Σαμαρά μας πέστα- ζήτα και τα ρέστα!

Του Διονύση Ελευθεράτου  

Συχνά στη δημοσιογραφία γίνονται λάθη απολαυστικά, που ενίοτε αποκτούν πολιτική φόρτιση και βαρύτητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόσφατη γκάφα του CNN: πρόβαλε ρεπορτάζ για τον δήμιο τζιχαντιστή Τζον και εμφάνισε φωτογραφία του … Βλαντιμίρ Πούτιν! Να μπερδεύεις φωτογραφίες, γίνεται. Να κινείσαι σε παράλληλο σύμπαν, γίνεται; Γίνεται. Μόνο που για αυτό δεν αρκεί ένας τηλεοπτικός οργανισμός, ονόματι CNN. Χρειάζεται ο οργανισμός παραγωγής εικονικής πραγματικότητας SNN:...

Σαμαρικά   Νεοδημοκρατικά Νεφελώματα.

Απάντησε «οργισμένος» ο αρχηγός (μέχρι νεωτέρας;) της ΝΔ σε όσα του καταλόγισε ο πρωθυπουργός: «Με κατηγορεί για την ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, της οποίας όμως το περιεχόμενο έχει προσυπογράψει ο ίδιος στην τελευταία απόφαση του Eurogroup». Παρατήρηση πρώτη: ο Αντώνης Σαμαράς δεν διαψεύδει τη συγκεκριμένη κατηγορία, την οποία μάλιστα διατύπωσε, για πρώτη φορά, η δεξιά εφημερίδα «Δημοκρατία», υπό μορφή ρεπορτάζ που αποκάλυπτε ότι ο συντάκτης της επίμαχης ανακοίνωσης ήταν ο Χρύσανθος Λαζαρίδης.

«Απορία ψάλτου βηξ», έλεγαν κάποτε. Κι ήταν λογική μέθοδος. Αλλά να μην μπορείς να διαψεύσεις κι αντί να βήχεις να επανέρχεσαι στο … επίμαχο (και επονείδιστο), αυτό πια δεν το εξηγεί καμία πολιτική – επικοινωνιακή «σχολή».  Ας το εξηγήσει η Ψυχολογία και ειδικά ο κλάδος εκείνος που καλείται να αποφανθεί εάν και κατά πόσο οι Ερινύες είναι εκείνες, οι οποίες οδηγούν το δράστη στον τόπο του εγκλήματος.

Τι μένει; Ο ισχυρισμός ότι η ελληνική κυβέρνηση «ήλθε στα λόγια» του ΕΛΚ, προσυπογράφοντας την απόφαση του Eurogroup. Δυστυχώς για τον «οργανισμό» SNN, ούτε η ελληνική κοινωνία πάσχει από αμνησία, ούτε η ανακοίνωση του ΕΛΚ «μπαγιάτεψε» τόσο, ώστε να μην τη θυμόμαστε. Στο «δια ταύτα» το ΕΛΚ λειτούργησε ταυτόχρονα ως πολιτικός «μπάτλερ» των Σαμαράδων της Ιβηρικής Χερσονήσου και ως τελετάρχης του πολιτικού μνημόσυνου του ημέτερου Σαμαρά. Γι’ αυτόν απολύτως το λόγο αξίωνε πλήρη αδιαλλαξία απέναντι στα αιτήματα της ελληνικής κυβέρνησης!

Αν ήταν «στο χέρι» του ΕΛΚ, θα γίνονταν όλα όσα απαιτούσε το στόμα του ή, ακριβέστερα, η πένα του: σήμερα, αφενός  θα συζητούσαμε για τις νέες περικοπές σε μισθούς – συντάξεις κι αφ’ ετέρου τα  πρωτογενή πλεονάσματα δεν θα είχαν αφεθεί στη «δημιουργική ασάφεια», που παραπέμπει σε μελλοντικές διελκυστίνδες. Θα είχαν σταθεροποιηθεί στο ολέθριο επίπεδο των «προηγούμενων δεσμεύσεων».

