ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ...

Αναρωτιέμαι για την ανάγκη της αλήθειας, της πολιτικής αλήθειας, που αυτοαναγορεύεται σε λόγο επαρκή, σε ανάγκη επεξηγηματικής επικοινωνίας, σε αιτία αναφοράς, σε σημεία και τέρατα, σε συμβαίνοντα, εκτιμώμενα, προγραμματιζόμενα, σχεδιαζόμενα και εν ψυχρώ εκτελούμενα…

Αναρωτιέμαι για την σκοπιμότητα των κατευθυνόμενων, για την απαστράπτουσα ιδιομορφία του κατ’ έννοια μεταμοντέρνου αντικειμενικού πατριωτισμού, για την ιδιάζουσα θρασυδειλία των αυτοσχέδιων μάγων της υπόδουλης ενημέρωσης, των ατόμων και των ομάδων που επέζησαν ελέω εκδοτών και αφεντικών και επιβλήθηκαν εν είδη πυροδοτούμενου διαφημιστικού προϊόντος…

Αναρωτιέμαι για τους επιδρομείς και του λεηλάτες που εισχώρησαν σε θέσεις και αξιώματα, σε δώματα αρχηγικά και σε πρυτανεία, για όλους εκείνους αναρωτιέμαι που μας βύθισαν στο σκοτάδι και τώρα επαγγέλλονται ημέρες φωτεινές και μέλλοντα δημιουργικά και ανέφελα...


Αναρωτιέμαι για τους ευνοούμενους των θολών δεκαετιών, για τους ιδεολογικούς επαίτες της μεταπολίτευσης που διέρχονται τη δύση των σαθρών ιδεολογημάτων τους ακάματοι, υπερήφανοι, αυτάρκεις και αυτοϊκανοποιούμενοι…

Αναρωτιέμαι για την αδυναμία των ελαχίστων και των ανίσχυρων να κατανοήσουν το μέγα τέχνασμα των ιερέων του καταναγκασμού και της απάτης, για την συνομωσία των συναγωνιστών και των συμπολεμιστών που συνωστίζονται σε ανίερους χώρους συμβιβασμού και προδοσίας...

Αναρωτιέμαι για εκείνους που «χωρίς περίσκεψη, χωρίς αιδώ» συνέπλευσαν με τις ομιχλώδεις αντιλήψεις μιας παρωχημένης ορθόδοξης αριστεράς και αιχμαλωτίστηκαν στους δαιδαλώδεις διαδρόμους μιας υπερσυντηρητικής αντίληψης που θεωρεί τον εαυτό της κέντρο του περιβάλλοντος…

Αναρωτιέμαι για τον αντιδογματισμό της αριστερής δημοσιογραφίας, για τον επαμφοτερισμό των αντιλήψεων περί της αντικειμενικής αλήθειας, για την ιδεολογική  υπεκφυγή που μεταφράζει την ορθότητα ως αδυναμία και την πολιτική ως αναγκαιότητα συμβιβασμού με επαχθές και το παρωχημένο...

Αναρωτιέμαι και για το κύκνειο άσμα των φυλλάδων που επιβιώνουν λάθρα πλασάροντας ανερμάτιστα μικρολογιστικά ιδεολογικά μοντέλα και παρακμασμένα ορθολογιστικά θεωρήματα φιλελευθερίζοντα χαρακτήρα που ενθουσιάζουν διαπλεκόμενους, υπηρετούντες, ενταγμένους, αμειβόμενους και αριστεροδεξιοφασίζοντα «εθνικοπροοδευτικά» μορφώματα.


Αναρωτιέμαι για την ανάγκη του λαού να υπάρξει χωρίς να αγωνιστεί, να επιβιώσει χωρίς να υψώσει το ανάστημά του στη μπόρα των καιρών και στις επερχόμενες θύελλες...


Αναρωτιέμαι για την υπομονή του χρόνου, για την ανιδιοτέλεια των δεσμοφυλάκων και την επιμονή των δικαστών να μας δικάζουν ξανά και ξανά για πράξεις επαναστατικές και εξεγέρσεις που ουδέποτε πράξαμε ή υιοθετήσαμε...

Αναρωτιέμαι για τις χωρίς πριν, και χωρίς μετά «κοινωνικές εξεγέρσεις», για τους «κουκουλοφόρους» και τους κατ' ευφημισμό αντάρτες, για τους ποικιλόχρωμους «σπόνσορες των μεταμεσονύκτιων εκρήξεων», για τους «καθοδηγητές» της πολιτικής μιζέριας και των μικρομάγαζων, για τα παγιδευμένα αγόρια με τα τατουάζ και τα κορίτσια με τις ανταύγειες και τα σακίδια…

Τέλος αναρωτιέμαι για το χαμένο χρόνο, για τον «αντάρτη της πόλης» που πυροβολεί στον καθρέφτη του μέλλοντος το τρομαγμένο του είδωλο, γεμίζοντας θρύψαλα ανεκπλήρωτων οραμάτων έναν κόσμο που βυθίζεται ολοένα και πιο βαθιά σε μια χαώδη «επαναστατική νιρβάνα»…
Δημοσιευμένο στην εφημερίδα «KontraNews»