Κανείς σας βρε καθάρματα δεν πονά αυτή την χώρα, αυτόν τον λαό που σας ταΐζει;

“Το λάθος” του ΔΝΤ και η σιωπή των εφιαλτών: Εισαι λοιπόν μια επιχείρηση, ένα μαγαζί. Ο υπάλληλος που έχεις προσλάβει για γενικό διευθυντή, σου ανακοινώνει “έκπληκτος” ότι το μαγαζί σου πάει για κλείσιμο, οι υπάλληλοι σου είναι διεφθαρμένοι ενώ οι προμηθευτές σου θα σταματήσουν να σου δίνουν ομολογιακή πίστωση.

Αφού κάνει τούμπανο και στην αγορά αυτά τα κακά νέα, όπως είναι λογικό, προμηθευτές και πελάτες αρχίζουν να την “κάνουν”, δημιουργώντας πραγματικό πρόβλημα στο μαγαζί. Κανείς δεν σου δίνει πίστωση, αφού θεωρούν δεδομένο ότι το μαγαζί θα “μπουμπουνίσει”. Το λέει ο γενικός διευθυντής, όχι κανένας τυχαίος.

Ενώ από την άλλη, οι πελάτες την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Ποιός άλλωστε ψωνίζει από μία επιχείρηση που οι υπάλληλοι είναι διεφθαρμένοι και πρόκειται να κλείσει…

Έτσι λοιπόν, μια ωραία πρωΐα, ο γενικός διευθυντής ανακοινώνει στους μετόχους ότι “πήρα το πιστόλι στο
τραπέζι” και βρήκα όχι μόνον χρηματοδότηση, αλλά και τεχνική βοήθεια. Σωθήκαμε, δεν θα χρεωκοπήσει το μαγαζί!

Ποιά είναι η λύση που βρήκε; Προσλαμβάνει έναν σκασμό συμβούλους με παχυλούς μισθούς.

Γυρνά όλες τις ομολογιακές πιστώσεις από τους (πανικόβλητους) προμηθευτές σε ενυπόθηκα δάνεια, από κάποιον γνωστό του “πιστωτή” που είναι σύντροφοι από παλιά, οπότε θα “διευκολύνει”. Κάποια στιγμή οι πιστωτές αναρωτιούνται “μα ρε παιδιά, εμείς το πονάμε το μαγαζί, γιατί πάτε στον τοκογλύφο, να σας διευκολύνουμε εμείς”. Ο Διευθυντής όμως, ακάθεκτος. “Δεν υπάρχει άλλος δρόμος,” διαβεβαιώνει από την κάτω γωνία του μαγαζιού. Για δύο χρόνια λοιπόν, συγκεκριμένοι πιστωτές εκχωρούν τα δάνεια στον νέο “χρηματοδότη”, ο οποίος για κάθε Ευρώ παίρνει σκληρότατες εγγυήσεις με συμβάσεις λεόντειες. Κάποιοι από τους μετόχους λένε “μα καλά ρε συ, αφού ούτως ή άλλως το χρέος είναι ομολογιακό, γιατί δεν το κουρεύουμε με τους πιστωτές μας, συνεργάτες μας είναι άλλωστε”.

Έξαλλος ο Γενικός διευθυντής και οι νέοι σύμβουλοι: “Τι είναι αυτά που λέτε ρε!”, “αναδιάρθρωση με τους πιστωτές”;;; θα καταστραφεί η εικόνα του μαγαζιού!

Συνεχίζουν λοιπόν οι σοφοί να “εξυγιαίνουν” το μαγαζί, με τρομερές ιδέες: Μειώνοντας μισθούς από τους απατεώνες υπαλλήλους, αυξάνοντας στον θεό τις τιμές των προϊόντων ώστε να μην πατάει πελάτης, βάζοντας διόδια ακόμα και στην …είσοδο του μαγαζιού, ξεπουλώντας καρέκλες, τραπέζια, κομπιούτερς, εξοπλισμό, ότι μπορεί να ξηλωθεί. Ωστε να μειωθεί το “χρέος”.

