Καλό κουράγιο, κύριε Μαυρίδη

Του Βασικού Μετόχου

«Είστε ερασιτέχνες, είστε ανίκανοι, είστε επικίνδυνοι. Η μόνη υπηρεσία που μπορείτε να προσφέρετε στην Ελλάδα είναι να σηκωθείτε να φύγετε. Η παραμονή σας στην εξουσία απειλεί σοβαρά το έθνος». Λίγο πιο κάτω, ο συγγραφέας του άρθρου διερωτάται γεμάτος αγωνία: «Που είναι η υπερήφανη πολιτική σας κύριοι; Πόσο αξιοπρεπείς νιώθουν οι Έλληνες πολίτες Πάνο Καμμένο, όταν τρώμε σφαλιάρες από τους Αλβανούς; Από τους Αλβανούς που μας οφείλουν και δεν τους οφείλουμε. Που μας οδηγείτε κύριοι Κοτζιά και Καμμένε;».
Ποιος τα λέει αυτά; Όχι ο Αδωνις, αν και θα μπορούσε άνετα. Ο άνθρωπος που καλεί την «επικίνδυνη» κυβέρνηση να τα μαζέψει και να φύγει, ονομάζεται Θανάσης Μαυρίδης. Ποιος είναι αυτός πάλι, θα αναρωτηθείτε. Πολλοί ίσως να μην τον έχετε δει ή ακούσει ποτέ και σίγουρα δεν χάνετε. Είναι, ωστόσο, συχνά καλεσμένος στα κανάλια με την πάγια αποστολή να αποδομεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι απόψεις του και τα άρθρα του χρησιμοποιούνται και αναπαράγονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και εσχάτως, το Ποτάμι για να χτυπήσουν την πρώην αντιπολίτευση και νυν κυβέρνηση. Ο κύριος Μαυρίδης είναι διευθυντής της οικονομικής εφημερίδας «Κεφάλαιο» και της ιστοσελίδας της www.capital.gr Το δίδυμο εντύπου – σάιτ με τα άρθρα του Μαυρίδη και άλλων σκληρών θατσερικών (Κράλλογλου, Στούπας) ή απλά, γραφικών (Γιώργος Καισάριος, εσχάτως αποτυχών υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ) εκπροσωπούν την πιο χυδαία έκφανση του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα. Ο Θανάσης Μαυρίδης έδωσε έμπρακτα το ιδεολογικό του στίγμα πριν τρία χρόνια με τον χαιρετισμό του στο ιδρυτικό συνέδριο της «Δημιουργίας Ξανά», του κόμματος που ίδρυσε ο «αγαπημένος» όλων νεοφιλελέ Θάνος Τζήμερος (ο κύριος «εξοχοτάτη κυρία Μέρκελ», μεταξύ πολλών άλλων). Αλλά, και χωρίς εκείνη την έκτακτη συμμετοχή, ο Μαυρίδης έχει αποδείξει ξεκάθαρα το ποιόν του μέσα από τα άρθρα του και τις τηλεοπτικές του παρεμβάσεις. Αυτός και η παρέα του μισούν θανάσιμα τους δημοσίους υπαλλήλους, τη δημόσια περιουσία, ο,τιδήποτε δημόσιο γενικά. Ωρες-ώρες, δίνει την εντύπωση ότι αν ήταν στο χέρι του, θα ιδιωτικοποιούσε ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Εννοιες όπως κοινωνικό κράτος, κοινωνική ευαισθησία του είναι παντελώς άγνωστες. «Ποια κοινωνία;», αναρωτιόταν σε άρθρο του τον περασμένο Μάρτιο, φέρνοντάς μας στο νου τη διάσημη θατσερική ρήση «δεν υπάρχει αυτό το πράγμα που λέγεται κοινωνία» (there is no such thing as society).
Ηδη από το 2012 ωρυόταν στην εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου (τότε ακόμα στον ΣΚΑΪ) ότι έπρεπε να ξεκινήσουν άμεσα οι πλειστηριασμοί των σπιτιών για να μη ζημιωθούν οι τράπεζες. Αργότερα, όταν ο πρώην ΥΠΟΟΙΚ Γιάννης Στουρνάρας έθιξε ανοιχτά το ζήτημα των πλειστηριασμών, ο Μαυρίδης ξεθάρρεψε και σε επίπεδο αρθογραφίας: «Δεν χαρίζονται σπίτια», μας προειδοποιούσε με τον τίτλο κιόλας του άρθρο του τον Αύγουστο του 2013, συνεχίζοντας με ένα ρεσιτάλ μισανθρωπισμού και δωσολογισμού: «Σε ποιον ανήκει ένα σπίτι που αγοράστηκε με τραπεζικό δάνειο, όταν το δάνειο αυτό δεν έχει εξοφληθεί; Στην τράπεζα!» (...)«Χαριστικές πράξεις δεν πρόκειται να υπάρξουν, εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι ο Γερμανός φορολογούμενος που ζει ο ίδιος στο ενοίκιο θα συνεχίσει να χρηματοδοτεί το όνειρο του Έλληνα να βάλει το κεφάλι του κάτω από ένα κεραμίδι».
Βέβαια, όσο ανάλγητος είναι ο Μαυρίδης με τους κοινωνικά αδύναμους συμπολίτες του, άλλο τόσο υμνεί τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες και λαμόγια ολκής. Ο έγκυρος και έγκριτος διευθυντής του capital.gr θα μείνει στην ιστορία, μεταξύ άλλων, για το γλείψιμο που έριχνε εν έτει 2008 στον μεγαλοαπατεώνα Λαυρεντιάδη: «Ο κ. Λαυρέντης Λαυρεντιάδης είναι ένα πραγματικό φαινόμενο. Είναι ο άνθρωπος που κατόρθωσε να κάνει τα αδύνατα δυνατά και να δημιουργήσει ένα επιχειρηματικό «θαύμα», που όμοιό του θα κάνουμε πολλά χρόνια να ξαναδούμε στην ελληνική πραγματικότητα», έγραφε κι αφού έκανε μια σύντομη αναδρομή στην επιχειρηματική του δραστηριότητα, κατέληγε: «Ο κ. Λαυρεντιάδης στα λιμάνια; Γιατί όχι; Αν κατόρθωσε να βγάλει χρήματα από την Νεοχημική, τότε από τα λιμάνια θα βγάλει χρυσάφι. Και μαζί με τον κ. Λαυρεντιάδη έχει ελπίδες να κερδίσει και το ελληνικό δημόσιο».
Αλάνθαστο το δημοσιογραφικό και επιχειρηματικό το κριτήριο του κ. Μαυρίδη – για να μη μιλήσουμε για το «κληρονομικό του χάρισμα». Το ίδιο χάρισμα τον οδηγεί σήμερα στο να επιτίθεται στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (η πρώτη που είχε λουστεί τα εγκώμιά του ήταν η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου μετά την ανάληψη των καθηκόντων της) με χυδαίες πεζοδρομιακές και καθόλου comme il faut εκφράσεις που θα άρμοζαν σε ένα φιλελεύθερο, έστω νεοφιλελεύθερο: «θίασος, τσίρκο, ψεκασμένοι, έχουν καβαλήσει το καλάμι, περίγελος της Οικουμένης»…
Τον ενοχλούν αφάνταστα τον κ. Μαυρίδη ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Κοτζιάς, ο Καμμένος… Με τον Στουρνάρα που έτρωγε αγαπησιάρικα χαστουκάκια από τον Γιούνκερ, ήταν μια χαρά. Με τον Βενιζέλο και την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική του το ίδιο. Τώρα, ξαφνικά, φοβάται ότι εκτός από τους δανειστές θα μας φάνε λάχανο οι Τούρκοι, οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί, ενδεχομένως και οι Νεφελίμ.
Συνεχίστε έτσι, κύριε Μαυρίδη. Αν ένα άτομο με τη δική σας ηθική και διορατικότητα σέρνει τα εξ αμάξης στη σημερινή κυβέρνηση, τότε αυτή μάλλον κάτι κάνει σωστά. Είστε μια χρήσιμη πυξίδα. Κι αν δε νιώθετε καθόλου καλά τελευταία, ζητήστε συμβουλές από τον αρθογράφο σας Γιώργο Καισάριο ο οποίος τελευταία «αποτάσσεται το κομμουνισταριό» στα social media σε καθημερινή βάση: σταυρό, αγιασμό, ευχέλαιο, σκόρδα, χάντρα για το μάτι… Κι αν όλα αυτά δεν πιάσουν, κάντε μια βόλτα μέχρι το Λονδίνο να προσκυνήσετε τα ιερά λείψανα της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Καλό κουράγιο, κύριε Μαυρίδη. Κι όσο για το αν είναι πιο επικίνδυνος για το έθνος ο Βαρουφάκης, ο Κοτζιάς ή εσείς, αφήστε να το κρίνει ο κόσμος.
Πηγή