Διαβάστε σχετικά για Stratfor, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, Βρυξέλλες, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Μανουέλ Βαλς, Ντέιβιντ Κάμερον,
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι
ίσως το πιο εντυπωσιακό πείραμα στην ιστορία των πολιτικών θεσμών. Η
Ένωση, η οποία ξεκίνησε ως οικονομική κοινότητα ανεξάρτητων κρατών με
παρόμοιες πολιτιστικές αξίες, απέκτησε και χαρακτηριστικά πολιτικής
ένωσης, αναφέρει το Stratfor.
Φαινόταν ότι 15 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ για την δημιουργία της ΕΕ, η ανθρωπότητα είχε μάθει να χτίζει και να διατηρεί ένα κράτος χωρίς να στηρίζεται στη βία και τον εξαναγκασμό.
Όμως, μετά το 2010 η δομή άρχισε να ραγίζει, λέει το Stratfor. Μεταξύ των πιο παραγωγικών χωρών του Βορρά και του χαλαρού Νότου, προέκυψε μια κρίση χρέους τεράστια. Τότε οι κυβερνήσεις άρχισαν να σχεδιάζουν τα όρια που προβλέπουν τη συμπεριφορά ενός κράτους για να μπορεί να είναι μέρος της Ένωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο το Stratfor υπενθυμίζει πως τέτοια προβλήματα στο παρελθόν συνήθως λύνονταν με τη βία όπως το 1850 που η Βρετανία έστειλε στόλο ενάντια στην Ελλάδα και κατέκτησε τον Πειραιά για να απαιτήσει την αποπληρωμή του (τότε) δανείου… Αλλά στη νέα Ευρώπη αυτό είναι αδύνατο, αναφέρει το Stratfor.
Μη μπορώντας να χρησιμοποιήσει βία κανένα κράτος μέλος της ΕΕ έναντι άλλου κράτους μέλους, η ένωση είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Παρά ταύτα με τις προσπάθειες που έγιναν παρέμειναν ακόμη εντός της ΕΕ η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία ακόμη και η Γαλλία.
Ωστόσο το περασμένο έτος προέκυψε μια νέα παράμετρος: Οι πρόσφυγες. Σε αυτό το πεδίο μαζί με επεισόδια βίας και άλλων σχετικών γεγονότων, βλέπουμε πως στην Ευρώπη επανέρχονται τα εσωτερικά σύνορα. Η πρόοδος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης ανακόπηκε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε εμπνευστική στην Ιστορία και για αρκετές δεκαετίες προσπάθησε να δείξει πως, ναι, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα Υπερκράτος χωρίς τη βία.
Ωστόσο προέκυψε πως κάτι τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει μόνο εντός ενός ευνοϊκού διεθνούς πεδίου. Όταν άρχισαν τα προβλήματα, η αύξηση του νομοθετικού έργου στις Βρυξέλλες άγγιξε το… διάστημα!
Υπό αυτή την έννοια, κάποιοι πολιτικοί έχουν αρνητική οπτική για το μέλλον της ΕΕ και πιστεύουν πως θα «πεθάνει» σύντομα και με ταχύ ρυθμό, όπως είπε και ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς στο Νταβός προ ημερών.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο εντός μηνών, ανέφερε και ο πολύς κύριος Σόιμπλε, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο «θα ήταν μια τραγωδία» αναφέρει το Stratfor.
Υπάρχουν δύο πιθανότητες καταλήγει το Stratfor:
Η ΕΕ ακόμη μπορεί να λύνει τα προβλήματα της και έτσι να αποφεύγει την κατάρρευση. Η πρώτη πιθανότητα είναι να δοθούν οι υπερεξουσίες εκείνες στις Βρυξέλλες που θα κάνουν την ΕΕ να… επιβάλλει την αποφυγή της κατάρρευσης με πλήρη απώλεια εθνικής κυριαρχίας από τα κράτη μέλη, κάτι που είναι μάλλον αδύνατο.