Με το που πωλούν και την βιτρίνα του μαγαζιού, διαπιστώνουν ότι για τον συγκεκριμένο μήνα, το μαγαζί πέτυχε “πρωτογενές πλεόνασμα”. Όμως δεν υπάρχει πλέον μαγαζί. Εκεί έρχεται και η χαριστική βολή: “Να κουρέψουμε το χρέος από τους πιστωτές”!

Με την λεπτομέρεια, ότι οι πιστωτές – κολλητάρια του τοκογλύφου και του γενικού διευθυντή, ήδη είχαν εξοφληθεί και αυτοί που απέμεναν ήταν οι τίμιοι, διαχρονικοί συνεργάτες που πονούσαν το κατάστημα. Αυτοί λοιπόν που βοήθησαν, έβαλαν πλάτη και στήριξαν, μονομερώς και πραξικοπηματικά “κουρεύτηκαν”. Αυτοί που εμπιστεύθηκαν το μαγαζί, την πλήρωσαν. Αυτοί που το “δάγκωσαν”, θησαύρισαν.

Αφού όλα έχουν γίνει φωτιά και μπούρμπερη, οι “σύμβουλοι” σε εσωτερική τους αλληλογραφία ομολογούν ότι τα έκαναν μούτι. Οτι έκαναν “λάθος”, ότι κατέστρεψαν το μαγαζί με τις αποφάσεις τους.

Τι κάνουν τότε οι μέτοχοι; Ότι θα έπρεπε να κάνει οποιοσδήποτε μέτοχος σε οποιαδήποτε επιχείρηση στον πλανήτη. Πιάνουν τον γενικό διευθυντή, μαζί με τον οικονομικό (που στο μεσοδιάστημα έχει αποκαλυφθεί ότι είναι απατεώνας), μαζί με τον τοκογλύφο δανειστή και τον πάνε μέσα για καταδολίευση. Απαιτώντας ποινική τιμωρία και αστική αποζημίωση για τις καταστροφές που προκλήθηκαν. Δεν υπάρχει δικαστήριο που δεν θα τους δικαιώσει, ειδικά όταν αποκαλυφθεί ότι ο λογιστής της εταιρείας, συνεργαζόταν με τον τοκογλύφο και “μαγείρευε” τους ισολογισμούς, ώστε ο τοκογλύφος να φαντάζει μοναδική λύση.

Τι θα έπρεπε να κάνει η Ελλάδα μετά από αυτή την εξέλιξη; Να τους λιανίσει. Ήδη ο Πεπόνης έχει ανοίξει τον δρόμο με την αποκάλυψη για τον Παπακωνσταντίνου, την κακουργηματική δίωξη για τον Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ και την δικογραφια Ρουμελιώτη για την υπαγωγή στο ΔΝΤ, που στέλνει φυλακή τον Παπανδρέου.

Και βγαίνει λοιπόν ο Στουρνάρας και λέει “όχι ρε παιδιά, το ΠΑΣΟΚ προσπάθησε”.

Και βγαίνει η “κυβέρνηση” και λέει “Παρακολουθούμε τις εξελίξεις με προσοχή”, λες και αφορούν την Μαδαγασκάρη και όχι την Ελλάδα.

Και όλοι μαζί συνεχίζουν να πληρώνουν τον τοκογλύφο, να κρατούν τον λογιστή στην θέση του και να συνεχίζουν την εξόντωση του Ελληνικού λαού, του “μαγαζιού” σα να μην τρέχει τίποτα.

Ή μάλλον, λες και τρέχει πετρέλαιο κάτω από το μαγαζί και πρέπει να το ξεριζώσουν μαζί με τους ενοχλητικούς ιθαγενείς για να το τραβήξουν χωρίς υποχρέωση.

Κανένας σας βρε κτήνη δεν πόνεσε αυτή την χώρα. Κανένας σας δεν πόνεσε αυτόν τον λαό που μεγάλωσε μέσα στις γενοκτονίες και τώρα υπόκειται άλλη μία.

Ήρθε ο καιρός να σας πονέσει αυτός ο λαός.
Πηγή