Φοβούνται ότι ο χρόνος λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΡΗΣΤΟΥ

• Παρά τις δυσκολίες, οι πιθανότητες αυτή η κυβέρνηση να τα καταφέρει είναι τόσο μεγάλες ώστε εγχώριοι και εξωχώριοι αφέντες να επιθυμούν την ανατροπή της με κάθε μέσο τώρα

Σύμπασα η αντιπολίτευση, δεξιά, κεντρώα και υπεραριστερή, έχει στραφεί με πάθος και απειλές εναντίον της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στη χώρα και την Ευρώπη. Η εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, της δημόσιας διοίκησης, όλων των παρεχόμενων υπηρεσιών και συνολικά της κοινωνίας, δεν φαίνεται να απασχολεί σοβαρά αυτές τις πολιτικές δυνάμεις. Γιατί; Είναι μήπως κάτοχοι μυστικών, πολιτικών συνταγών που αν αυτοί έρθουν στη διακυβέρνηση, εφαρμόζοντάς τες θα φέρουν την άνοιξη και την ευημερία; Γι' αυτό δεν καταθέτει κανείς τους εναλλακτικές προτάσεις; Για να μην τις εκμεταλλευτεί ο Τσίπρας;

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ σύστημα στη χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Τα παλαιά κόμματα έχουν σαπίσει αφού δεν έχουν καταφέρει να ανανεωθούν με νέα, φρέσκα πρόσωπα και αντίστοιχες ιδέες που να αφορούν πραγματικά τους πολίτες και το μέλλον τους εδώ, σε αυτόν τον τόπο. Τι μέλλον μπορεί να έχει η Ν.Δ. με τις οικογενειακές φράξιες και τα ακροδεξιά φυντάνια που φύτεψε παταγωδώς ο αποτυχημένος Σαμαράς; Ποιες νέες ιδέες μπορούν να φέρουν δογματικά νεοφιλελεύθερα πρόσωπα όπως, για παράδειγμα, ο Χατζηδάκης, ο Βρούτσης και ο Κυριάκος; Ποιες αντιστάσεις έχουν; Ποια κότσια μπορούν να επιδείξουν στα σχέδια του γερμανικού νεοφιλελεύθερου κέντρου, με τη σκληρότητα που τα σχεδιάζει και τα εκφράζει ο χερ Σόιμπλε; Η κλασική συνταγή του δικομματισμού, κυβερνάμε εμείς, φθειρόμαστε, έρχεται το ΠΑΣΟΚ, ξεχνάει ο κόσμος τις δικές μας αμαρτίες και μας ξαναψηφίζει όταν έχει φθαρεί το ΠΑΣΟΚ, τελείωσε οριστικά και αμετάκλητα. Η στροφή της κοινωνίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν κυριολεκτικά φυσική, ανθρώπινη ανάγκη.

Η ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνικής βάσης που στήριζε το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πως η παλαιά συνταγή που αναφέραμε, δεν μπορεί να ισχύσει, άλλωστε η κυβέρνηση Tσίπρα μάχεται για την απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά των δανειστών. Αυτό είναι απολύτως αντιληπτό και γίνεται ακόμα περισσότερο αντιληπτό από την αντιπολιτευτική πολιτική γραμμή κυρίως της Ν.Δ. αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Ήταν, για παράδειγμα, ανατριχιαστικό, στην σύγκρουση Κυβέρνησης Σόιμπλε και οι τέσσερις πολιτικοί που διεκδικούν το χρίσμα του προέδρου, να τάσσονται υπέρ του Γερμανού υπουργού, τη στιγμή μάλιστα που ο Αλ. Τσίπρας δεν εξέδωσε ανακοίνωση διαζυγίου, αλλά δημοσιοποίησε την πρόταση - ιδέα, μήπως είναι καλύτερα η Ε.Ε. να χειριστεί τις συμφωνίες που αφορούν κράτη - μέλη χωρίς τη συμμετοχή του άκαμπτου ΔΝΤ.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι έχουν εκτιμήσει πως ο χρόνος δουλεύει υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα. Παρά τα εμπόδια, οι πιθανότητες αυτή η κυβέρνηση να τα καταφέρει είναι τόσο μεγάλες ώστε εγχώριοι και εξωχώριοι αφέντες να επιθυμούν την ανατροπή της με κάθε μέσο τώρα, πριν ακόμα και από τα Χριστούγεννα αν είναι δυνατόν, όπως έγραψε και ο Πρετεντέρης. Και επειδή δεν υπάρχει αξιόπιστος πολιτικός κορμός για τη διαδοχή, το σχέδιο περιλαμβάνει οικουμενική κυβέρνηση. Τελευταίος που παρουσιάστηκε στο σερβίρισμα αυτού του σεναρίου ήταν ο πρόεδρος Βασίλης Λεβέντης, που δηλώνει βέβαιος ότι όπου να 'ναι η κυβέρνηση πέφτει και άρα χρειάζεται οικουμενική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη Ν.Δ. Σε ποια πολιτική και προγραμματική βάση μπορεί να γίνει αυτό, κανείς δεν έκανε τον κόπο να το αναλύσει ή έστω να το περιγράψει. Ο καλός κα' αγαθός πρόεδρος Λεβέντης θεωρείται από τον μέσο πολίτη απονήρευτος, άφθαρτος και άρα η πρότασή του δεν θα δημιουργήσει υποψίες στους πολίτες, αφού το λέει αυτός. Το συμπέρασμα είναι ότι ή κάποιοι ξεγέλασαν τον κ. Βασίλη ή αυτός επιχειρεί να ξεγελάσει εμάς. Ο χρόνος θα δείξει.

ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ η νέα ηγεσία είναι κοινοβουλευτικά -τουλάχιστον- ακόμη όμηρος των ιππέων της εξουσίας, όπως τη μοιράστηκαν και την απόλαυσαν ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά. Τα ανοίγματα προς τα αριστερά που μπορεί να ωφελήσουν εκλογικά τη Συμπαράταξη, σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να αποδώσουν όσο η κ. Γεννηματά πατάει σε δύο βάρκες. Έτσι οι διεργασίες που έχουν ξεκινήσει για την ανασύνθεση και επανίδρυση της Κεντροαριστεράς, δεν μπορούν να αφορούν το "ως έχει ΠΑΣΟΚ" με τα βαρίδια του. Πιθανότερο λοιπόν είναι η πρωτοβουλία να ξεκινήσει με κομμάτι του Ποταμιού σε ενεργό ρόλο, αφού όλοι εκεί, όσοι τουλάχιστον αυτοχαρακτηρίζονται κεντροαριστεροί, έχουν πεισθεί πως δεν υπάρχει μέλλον με το προσωποκεντρικό σχήμα του Σταύρου Θεοδωράκη.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΡΙΣΤΕΡΑ δεν έχω λόγια. Δεν έχω, διότι δεν υπάρχει τίποτα που να τους αγγίζει. Κανένα επιχείρημα και κυρίως καμιά πραγματικότητα δεν τους αφορά. Έχουν τα οράματά τους, έχουν και την ασφάλεια του ενυδρείου για να κοροϊδεύουν τους σκληρούς της ανοιχτής θάλασσας, εκεί που μόλις έβρεξαν τα πόδια τους, βγήκαν έντρομοι επιστρέφοντας στον δικό τους ασφαλή κόσμο απ' όπου κουνούν το δάχτυλο σε όλους. Απέραντη θλίψη για τους αποφοίτους της τότε μεγάλης σχολής του ΚΚΕ. Η ζηλοφθονία τους κατά του Τσίπρα δεν τους αφήνει περιθώρια να δουν και κυρίως να απαντήσουν τι θα γίνει μετά, αν αυτή τη φορά καταφέρουν να ανατρέψουν την αριστερή κυβέρνηση. Θα μεγαλώσει η κρίση και θα πολλαπλασιαστεί η επαναστατικότητα των μαζών; Τι να πω; Τα είπε πριν αποθάνει ο μεγάλος Ζοζέ Σαραμάγκου όταν ως μέλος του Κ.Κ. Πορτογαλίας ξεστόμισε την οργή του για την Αριστερά, που "δεν έχει καμιά γαμημένη ιδέα σε ποιο κόσμο ζούμε".

dchristou52@gmail.com