Ανοικτή επιστολή προς Αντώνη Σαμαρά: “ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί”

Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται το άρθρο (Ανοικτή επιστολή προς Αντώνη Σαμαρά: «ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί») που ακολουθεί έχει αναρτηθεί στο σούπερ-Σαμαρικό site του διαδικτύου «antinews»
Η παραδοχή της επερχόμενης σαρωτικής ήττας του συνονθυλεύματος που φέρει τον τίτλο της ΝΔ και του Αντώνη Σαμαρά προσωπικά έχει πλέον συνειδητοποιηθεί κι απ’ αυτούς ακόμα που ανήκουν στους πλέον ακραιφνείς υποστηρικτές του Έλληνα πρωθυπουργού!
Με την ύστατη αυτή παρέμβασή τους οι απογοητευμένοι Σαμαρικοί επιδιώκουν να σώσουν αυτά που δυστυχώς γι αυτούς δε σώζονται... Για τον Α. Σαμαρά ισχύει πιο πολύ αυτό που ο λαό ονομάζει «ο θάνατος της αλεπούς»
Η αλεπού πέφτει στην παγίδα και το ένα της πόδι αιχμαλωτίζεται από το δόκανο. Μασουλώντας το πόδι της που παραμένει αιχμαλωτισμένο στο δόκανο κατορθώνει να απελευθερωθεί ακρωτηριασμένη... για να πεθάνει, όμως, αργότερα από ακατάσχετη αιμορραγία...

“Fugit irreparabile tempus
”, Βιργίλιος

Απευθύνομαι στον Αντώνη Σαμαρά.
Είμαι «ο άγνωστος blogger» και σου έχω ξαναγράψει από εδώ σε λιγότερο χαλεπούς καιρούς.
Είμαι αυτός που πάλεψε για να εκλεγείς, αυτός που νίκησε για πάρτη σου στην έδρα τους τα κατεστημένα ΜΜΕ κι αυτός που, μετά την εκλογή σου, κάλεσες σε διαρκή διάλογο. Ένας διάλογος που «ξεχάστηκε» πρώτα στους διαδρόμους της Συγγρού και εν συνεχεία του Μαξίμου. Και αντικαταστάθηκε από την σύσφιξη των σχέσεων με τα κατεστημένα ΜΜΕ – τα ίδια ακριβώς που σε υπονόμευαν και έβριζαν για να κερδίσει η Ντόρα. Εφημερίδες, κανάλια και εσχάτως sites που έχουν αναλάβει «εργολαβία» να σε καταστρέψουν, αυτή τη φορά μια και καλή.
Κατ’ αρχάς οφείλω μια εξήγηση για τον ενικό προς τον Πρωθυπουργό της χώρας: Μια κραυγή αγωνίας δεν αρθρώνεται στον πληθυντικό.
Στήριξα εσένα και μόνο, πιστεύοντας ότι αποτελείς την τελευταία ελπίδα για την πατρίδα, κόντρα σε προσωπικές πολιτικές πεποιθήσεις για το κόμμα της ΝΔ.
Αλλιώς δεν επρόκειτο να ταυτιστώ με τον Κυριάκο, για παράδειγμα. Ούτε με τον Χατζηδάκη, τον Δένδια και τους άλλους που σήμερα αποτελούν τον κορμό της κυβέρνησής σου, αλλά πριν από δύο χρόνια ήταν τα « εξαπτέρυγα της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ».
Δεν μου είναι άγνωστα τα βαρίδια του παρελθόντος που αναγκαστικά κουβαλάς. Ούτε οι οργανωτικές αδυναμίες που δεν πρόκειται να εξαλειφθούν από ένα κόμμα που όφειλες από την πρώτη στιγμή να διαλύσεις και να ανασυγκροτήσεις εκ βάθρων.
Ούτε είμαι ο τυπικά ανυπόμονος ψηφοφόρος, που θέλει σε ενάμιση χρόνο να ανατραπεί το Σύμπαν.
Αλλά συγκυβερνώντας με το ΠΑΣΟΚ το μόνο που καταφέρνεις είναι να σε συμπαρασέρνει ο Βενιζέλος στον ασταμάτητο κατήφορό του. Και να εκτελείς (με τα συν και πλην που αποκαλείται «διαπραγμάτευση) τις εντολές της Τρόικας που σε φέρνουν συνεχώς σε αντιπαράθεση με τον λαό που κάποτε σε αποθέωνε.
Σκέψου:
- Κανείς δεν αμφισβητεί ότι όταν ανέλαβες τον πρωθυπουργικό θώκο η Ελλάδα βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής. Γιατί όμως η κατάσταση παραμένει κρίσιμη παρά τις τόσες προσπάθειες; Μήπως γιατί τα μακροοικονομικά μεγέθη διορθώθηκαν με αβάσταχτη φορολόγηση του λαού και όχι με ανάπτυξη και δομικές αλλαγές του «πράσινου» κράτους;
- Διατυμπανίζουν οι σύμβουλοι σου ότι σταθεροποιήθηκε η Ελλάδα ανακτώντας τη χαμένη της αξιοπιστία. Μήπως όμως το μόνο που σταθεροποιήθηκε ήταν η εμπιστοσύνη των δανειστών μας ότι θα συνεχιστεί η φορολογική αφαίμαξη του ιθαγενούς πληθυσμού και το ξεπούλημα των ασημικών της χώρας;
- Διακηρύττουν με στόμφο οι παρατρεχάμενοι ότι έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα και κάποια στιγμή θα μοιραστεί στον κόσμο. Μα ακόμη και τα 700 εκατ. ευρώ να μοιραστούν, τι θα γίνει με την απώλεια κατά 25% και παραπάνω του κατά κεφαλήν ΑΕΠ;
- Και με την ανεργία τι γίνεται; Επισήμως είναι στο 27%, ανεπίσημα πάνω από 34%. Η ανάπτυξη με νέες θέσεις εργασίας από πού θα προκύψουν; Από τους αυτοκινητόδρομους που σώζουν τους εργολάβους οι οποίοι προσλαμβάνουν αλλοδαπούς να κάνουν τη δουλειά;
Πως φτάσαμε άραγε ως εδώ;
Το πρώτο μεγάλο λάθος είναι ότι ενώ στις 29/11/2009 είχες αυτήν την εντολή από την κομματική βάση δεν άλλαξες  αμέσως και εκ βάθρων το φθαρμένο και ξεπερασμένο κομματικό μηχανισμό της ΝΔ με νέα πρόσωπα και άφθαρτα. Αντιθέτως προτίμησες να στελεχώσεις το κόμμα με εκπροσώπους του παλαιοκομματισμού, σε μια λογική αφομοιώσεως των παλιών εχθρών σου και ισορροπιών με τους «καραμανλικούς» και τους «ντορικούς». Κάθε αλλαγή, κάθε διορισμός, κάθε εκλογή έγινε από τότε με βάση αυτήν την λογική. Έτσι, η ΝΔ είναι πλέον ένα κόμμα γερασμένο και ηλικιακά και …εμφανισιακά που δημιουργεί αποστροφή στους νέους ψηφοφόρους.
Το άλλο μεγάλο λάθος ήταν η συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Ταυτίστηκες με ό,τι πιο σάπιο είχε να επιδείξει η «πασοκοκρατία». Ο όσιος Λουκάς των τραπεζιτών, τα ορφανά του Σημίτη με ολίγον Βενιζέλο που πάει με όλα και η ΝΔ ως κερασάκι στην τούρτα. Ο κόσμος κατάλαβε έτσι ότι το «σύστημα» (μιντιάρχες, διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες, πολιτικά τζάκια) δεν θα άφηνε κανέναν να παρεκκλίνει από την πορεία που έχει χαράξει.
Τι σου έλεγαν όμως κάποιοι άλλοι τότε από δω; Να κάνεις εκλογές να τις κερδίσεις πανηγυρικά και να κάνεις μόνος σου την διαπραγμάτευση με την Τρόϊκα. Δεν θα ήταν πολύ πιο διαφορετικά τα πράγματα αν έκανες την διαπραγμάτευση με μια πανίσχυρη κυβέρνηση πίσω σου και όχι τους 151-152-153 του Βενιζέλου; Για να μην πω ότι έπρεπε τότε να αφήσεις τον Παπανδρέου να εξαντλήσει την δική του τετραετία για να εξαφανιστεί εντελώς το ΠΑΣΟΚ και όχι να ζητήσεις πρόωρες εκλογές.