Για τα «πώς» και «γιατί» της συμφωνίας με τους δανειστές δικαιούται καθένας να έχει την άποψή του. Η αγωνία του κόσμου της εργασίας για το πώς οι κυβερνητικές κινήσεις και  επιλογές του τρέχοντος τετραμήνου θα οδηγήσουν σε «ανάταση» κι όχι σε οδυνηρή διάψευση ελπίδων δεν είναι απλώς λογική. Είναι ευεργετική, αν όχι απολύτως απαραίτητη, για την ίδια την κυβέρνηση – διότι μόνο μια κοινωνία που ανησυχεί και δρα (όχι που ανησυχεί καθισμένη στον καναπέ) μπορεί να στηρίξει όλα όσα πρέπει να τολμηθούν, να σχεδιαστούν, να γίνουν. Κάπου εδώ, όμως, ελέω Σαμαρά και ΝΔ ξεπροβάλει … ακαταμάχητο κι ένα «κοίτα ποιοι μιλούν»…

Θα όφειλαν να είναι περισσότερο συγκρατημένοι, για πολλούς λόγους. Διότι, ακόμη κι αν προς στιγμή ξεχνούσαμε την ανακοίνωση του ΕΛΚ, θα ήταν αδύνατον να παραβλέψουμε κάτι: Σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους δανειστές, σχεδόν κανείς εκπρόσωπος των τελευταίων δεν ισχυρίστηκε δημοσίως ότι «πέτυχε» το πρόγραμμα που γιγάντωσε το χρέος (τόσο σε απόλυτα μεγέθη, όσο και σε ποσοστό επί του ΑΕΠ), που προκάλεσε τέτοιο κοινωνικό όλεθρο και το οποίο «εμφάνισε» πρωτογενή πλεονάσματα, πλασμένα όχι από τη «ζωντάνια» μιας οικονομίας, αλλά από τις σάρκες μιας εξουθενωμένης κοινωνίας. Με εξαίρεση μια φράση του Ντάισεμπλουμ στην αρχική συνάντηση με τον Αλ. Τσίπρα και μια αποστροφή του Σόιμπλε, οι δανειστές προτίμησαν να στηριχτούν στην «ηθική» της διαδικασίας κι όχι στην αποτίμηση της ουσίας. «Δεσμευτήκατε», «δεσμεύτηκαν οι προηγούμενοι», «υπέγραψαν οι προηγούμενοι»… Ε, δεν είναι αυτός επαρκής λόγος να … συγκρατηθούν κάπως οι «προηγούμενοι», που – κατά δήλωση των δανειστών, πλέον- διαμόρφωσαν τόσο ασφυκτικό πλαίσιο για τους επόμενους;

Αυτό είναι, όμως, το … διπλό νόστιμο με τον Σαμαρά και το Βενιζέλο: Τώρα «ξεχνούν» ότι χρεώνονται τα  «προηγούμενα» … κλέη, αυτοί που μέχρι πρότινος είχαν διαγράψει από το λεξιλόγιό τους τη λέξη «επόμενα». Θα θυμάστε ασφαλώς ότι από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιανουάριο του 2015 δεν υπήρξαν ποτέ «επόμενα μέτρα» κοινωνικού κανιβαλισμού. Όλα ήταν τα … «τελευταία». Καμιά πενηνταριά φορές «μας διαβεβαίωσαν» πως τα μέτρα ήταν τα τελευταία και άλλες δυο - τρεις φορές ο Σαμαράς, αυτοπροσώπως, μας είπε με στόμφο ότι περνούσαμε «τον τελευταίο κάβο». Τρεις … κάβες χρειάζεται να καταναλώσει κανείς για να πιστέψει στ’ αλήθεια πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι «να μας βγάλουν από τα Μνημόνια»…    

stokokkino