Pages

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

ΛΗΘΑΡΓΟΣ…





Ο γιατρός με χτύπησε καθησυχαστικά στην πλάτη και μου είπε, «κύριε Χάρρυ πρέπει να μείνεις μια–δυο μέρες στο κρεβάτι»
Τον ρώτησα αν αντί για κρεβάτι γινόταν να ξαπλώσω στον καναπέ,
«…γρίπη, ξεγρίπη, αλλά δεν το μπορώ το κρεβάτι, γιατρέ μου»
«Εντάξει» μου είπε, «μπορείς, αλλά ξάπλα και ηρεμία»
Του υποσχέθηκα ότι θα ηρεμίσω.
Ήταν πρωί του Μάρτη  κοντά στην χαραυγή και ξύπνησα να πάρω την αντιβίωση…
Το τηλεκοντρόλ  δίπλα μου και η τηλεόραση των 58 ιντσών με το δι βι ντι και το σαράουντ ντόλμπι στέρεο να μου φωνάζει, «Χάρρυ άνοιξέ με, σε παρακαλώ, ένα σκασμό λεφτά έσκασες για να με αποκτήσεις, πότε θα κάνεις απόσβεση;»
Και την άνοιξα.
Ο πυρετός είχε πέσει από τα ντεπόν και η αντιβίωση άρχισε να κάνει την δουλειά της.
Έπεσα κατ’ ευθείαν στους Οικονομολυριτζήδες, τους αδάμαντες της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας! Ο ένας έκοβε και ο άλλος έραβε μνημονιακά κουστουμάκια και ο επίσημος προσκεκλημένος τους,  ο πολύς Άδωνης Γεωργιάδης, φουσκωμένος σα διάνος, να αναφέρεται με πάθος και υπερηφάνεια στο νέο νόμο για τη δημόσια υγεία!
Στον « Πρωινό Καφέ » η Ελένη έδειχνε γυναικεία εσώρουχα, στο STAR ο Φώτης και η Μαρία μαγείρευαν σουτζουκάκι Σμυρναίικα  και σ’ ένα άλλο κανάλι ένας εκπρόσωπος των μικροκαταστηματαρχών  χτυπιότανε για τους μετανάστες που κατέλαβαν το κέντρο της Αθήνας...
Έκλεισα τη φωνή κι έβαλα όλα τα κανάλια σε παράθυρα. Η τεχνολογία σ’ όλο της το μεγαλείο! Προσπάθησα να διαβάσω τα χείλη των παρουσιαστών μπας και κατορθώσω να καταλάβω τι λένε, αλλά δεν τα κατάφερα. Ο πυρετός άρχισε πάλι να παίρνει τα ’πάνω του καθώς στον ΑΛΦΑ είχε σημειολογική ανάλυση και συζήτηση υψηλού επιπέδου με τον υπουργό υγείας κ. Άδωνη Γεωργιάδη για τη δημόσια υγεία!
Δεν ξέρω αν έφταιγε ο πυρετός ή η αστρολόγος του ΜΕGA μου, πάντως έπεσα σε λήθαργο και ξύπνησα λίγο πριν από το δελτίο των 8.
Δυνάμωσα την ένταση γιατί η δραματική μουσική επένδυση προανήγγειλε σημαντικά θέματα. Η φωνή της Τρέμη έτρεμε από συγκίνηση: «Ο υπουργός υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης σε λίγο στο στούντιο του MEGA θα εξαγγείλει  το 17ο κατά σειρά εκσυγχρονιστικό σχέδιο της κυβέρνησης για τη δημόσια υγεία…»
Άλλαξα κανάλι… Χαμός στον Αντένα με τον υπουργό υγείας Άδωνη Γεωργιάδη μαινόμενο να επιτίθεται με πάθος στους εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και να τους κατηγορεί ότι υποθάλπουν  τους «εγκληματίες γιατρούς του ΕΟΠΥΥ!»
Τα είδα όλα και ξανάπεσα σε λήθαργο.
Ξύπνησα στο δελτίο των 9  παρέα με την Κοσιώνη, τον Τσιόδρα, τον Πορτοσάλτε, τον Παπαχελά και τον κύριο Μπάμπη και ήταν σαν να μην κοιμήθηκα καθόλου! Ξαναείδα όλα όσα είχα δει από ο πρωί. Ξαναπήρα την αντιβίωση και επάνω που ήμουν έτοιμος να ξαναπέσω σε λήθαργο, ξαναβλέπω τον Άδωνη στην Δημόσια Τηλεόραση να παρουσιάζει αναλυτικά το νέο σχέδιο της κυβέρνησης για την υγεία!
Ο πυρετός ολοένα και ανέβαινε. Η γυναίκα μου ανησύχησε και κάλεσε τον γιατρό.
«Κύριε Χάρρυ, δεν σας είπα να ξαπλώσετε;»
«Ξάπλωσα, γιατρέ μου»
«Δε σας είπα να παίρνεται την θεραπευτική αγωγή που συνέστησα;»
«Μα την παίρνω, γιατρέ»
«Τότε τι κάνετε και ανεβαίνει ο πυρετός;»
«Η τηλεόραση πειράζει, γιατρέ μου;» ρώτησε η Χαρίκλεια.
«Όχι κυρία μου, απλά σε ρίχνει σε λήθαργο»
Ο γιατρός έφυγε... Ο πυρετός έπεσε... Σηκώθηκα από το κρεβάτι.
Βγήκα στην βεράντα και είδα τους απέναντι να καλούν ασθενοφόρο.
Ο κυρ Νίκος, ταγματάρχης εν αποστρατεία, είχε πέσει σε λήθαργο.
Το έπαθε την ώρα που έβλεπε το στον ΣΚΑΪ τον Ευαγγελάτο, τον Τάκη Χατζή και τον Γιώργο Κύρτσο να σχολιάζουν με τον υπουργό υγείας Άδωνη Γεωργιάδη το εκσυγχρονιστικό σχέδιο της δικομματικής κυβέρνησης για τη δημόσια υγεία!
Ήταν και η πρώτη φορά που το πρόσεξα, όλη σχεδόν η γειτονιά είχε πέσει σε λήθαργο!
Και ω του θαύματος είδα ξαφνικά τον κόσμο να πετάει τις τηλεοράσεις από τα μπαλκόνια. Να βγάζει καρέκλες στο δρόμο και να πίνει το καφεδάκι του.
Είδα τους γείτονες να μιλάνε μεταξύ τους!!!
Είδα αυτά που έβλεπα κάθε απόγευμα στην Καλαμαριά όταν ήμουν παιδί. Είδα την παλιά μου γειτονιά... Μέχρι και λατερνατζή είδα... Και ραδιόφωνο άκουσα να παίζει Καζαντζίδη!
Κι εκεί που απολάμβανα ίσως το πιο γλυκό όνειρο που είδα τα τελευταία χρόνια, χτύπησε το κινητό μου.
« Κύριε Κλυνν, θα θέλατε να βγείτε απόψε παράθυρο στο κεντρικό μας δελτίο για να σχολιάσετε το εκσυγχρονιστικό σχέδιο για την υγεία που εξάγγειλε  ο κ. Άδωνης Γεωργιάδης;»
Έμεινα για λίγο σιωπηλός. Πήρα μια βαθιά ανάσα και στο τέλος είπα κοφτά,
« λάθος κάνετε » και έκλεισα το τηλέφωνο.
Βγήκα στο μπαλκόνι και άκουσα από γύρω τις τηλεοράσεις να λένε, να λένε, να λένε...
και τους ανθρώπους κλειδαμπαρωμένους ν’ ακούνε, ν’ ακούνε, ν’ ακούνε…
Λήθαργος… 

(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα KONTRANEWS)

2 σχόλια:

  1. Kοψε τους Λυριτζήδες Χάρη να δείς την υγειά σου και στο δι βι ντ,,,,
    βάζε κανα Καζαντζίδη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορούμε να λέμε ξανά και ξανά, με μία ομολογουμένως μεγάλη δόση αλήθειας, το πόσο μας έχουν βλάψει και το πόσο μας επιβουλεύονται οι τράπεζες (ορθώς λεγόμενο), τα κανάλια (ορθώς λεγόμενο), οι "όμιλοι" (ορθώς λεγόμενο), τα "συμφέροντα" (ορθώς λεγόμενο), οι υπερδυνάμεις του πλανήτη (κι αυτό ορθώς λεγόμενο) ... αλλά το ζήτημα ρε Χάρη ξέρεις ποιό είναι στο τέλος της μέρας; Ότι όλοι αυτοί και άλλοι τόσοι δε μπορούν, ακόμη και πολλαπλαστικά, να δείξουν αχανέστερο υποκριτικό "ενδιαφέρον" για αυτή τη χώρα απο τον ίδιο τον Νεο-Έλληνα.

    Στη βάση όλου μας του μας του κόμπλεξ και στη ρίζα όλων μας των προβλημάτων τελικά συναντάμε ένα απλό αίτιο στο οποίο αναφέρεσε και εσύ συχνά πυκνά - ένα αίτιο που αν δεν έχουμε το θάρρος να το σκοτώσουμε πρωτού σκοτώσει αυτό εμάς θα εξαλειφθούμε από προσώπου γης:

    Τη στιγμή που ένας νεο-έλληνας ακούσει έστω και μία λέξη για τις ιστορικές του καταβολές, δε το βλέπει ως *Υποχρέωση* να *Αποδειχθεί* αντάξιος τους, αλλά ως ευκαιρία να ξεχυλήσει από τέτοια Έπαρση που να θεωρεί θεόπνευστο του δικαίωμα να παρερμηνεύψει ειδικά και μόνο για το άτομο του τι πάνε να πουν οι λέξεις 'προσπαθώ' και 'αξίζω'.

    Και αν από εκεί και πέρα, στον οποιονδήποτε τομέα, η οποιαδήποτε δήθεν "προσπάθεια" δεν αποδώσει αυτά που ο νεο-έλληνας θεωρεί ότι "αξίζει" τότε δε φταίει ούτε ο ίδιος του, ούτε και η δήθεν "προσπάθεια" του, φταίει όμως όλο το υπόλοιπο σύμπαν.

    Έχουμε τεράστιο έλλειμα στο να ξεδιπλώσουμε την αίσθηση της προσωπικής μας δύναμης και να μείνουμε προσηλωμένοι στη δημιουργία μας και στους στόχους μας.

    Λυπηρό αλλά δυστυχώς αληθινό και, λείαν συντόμως, επίσης θανάσιμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή