Από πού πάνε για την Κεντροαριστερά;

Με φερετζέ την ανώδυνη επωδό της Κεντροαριστεράς, χωρίς ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και δορυφόροι τους επιχειρούν να αναβαπτιστούν στη συνείδηση της κοινής γνώμης, πουλώντας ρεαλισμό, χαμηλούς τόνους και υπευθυνότητα, καλυμμένοι σ’ ένα σύννεφο γενικοτήτων και απολίτικων προσεγγίσεων, για τη δημιουργία ενός προοδευτικού πόλου, χωρίς καμία αναφορά στα συντρίμμια του μνημονίου.

Στην κοινωνική δυναμική σε συνδυασμό με την πρωτοφανή στήριξη από τα Μέσα Ενημέρωσης του συστήματος επενδύουν τις ελπίδες τους οι «58», και μαζί το ΠΑΣΟΚ, ότι θα καταφέρουν να επιβιώσουν πολιτικά και να ξεπλυθούν μέσα από το… λεωφορείο της Κεντροαριστεράς.
Η αγωνία διάφορων γυρολόγων της πολιτικής, εμπλεκομένων με την εξουσία επί δεκαετίες, έχει φτάσει στο αποκορύφωμα και, επιχειρώντας να επιβιώσουν και την επόμενη μέρα, προσπαθούν με όχημα την Κεντροαριστερά και κυρίως το εξασθενημένο ΠΑΣΟΚ να ξαναμπούν στο πολιτικό προσκήνιο.

Οι απελπισμένοι
Η… «κοσμοσυρροή» απελπισμένων Πασόκων και κυρίως εξαφανισμένων εκσυγχρονιστών τη Δευτέρα στο θέατρο Ακροπόλ έδωσε σε πολλούς το «πάτημα» να μιλήσουν για μεγάλη επιτυχία της Κίνησης. Μάλιστα, πήραν τέτοια χαρά που έχουν αρχίσει και κάνουν σχεδιασμούς για τη μετατροπή της… «αυθόρμητης» κίνησης ενεργών πολιτών σε πολιτικό φορέα που θα «σύρει» τις εξελίξεις στο πεδίο της Κεντροαριστεράς.
Ωστόσο, η δυναμική εμφάνιση της «Κίνησης των 58» στο προσκήνιο έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και συζητήσεις στον χώρο. Καταρχάς η έντονη παρουσία του Κώστα Σημίτη, η ενεργός ανάμειξη του Παρασκευά Αυγερινού και η καθημερινή εμφάνιση του Νίκου Μπίστη στα ΜΜΕ δημιουργούν σε πολλούς την πεποίθηση ότι επιχειρείται η πολιτική νεκρανάσταση των εκσυγχρονιστών.
Πρώτος αντέδρασε ο Θόδωρος Πάγκαλος, που διαπνέεται από σφοδρό μίσος κατά του Σημίτη από την περίοδο Οτσαλάν, κάνοντας λόγο για το «σημιταριό» που έχει μαζευτεί και θολώνει την εικόνα της «Κίνησης». Να θυμίσουμε μόνο ότι όταν η «Κίνηση των 58» είχε δημοσιοποιήσει το μανιφέστο της και ο Κώστας Σημίτης την είχε χαιρετίσει, πολλοί από τους συμμετέχοντες, με πρώτη τη Σώτη Τριανταφύλλου, είχαν εκφράσει τη δυσφορία τους.
Η απόφασή του να παραστεί στην προχτεσινή εκδήλωση στο θέατρο Ακροπόλ όμως είναι ενδεικτική της πρόθεσής του όχι μόνο να στηρίξει πολιτικά την πρωτοβουλία αλλά και να συνδεθεί μ’ αυτήν με όποιο κόστος, ακόμα κι αν υπάρξουν απώλειες στην πορεία.
Υψηλή καθοδήγηση
Το βέβαιο είναι ότι η «Κίνηση» δεν μπορεί εύκολα να αποτινάξει τη σκιά ότι καθοδηγείται από το ΠΑΣΟΚ και αποτελεί το άλλοθι για το «ξέπλυμά» του και τη φάση ανάκαμψής του. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος επιχειρεί να κρατήσει αποστάσεις ευγενείας από την… πρωτοβουλία, παρότι πρωταγωνιστούν στενοί συνεργάτες του, όπως ο επικεφαλής του ΙΣΤΑΜΕ Χρήστος Δερβένης ή η Αθηνά Δρέττα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να κρύψει ότι η όλη ιστορία υποστηρίζεται οργανωτικά, πολιτικά και πρακτικά από το ΠΑΣΟΚ. Επίσης προκάλεσε αίσθηση το γεγονός ότι ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος περιέγραψε τη διαδικασία και τα επόμενα βήματα έως τη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου, ενώ ακόμα δεν έχει αποφασίσει η ίδια η «Κίνηση».
Ωστόσο και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ υπάρχει πολύς σκεπτικισμός για την επέλαση των εκσυγχρονιστών με το προσωπείο της «Κίνησης». Όμως και η Κίνηση 75 υπό τον Μιχάλη Καρχιμάκη δείχνει να διαφωνεί με την ιδεολογική κατεύθυνση της «Κίνησης», όπως και ο πρόσφατα απομακρυνθείς από το ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που έκανε λόγο για κεντροδεξιούς που φόρεσαν «προβιά προοδευτισμού για να κρύβουν τη δεξιά κατεύθυνσή τους». Από τη ΔΗΜΑΡ, η Μαρία Ρεπούση επέλεξε μάλλον έναν ελαφρύ τρόπο να προσεγγίσει το θέμα, σημειώνοντας από το «τουίτερ»: «Ελιά, ελιά, με Μπένι βασιλιά».
Οι… αντιστασιακοί
Παρά την πολιτική πίεση, η ΔΗΜΑΡ μοιάζει ακόμα να ανθίσταται, και μάλιστα από την επόμενη εβδομάδα, μετά το συνέδριο, θα ανακοινωθεί η εκλογική συνεργασία της με τον Ανδρέα Λοβέρδο, το όνομα της συμμαχίας, όπως και η «μεταγραφή» των Χάρη Καστανίδη και Λάμπρου Μίχου από την «Κοινωνική Συμφωνία» και του Παν. Μπεγλίτη, ενισχύοντας την ομάδα των Παπανδρεϊκών που έχουν τριχοτομηθεί μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ.
Η κίνηση αυτή θεωρείται πράξη άμυνας απέναντι στη σφοδρή απαίτηση του συστήματος να συμπράξει ο Φώτης Κουβέλης στην «παρωδία»  της Κεντροαριστεράς. Μάλιστα χτες ο Ανδρέας Λοβέρδος υπονόησε ότι όλη αυτή η φασαρία γίνεται επειδή ο Ευάγγελος Βενιζέλος βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο, από τη μια να συνυπογράφει κείμενο κυβερνητικής δέσμευσης μακράς πνοής με τη Ν.Δ. και από την άλλη να επιχειρεί την ανασύσταση της προοδευτικής παράταξης.
Μαλλιά-κουβάρια
Επιφυλακτική στάση κρατούν και οι Γ. Φλωρίδης και Άννα Διαμαντοπούλου, που ζητούν την αυτοδιάλυση όλων των κομμάτων και των κινήσεων, ώστε από μηδενική βάση να γίνει η συζήτηση. Η παρελκυστική τους τακτική είναι προφανής, αφού αντιτάσσουν στην πίεση να επανέλθουν στο Πασοκικό μαντρί την απαίτηση να εγκαταλείψει την ηγεμονική του θέση ο Ευάγγελος Βενιζέλος, να αποδεχτεί τη συμβολή του στην πολιτική καταβαράθρωση του κόμματος που ηγείται και να ανοίξουν οι διαδικασίες για ανάδειξη νέας ηγετικής ομάδας.
Όμως το πιο σοβαρό ζήτημα που αναδεικνύεται από την παρουσία της «Κίνησης των 58» είναι το εντελώς θολό ιδεολογικό πλαίσιο, που δεν περιέχει καμία αιχμή, κριτική ή πρόταση για την άρση του αδιεξόδου της χώρας. Είναι προφανές ότι οι «58» θέλουν να κάνουν πολιτικό παιχνίδι, χωρίς όμως να μπουν στην ουσία της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η χώρα ούτε και να φέρουν σε αμηχανία ή δύσκολη θέση το ΠΑΣΟΚ, που πρέπει να απολογηθεί για τη συγκυβέρνηση. Αυτό αποτελεί και το σημείο κριτικής όσων βλέπουν με καχυποψία την… αυθόρμητη «Κίνηση των 58» και θεωρούν ότι στο τέλος της μέρας θα καταστεί μια διαδικασία αλληλοϋποστήριξης σημιτικών – βενιζελικών για την πολιτική διάσωσή τους…
Το Ποντίκι