Του Γιώργου Παπασπυρόπουλου
Η κυβέρνηση πέρασε την συμφωνία - έχασε την δεδηλωμένη.
Η αριστερή πλατφόρμα έκανε το μοιραίο λάθος και ελευθέρωσε τα χέρια του Αλέξη Τσίπρα και της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ: μπορούν τώρα εντελώς θεσμικά και δημοκρατικά να ζητήσουν την λαϊκή επιδοκιμασία (ή αποδοκιμασία) στην πορεία που επέλεξαν με την νέα συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του πολιτικού τους σχεδίου χωρίς εσωτερικές τρικλοποδιές στην ανασυγκρότηση κράτους και παραγωγής. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που λέει και η παροιμία.
Οι εκλογές έρχονται πολύ γρήγορα και με το ελάχιστο κόστος: πριν ανοίξουν τα σχολεία, η αγορά και η διαπραγμάτευση για τον τρόπο της συμφωνημένης μείωσης του χρέους. Ο λαός μπορεί να ανανεώσει την εντολή του στις αλλαγές που προέκυψαν στον σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες που προέκυψαν από την τρέχουσα ευρωπαϊκή πραγματικότητα - και να επιλέξει το πολιτικό σχέδιο της αρεσκείας του μετά την οριστική κατάρρευση των ιδεολογημάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου μπροστά στην εισβολή του ρεαλισμού και στις τάξεις της κυβερνώσας αριστεράς. Τώρα κρίνονται όλοι/ες και όλα επί του πρακτέου.
Κι αυτό είναι το μεγάλο όφελος από την πολύμηνη πεισματική διαπραγμάτευση της ελληνικής πλευράς: ότι ήταν δυνατόν να πετύχουμε το πετύχαμε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες - τώρα απομένει να διαχειριστούμε όσο γίνεται καλύτερα ότι συμφωνήθηκε, να κάνουμε το κράτος μας κανονικό, να συντρίψουμε συντεχνίες και καρτέλ, να φέρουμε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υπό συνθήκες ισονομίας στα δικαιώματα και τις απολαβές, να φτιάξουμε ανεξάρτητους θεσμούς και να βοηθήσουμε τους παραγωγούς να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στην ανασυγκρότηση, χωρίς γραφειοκρατία, φόρους υπέρ συντεχνιών και (κομματικό) κράτος τιμωρό στην επιχειρηματικότητα.
Όλα αυτά δεν γίνονται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα (που τιμωρούνται για τις επιλογές τους σε πρόσωπα και την ανοχή στα κόμματα μέσα στο κόμμα) να τραβούν κουπί για να μένουν κάποιοι αλώβητοι, καθαροί και δικαιωμένοι/ες στην ...ορεινή τους ασφάλεια. Τώρα, έκαστος εφ΄ ω ετάχθη.
Θα ξεδιπλωθούν -επιτέλους- τα διαφορετικά πολιτικά σχέδια επί του πρακτέου, θα κριθούν από τον λαό και ο κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του: άλλοι/ες για να υλοποιήσουν την λαϊκή εντολή άλλοι/ες για να γυαλίζουν τα μετάλλια ή τις εύφημες μνείες του συστήματος.
Οι αντιρρησίες του ΣΥΡΙΖΑ έκανα πρώτοι την λάθος κίνηση, επιτρέποντας όμως έτσι στο σύστημα της αριστεράς να αυτοκαθαρθεί μέσα από την λαϊκή εντολή και να χρησιμοποιήσει το συνέδριό της όχι για εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα αλλά για διαμόρφωση του σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια.
Αργά ή γρήγορα το λάθος αυτό θα γινόταν εξ αιτίας κεκτημένης αντιμνημονιακής ταχύτητας - άλλωστε κι αυτοί θέλουν εκλογές το συντομότερο πριν ξεθωριάσει το νέο αντιμνημονιακό όραμα. Προλαβαίνουν να παίξουν λίγο ακόμη με τις λέξεις, το ανύπαρκτο σχέδιο Β που με προχειρότητα όση και η ευθύνη τους προσπαθούν να υποδυθούν βιαστικά και τα λόγια της πλώρης με τα όποια αποπειρώνται να αναμετρηθούν με την αδυσώπητη πραγματικότητα της χώρας. Αλλιώς δεν είχαν μέλλον ούτε εντός ούτε εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Η κίνησή τους απογυμνώνει την αριστερά από την παραμυθία του ενός σχεδίου και της μιας θεωρίας και την φέρνει πιο κοντά στην πραγματικότητα: η αριστερά αποτελείται από πολλές θεωρίες και πολλά πολιτικά σχέδια - που ενίοτε μπορούν να συμπορευθούν αλλά μέχρις ενός σημείου: μέχρι να διώξουν τον εισβολέα, τον κατακτητή, την ντόπια τρόικα - αλλά μετά πρέπει και να κυβερνήσουν - κι όλα μαζί δεν γίνεται. Εκεί ένα από τα σχέδια θα πλειοψηφήσει και θα υπηρετηθεί από τα μέλη της πλειοψηφίας. Τελεία και παύλα.
Το αν το διαζύγιο θα είναι ή όχι βελούδινο, είναι η επιθυμία μας αλλά δεν είναι το θέμα μας: η σφοδρότητα των καταγγελιών φέρνει ψήφους, οπότε μην περιμένουμε πολυτέλειες. Στην πολιτική - και την αριστερά - ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: το είδαμε στον χειρισμό των διαδικασιών της Βουλής από την ΠτΒ, χάριν και μόνο της αντικυβερνητικής της επιλογής...
Στο εξής όσοι και όσες έκριναν με ευκολία τον πολύμηνο διαπραγματευτικό αγώνα της κυβέρνησης θα κριθούν με την σειρά τους από τον λαό.
Έκτακτο Παράρτημα:
"Στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας», σε σχέση με το ενδεχόμενο να ζητήσει η κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης, τόνιζαν τον εκβιαστικό και εξουθενωτικό χαρακτήρα μίας τέτοιας πρότασης και έλεγαν πως «οι βουλευτές που έχουν αναφορά στην ‘‘Αριστερή Πλατφόρμα’’ δεν θέλουν να ‘‘ρίξουν’’ την κυβέρνηση αλλά να ανακόψουν και να σταματήσουν άμεσα τη μνημονιακή πορεία της». Τα ίδια στελέχη τόνιζαν ότι «με την ψήφο τους και τη δράση τους θέλουν να συμβάλουν ώστε η κυβέρνηση ναεγκαταλείψει και να ακυρώσει τα μνημόνια, ειδικότερα το τρίτο μνημόνιο και πρώτα απ’ όλα να συμβάλουν στη μη εφαρμογή μνημονιακών επιλογών, με στόχο να έρθει στο προσκήνιο η σχεδιασμένη προώθηση των ριζοσπαστικών προγραμματικών κυβερνητικών δεσμεύσεων»." (iskra)
Ότι καταλάβατε, καταλάβαμε...
Πηγή: Η αριστερή στρουθοκάμηλος
* Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή
Η αριστερή πλατφόρμα έκανε το μοιραίο λάθος και ελευθέρωσε τα χέρια του Αλέξη Τσίπρα και της πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ: μπορούν τώρα εντελώς θεσμικά και δημοκρατικά να ζητήσουν την λαϊκή επιδοκιμασία (ή αποδοκιμασία) στην πορεία που επέλεξαν με την νέα συμφωνία με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ταυτόχρονα να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη εφαρμογή του πολιτικού τους σχεδίου χωρίς εσωτερικές τρικλοποδιές στην ανασυγκρότηση κράτους και παραγωγής. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια, που λέει και η παροιμία.
Οι εκλογές έρχονται πολύ γρήγορα και με το ελάχιστο κόστος: πριν ανοίξουν τα σχολεία, η αγορά και η διαπραγμάτευση για τον τρόπο της συμφωνημένης μείωσης του χρέους. Ο λαός μπορεί να ανανεώσει την εντολή του στις αλλαγές που προέκυψαν στον σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ στις νέες συνθήκες που προέκυψαν από την τρέχουσα ευρωπαϊκή πραγματικότητα - και να επιλέξει το πολιτικό σχέδιο της αρεσκείας του μετά την οριστική κατάρρευση των ιδεολογημάτων της μεταπολιτευτικής περιόδου μπροστά στην εισβολή του ρεαλισμού και στις τάξεις της κυβερνώσας αριστεράς. Τώρα κρίνονται όλοι/ες και όλα επί του πρακτέου.
Κι αυτό είναι το μεγάλο όφελος από την πολύμηνη πεισματική διαπραγμάτευση της ελληνικής πλευράς: ότι ήταν δυνατόν να πετύχουμε το πετύχαμε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες - τώρα απομένει να διαχειριστούμε όσο γίνεται καλύτερα ότι συμφωνήθηκε, να κάνουμε το κράτος μας κανονικό, να συντρίψουμε συντεχνίες και καρτέλ, να φέρουμε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα υπό συνθήκες ισονομίας στα δικαιώματα και τις απολαβές, να φτιάξουμε ανεξάρτητους θεσμούς και να βοηθήσουμε τους παραγωγούς να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους στην ανασυγκρότηση, χωρίς γραφειοκρατία, φόρους υπέρ συντεχνιών και (κομματικό) κράτος τιμωρό στην επιχειρηματικότητα.
Όλα αυτά δεν γίνονται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα (που τιμωρούνται για τις επιλογές τους σε πρόσωπα και την ανοχή στα κόμματα μέσα στο κόμμα) να τραβούν κουπί για να μένουν κάποιοι αλώβητοι, καθαροί και δικαιωμένοι/ες στην ...ορεινή τους ασφάλεια. Τώρα, έκαστος εφ΄ ω ετάχθη.
Θα ξεδιπλωθούν -επιτέλους- τα διαφορετικά πολιτικά σχέδια επί του πρακτέου, θα κριθούν από τον λαό και ο κάθε κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του: άλλοι/ες για να υλοποιήσουν την λαϊκή εντολή άλλοι/ες για να γυαλίζουν τα μετάλλια ή τις εύφημες μνείες του συστήματος.
Οι αντιρρησίες του ΣΥΡΙΖΑ έκανα πρώτοι την λάθος κίνηση, επιτρέποντας όμως έτσι στο σύστημα της αριστεράς να αυτοκαθαρθεί μέσα από την λαϊκή εντολή και να χρησιμοποιήσει το συνέδριό της όχι για εσωκομματικά ξεκαθαρίσματα αλλά για διαμόρφωση του σχεδίου παραγωγικής ανασυγκρότησης για τα επόμενα κρίσιμα χρόνια.
Αργά ή γρήγορα το λάθος αυτό θα γινόταν εξ αιτίας κεκτημένης αντιμνημονιακής ταχύτητας - άλλωστε κι αυτοί θέλουν εκλογές το συντομότερο πριν ξεθωριάσει το νέο αντιμνημονιακό όραμα. Προλαβαίνουν να παίξουν λίγο ακόμη με τις λέξεις, το ανύπαρκτο σχέδιο Β που με προχειρότητα όση και η ευθύνη τους προσπαθούν να υποδυθούν βιαστικά και τα λόγια της πλώρης με τα όποια αποπειρώνται να αναμετρηθούν με την αδυσώπητη πραγματικότητα της χώρας. Αλλιώς δεν είχαν μέλλον ούτε εντός ούτε εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Η κίνησή τους απογυμνώνει την αριστερά από την παραμυθία του ενός σχεδίου και της μιας θεωρίας και την φέρνει πιο κοντά στην πραγματικότητα: η αριστερά αποτελείται από πολλές θεωρίες και πολλά πολιτικά σχέδια - που ενίοτε μπορούν να συμπορευθούν αλλά μέχρις ενός σημείου: μέχρι να διώξουν τον εισβολέα, τον κατακτητή, την ντόπια τρόικα - αλλά μετά πρέπει και να κυβερνήσουν - κι όλα μαζί δεν γίνεται. Εκεί ένα από τα σχέδια θα πλειοψηφήσει και θα υπηρετηθεί από τα μέλη της πλειοψηφίας. Τελεία και παύλα.
Το αν το διαζύγιο θα είναι ή όχι βελούδινο, είναι η επιθυμία μας αλλά δεν είναι το θέμα μας: η σφοδρότητα των καταγγελιών φέρνει ψήφους, οπότε μην περιμένουμε πολυτέλειες. Στην πολιτική - και την αριστερά - ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: το είδαμε στον χειρισμό των διαδικασιών της Βουλής από την ΠτΒ, χάριν και μόνο της αντικυβερνητικής της επιλογής...
Στο εξής όσοι και όσες έκριναν με ευκολία τον πολύμηνο διαπραγματευτικό αγώνα της κυβέρνησης θα κριθούν με την σειρά τους από τον λαό.
Έκτακτο Παράρτημα:
"Στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας», σε σχέση με το ενδεχόμενο να ζητήσει η κυβέρνηση ψήφο εμπιστοσύνης, τόνιζαν τον εκβιαστικό και εξουθενωτικό χαρακτήρα μίας τέτοιας πρότασης και έλεγαν πως «οι βουλευτές που έχουν αναφορά στην ‘‘Αριστερή Πλατφόρμα’’ δεν θέλουν να ‘‘ρίξουν’’ την κυβέρνηση αλλά να ανακόψουν και να σταματήσουν άμεσα τη μνημονιακή πορεία της». Τα ίδια στελέχη τόνιζαν ότι «με την ψήφο τους και τη δράση τους θέλουν να συμβάλουν ώστε η κυβέρνηση ναεγκαταλείψει και να ακυρώσει τα μνημόνια, ειδικότερα το τρίτο μνημόνιο και πρώτα απ’ όλα να συμβάλουν στη μη εφαρμογή μνημονιακών επιλογών, με στόχο να έρθει στο προσκήνιο η σχεδιασμένη προώθηση των ριζοσπαστικών προγραμματικών κυβερνητικών δεσμεύσεων»." (iskra)
Ότι καταλάβατε, καταλάβαμε...
Πηγή: Η αριστερή στρουθοκάμηλος
* Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου