«Θέλω τα παιδιά σας να βρούνε δουλειά. Θέλω εσείς να έχετε μια αξιοπρεπή σύνταξη, να δίνετε και κανένα χαρτζιλίκι στο εγγόνι σας. Αλλά, όχι να ταΐζετε εσείς τα παιδιά σας, επειδή είναι άνεργα. Δεν είναι αυτό το όραμά μου για την Ελλάδα».
Όπως είχε πει νωρίτερα στην ΚΟ της ΝΔ, το «όραμά» του είναι: «καλοπληρωμένες δουλειές».
Μιλάμε για τον Κυριάκο Μητσοτάκη που βρήκε μια νέα επαναστατική μέθοδο καταπολέμησης της ανεργίας: τον οραματισμό. Πήγε σε ένα καφενείο στην Καλλιθέα -να ήξερε άραγε από πριν τι ακριβώς είναι τα καφενεία, ή νόμιζε ότι πρόκειται για κακόφημους χώρους στους οποίους συχνάζει ο Τσίπρας, αλά καταλήψεις;- και έριξε το όραμά του.
Γιατί πολλοί και σ’ αυτό διακρίνουν ότι αντιγράφει τον Γ. Παπανδρέου που το 2004 το έπαιζε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και όπου πήγαινε «είχε ένα όραμα», είναι ένα μυστήριο. Τουλάχιστον για όσους δεν μπορούν να φανταστούν ότι ότι έχουν τους ίδιους -Αμερικανούς- κρυφούς συμβούλους.
Εν πάση περιπτώσει κάτω τα Μνημόνια, τα προγράμματα, οι επενδύσεις, τα σχέδια. Για να βρουν δουλειά τα παιδιά των γερόντων που συνάντησε ο Κυριάκος στην Καλλιθέα -όσοι δεν έχουν ηλικιωμένους γονείς συμπεριλαμβάνονται;- αρκεί να το οραματιστεί ο υπουργός του Σαμαρά που απέλυε καθαρίστριες και έκλεινε την ΕΡΤ.
Για φανταστείτε το από την αρχή. Ένας πορφυρογέννητος πολιτικός, που δεν έχει ιδέα που πέφτει η Καλλιθέα , κόβει βόλτες τα καφενεία της και παρηγορεί τους γονείς των ανέργων. Για την ακρίβεια παίζει -με τη συνήθη αδεξιότητά του- έναν ρόλο σε ένα σενάριο που έγραψαν οι επικοινωνιολόγοι του, για να του προσδώσουν λαϊκά πατίνια. Να τον κάνουν ένα με τους συνταξιούχους και τον απλό λαό- αν μπορεί να το πει κανείς αυτό για γόνο της οικογένειας Μητσοτάκη.
Μια παράσταση έδωσε και η κορύφωση «θέλω να έχουν τα παιδιά σας δουλειά» είναι η επιτομή του λαϊκισμού. Είναι παλαιοκομματισμός και υποκρισία. Ξέρει κανέναν που δεν θέλει; Υπάρχει περίπτωση να μιλήσει πολιτικός με συνταξιούχους και να τους πει ότι «θέλει» να ΜΗΝ έχουν;
Πρόκειται για δημαγωγία από κάποιον που δεν έχει καν τα φυσικά προσόντα του δημαγωγού. Χωρίς καν την ακτινοβολία των δημαγωγών. Μέμφεται τον Τσίπρα για λαϊκισμό, αλλά τον αντιγράφει. Σε τι διαφέρει όταν λέει ότι θα κάνει όσα αποκλείει η κατάσταση της χώρας; Και όπου δεν τα καταφέρνει έχει άλλους στη θέση με πρώτον τον αντιπρόεδρό του. Ή μήπως δεν έχει ευθύνη για τα τηλεοπτικά κρεσέντο του Γεωργιάδη;
Τι είδους επικοινωνιακό εύρημα είναι αυτό με το χαρτζιλίκι των παππούδων στα εγγόνια που χρησιμοποιεί συχνά; Σαν τον Παπανδρέου που συναντούσε στο δρόμο ηλικιωμένους που του έδιναν τη σύνταξή τους υπέρ του … Μνημονίου!
Φτηνά κόλπα για κάποιον που ξεκίνησε σαν εκσυγχρονιστής με την υπόσχεση να αλλάξει τον τρόπο άσκησης της πολιτικής. Αλλαγή δεν είναι να την γυρίζεις στις πιο αποκρουστικές μορφές της. Να ψηφοθηρείς με τον πόνο των ανθρώπων. Να μετέχεις σε στημένες παραστάσεις.
Πότε τον βάζουν να πηγαίνει σε καφενεία, πότε να αγοράζει στο δρόμο τη «Σχέδια» πότε να συναρτάει τυχαία απλούς ανθρώπους , ποτέ να ξημερώνεται στην ιχθυόσκαλα και αμαξοστάσια και πότε να χρησιμοποιεί τους φίλους των παιδιών του ως ντεκόρ για να δείξει τη σχέση του με τους νέους.
