σχετικές συζητήσεις για τη σύμπηξη αποτελεσματικής και αμοιβαία επωφελούς εταιρικής σχέσης.

Ομως ποτέ κατά το παρελθόν -με εξαίρεση τις προσπάθειες του Κώστα Καραμανλή και την εισδοχή της Cosco στα καθ' ημάς- η Ελλάδα δεν ήταν κατάλληλα προετοιμασμένη να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που είχε μπροστά της. Αν επαναληφθεί η ίδια μελαγχολική εικόνα και τώρα, μετά την επίσκεψη Σαμαρά, η πτωχευμένη χώρα μας θα είναι άξια της τύχης της, ανεξάρτητα από τη μοίρα που της έχει επιφυλάξει το φρικώδες Μνημόνιο...

Ετσι για την ιστορία της ημέτερης, αυτοκτονικής ελαφρότητος, ένα καταπληκτικό γεγονός. Στα χρόνια της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή επισκέφθηκε την Αθήνα ο πρόεδρος της Κίνας! Μέγα γεγονός, εξαιρετικής σημασίας. Κανονικά, σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, θα ήταν το γεγονός της χρονιάς. Ε, λοιπόν, η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου ήταν μόλις δέκατη είδηση στα βραδινά δελτία και είδηση της σειράς στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων. Τότε, βλέπετε, κυριαρχούσε στην ειδησεογραφία το Βατοπέδι! Πού να βρεθεί έγνοια για... ασήμαντες ειδήσεις, όπως η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου.

Τελικώς, η επίσκεψη Σαμαρά δεν μπορεί να αξιολογηθεί τη στιγμή αυτή και να χαρακτηριστεί είτε τουρνέ είτε απολύτως επιτυχής, όπως διατείνεται η κυβερνητική προπαγάνδα. Το βέβαιο είναι ότι τόσο οι οικονομικές σχέσεις με την Κίνα όσο και με τη Ρωσία παρέμεναν έως τώρα σχεδόν ανεκμετάλλευτες, έρμαια της ημέτερης αβελτερίας αλλά και της αφόρητης πίεσης Αμερικανών και Ευρωπαίων -εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων- να αξιολογούνται οι σχέσεις αυτές κυρίως με πολιτικά κριτήρια και όχι τόσο με οικονομικά. Εως πότε οι κυβερνήσεις της χώρας μας θα αντιμετωπίζουν ερασιτεχνικά, παθητικά και δουλικά τέτοια υψίστης σημασίας θέματα;

Πηγή:  enet.gr