Του Θανάση Καρτερού
Πολύ αδύναμος ο σφυγμός της Ν.Δ. αν πιστέψουμε την τελευταία δημοσκόπηση
της Palmos. Είκοσι μονάδες διαφορά από τον μισητό αντίπαλο, όταν η χώρα
βρίσκεται σε κατάσταση ασφυξίας και τα μεγάλα ΜΜΕ σε κατάσταση
υστερίας, αποτελούν ισχυρή ένδειξη ότι ο μεγάλος ασθενής του πολιτικού
συστήματος, το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, έχει μπει στο τελευταίο στάδιο
της ασθένειας. Και αν δεν υπάρξει άμεση κινητοποίηση του ιατρικού
δυναμικού της πάλαι ποτέ ακμαίας παράταξης, τότε άμωμοι εν οδώ
αλληλούια.
Δικό τους το κόμμα, δικοί τους οι γιατροί, δικό τους και το πρόβλημα, θα πείτε. Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά εν πάση περιπτώσει μένει να αποδειχτεί αν η Ν.Δ. διαθέτει αντισώματα, εσωτερικές δυνάμεις, σύγχρονα μέσα θεραπείας, για να ανανήψει. Στο κάτω-κάτω, όσο κι αν ηχεί λίγο υποκριτικό, παραμένει ρεαλιστικό: Η χώρα, εκτός από μια έντιμη συμφωνία, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, χρειάζεται και μια έντιμη αντιπολίτευση. Διότι όσο κι αν προσπαθούν οι βαρόνοι, δεν είναι δυνατό να παίξουν με επάρκεια αυτό τον ρόλο.
Θα διακινδυνεύσουμε μια διαπίστωση. Οι συντηρητικοί πολίτες, ακόμα και οι χθεσινοί ψηφοφόροι της, δεν γυρίζουν την πλάτη στη Ν.Δ. μόνο για την πολιτική που άσκησε τα τελευταία χρόνια. Της γυρίζουν την πλάτη και γιατί αποπνέει μούχλα, τέλμα, φθορά, παρελθόν. Γιατί η εικόνα της δεν είναι ούτε καν αστεία, όπως του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου. Ούτε καν τρία πουλάκια κάθονταν, όπως του Ποτάμι Σταύρου. Είναι βαριά κι αχώνευτη. Τους κάθεται στο στομάχι. Τους προκαλεί δυσφορία, θυμό, δυσανεξία. Ακόμα και ντροπή.
Αν είναι έτσι -και ο κάθε λογικός άνθρωπος που κυκλοφορεί στον κόσμο το ξέρει ότι είναι έτσι-, τότε δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα σωτηρίας όσο η αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει στα ίδια, με τα ίδια, για τα ίδια, και μια από τα ίδια. Οι πολίτες διάλεξαν ένα νεανικό, φρέσκο, απρόβλεπτο ΣΥΡΙΖΑ για να του εμπιστευτούν τις τύχες της χώρας, και καταλαβαίνει κανείς ότι το τελευταίο που υπολογίζει η νέα κυβέρνηση ως δυσκολία είναι οι ξεθυμασμένες ανοησίες για βράχια και καταρράχια του Σαμαρά.
Θα αλλάξουν ριζικά ή θα γίνουν ΠΑΣΟΚ; Αυτό είναι σήμερα το δίλημμα για τη Ν.Δ. Κι αν κρίνουμε από τον Σαμαρά -δεν είδα, δεν άκουσα, δεν το κουνάω- δεν είναι καθόλου δεδομένη η απάντηση...
ΑΥΓΗ
Δικό τους το κόμμα, δικοί τους οι γιατροί, δικό τους και το πρόβλημα, θα πείτε. Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά εν πάση περιπτώσει μένει να αποδειχτεί αν η Ν.Δ. διαθέτει αντισώματα, εσωτερικές δυνάμεις, σύγχρονα μέσα θεραπείας, για να ανανήψει. Στο κάτω-κάτω, όσο κι αν ηχεί λίγο υποκριτικό, παραμένει ρεαλιστικό: Η χώρα, εκτός από μια έντιμη συμφωνία, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, χρειάζεται και μια έντιμη αντιπολίτευση. Διότι όσο κι αν προσπαθούν οι βαρόνοι, δεν είναι δυνατό να παίξουν με επάρκεια αυτό τον ρόλο.
Θα διακινδυνεύσουμε μια διαπίστωση. Οι συντηρητικοί πολίτες, ακόμα και οι χθεσινοί ψηφοφόροι της, δεν γυρίζουν την πλάτη στη Ν.Δ. μόνο για την πολιτική που άσκησε τα τελευταία χρόνια. Της γυρίζουν την πλάτη και γιατί αποπνέει μούχλα, τέλμα, φθορά, παρελθόν. Γιατί η εικόνα της δεν είναι ούτε καν αστεία, όπως του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου. Ούτε καν τρία πουλάκια κάθονταν, όπως του Ποτάμι Σταύρου. Είναι βαριά κι αχώνευτη. Τους κάθεται στο στομάχι. Τους προκαλεί δυσφορία, θυμό, δυσανεξία. Ακόμα και ντροπή.
Αν είναι έτσι -και ο κάθε λογικός άνθρωπος που κυκλοφορεί στον κόσμο το ξέρει ότι είναι έτσι-, τότε δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα σωτηρίας όσο η αξιωματική αντιπολίτευση παραμένει στα ίδια, με τα ίδια, για τα ίδια, και μια από τα ίδια. Οι πολίτες διάλεξαν ένα νεανικό, φρέσκο, απρόβλεπτο ΣΥΡΙΖΑ για να του εμπιστευτούν τις τύχες της χώρας, και καταλαβαίνει κανείς ότι το τελευταίο που υπολογίζει η νέα κυβέρνηση ως δυσκολία είναι οι ξεθυμασμένες ανοησίες για βράχια και καταρράχια του Σαμαρά.
Θα αλλάξουν ριζικά ή θα γίνουν ΠΑΣΟΚ; Αυτό είναι σήμερα το δίλημμα για τη Ν.Δ. Κι αν κρίνουμε από τον Σαμαρά -δεν είδα, δεν άκουσα, δεν το κουνάω- δεν είναι καθόλου δεδομένη η απάντηση...
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου