Η φαρσοκωμωδία για τον επικεφαλής ανυπάρκτου κόμματος συνεχίζεται. Δεν θα βρεθεί ένας να σώσει το ΠΑΣΟΚ;

Του Γ. Λακόπουλου


Ας αρχίσουμε από το χειρότερο- σχεδόν αποκρουστικό για πολιτικό κόμμα. Το επιχείρημα που διακινεί το σύστημά της Φώφης Γεννηματα για την «ανάγκη»(!) διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και επιβίβαση των Πασόκων, σε νέο όχημα, σχετίζεται με την…εφορία και τις τράπεζες. «Δεν έχω ΑΦΜ» είπε η Φώφη προ καιρού σε κάποιον που θέλησε να μαθει περισσότερα.
Ήτοι το ΠΑΣΟΚ χρωστάει και δεν μπορεί να κάνει συναλλαγές.  Κάτι ανάλογο ισχύει και με τις τράπεζες, στις οποίες το άφησε καταχρεωμένο ένας από τους… εταίρους της Γεννηματά. Άρα να το εξαφανίσουμε και να σφυρίζουμε κλέφτικα στους πιστωτές…
Είναι ανήκουστο να διαλύεται ένα κόμμα για να μην πληρώσει την εφορία  και τα χρέη του στις τράπεζες- και σε κάποιους προμηθευτές του ενδεχομένως. Μόνο ως κακόγουστο αστείο θα μπορούσε να το πάρει κάποιος. Ένα κόμμα μετατρέπεται  οργανωμένα και σκόπιμα σε μπαταχτσή; Στήνει μια μηχανή εξαπάτησης του δημοσίου;
Ανεξάρτητα κατά πόσο νομικά αυτό μπορεί να αποδώσει -οι τράπεζες και το κράτος δεν είναι κορόιδα-πρόκειται για έσχατο αυτό-εξευτελισμό. Ας βγει τουλάχιστον κάποιον να πει ότι δεν είναι έτσι.  Ότι το ζητούμενο δεν είναι να φάνε καμιά 150αριά εκατομμύρια από τις τράπεζες και ποιος ξέρει πόσα από το δημόσιο  ταμείο.
Πολιτικοί που φτάνουν στο σημείο να στήνουν κόλπα, είναι καλυτέρα να κόβουν το σβέρκο τους ή να πηγαίνουν στο σπίτι τους, παρά να καμώνονται τους … μετεξελισσόμενους.

Από τον Ανδρέα στους γόνους

Ας πάμε τώρα στα σοβαρά που είναι τα  εξής… εξωφρενικά:  Υπάρχει ένα κόμμα που ιδρύθηκε πριν από 43 χρόνια. Συνένωσε τη δημοκρατική παράταξη και κέρδισε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με πολύ μεγάλα ποσοστά. Άλλαξε τη χώρα, έχει  έναν ιλιγγιώδη απολογισμό με θετικά και αρνητικά στοιχεία. Πρωτίστως έχει ιδρυτικό πλαίσιο με πολιτικά και ιδεολογικά δεδομένα που δεν καταλύονται…

Όποιος δεν καταλαβαίνει ας ανατρέξει στη Διακήρυξη της 3^ης Σεπτέμβρη και ίσως αντιληφθεί τι σημαίνεις μαζικό, ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό κίνημα με αρχές.
Αυτό τό κόμμα  -πέρα από τους αυτοτραυματισμούς που επέφερε στον εαυτό του -όσες φόρες βρέθηκε στην κυβέρνηση- μετά το θάνατο του ιδρυσή του, κακόπεσε.
Το 1996 συμφέροντα εκτός πολιτικής συνασπίσθηκαν για να επιβάλουν στην ηγεσία του και στην πρωθυπουργία -που κέρδισε στις κάλπες ο ιδρυτής -για τρίτη φορά το 1993- κάποιον της επιλογής τους. Το 2004 προέκυψε  συναλλαγή του εν λόγω με τον  υιό του ιδρυτή και του μεταβίβασε το κόμμα στο… διαμέρισμά του.
Ο κληρονόμος το διαχειρίστηκε σαν ΙΧ υπόθεση μέχρι να το  διαλύσει, να βάλει τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο και  εν συνεχεία να το παραδώσει σε κάποιον που το ανακάλυψε … 15 χρόνια μετά την ίδρυσή του. Τελικά βρέθηκε στα χέρια μιας κυρίας που δεν είχε να του προσφέρει τίποτε περισσότερο από το οικογενειακό της όνομα.
Αυτή είναι συνοπτικά η ιστορία αλλαγής σκυτάλης στο ΠΑΣΟΚ. Το αποτέλεσμα της μεταβίβασης του κόμματος από τον πρώτο διάδοχο του ιδρυτή στους επομένους ήταν το χαντάκωμα του. Το έβγαλαν έξω από την ιδεολογία του. Το  έκαναν να γυρίσει την πλάτη στις κοινωνικές ομαδες που εξέφραζε και τελικά το κατέστησαν συμπλήρωμα της Δεξιάς- με τον Σαμαρά πρόεδρο της ΝΔ.

