Ομιλία Σαμαρά: ύβρεις, προσβολές και ψέματα

ΕΚΡΗΞΗ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟΪΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ!

ΔΕ ΜΟΥ ΛΕΣ ΡΕ ΑΝΤΩΝΑΚΗ, ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΝΑ ΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΧΟΝΤΡΟΜΑΛΑΚΙΕΣ;

Προσβολή στην κοινή λογική και στην αξιοπρέπεια του λαού ήταν η πρόσφατη ομιλία του Αντ. Σαμαρά, στο επίσημο δείπνο του Εκόνομιστ με την ελληνική κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός φιλοτέχνησε μια καρικατούρα της προμνημονιακής Ελλάδας, μια καρικατούρα της σημερινής, μια καρικατούρα της αντιπολίτευσης ενώ φόρεσε ο ίδιος στον εαυτό του το φωτοστέφανο του σωτήρα!
Σήμερα, χάρη στον ανταγωνισμό, αποκτάς...

τηλέφωνο μέσα σε μια ώρα, ισχυρίστηκε ο Σαμαράς, ενώ παλαιότερα έτρεχες στον καρδιολόγο για να βεβαιώσει ότι είσαι ασθενής και έτσι να αποκτήσεις, κατά προτεραιότητα, τηλεφωνική σύνδεση. Παρέλειψε όμως να πει ότι σήμερα ο ασφαλισμένος θέλει να τρέξει στον καρδιολόγο για την υγεία σου και καρδιολόγο δεν βρίσκει, αφού πάμπολλες ειδικότητες δεν υπάρχουν στο ΠΕΔΥ.

Σύμφωνα με την περιγραφή του Σαμαρά, η προμνημονιακή Ελλάδα ήταν μια εμπόλεμη ζώνη: οι δρόμοι φλέγονταν, τα δημόσια σχολεία και πανεπιστήμια ήταν διαρκώς υπό κατάληψη, τα εργοστάσια έκλειναν γιατί έτσι ήθελαν οι «αδίστακτες συντεχνίες» ενώ οι δημόσιες συγκοινωνίες παρέλυσαν λόγω απεργιών. Σήμερα, οι δημόσιες συγκοινωνίες παραλύουν λόγω έλλειψης προσωπικού, τα δρομολόγια των λεωφορείων έχουν αραιώσει απελπιστικά ενώ το τρένο σε όλη την Πελοπόννησο έχει καταργηθεί. Ποιες συντεχνίες έβαλαν λουκέτο σε εκατοντάδες χιλιάδες καταστήματα και επιχειρήσεις;

Ενώ παλιότερα τα «καλύτερα μυαλά» μετανάστευαν στο εξωτερικό, τώρα συμβαίνει το αντίθετο, υποστήριξε ο Σαμαράς: «τώρα όμως, αρχίζουν και επιστρέφουν οι νέοι μας, πρωτοστατούν σε μία αληθινή επανάσταση, την οποία εγώ ονομάζω επανάσταση των start-ups». Αναρωτιέται κανείς σε ποια χώρα ζει ο Σαμαράς ή σε ποιο πλανήτη νομίζει ότι ζουν οι υπήκοοί του.

Σε μια έκρηξη κυνισμού, ο Σαμαράς υποστήριξε ότι «κάθε ζωντανός οργανισμός, αν δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο περιβάλλον, πεθαίνει!» Άραγε πώς ηχεί αυτή η δήλωση στα αυτιά των εκατοντάδων χιλιάδων «απροσάρμοστων» απολυμένων ή των χιλιάδων οικογενειών που θρήνησαν έναν δικό τους αυτόχειρα… Σαν γλυκιά μουσική όμως ηχεί η ίδια φράση στα αυτιά των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματιών που δεν πεθαίνουν γιατί η κυβερνητική συμμορία φροντίζει για τη διάσωσή τους.
Από mao