Το επόμενο μεγάλο λάθος είναι ότι εσύ είσαι πρόεδρε στο Μαξίμου, αλλά το ΠΑΣΟΚ κυβερνά την χώρα. Και σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα και σε ό,τι αφορά τη νοοτροπία. Δεν μπορείς όμως να αφήνεις κανέναν να πλήττει την καρδιά της ΝΔ, τους ψηφοφόρους που πίστεψαν σ΄ εσένα. Τους αδύναμους, τους νοικοκύρηδες, τους συνταξιούχους, τους μικροαποταμιευτές. Διότι άμα τους χάσεις και αυτούς τότε το κόμμα θα γίνει… ΠΑΣΟΚ του 4% και οι ποντικοί της Χ.Α. θα χορεύουν.
Θυμάσαι που ήθελες να γίνεις ο αναμορφωτής της Ελλάδας; Θυμάσαι που έλεγες ότι θα τα βάλεις με όλους και με όλα; Ότι θα αλλάξεις ριζικά τη ΝΔ και θα την μετατρέψεις σε ένα σύγχρονο λαϊκό, πατριωτικό, ευρωπαϊκό κόμμα;
Που πήγαν εκείνα τα όνειρα; Μήπως η συμβίωση μαζί τους σε έχει κάνει να χάσεις τον στόχο;
Δείξε λοιπόν όποια αλήθεια περικλείεις στον κόσμο. Ξαναπές πάλι και πάλι και ανάλυσε πάλι αυτό που είπες στην Θεσσαλονίκη το 2011:
Με ρώτησαν χθες δύο νέα παιδιά: Πρόεδρε, το δικό σου όνειρο για μας ποιο είναι;
Τους απαντώ απόψε: Το όνειρό μου έχει να κάνει με την Ελευθερία μας. Σε δέκα χρόνια, θα μας πάει ο χρόνος στο 2021. Και τότε θα γιορτάζουμε τα 200 χρόνια της Ελευθερίας μας. Τα 200 χρόνια από το δικό μας ’21, το 1821 του Έθνους και της καρδιάς μας. Το ’21 που τότε ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού.
Με ρωτάτε, λοιπόν, για το όνειρό μου. Απαντώ: Θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, οι πολίτες της ίδιας αυτής Πατρίδας, θα επιτρέψουμε ποτέ εμείς, αυτόν τον τόπο που άφησαν κληρονομιά οι γονείς μας και οι δικοί τους γονείς, θα επιτρέψουμε να γιορτάσει τα 200 χρόνια της Λευτεριάς της η Ελλάδα, οικονομικά δέσμια, κοινωνικά διαλυμένη και ψυχολογικά εξουθενωμένη; Σας κοιτώ στα μάτια και σας απαντώ: Ποτέ! Αυτό είναι το δικό μου όνειρο: Αντίσταση όλων των Ελλήνων, στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και τον εξευτελισμό. Ένα καινούργιο ξεκίνημα για την Αξιοπρέπεια της Πατρίδα μας: Για Επανεκκίνηση της Οικονομίας μας σήμερα, και της Ψυχολογίας της Κοινωνίας, ώστε να λυτρωθούμε από το χθες, ώστε τα νέα Ελληνόπουλα να κατακτήσουν το αύριο της Ελπίδας που τα περιμένει…Η Επανεκκίνηση δεν αφορά μόνο την Οικονομία. Αφορά και την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και το ηθικό τους και το φρόνημά τους και τις αξίες τους. Να ανακαλύψουμε τη δύναμή μας, να ανακαλύψουμε τις αρετές μας, να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και την Ψυχή μας. Να ξαναβρούμε την Ελλάδα που έχουμε μέσα μας!
 Αυτό είναι το μόνο επαναστατικό που μπορείς και σου απομένει να κάνεις.
Και να θυμάσαι ότι στο πόκερ που παίζεται οι άσσοι σου είναι μόνο οι 500.000 που σε ψήφισαν το 2009. Γιατί όποιος ξεχνάει από πού και με ποιους ξεκίνησε, τότε δεν έχει μεγάλη τύχη. Οι φίλοι στις δύσκολες στιγμές ήταν και θα είναι εκεί. Όμως, οι «φίλοι» που σε προσέγγισαν όσο βρισκόσουν στην κορυφή θα γίνουν οι μεγαλύτεροι εχθροί σου. Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος…
“Ο άγνωστος μπλόγκερ”
(Pleased to meet you, hope you guess my name)