Γιατί; Δεν καταλαβαίνει ο Τάκης Θεοδωρικάκος πως έτσι καρφώνει ότι δεν είναι αυτή η φυσική του κατάσταση; Πώς αποκαλύπτει ότι χρειάζεται ειδική διαδικασία για να πιάσει επαφή με τον συνταξιούχο και τον άνεργο;
Ποιος είναι λαϊκός και ποιος όχι φαίνεται από μακριά. Ποιος έχει υπόψη του πως ζουν οι άνεργοι και οι συνταξιούχοι προκύπτει από την διαδρομή του και δεν χρειάζεται σκηνοθεσία. Ποιος νοιάζεται και ποιος όχι για το λαό δεν είναι κάτι που κατασκευάζουν οι καλοπληρωμένοι ίμαζ- μέηκερς.
Το έκαναν και στον Σημίτη και τον γελοιοποιούσαν. Με τον Κυριάκο είναι ιλαροτραγωδία. Σε λίγο θα τον βγάλουν στην εθνική με φορτηγάκι να ακούει στη διαπασών Καζαντζίδη, ή σε Ντάτσουν να μερακλώνεται με Χριστοδουλόπουλο.
Η ψιμυθίωση δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν στην πολική. Μόλις λιώσει το μέικ-απ, ο καθένας είναι αυτός που είναι. Δεν ζήτησε κανείς από τον Μητσοτάκη να είναι «λαϊκός». Ούτε γι’ αυτό εξελέγη, ούτε από αυτό θα κριθεί. Από άλλα κρίνεται.
Αν μπορεί να αλλάξει το κόμμα του – που δεν μπορεί. Αν είναι σε θέση να πάρει αποστάσεις από τους νταβατζήδες που χειραγωγούν το δημόσιο βίο -που δεν είναι. Αν ξέρει να εμπνεύσει νέους ανθρώπους να μπουν στην πολιιτκή για να προσφέρουν όχι για καριέρα- που δεν ξέρει.
Αν συμβάλει στη έξοδο της χώρας από την κρίση και όχι στο να δικαιωθεί το όνειρο του πατερά του «να τον δει πρωθυπουργό»- που δεν συμβάλει. Αν έχει τα κότσια να βγάλει τον Άδωνη και ό,τι αντιπροσωπεύει- από τη μαρκίζα του κόμματος των δυο Καραμανλήδων και του Γεωργίου Ράλλη- που δεν έχει.
Χωρίς αυτά και ντυμένος Βασιλάκης Καΐλας να βγει στη Σταδίου και να γυαλίζει παπούτσια ψηφοφόρων δεν πείθει ότι είναι φορέας αλλαγής. Απλώς δείχνει τον δικό του λαϊκισμό με το δικό του -άχαρο- ύφος. Ο ρόλος δεν του πάει- όπως και δεν του πάει και η συμμετοχή στο έργο «όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Μακρόν».
Παριστάνοντας ότι δεν είναι το μόνο που καταφέρνει είναι μείνει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης … αθάνατος!
Επιλογος: πλην Λακεδαιμονίων
Ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Βαλτής Ντομπρόβσκις είπε στο Politico: «Όταν ολοκληρώσουμε αυτό το πρόγραμμα, αναμένουμε ότι η Ελλάδα θα καλύπτει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες από τις αγορές».
Ένας ακόμη Ευρωπαίος – αρμόδιος – αξιωματούχος προβλέπει ότι η <ελληνική υπόθεση> εξελίσσεται καλά. Ακόμη και ο Σόιμπλε το είπε. Στην τελευταία συνεδρίαση της Κομισιόν ο επίτροπος Πιερ Μοσχοβισί μόνο επαίνους ειχε για την Ελλάδα. Μπορεί να ρωτήσει τον Δημ. Αβραμόπουλο ο πρόεδρος της ΝΔ
Όλοι πλην Λακεδαιμονίων. Στην Ελλάδα ο Μητσοτακηςκαι οι κεκράκτες βεβαιώνουν ότι επέρχεται η καταστροφή. Κάνουν πολιτική σ με βάση τα επώδυνά μετρά που προέκυψαν από το 2010 εξ αιτίας τα χρεοκοπίας στην οποία οδήγησαν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και η ακρισία του Γ. Παπανδρέου. Αυτό δεν είναι λαϊκισμός;
ΥΓ . Σύμφωνα με τα λεξικά «λαϊκισμός είναι το φαινόμενο εκείνο όπου κάποιος προσποιείται ότι είναι κοντά στον λαό και λειτουργεί προς όφελος του, χωρίς όμως να είναι πραγματικά. Επίσης ό,τι λέει το λέει με τόσο υπερβολικό τρόπο που φαίνεται ότι δεν είναι αυθεντικός»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου