ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ... ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ

Έφυγε από τη ζωή το πρωί του Σαββάτου, σε ηλικία 69 ετών, ο γνωστός συγγραφέας, διαφημιστής και πολιτικός, Γιάννης Κακουλίδης μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο .

O Γιάννης Κακουλίδης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1946. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα και νομικά στο Παρίσι. Έγραψε ποίηση, θέατρο, πεζό, κινηματογραφικά σενάρια και στίχους για πάνω από πεντακόσια γνωστά ελληνικά τραγούδια. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά περιοδικά, ελληνικά και ξένα, μεταφρασμένα στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά και Ουγγρικά, καθώς και σε ανθολογίες, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Αμερική και την Ουγγαρία.
Τιμήθηκε δύο φορές με το Α΄ βραβείο του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης (1965 και 1972). Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Γαλλικής Εταιρείας Συγγραφέων, Συνθετών και Εκδοτών, της Ένωσης Μουσικοσυνθετών-Στιχουργών Ελλάδας και της Ένωσης Ελλήνων Σεναριογράφων.
Συνεργάστηκε ως αρθρογράφος με τα περιοδικά Αντί, Ένα, Money and Life, KΡΑΜΑ, τις εφημερίδες Έθνος και Ελεύθερος Τύπος, Real News. H παρουσία του στην πολιτική σκηνή ήταν επίσης έντονη. Με πλούσια συνδικαλιστική δράση προδικτατορικά στο φοιτητικό κίνημα και στη Νεολαία Λαμπράκη, συνέχισε την πολιτική δράση από τις γραμμές της ΕΔΑ κατά τη μεταδικτατορική επανασύστασή της. Διετέλεσε αναπληρωτής Πρόεδρος της ΕΔΑ, υποψήφιος ευρωβουλευτής της στη λίστα του ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές του 1984 και υποψήφιος Επικρατείας του Συνασπισμού στις εθνικές εκλογές του 1996.
Ο Γιάννης Κακουλίδης είχε επιλεγεί από τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ Φώτη Κουβέλη για να αναλάβει σύμβουλός του σε θέματα επικοινωνίας.


Αδερφέ μου Γιάννη…

Θα σε αποχαιρετήσω με ένα ποίημα…
Όπως τότε που κάθε φορά που τελειώναμε με τα «γραψίματα», μου έλεγες: «Έλα τώρα Χάρρυ, διάβασέ  μου κάτι απ’ τα καινούρια σου, για καληνύχτα…»
Καληνύχτα αγαπημένε μου αδερφέ,
Καλό σου ταξίδι…

ΜΑΥΡΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ

Την πορφυρή αυγή
μυστηριώδεις
υπόκωφοι ερπυσμοί
καλπάζουν
στην ξεθωριασμένη γη.

Πρόωρα μεγαλωμένα
παιδιά
που μου χαμογελούν,
λιπόσαρκες γυναίκες
με μάτια πυρετικά
που με κοιτάνε.

Δε θα μάθουμε ποτέ
την πηγή
απ’ την οποία πίνουμε.

Κρύβει χιλιάδες μυστικά
ο δρόμος του αποχωρισμού,
οράματα πυρετικά
και αρχέγονες προφητείες…

Γέμισε πάλι ο ουρανός
σπασμένα γυαλιά,
Θόλωσαν
τα διαυγή νερά του ύπνου

και η ζωή,
μαύρη σοκολάτα,
άρχισε σιγά-σιγά να  λιώνει
στα δάχτυλά σου.