Το πραξικόπημα της Φώφης

Μοιραία τα εκλογικά του ποσοστά κατρακύλησαν. Από το 48% του 1981 και το 44% του 2009, το κόμμα  που σφράγισε την μεταπολιτευτική πορεία της Ελλάδας έπεσε στο 4-6%. Πλήρωσε τα λάθη και τις καταστροφικές επιλογές που έκαναν οι ηγεσίες του και που δεν θα έκανε ποτέ ο ιδρυτής του.  Όλα  έγιναν κατά παραβίαση της ιδεολογίας του, των αρχών και του Καταστατικού του.
Η κοινή  λογική λέει ότι για να ανακάμψει αυτό το κόμμα πρέπει να ξαναγίνει ο εαυτός του. Να επιστρέψει στις ρίζες του και  να απευθυνθεί εκ νέου στα τμήματα της κοινωνίας που το ανάδειξαν. Μόνο έτσι θα επιστρέψουν οι ψηφοφόροι που το εγκατάλειψαν.
Παραδόξως η τελευταία πρόεδρος του, χωρίς να έχει καμία εξουσιοδότηση από εκείνους που την εξέλεξαν, το οδηγεί στην αντίθετη πορεία. Πρόκειται για πραξικόπημα. Η διάλυση δεν περιλαμβάνεται στην εντολή της εκλογής της.
Συμπράττοντας με όσους έβλαψαν  το ΠΑΣΟΚ, με τους υβριστές του και του ιδεολογικούς αντίπαλους του, το οδηγεί σε διάλυση για να μπει στη θέση του ένα άλλο κόμμα.
Το εγχείρημα από μόνο του προδίδει ότι δεν οργανώνεται για να παλιννοστήσουν οι ψηφοφόροι. Όποιος είναι να  γυρίσει, θα γυρίσει στο ΠΑΣΟΚ. Δεν νοείται να γυρίσει σε άλλο κομμα. Ούτε  πρόκειται να γυρίσει αν πρόκειται βρει εκείνους που τον ανάγκασαν να φύγει.  Συνεπώς μόνος ωφελημένος από την διάλυση του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο Τσίπρας.

Υποψήφιοι αρχηγοί υπάρχουν, κόμμα δεν υπάρχει

Από εδώ και κάτω αρχίζει η φαρσοκωμωδία. Το κόμμα που θα διαδεχθεί υποτίθεται το ΠΑΣΟΚ… δεν υπάρχει.  Είναι αμφίβολο και αν θα υπάρξει στο  τέλος. Αλλά αυτή τη στιγμή κατατίθενται υποψηφιότητες για την… ηγεσία του.
Με πολύ καθαρό τρόπο ο  πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος  ανέδειξε  το πρόβλημα, μιλώντας για τη δική του υποψηφιότητα:  «Περιμένω να δω τις διαδικασίες, να δω ποιου φορέα θα είναι ο επικεφαλής. Ενός ενιαίου ή ενός πολυκομματικού φορέα; Θέση μου είναι ότι θα πρέπει να είναι ένας νέος ενιαίος φορέας, αλλά εφόσον υπάρξουν διαφωνίες μεταξύ κομμάτων και κινήσεων, δεν υπάρχει πιο δημοκρατικός τρόπος από το να αποφασίσει όλη η βάση της Κεντροαριστεράς, με διπλή κάλπη, αλλιώς δεν θα ξέρουν οι υποψήφιοι σε ποιον φορέα θα είναι υποψήφιοι».
Με άλλα λόγια θα εκλεγεί ο επικεφαλής του τίποτε και αφού εκλεγεί θα αναλάβει να οργανώσει το νέο κομμα.  Εν τω μεταξύ θα έχουν διαλυθεί  τα κόμματα που θα μετέχουν σ’ αυτό το καινούργιο πράγμα. Ποια κόμματα; Μόνο το ΠΑΣΟΚ υπάρχει. Τα άλλα είναι  περιθωριακές ομάδες- ή σχήματα προς διάλυση, όπως το  Ποτάμι.

Άρα ο στόχος είναι να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ. Να εξαφανιστεί η σκιά του  Ανδρέα Παπανδρέου, το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο της 3^η1 Σεπτέμβρη, η έννοια του ριζοσπαστικού σοσιαλιστικού κινήματος. Στη θέση του θα μπει – δια της συγκολλήσεως παραγόντων που ήδη έχουν  ήδη απορριφθεί  από το εκλογικό σώμα- ένα σχήμα το οποίο θα κινείται δορυφορικά στη Δεξιά με προορισμό να στηρίξει κυβέρνηση ενός Μητσοτάκη. Μόνο ένας υποψήφιος το αποκλείει.
Έχουμε ήδη μισή ντουζίνα υποψηφίους αρχηγούς για ανύπαρκτο κομμα. Είναι αστείο. Θα διαλυθεί ένα υπαρκτό κομμα και κάποιος θα δημιουργήσει νέο κομμα με τα υλικά του. Αυτός μπορεί να μην είναι μέλος του  ΠΑΣΟΚ, ή να  είναι αντίπαλός του.

Ποιος θα σηκώσει τη σημαία  του ΠΑΣΟΚ για να διώξει τους «καλικάντζαρους»;

Αυτό  είναι ο περίγραμμα των εξελίξεων. Αλλά τα κόμματα όταν έχουν ακατάλληλους, ανίκανους και «λίγους» επικεφαλής -όπως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ-  που τα οδηγούν σε αποτυχίες απλώς τους αλλάζουν. Δεν διαλύονται. Δε αυτοκαταργούνται. Παράδειγμα η ΝΔ.
Το ΠΑΣΟΚ είναι μέγεθος μεγαλύτερο από όλους τους επιγόνους του Ανδρέα Παπανδρέου. Κατά τον ίδιο, είναι μέγεθος μεγαλύτερο και από αυτόν.
Εδώ  φτάνει ο κόμπος στο χτένι.  Δεν θα βρεθεί ένας από το  ΠΑΣΟΚ, ένα νέο παιδί, να δηλώσει ότι δεν δεχεται το ανοσιούργημα της διάλυσής; Να πάει στο συνέδριό να θέσει υποψηφιότητά για πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ; Να σηκώσει ψηλά τη σημαία του Κινήματος και να διώξει τους …καλικάντζαρους;
Όποιος το κάνει θα εκπλαγεί από το πόσοι πολλοί θα τον στηρίξουν. Τα πραγματικά στελέχη και η βάση θα εκλέξουν  στην ηγεσία όποιον πρόκειται να  διασώσει το όνομα, τα σύμβολα, την ιδεολογία και τις ιστορικές παρακαταθήκες και με βάση αυτά να οδηγεί το  Κίνημα σε ανάκαμψη.
Δεν υπάρχει ένας να πει το μεγάλο «όχι» στην κατάργηση του ΠΑΣΟΚ με τα σύμβολα και την ιδεολογία του και το μεγάλο «ναι» στην ανανέωση και την μετεξέλιξή του; Nα διακηρύξει ότι όποιος θέλει  ισχυρό κόμμα της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα ας το ακολουθήσει;  Να αναδείξει ότι οι αμαρτίες προσώπων, τα λάθη των στελεχών και η αδυναμία των επικεφαλής δεν μεταφράζεται σε αδυναμία του Κινήματος;  Να οδηγήσει στο νέο ΠΑΣΟΚ και όχι στο μη ΠΑΣΟΚ; Ούτε ένας;