Για το Θλιβερό Μνημόσυνο της 3ης του Σεπτέμβρη.

Οι πλέον γνήσιοι εκφραστές του κρατικοδίαιτου παρασιτισμού και θεμελιωτές της θεωρίας της ήσσονος προσπάθειας για την "βλαχομπαρόκ" επιτυχία, μεταλλαγμένοι τώρα σε θεράποντες του νεοφιλελευθερισμού, οι συνένοχοι της συνταγματικής εκτροπής, οι συνεπίκουροι "σοσια-ληστές" μικρέμποροι της υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών δομών, οι φτηνιάρικοι συνένοχοι στην εκποίηση του εθνικού μας πλούτου αντί πινακίου φακής, οι ανεκδιήγητοι κολαούζοι στο βρωμερό σχέδιο αναδιανομής των πενιχρών μας εισοδημάτων, οι θλιβεροί συνένοχοι στην προσπάθεια αρπαγής της μικρής μας ιδιοκτησίας και της παράδοσής της στους απαίσιους συνένοχούς τους της ελληνικής τραπεζοκλεπτοκρατίας και στα αδηφάγα αρπακτικά των διεθνών αγορών χρήματος, οι συνεπίκουροι των κυνικών λαθρέμπορων και των φοροκλεπτών που με το προϊόν του αδικαιολόγητου πλουτισμού τους καταβροχθίζουν ανενδοίαστα τον δημόσιο πλούτο, οι λεροί και οι ανεπάγγελτοι που συναινούν με την ψήφο τους στην αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, αφού αυτοί έχουν «εργαστεί» μόνο στα υπόγεια των κομματικών τους γραφείων, εκεί που ανέκαθεν ευδοκίμησαν τα άνθη του κακού, οι ολετήρες των λαϊκών κατακτήσεων δεκαετιών, οι αχαρακτήριστοι που ενδίδουν χωρίς καμιά τύψη ή ενοχή, οι υποκινούμενοι από προσωπικό συμφέρον ίσως και από την φρούδα ελπίδα ότι, τελικά, θα διασώσουν τα εξοργιστικά προνόμια που οι ίδιοι αυθαίρετα έχουν απονείμει στους εαυτούς τους, οι θλιβεροί αυλοκόλακες των ντόπιων και των ξένων αφεντικών τους και οι υπονομευτές της κοινωνικής προόδου, όλοι αυτοί οι ιταμοί μαζί, συνεπείς στο ραντεβού τους, θα ασελγήσουν πάλι σήμερα εις βάρος της ιστορία μας και της νοημοσύνης μας. Θα τρίζουν σήμερα τα κόκαλά του, του Καλλέργη και των προγόνων μας που έχυσαν το αίμα τους για να ισχυριζόμαστε εμείς σήμερα ότι έχομε Σύνταγμα -κι ας το σκίζουν οι αχρείοι που μας κυβερνούν, σελίδα-σελίδα.

Να τους χαιρόμαστε και φτου στα μούτρα μας που τους ανεχόμαστε.
Y.Γ. Επί προσωπικού, για το σημερινό μνημόσυνο του Πα.Σο.Κ.: Αν έχω κάτι να υπερηφανεύομαι στην "καριέρα" μου, ως ψηφοφόρου, είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια, ουδέποτε έριξα ψηφοδέλτιο υπέρ του Πα.Σο.Κ. είτε σε βουλευτικές είτε σε αυτοδιοικητικές εκλογές, παρά την γκρίνια του συχωρεμένου του πατέρα μου. Μια γκρίνια, πάντως, που ο άνθρωπος έντιμος όπως ήταν, την έκοψε οριστικά όταν τους γνώρισε καλύτερα και μάλιστα εγκαίρως, παρά το γεγονός ότι ανοήτως συνέχισε να τους ψηφίζει. Δυστυχώς, πρόλαβε να δει και την οριστική κατάντια τους, πριν κλείσει τα μάτια του. Ευτυχώς όμως που είχε τη διαύγειά του μέχρι το τέλος κι έτσι τη χάσανε την τελευταία ψήφο του, οι αγύρτες. Αν υπάρχει Θεός, ας τον συγχωρέσει κι ας αναπαύσει την ψυχή του.

Alexandros Raskolnick