Η δεύτερη πιθανότητα είναι να δοθεί προσοχή στο λόγο που έβγαλε ο Κάμερον στο Νταβός, όπου ζήτησε να εγκαταλειφθεί η «εμβάθυνση» της διαρκούς πολιτικής ένωσης κι έτσι να διατηρηθεί η ΕΕ για κάποια χρόνια αποφεύγοντας τον «ξαφνικό θάνατο»…
Φαινόταν ότι 15 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ για την δημιουργία της ΕΕ, η ανθρωπότητα είχε μάθει να χτίζει και να διατηρεί ένα κράτος χωρίς να στηρίζεται στη βία και τον εξαναγκασμό.
Όμως, μετά το 2010 η δομή άρχισε να ραγίζει, λέει το Stratfor. Μεταξύ των πιο παραγωγικών χωρών του Βορρά και του χαλαρού Νότου, προέκυψε μια κρίση χρέους τεράστια. Τότε οι κυβερνήσεις άρχισαν να σχεδιάζουν τα όρια που προβλέπουν τη συμπεριφορά ενός κράτους για να μπορεί να είναι μέρος της Ένωσης.
Σε αυτό το πλαίσιο το Stratfor υπενθυμίζει πως τέτοια προβλήματα στο παρελθόν συνήθως λύνονταν με τη βία όπως το 1850 που η Βρετανία έστειλε στόλο ενάντια στην Ελλάδα και κατέκτησε τον Πειραιά για να απαιτήσει την αποπληρωμή του (τότε) δανείου… Αλλά στη νέα Ευρώπη αυτό είναι αδύνατο, αναφέρει το Stratfor.
Μη μπορώντας να χρησιμοποιήσει βία κανένα κράτος μέλος της ΕΕ έναντι άλλου κράτους μέλους, η ένωση είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Παρά ταύτα με τις προσπάθειες που έγιναν παρέμειναν ακόμη εντός της ΕΕ η Ελλάδα, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ιταλία ακόμη και η Γαλλία.
Ωστόσο το περασμένο έτος προέκυψε μια νέα παράμετρος: Οι πρόσφυγες. Σε αυτό το πεδίο μαζί με επεισόδια βίας και άλλων σχετικών γεγονότων, βλέπουμε πως στην Ευρώπη επανέρχονται τα εσωτερικά σύνορα. Η πρόοδος της Ευρωπαϊκής ενοποίησης ανακόπηκε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρξε εμπνευστική στην Ιστορία και για αρκετές δεκαετίες προσπάθησε να δείξει πως, ναι, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί ένα Υπερκράτος χωρίς τη βία.
Ωστόσο προέκυψε πως κάτι τέτοιο μπορεί να λειτουργήσει μόνο εντός ενός ευνοϊκού διεθνούς πεδίου. Όταν άρχισαν τα προβλήματα, η αύξηση του νομοθετικού έργου στις Βρυξέλλες άγγιξε το… διάστημα!
Υπό αυτή την έννοια, κάποιοι πολιτικοί έχουν αρνητική οπτική για το μέλλον της ΕΕ και πιστεύουν πως θα «πεθάνει» σύντομα και με ταχύ ρυθμό, όπως είπε και ο Γάλλος πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς στο Νταβός προ ημερών.
Τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο εντός μηνών, ανέφερε και ο πολύς κύριος Σόιμπλε, κάτι που σύμφωνα με τον ίδιο «θα ήταν μια τραγωδία» αναφέρει το Stratfor.
Υπάρχουν δύο πιθανότητες καταλήγει το Stratfor:
Η ΕΕ ακόμη μπορεί να λύνει τα προβλήματα της και έτσι να αποφεύγει την κατάρρευση. Η πρώτη πιθανότητα είναι να δοθούν οι υπερεξουσίες εκείνες στις Βρυξέλλες που θα κάνουν την ΕΕ να… επιβάλλει την αποφυγή της κατάρρευσης με πλήρη απώλεια εθνικής κυριαρχίας από τα κράτη μέλη, κάτι που είναι μάλλον αδύνατο.
Η δεύτερη πιθανότητα είναι να δοθεί προσοχή στο λόγο που έβγαλε ο Κάμερον στο Νταβός, όπου ζήτησε να εγκαταλειφθεί η «εμβάθυνση» της διαρκούς πολιτικής ένωσης κι έτσι να διατηρηθεί η ΕΕ για κάποια χρόνια αποφεύγοντας τον «ξαφνικό θάνατο»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου