Ή με την κοινωνία, ή με την τρόικα...

Ο μέγας θόρυβος που ξέσπασε στην πολιτική μας σκηνή με αφορμή τις αιχμές Βορίδη, από το βήμα του Συνεδρίου της Ν.Δ., για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου επιβεβαιώνει και υπογραμμίζει την αδυναμία των δύο ιστορικών κομμάτων, που κυβερνούν τη χώρα από το 1974 μέχρι σήμερα, να προβούν σε ουσιαστική και γενναία αυτοκριτική.
Αδυναμία που καθίσταται σχεδόν απόλυτη όταν τίθενται υπό συζήτηση λάθη και παραλείψεις των ιδρυτών τους, που εξακολουθούν παρά την πολιτική, ηθική και οικονομική χρεωκοπία της μεταπολίτευσης να θεωρούνται ιερά «τοτέμ» από τα στελέχη και τα μέλη των δύο παρατάξεων.
Απόδειξη άλλωστε της διαχρονικής ακτινοβολίας και επιρροής των ονομάτων του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου στους ψηφοφόρους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ αποτελεί το γεγονός ότι, λίγα μόνο χρόνια μετά τον θάνατό τους, στην ηγεσία των δύο κομμάτων εκλέχτηκαν, για να κυβερνήσουν στη συνέχεια τη χώρα, ο ανιψιός του ενός και ο γιος του άλλου... Και βέβαια είναι ηλίου φαεινότερον ότι η εκλογή τους, αν δεν οφειλόταν αποκλειστικά, πάντως σίγουρα «διευκολύνθηκε» σε σημαντικό βαθμό από την «πολιτική» τους καταγωγή...
Η ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ του ΠΑΣΟΚ και η παράλληλη σημαντική συρρίκνωση της απήχησης της Ν.Δ. στις προηγούμενες εθνικές εκλογές εύλογα θα ανέμενε κανείς να οδηγήσει τις δύο παρατάξεις σε γενναία αυτοκριτική και σε εξίσου γενναία διόρθωση πορείας. Για παράδειγμα, είναι απολύτως βέβαιο ότι και τα δύο κόμματα έχουν τεράστιες ευθύνες για την ηθική αποσάθρωση της πολιτικής μας ζωής, για τα συνεχή σκάνδαλα και για την προκλητική ατιμωρησία των πολιτικών που πρωταγωνίστησαν σε αυτά, για την «καθετοποίηση» της διαφθοράς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και για την «προστασία» που πολύ συχνά, αν όχι πάντοτε, παρείχαν σε επίορκους κρατικούς λειτουργούς, όταν αυτοί διέθεταν κομματική ταυτότητα...
Οι δύο παρατάξεις που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 39 χρόνια και οι πρωθυπουργοί που αυτές ανέδειξαν έχουν επίσης βαρύτατες ευθύνες για την ουσιαστική διάλυση του ελληνικού κράτους, που επί δεκαετίες στελέχωναν με τους πολιτικούς τους φίλους και όχι με τους άξιους συμπολίτες μας. Αυτό το σπάταλο, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κράτος, που «συνέβαλε» αποφασιστικά στη χρεωκοπία της χώρας, εκείνοι το... δημιούργησαν! Και βέβαια αυτοί υποβάθμισαν δραματικά -με συνέπειες που ελπίζουμε και ευχόμαστε να μην αποδειχθούν- τον ρόλο των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.
ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ Ν.Δ. έχουν επίσης χρεωθεί στη συνείδηση των πολιτών με μια σειρά απαράδεκτων λαθών που έβλαψαν σοβαρά την υγεία της εθνικής μας οικονομίας. Δεν δημιούργησαν ποτέ, για παράδειγμα, ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον. Κάθε κυβέρνηση και συχνά κάθε υπουργός ή υφυπουργός έφερνε μαζί του νέες ρυθμίσεις, που ανέτρεπαν τις προηγούμενες και υπονόμευαν την ομαλή εξέλιξη των επιχειρηματικών σχεδίων και προσπαθειών. Πώς να προϋπολογίσεις και πώς να προγραμματίσεις όταν η πορεία σου γίνεται στην κινούμενη άμμο συνεχών και συνήθως αναίτιων αλλαγών και τροποποιήσεων των κανόνων που διέπουν το επιχειρείν; Και βέβαια είναι κοινό μυστικό ότι στις συνεχείς αυτές ανατροπές οδηγούσε σχεδόν πάντοτε η αδυναμία -ή μήπως η έλλειψη πραγματικής πολιτικής βούλησης;- των κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν τη φοροδιαφυγή. Η εύκολη λύση ήταν και δυστυχώς είναι ακόμη η υπερφορολόγηση των έντιμων φορολογούμενων, με ολέθριες συνέπειες που δεν χρειάζεται να αναλυθούν... Οσο για κίνητρα ανάπτυξης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ας μη μιλήσουμε. Αυτά όταν και όποτε δόθηκαν συνοδεύονταν από τις... φωτογραφίες των ημετέρων για τους οποίους σχεδιάστηκαν. Και βέβαια οι δύο παρατάξεις έχουν διαπράξει κατά καιρούς «εγκλήματα» στον χώρο της παιδείας και στον χώρο της υγείας, που θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων για να αναλυθούν...
ΟΙ ΑΛΛΟΤΕ ορκισμένοι πολιτικοί αντίπαλοι σήμερα συγκυβερνούν. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν τώρα την τελευταία τους ευκαιρία να διδαχθούν από τα μοιραία για τη χώρα λάθη των μεταπολιτευτικών ηγεσιών τους και αφού τα παραδεχθούν δημόσια, να διορθώσουν όσα από αυτά μπορούν. Οι σκιαμαχίες τους για το παρελθόν ούτε αφορούν, ούτε συγκινούν πλέον κανέναν. Οσο φταίνε οι «πράσινοι», άλλο τόσο φταίνε και οι «γαλάζιοι». Και αν νομίζουν ότι, με την ελληνική κοινωνία να βυθίζεται στη φτώχεια και στην ανεργία, οι πολίτες θα μπουν στη διαδικασία να «ζυγίσουν» αν φταίει παραπάνω ο ένας ή ο άλλος, είναι μακρυά νυχτωμένοι. Η «μπάλα» αυτή τη φορά θα τους πάρει όλους μαζί! Αν δεν ανταποκριθούν στις λαϊκές προσδοκίες, θα εξαφανιστούν οριστικά από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Και κανένα «όνομα», από όσο σημαντική πολιτική οικογένεια και αν προέρχεται, δεν θα καταφέρει τότε να νεκραναστήσει καμμιά από τις δύο ιστορικές παρατάξεις, που ήδη συγκεντρώνουν αθροιστικά τα ποσοστά που κάποτε είχε η κάθε μία ξεχωριστά... Ο μόνος τρόπος πλέον για να επιζήσουν πολιτικά είναι να συγκρουσθούν με την τρόικα και να στηρίξουν αποφασιστικά την ελληνική οικογένεια, που βάλλεται πανταχόθεν και βρίσκεται στα πρόθυρα της απόγνωσης... Αλλος δρόμος δεν υπάρχει!