Οι Ενώσεις Δικαστών – Εισαγγελέων, δεν είναι θεσμός

18 Ιουλιου 2017

Του Κώστα Βαξεβάνη*


Δεν ξέρω αν οι Ενώσεις Δικαστών και Εισαγγελέων, Εισαγγελέων σκέτο ή Δικαστών σκέτο θα βγάλουν ανακοίνωση επειδή τολμήσαμε κατά το ήμισυ τουλάχιστον να ξεγυμνώσουμε τη Δικαιοσύνη. Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν μερικά πράγματα, πριν αρχίσουν τα δημοσιεύματα για το πόσο ασεβείς είμαστε στο θεσμό.
Κατ’ αρχήν ακόμη και το γεγονός πως υπάρχουν πάνω από μία Ενώσεις που εκπροσωπούν τους ανθρώπους της Δικαιοσύνη, είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο του προβλήματος που υπάρχει. Πάνω από μία Ενώσεις δημιουργήθηκαν για τη νομή της εξουσίας που προκαλεί ακόμη και η διαχείριση των συνδικαλιστικών αιτημάτων των ανθρώπων της Δικαιοσύνης. Αρκετές φορές η «ειρήνευση» με το χώρο της Δικαιοσύνης, περνά μέσα από την υποταγή των κυβερνήσεων στα συνδικαλιστικά αιτήματα των Ενώσεων. Μερικά από αυτά; Να μην υποβάλουν ηλεκτρονική δήλωση Πόθεν Έσχες, να μην γίνουν περικοπές μισθών τους, να πάρουν τα αναδρομικά.
Πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε, όσο και να μην αρέσει, πως οι Ενώσεις Δικαστών και/ή Εισαγγελέων, δεν είναι θεσμός. Είναι επαγγελματικά σωματεία. Θεσμός είναι η Δικαιοσύνη και την εκπροσωπεί ο Δικαστής ή ο Εισαγγελέας, όταν είναι στην αίθουσα του δικαστηρίου ή στην προανάκριση και την ανάκριση. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι πολίτης.

Ο σεβασμός

Ο σεβασμός στη Δικαιοσύνη δεν επιβάλλεται αλλά κατακτιέται από την ίδια τη Δικαιοσύνη και τους ανθρώπους της. Όταν διαπιστώνεται έλλειμμα, όταν δηλαδή η κοινωνία, οι πολίτες, οι δημοσιογράφοι ακόμη και οι πολιτικοί προβαίνουν σε κριτική προς τη Δικαιοσύνη, δεν το κάνουν για να τη θίξουν, αλλά για να την αναγκάσουν να παίξει το ρόλο της. Συνεπώς η λύση δεν είναι η έκδοση φετφάδων που θα αποδώσουν στη Δικαιοσύνη τεχνητά το κύρος που δεν έχει, αλλά η ειλικρίνεια.
Για όσα συμβαίνουν στη Δικαιοσύνη, δεν έχει νόημα να δίνουμε μια απρόσωπη διάσταση ευθύνης, αλλά μια ειλικρινή διάθεση αντιμετώπισης.

Η Δικαιοσύνη, άλλοτε αποδίδεται και άλλοτε εκδίδεται. Αυτό παριστάνει το πρωτοσέλιδο του Documento. Όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι υποκριτής. Ή προτιμά να εκδίδεται αλλά να μην το λέμε

Πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε προκαταβολικά, πως η πλειοψηφία των Δικαστών και των Εισαγγελέων δεν είναι άτιμοι και διεφθαρμένοι. Ίσως χρειάζεται όμως να είναι περισσότερο τολμηροί και να μην εγκλωβίζονται στο σύστημα αναφοράς των διεφθαρμένων, το οποίο επιμελώς μεταφράζει κάθε κριτική στην κακή απονομή Δικαιοσύνης , σε χτύπημα στη Δικαιοσύνη. Ο λόγος είναι προφανής, να δημιουργηθεί κάτω από την υποτιθέμενη θεσμική προστασία, η ατιμωρησία όσων έχουν φέρει τη Δικαιοσύνη εδώ που είναι. Η συναδελφική αλληλεγγύη πρέπει να έχει λειτουργία στην αποκάλυψη της αλήθειας, όχι στην συγκάλυψη των ενόχων.
Στο Documento, παρουσιάζουμε 25 περιπτώσεις απονομής Δικαιοσύνης που προκάλεσαν και προκαλούν το περί Δικαίου αίσθημα. Από τις υποθέσεις του Χρηματιστηρίου και τον κατασκευασμένα από τη Δικαιοσύνη “αθώο” Βγενόπουλο, μέχρι την Ηριάννα που παραμένει στη φυλακή την ώρα που οι ναρκέμποροι είναι έξω. Αν οι Ενώσεις των Δικαστών και/ή των Εισαγγελέων δεν βρίσκουν κανένα πρόβλημα σε αυτό και το εμφανίζουν ως κρίση του δικαστή, τότε κάνουν την παραδοχή πως η κρίση τους, που προκαλεί συνεχώς την κοινωνία, έχει πρόβλημα.
Η Δικαιοσύνη, άλλοτε αποδίδεται και άλλοτε εκδίδεται. Αυτό παριστάνει το πρωτοσέλιδο του Documento. Όποιος δεν το καταλαβαίνει είναι υποκριτής. Ή προτιμά να εκδίδεται αλλά να μην το λέμε. Αυτά.
*Από το Documento.