Η ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους έχει απ” ό,τι φαίνεται εμπλακεί σε μια αυτοκαταστροφική δυναμική, καθώς η ανάληψη ευθύνης για τη σφαγή στο Παρίσι οδηγεί στο αντίθετο του προσδοκώμενου αποτελέσματος:
Ενθαρρύνει όχι μόνον την περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης στο Ιράκ και στη Συρία, αλλά καθιστά απόλυτη προτεραιότητα τη συντριπτική ήττα των τζιχαντιστών. Εδώ και έναν χρόνο, από τότε που άρχισαν οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ, πρώτα στο Ιράκ και μετά στη Συρία, το υπερόπλο των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους δεν ήταν άλλο από την έλλειψη ομοφωνίας των αντιπάλων τους για την επόμενη μέρα στη Συρία, με κεντρικό ερώτημα τον ρόλο του προέδρου Ασαντ και του μπααθικού -αλαουιτικού καθεστώτος της Δαμασκού.Το αίμα των αθώων που έβαψε τη γαλλική πρωτεύουσα διευκολύνει μια μεγαλύτερη στρατιωτική επιχειρησιακή εμπλοκή της Γαλλίας στη Συρία, αλλά ταυτόχρονα πιέζει τον Ολάντ να προσεγγίσει τον κοινό παρονομαστή πολιτικής λύσης για την επόμενη μέρα στη Δαμασκό, που φαίνεται ότι βρήκαν στη Βιέννη ΗΠΑ, Ρωσία, Σαουδική Αραβία και Ιράν. Αν στον κοινό αυτό παρονομαστή ρεαλπολιτίκ, στον οποίο προσαρμόζεται ήδη και η Τουρκία του Ερντογάν, προστεθεί και η Γαλλία, τότε το μέτωπο κατά των τζιχαντιστών είναι πολιτικά αρραγές.
Φονική έκρηξη στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Αγκυρας λίγο πριν από τις εκλογές, συντριβή του ρωσικού αεροσκάφους πάνω από το Σινά και την περασμένη Πέμπτη φονική έκρηξη κατά σιιτικών στόχων στη Δυτική Βηρυτό και μία μέρα μετά η επίθεση στη γαλλική πρωτεύουσα: Οποια και αν είναι η εμπλοκή και η ευθύνη της ηγεσίας του Ισλαμικού Κράτους στην παραπάνω αλυσίδα της φρίκης, είναι βέβαιο ότι ολοκληρώνει τη διεθνή πολιτική απομόνωση των τζιχαντιστών.
Μια ακραία μειοψηφική ομάδα αδιάλλακτων, οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, έγινε -μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ την άνοιξη του 2003 και την αντικαθεστωτική εξέγερση στη Συρία την άνοιξη του 2011- σημαία ευκαιρίας για πολλούς: Από τα στελέχη του ιρακινού στρατού και του κόμματος Μπάαθ, που δεν αποδέχονταν τον υποβιβασμό των σουνιτών από την απόλυτη κυριαρχία σε μειονότητα, μέχρι τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις, που είχαν ως προτεραιότητα να στερήσουν την Τεχεράνη από τον μοναδικό της σύμμαχο στην περιοχή, το μπααθικό – αλαουιτικό καθεστώς Ασαντ στη Δαμασκό.
Με την ανάληψη ευθύνης για φρικαλεότητες όπως η αιματηρή επίθεση στο Παρίσι οι τζιχαντιστές ολοκληρώνουν τη διεθνή πολιτική τους απομόνωση, με την πλήρη συντριβή τους στο πεδίο της μάχης να ακολουθεί.
Γιώργος Καπόπουλος / ethnos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου